Ἐγώ σήμερα σκέφτομαι τό μαρτύριο στό ὁποῖο βρίσκεται τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ μας, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Μέχρι σήμερα συνεχῶς χτυπιέται, λογχίζεται καί σταυρώνεται· καί ἀπό τούς ἀνθρώπους πού ἔχουν ἄγνοια καί ἀπό τούς ἀνθρώπους πού ἔπρεπε νά διαφυλάσσουν ἀκέραιη τήν Πίστη.
Ἕνα ἔχω μόνο νά εὐχηθῶ: Ὁ Χριστός μας νά σώσει τήν Ἐκκλησία Του μέσα στίς καρδιές μας...
Ἡ δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εἴθε νά ξαναδείξει πάλι σέ μᾶς, πώς πρέπει νά νικήσουμε τήν ἁμαρτία, τόν κόσμο ἀλλά κυρίως τήν αἵρεση, ἡ ὁποία σήμερα ἔχει τόσο πληθυνθεῖ, πού ἔφθασε νά γίνει διδασκαλία ἀκόμη καί ἡμῶν τῶν ἀνίδεων, οἱ ὁποῖοι ταχθήκαμε – δῆθεν – νά φυλάσσουμε τήν Πίστη ἀπαρασάλευτη...
Σήμερα ὁ Τίμιος Σταυρός φέρνει στόν νοῦ μας ράπισμα καί κολαφισμούς, ἀκάνθινο στεφάνι, χλαμύδα καί κάλαμο, αἵματα καί καρφιά, φέρνει στόν νοῦ μας φραγγέλωμα καί ἐξευτελισμό...
Νομίζω ὅτι ἐγγίζει ἡ ὥρα πού τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας θά τά ξαναπάθει ὅλα αὐτά...
Κι ἐμεῖς;... Ἐμεῖς θά μείνουμε ἁπλοί θεατές; Θά στεκόμαστε μόνο νά κοιτάζουμε; Ἤ σάν μέλη τῆς Ἐκκλησίας θά θελήσουμε κι ἐμεῖς νά συμμετέχουμε βαστάζοντας τόν σταυρό μας καί ἀκολουθώντας τόν Χριστό;...
Ἄλλοτε οἱ ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας ἔρχονται ἀπό ἔξω· κι ἄλλοτε οἱ ἐχθροί της χτυπᾶνε ἀπό μέσα, βρίσκονται ἐντός της. Καί τά λέγω αὐτά, γιατί σάν σήμερα ἔκλεισε τά μάτια του ὁ μεγάλος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος μαρτύρησε γιά τόν Χριστό μας. Καί ξέρετε ποιοί ἧταν οἱ δήμιοί του; Οἱ δήμιοί του ἧταν – δυστυχῶς – οἱ Ἐπίσκοποι!...
Ὁ Θεός εἴθε νά ἀναδείξει στίς μέρες μας ἁγίους Ἐπισκόπους...
Το μεγαλύτερο κακό μέσα στήν Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά τό κάνει κανένας ἄλλος ἐκτός ἀπό ἕναν Ἐπίσκοπο!
Το μεγαλύτερο καλό μέσα στήν Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά τό κάνει κανένας ἄλλος ἐκτός ἀπό ἕναν Ἐπίσκοπο!
Γι’ αὐτό θά πρέπει νά προσευχώμεθα, ὥστε ὁ Θεός νά στείλει ἀξίους Ἐπισκόπους· ἀξίους, ὥστε νά διαφυλάξουν τήν ἄμπελό Του, νά διαφυλάξουν τά παιδιά Του..., ἔστω αὐτά τά παιδιά, ἐμᾶς τά παλιόπαιδα, τά ἀλητάκια τῆς Πίστης...
Κάθε φορά πού βλέπετε, ἀδελφοί μου, τόν Τίμιο Σταυρό, στό νοῦ σας νά φέρνετε νοερῶς τά αἵματα καί τίς θυσίες ὅλων τῶν Ἁγίων. Να φέρνετε τά ἀναρίθμητα πλήθη τῶν Μαρτύρων, πού μέ τή θέλησή τους σήκωσαν τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί Τόν ἀκολούθησαν στήν ἀνηφορική πορεία Του. Ἀληθινά, δέν ὑπάρχει τέλος σ’ αὐτήν τήν πομπή...
Ἀλλά πρέπει νά ξέρετε ἀκόμη ὅτι ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι καί ἀποτελεῖ «ἀήττητον τρόπαιον» νίκης. Εἶναι τό νικηφόρο ὅπλο πού κατατροπώνει τούς ἐχθρούς μας. Γι’ αὐτό νά θυμόμαστε νά σφραγίζουμε τόν ἑαυτό μας ὅσο γίνεται πιό τακτικά μέ τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Καί νά προσευχώμεθα διαρκῶς. Νά πυρπολεῖται ὁ νοῦς καί ἡ καρδία μας ἀπό τήν μονολόγιστη εὐχή· τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με...».
Τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ φυγαδεύει τούς δαίμονες. Τούς διώχνει μακριά μας. Ὅπλο ἀκαταμάχητο, ἀδελφοί μου, εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ. Καί «στήριγμα τῶν πιστῶν». Εἴθε λοιπόν νά βρίσκεται πάντοτε ἐπάνω μας, κρεμασμένος στό σῶμα μας. Εἴθε νά βρίσκεται πάντοτε μέσα στήν ψυχή μας. Ἀμήν.
(Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου π.Χρυσοστόμου πού ἐκφωνήθηκε μετά τό πέρας τῆς ἱερῆς Ἀγρυπνίας, τῆς 14ης Σεπτεμβρίου 2010 – Παγκόσμιος Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυρού).
