Tου Σεβ. Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου
H οικονομική κρίση η οποία μαστίζει τον ελληνικό λαό έχει γίνει αποδεκτό ότι δεν είναι μόνον οικονομική κρίση, αλλά είναι κυρίως ηθική κρίση και κρίση αξιών. Οταν η ηθική συνείδηση του ατόμου πνίγεται στα λιμνάζοντα νερά των υλικών συμφερόντων, των χρηματικών καταχρήσεων, της σαρκολατρίας και του πολυωνύμου ερωτισμού, του παράνομου κέρδους, του νεοπλουτισμού, του εγωκεντρισμού, της φιλαυτίας και της αδικαίωτης φιλαρχίας, τότε η ανθρώπινη κοινωνία κυριολεκτικώς καταρρέει και αποσαθρώνεται. Σε ένα τέτοιο κλίμα παραμερίζονται και χάνονται οι αξίες και οι αρετές της αγάπης, της ειρήνης, της υπομονής, της δικαιοσύνης, της καθαρότητος του βίου, της καλλιεργημένης συνειδήσεως, του σεβασμού της ανθρωπίνης υπάρξεως, και αυτής ακόμη της πίστεως προς τον Θεό Δημιουργό. Ενώπιον αυτής της γενικής κρίσεως η Εκκλησία πρέπει να χρησιμοποιήση προδρομικό λόγο προς τον Λαό του Θεού για μετάνοια και επιστροφή στην πηγή της ζωής και της λυτρώσεως. Για να γίνη πρακτικός ο λόγος μου, αλλά χωρίς διάθεση καταλογισμού ευθυνών, οι υπεύθυνοι της περιπετείας για την ανταλλαγή ακινήτων μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου έπρεπε να αυτοεγκλεισθούν σε ειδικό θάλαμο μετανοίας, για τη ζημιά που έγινε στον λαό μας και στους θεσμούς. Μετάνοια, λοιπόν, από όλους και για όλα, και επιστροφή στη νομιμότητα και στη Δικαιοσύνη.
Ενα καίριο πλήγμα για την ελληνική κοινωνία, ως συνέπεια από την οικονομική κρίση, είναι η επελθούσα χρηματική δυσπραγία και η ολοφάνερη πλέον κατάσταση φτώχειας των χαμηλομίσθων, των μικροσυνταξιούχων και των ανέργων. Νέο κύμα ανέργων προήλθε από τις απολύσεις των συμβασιούχων, των οποίων έληξαν οι συμβάσεις. Τι θα γίνη όλος αυτός ο κόσμος; Ευρισκόμεθα ενώπιον ενός εκρηκτικού κοινωνικού φαινομένου, που δεν γνωρίζομε πότε και πώς θα αντιμετωπισθή. Το φαινόμενο αυτό είναι προσβολή της ανθρωπίνης υπάρξεως και προσβολή της ατομικής αξιοπρέπειας. Η Εκκλησία διά των Μητροπόλεων και κυρίως των ενοριών θα συνεχίση τη φιλάνθρωπη αποστολή της προς τους απόρους αδελφούς μας. Βεβαίως, τα συσσίτια δεν λύουν το ζήτημα της φτώχειας και της στερήσεως των απόρων και των ανέργων, αλλ’ είναι μια χρησιμώτατη προσφορά στην κατάσταση που αντιμετωπίζομε.
Είναι περίεργο, αλλ’ όχι και ανερμήνευτο, ότι η οικονομική κρίση συμπίπτει με ενέργειες και σχεδιασμούς που διευκολύνουν προφανώς την επιχειρουμένη παγκοσμιοποίηση. Ετσι, η Εκκλησία μας και όλοι οι Ελληνες χριστιανοί πολίτες αντιμετωπίζουν με απορία και πικρία την προσπάθεια που καταβάλλεται να μειωθή περαιτέρω ή και να καταργηθή η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Λύκειο. Η Ιερά Σύνοδος απεφάσισε όπως ειδική Επιτροπή εξ Αρχιερέων επισκεφθή τους αρμοδίους υπουργούς και να παραδώση Υπόμνημα της Εκκλησίας της Ελλάδος για το ζήτημα αυτό.
Ενα άλλο κρίσιμο και ευαίσθητο πρόβλημα, που έχει καταστή σοβαρώτατο ζήτημα για όλες τις ευρωπαϊκές κυρίως κοινωνίες, είναι το Μεταναστευτικό. Η Εκκλησία μας υπήρξε πρωτοπόρος στην παροχή εξυπηρετήσεων προς τους μετανάστες που κατέκλυσαν το Λεκανοπέδιο της Αττικής και τις άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας μας και εξακολουθεί να είναι πολλαπλώς ευεργετική προς αυτούς, σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Αλλά το φαινόμενο αυτό ξεπέρασε τα όρια αντοχής τόσο της κρατικής μέριμνας όσο και της εκκλησιαστικής προνοίας. Η Εκκλησία παρακολουθεί με αγωνία τη δημιουργηθείσα κατάσταση και εκφράζει την πλήρη συμπαράστασή της προς τους δοκιμαζομένους Ελληνες πολίτες και χριστιανούς, ιδιαιτέρως των περιοχών όπου οι μετανάστες είναι περισσότεροι από τους Ελληνες κατοίκους. Η Εκκλησία μας ακούει ανήσυχη το κλάμα και τον πόνο των χριστιανών Ελλήνων πολιτών, ιδιαιτέρως των κατοίκων των περιοχών της Αττικής και της Θεσσαλονίκης, καθώς και την κραυγή αγωνίας των ανέργων συμπατριωτών μας, συμπαρίσταται στη δοκιμασία τους και ζητεί από την Πολιτεία να προστατεύση τα δικαιώματά τους.
Το δύσκολο κεφάλαιο των εθνικών μας θεμάτων μεγιστοποιεί την αγωνία του λαού μας για το μέλλον της πατρίδος μας. Και το ερώτημα γίνεται παράπονο, όταν διαπιστώνομε οι Ελληνες πολίτες ότι από τις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, μόνον η Ελλάδα μας αντιμετωπίζει τόσα εθνικά θέματα, επικίνδυνα για την κρατική υπόστασή της και το μέλλον της. Και βεβαίως είναι γνωστό στους ειδικούς, ότι οι πολίτες της δημοκρατίας μας έχουν τρεις διεξόδους για να εκφρασθούν για τα δημόσια και κοινά προβλήματα της πατρίδος μας. Η πρώτη είναι η κομματική, όταν ο πολίτης εντάσσεται σε κάποιο κόμμα, η δεύτερη είναι η πολιτική, όταν εκφράζει ελεύθερες πολιτικές απόψεις, και η τρίτη είναι η εθνική, όταν ομιλούμε, αγωνιζόμεθα και υπερασπιζόμεθα την ένδοξη πατρίδα μας, την Ελλάδα.
Γι’ αυτό έκαμε λάθος ο Μακαριώτατος κ. Ιερώνυμος όταν είπε προσφωνών την Ιεραρχία και το επανέλαβε και διά του Τύπου: «Αλλο χύνω το αίμα μου για την πατρίδα όταν χρειασθή, και άλλο ευκαίρως - ακαίρως προβάλλω μια εικόνα της Εκκλησίας ωσάν να είναι θεσμός προσόμοιος του στρατού ή των κομματικών παρατάξεων». Είναι κρίμα που ο Αρχιεπίσκοπος εξέχασε ή αγνόησε τη σαφή διδασκαλία της Ορθοδόξου Θεολογίας, η οποία κατωνόμασε εμάς τους ζώντες στον κόσμο χριστιανούς «Στρατευομένη Εκκλησία» και αυτούς που έφυγαν για την αιωνιότητα «Θριαμβεύουσα Εκκλησία» (βλέπε Ιω. Καρμίρη, Ακαδημαϊκού, Ορθ. Εκκλησιολογία, σ. 758). Εμείς οι ορθόδοξοι Ελληνες Ιεράρχες, που βλέπομε την πατρίδα μας να κινδυνεύη και τον λαό μας να δεινοπαθή, πρέπει ακατάπαυστα, και να ομιλούμε, και να παρηγορούμε, και να στηρίζωμε τον λαό μας, και να διακηρύσσωμε urbi et orbi ότι ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία έχουν ιερό και απαράβατο δικαίωμα υπάρξεως στον σύγχρονο κόσμο.
Εάν κλείσωμε το στόμα μας και σταυρώσωμε παθητικά τα χέρια μας και αδιαφορήσωμε για τα μεγάλα προβλήματα του λαού μας, θα είμαστε ανάξιοι των προγόνων μας και της ιστορίας μας. Αφού αμφισβητείται η εδαφική κυριαρχία της Ελλάδος μας χάριν της πονηράς παγκοσμιοποιήσεως, πρέπει να είμεθα έτοιμοι για κάθε θυσία.
Ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης ας είναι μαζί μας.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100004_17/10/2010_419074
