Αρχιμανδρίτης Επιφάνιος Οικονόμου
Σε μία δραματική, αλλά και θαρραλέα εξομολόγηση προβαίνει ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου αδελφοί, στη σημερινή Αποστολική περικοπή, που αποτελεί το προοίμιο της προς Γαλάτας επιστολής του. Αρχικά διακηρύττει ότι το Ευαγγέλιο το οποίο διδάσκει δεν είναι προϊόν ανθρώπινης έμπνευσης και επινόησης, αλλά καρπός Θεϊκής αποκάλυψης, η οποία τού συνέβη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού στην πορεία του προς την Δαμασκό. Και συνεχίζει αποκαλύπτοντας το σκληρό και αμαρτωλό παρελθόν του.
Ομιλεί για την στενότατη σχέση και εξάρτησή του από την Ιουδαϊκή θρησκεία, στα πλαίσια της οποίας δραστηριοποιούνταν με περισσό φανατισμό, στον οποίο λίγοι από τους συνομηλίκους του μπορούσαν να τον συναγωνιστούν. Τοποθετεί, μάλιστα, τον εαυτό του στους ζηλωτές της Ιουδαϊκής θρησκείας, οι οποίοι κόπτονταν για την αυστηρή και τυπική τήρηση των πατρικών τους παραδόσεων. Το χειρότερο, όμως, απ’ όσα εξομολογείται ο Παύλος, ήταν το γεγονός πώς δεν ήταν απλά ένα πιστό μέλος της ιουδαϊκής θρησκευτικής κοινότητας, αλλά και ένας απηνής διώκτης της Χριστιανικής πίστης και εκπορθητής, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, της Εκκλησίας του Χριστού. Όλα αυτά έως τη στιγμή που η Χάρις του Θεού ενήργησε πάνω του, με τρόπο θαυμαστό και μετέβαλε τον διώκτη Σαύλο στον φλογερό Απόστολο Παύλο.
Στο πέρασμα των αιώνων και της ιστορίας, πολλοί ήταν εκείνοι που θέλησαν να μιμηθούν την πρώτη φάση της ζωής του Παύλου, συναγωνιζόμενοι την δράση του κατά της Εκκλησίας, προσπαθώντας να εκπορθήσουν το οικοδόμημά Της. Κατ’ αρχήν, ήταν οι εξωτερικοί εχθροί, οι οπαδοί είτε της Ιουδαϊκής μονοθεΐας, είτε της λατρείας των ειδώλων, που έβλεπαν την ισχύ και τα κεκτημένα τους να διαλύονται και την κενότητά τους να αποκαλύπτεται υπό το φως του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Οι αντιδράσεις τους υπήρξαν σκληρές και σπασμωδικές. Προέβησαν σε απίστευτες διώξεις και σφαγές, ελπίζοντας ότι, με τον τρόπο αυτό, θα κάμψουν το φρόνημα των Χριστιανών και θα καταλύσουν την αποκαλυφθείσα Χριστιανική πίστη. Χωρίς να το θέλουν, όμως, έγιναν συνεργοί στο σχέδιο του Θεού και προσέφεραν στο οικοδόμημα της Εκκλησίας το ισχυρότερο και πλέον ανθεκτικό δομικό υλικό, το αίμα των Αγίων Μαρτύρων. Τη σκυτάλη πήραν οι διώκτες της πίστης την εποχή της Τουρκοκρατίας και οι μιμητές τους στα αθεϊστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης, που προκάλεσαν την ριζική ανανέωση του Εκκλησιαστικού οικοδομήματος στα πρόσωπα των Νεομαρτύρων.
Στη συνέχεια το έργο της εκπορθήσεως της πίστης ανέλαβαν οι αιρετικοί και οι σχισματικοί, που, εκ των έσω, επεχείρησαν την άλωση της Εκκλησίας, προσβάλλοντας την ορθή πίστη και το δόγμα, προκαλώντας έριδες, διασπάσεις και εσωτερικές αναταραχές στο Σώμα του Χριστού. Αποτέλεσμα ήταν η διάσπαση και ο κατακερματισμός του Χριστιανικού οικοδομήματος γεγονός που συνιστά την μεγαλύτερη, μέχρι σήμερα, πληγή της Χριστιανικής ιστορίας. Αλώβητη από την λαίλαπα των αιρέσεων και τον πειρασμό της διάσπασης παραμένει η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, στην οποία, Θεία ευεργεσία, ανήκουμε, Εκκλησία που διαφυλάττει αναλλοίωτη την δογματική διδασκαλία, την Θεολογική εμπειρία και την λειτουργική παράδοση της πίστεώς μας.
Αλλά και στην εποχή μας, η επιχείρηση εκπορθήσεως της Εκκλησίας καλά κρατεί και συνεχίζεται από τους εκπροσώπους της αθεϊστικής «διανόησης», οι οποίοι αυτοπροβάλλονται ως «προοδευτικοί», βαπτίζοντας «αναχρονισμό και οπισθοδρόμηση» κάθε τι που σχετίζεται με τον Χριστό, την Εκκλησία Του, την πίστη και το Ευαγγέλιό Του. Αυτή η άθεη δήθεν διανόηση έχει αναλάβει εργολαβικά την αμφισβήτηση του Εκκλησιαστικού έργου, την απαξίωση του ιερού κλήρου, την διακωμώδηση του Ευαγγελικού λόγου, την μουσειοποίηση της Χριστιανικής ιστορίας. Στο ειδεχθές αυτό έργο της, συνεπικουρείται από στρατευμένα κατά της Εκκλησίας, πολιτικά, δημοσιογραφικά και οικονομικά συμφέροντα, τα οποία, ουσιαστικά, προσφέρουν σκοτεινές και καταστροφικές υπηρεσίες στον λαό μας, που ζει και πορεύεται στο χρόνο με γνώμονα την πίστη του στον Χριστό και την συνοδοιπορία του με την Εκκλησία.
Απέναντι σε όλους αυτούς η Εκκλησία στέκεται με αγάπη και κατανόηση, γιατί γνωρίζει ότι ουδεμία ανθρώπινη δύναμη, όσο ισχυρή κι αν είναι, έχει την ικανότητα να καταλύσει και να εκπορθήσει το οικοδόμημα της Χριστιανικής πίστης. Παράλληλα, όμως, συνεχίζει να διδάσκει και να επιτελεί το πολύπλευρο πνευματικό και κοινωνικό Της έργο, αδιαφορώντας για τα κύματα της αμφισβήτησης που ξεσπούν πάνω Της, εργαζόμενη, μέσα ακόμα και από τα λάθη και τις αδυναμίες των εκπροσώπων Της, για την δόξα του Θεού και τη σωτηρία του λαού Του. ΑΜΗΝ!
Ομιλεί για την στενότατη σχέση και εξάρτησή του από την Ιουδαϊκή θρησκεία, στα πλαίσια της οποίας δραστηριοποιούνταν με περισσό φανατισμό, στον οποίο λίγοι από τους συνομηλίκους του μπορούσαν να τον συναγωνιστούν. Τοποθετεί, μάλιστα, τον εαυτό του στους ζηλωτές της Ιουδαϊκής θρησκείας, οι οποίοι κόπτονταν για την αυστηρή και τυπική τήρηση των πατρικών τους παραδόσεων. Το χειρότερο, όμως, απ’ όσα εξομολογείται ο Παύλος, ήταν το γεγονός πώς δεν ήταν απλά ένα πιστό μέλος της ιουδαϊκής θρησκευτικής κοινότητας, αλλά και ένας απηνής διώκτης της Χριστιανικής πίστης και εκπορθητής, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, της Εκκλησίας του Χριστού. Όλα αυτά έως τη στιγμή που η Χάρις του Θεού ενήργησε πάνω του, με τρόπο θαυμαστό και μετέβαλε τον διώκτη Σαύλο στον φλογερό Απόστολο Παύλο.
Στο πέρασμα των αιώνων και της ιστορίας, πολλοί ήταν εκείνοι που θέλησαν να μιμηθούν την πρώτη φάση της ζωής του Παύλου, συναγωνιζόμενοι την δράση του κατά της Εκκλησίας, προσπαθώντας να εκπορθήσουν το οικοδόμημά Της. Κατ’ αρχήν, ήταν οι εξωτερικοί εχθροί, οι οπαδοί είτε της Ιουδαϊκής μονοθεΐας, είτε της λατρείας των ειδώλων, που έβλεπαν την ισχύ και τα κεκτημένα τους να διαλύονται και την κενότητά τους να αποκαλύπτεται υπό το φως του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού. Οι αντιδράσεις τους υπήρξαν σκληρές και σπασμωδικές. Προέβησαν σε απίστευτες διώξεις και σφαγές, ελπίζοντας ότι, με τον τρόπο αυτό, θα κάμψουν το φρόνημα των Χριστιανών και θα καταλύσουν την αποκαλυφθείσα Χριστιανική πίστη. Χωρίς να το θέλουν, όμως, έγιναν συνεργοί στο σχέδιο του Θεού και προσέφεραν στο οικοδόμημα της Εκκλησίας το ισχυρότερο και πλέον ανθεκτικό δομικό υλικό, το αίμα των Αγίων Μαρτύρων. Τη σκυτάλη πήραν οι διώκτες της πίστης την εποχή της Τουρκοκρατίας και οι μιμητές τους στα αθεϊστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης, που προκάλεσαν την ριζική ανανέωση του Εκκλησιαστικού οικοδομήματος στα πρόσωπα των Νεομαρτύρων.
Στη συνέχεια το έργο της εκπορθήσεως της πίστης ανέλαβαν οι αιρετικοί και οι σχισματικοί, που, εκ των έσω, επεχείρησαν την άλωση της Εκκλησίας, προσβάλλοντας την ορθή πίστη και το δόγμα, προκαλώντας έριδες, διασπάσεις και εσωτερικές αναταραχές στο Σώμα του Χριστού. Αποτέλεσμα ήταν η διάσπαση και ο κατακερματισμός του Χριστιανικού οικοδομήματος γεγονός που συνιστά την μεγαλύτερη, μέχρι σήμερα, πληγή της Χριστιανικής ιστορίας. Αλώβητη από την λαίλαπα των αιρέσεων και τον πειρασμό της διάσπασης παραμένει η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, στην οποία, Θεία ευεργεσία, ανήκουμε, Εκκλησία που διαφυλάττει αναλλοίωτη την δογματική διδασκαλία, την Θεολογική εμπειρία και την λειτουργική παράδοση της πίστεώς μας.
Αλλά και στην εποχή μας, η επιχείρηση εκπορθήσεως της Εκκλησίας καλά κρατεί και συνεχίζεται από τους εκπροσώπους της αθεϊστικής «διανόησης», οι οποίοι αυτοπροβάλλονται ως «προοδευτικοί», βαπτίζοντας «αναχρονισμό και οπισθοδρόμηση» κάθε τι που σχετίζεται με τον Χριστό, την Εκκλησία Του, την πίστη και το Ευαγγέλιό Του. Αυτή η άθεη δήθεν διανόηση έχει αναλάβει εργολαβικά την αμφισβήτηση του Εκκλησιαστικού έργου, την απαξίωση του ιερού κλήρου, την διακωμώδηση του Ευαγγελικού λόγου, την μουσειοποίηση της Χριστιανικής ιστορίας. Στο ειδεχθές αυτό έργο της, συνεπικουρείται από στρατευμένα κατά της Εκκλησίας, πολιτικά, δημοσιογραφικά και οικονομικά συμφέροντα, τα οποία, ουσιαστικά, προσφέρουν σκοτεινές και καταστροφικές υπηρεσίες στον λαό μας, που ζει και πορεύεται στο χρόνο με γνώμονα την πίστη του στον Χριστό και την συνοδοιπορία του με την Εκκλησία.
Απέναντι σε όλους αυτούς η Εκκλησία στέκεται με αγάπη και κατανόηση, γιατί γνωρίζει ότι ουδεμία ανθρώπινη δύναμη, όσο ισχυρή κι αν είναι, έχει την ικανότητα να καταλύσει και να εκπορθήσει το οικοδόμημα της Χριστιανικής πίστης. Παράλληλα, όμως, συνεχίζει να διδάσκει και να επιτελεί το πολύπλευρο πνευματικό και κοινωνικό Της έργο, αδιαφορώντας για τα κύματα της αμφισβήτησης που ξεσπούν πάνω Της, εργαζόμενη, μέσα ακόμα και από τα λάθη και τις αδυναμίες των εκπροσώπων Της, για την δόξα του Θεού και τη σωτηρία του λαού Του. ΑΜΗΝ!
