....πιστεύω ότι το Άγιον Όρος είναι ένας χώρος όπου ακόμη υπάρχει η απάντηση για το όλον. Αυτό που έχω αντιληφθή μέσα από συγκεκριμένους ανθρώπους είτε μοναχούς, είτε λαϊκούς, μέσα από τους οποίους γνώρισα κάτι για το Όρος, είναι ότι ο αληθινός μοναχός δεν είναι αυτός που φορά απλώς ράσα ή κάνει κάποιες τυπικές διαδικασίες, αλλά είναι αυτός που έχει εξέλθη στην "οδό" και στο "ταξείδι". Όσο ωραίο κι αν είναι το αυτοκίνητό σου, εάν το κρατάς συνέχεια παρκαρισμένο δεν αξίζει τίποτα. Άρα, ο αληθινός μοναχός είναι αυτός ο οποίος έχει βγει πλέον έξω και ταξιδεύει και γι αυτό μας γοητεύει κι εμάς αυτό.. Όταν συναντάς έναν αληθινό μοναχό, τότε καταλαβαίνεις την αληθινή διάσταση του ταξειδιού. Αντιλαμβάνεσαι τότε την λάμψη των πραγμάτων, αντιλαμβάνεσαι τότε τον κόσμο στη δική του ομορφιά, στη δική του γοητεία. Ένας αληθινός μοναχός ομορφαίνει τα πράγματα γιατί αρνείται την κατοχή τους. Και γι αυτό βλέπεις πως όταν προσεγγίζεις έναν αληθινό μοναχό τότε αισθάνεσαι μια μυστική χαρά, τότε χαίρεσαι με τα πράγματα, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι τα πράγματα και ο κόσμος είναι ωραία. Κι αυτός είναι ο λόγος που όταν κάποιος βρίσκεται στο άγ. Όρος και μετέχει λίγο αυτής της εμπειρίας, αισθάνεται ότι ξαναγεννιέται, ότι ο κόσμος είναι καινούργιος και αισθάνεται και αυτή την εκπληκτική εμπειρία του ανθρώπου που πρωτοερωτεύεται, και όλα γι αυτόν είναι καινούργια και όμορφα.
Γεώργιος Παύλος
anastasiosk.blogspot.com/
