Τι φέρατε για μένα; Επίσκεψη στις φυλακές Σεντέμα της Ουγκάντας

Στο πρόγραμμα της παραμονής μας στην Ουγκάντα ήταν και η δημιουργία μίας μικρής ομάδας που θα επισκέπτεται και θα βοηθά φυλακισμένους σε διάφορες φυλακές της χώρας. Ανιχνευτικά περισσότερο ήρθαμε σε επικοινωνία με την υπεύθυνη της φυλακής του Γουακίσο και κατόπιν με τις φυλακές Σεντέμα και τον εκεί υπεύθυνο. Οι φυλακές βρίσκονται σε ένα υπέροχο τόπο που ελέφρυνε λίγο την ατμόσφαιρα της φυλακής. Υπάρχουν 170 κρατούμενοι και περίπου 15 γυναίκες με τα παιδιά τους. Μπήκαμε στη φυλακή ,κάποιες ερωτήσεις ποιοι είστε, τι κάνετε κ.λ.π. Συναντηθήκαμε με τον υπεύθυνο της φυλακής και μπήκαμε μέσα. Μας υποδέχθηκαν οι κρατούμενοι με το χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα στις ταλαίπωρες στολές τους. Ήταν κατά το πλείστον νέα παιδιά.Τους μιλήσαμε λίγο για την παρουσία μας και τους ζητήσαμε να μην ξεχάσουν μέσα στη φυλακή το Θεό,τους ανθρώπους και την οικογένιά τους που τους περιμένουν εκεί έξω. Να μην χάσουν το κουράγιο τους και να προσεύχονται. Τους αφήσαμε λίγα χρήματα για ένα γεύμα και οργανώσαμε μία επίσκεψη την επόμενη Κυριακή με είδη πρώτης ανάγκης ,σαπούνι ,αλάτι ,ζάχαρη και κουβέρτες.

Μας χαιρέτησαν με σεβασμό.Στην άκρη μερικές γυναίκες με μικρά παιδιά χαμένα στα ρούχα της φυλακής. Μικρές ιστορίες πόνου και θλίψης. Τα παιδιά γαληνεύουν τον τόπο. Ένα μωρό στην μητρική αγκαλιά και δίπλα συρματόπλεγμα, έτοιμα όπλα, κίτρινες στολές. Σαν να ρθε μόνο του, το βλέμμα μου έψαξε στα πρόσωπά τους εκείνο τον μικρό φυλακισμένο που πριν λίγες μέρες κοντά στην Ιεραποστολή του Λουάγιο ξέφυγε από του φύλακές του, πέρασε από τις καλαμιές , συνάντησε το αυτοκίνητό μας και μας είπε: Τι φέρατε για μένα;
Ό κόπος μου ήταν μάταιος .
Έμοιαζαν όλα με κείνο το παιδί.