Στο ιερό Βήμα παρέστη συμπροσευχόμενος και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος.
Στο κήρυγμά του ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μοζαμβίκης, με αφορμή την Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, υπογράμμισε τη χρεία και το χρέος της Αγάπης, όχι μόνον προς τον πλησίον ή τον ημέτερο, αλλά κυρίως στον ξένο, τον εχθρό, τον αλλόδοξο και αλλόφυλο, κάτι βεβαίως που πρεσβεύει η Εκκλησία μας, δρώντας ιεραποστολικά στις εσχατιές του Κόσμου.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε με λόγια ευγνωμοσύνης και αγάπης, τόσο για τον Γέροντά του Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ζακύνθου, ο οποίος τού παραστάθηκε ως πραγματικός πατέρας στην ορφάνια του, όσο και στους ταπεινούς Ιερείς του χωριού του, οι οποίοι -με τον τρόπο του ο καθένας-·τού ενστάλαξαν στην ψυχή την κλίση προς την Ιεροσύνη, αλλά και την αγάπη στον συνάνθρωπο.
Τον λόγο πήρε στη συνέχεια ο Μητροπολίτης Ζακύνθου, ο οποίος με φανερή συγκίνηση αναφέρθηκε στην απλότητα και την ταπείνωση του πνευματικού του παιδιού, το οποίο ανήλθε επάξια στον τρίτο βαθμό της Ιερωσύνης, καλούμενος να διακονήσει ως προεστός σε μια γωνιά της Αφρικής με πολλές απαιτήσεις.
Στο τέλος, με πολύ συγκινητικά λόγια, ο Εφημέριος του ναού Οικονόμος Διονύσιος Φαραός, εξέφρασε την πασχαλινή·χαρά όλων των ενοριτών για την ανάδειξη του συγχωριανού τους στην Επισκοπική αξία και προσέφερε στον νέο Επίσκοπο -σπλάχνο από τα σπλάχνα του Αγκερυκού- δύο δώρα: Ένα ασημένιο εγκόλπιο και ένα παλαιό Ευχολόγιο,·που ανήκε στον παππού του κ. Ιωάννη, τον μακαριστό ιερωμένο Δαμιανό Τσαφταρίδη, ο οποίος ήταν πρόσφυγας από τον Πόντο και κατέφυγε στον Αγκερυκό του Zante μας, μετά τον Μεγάλο Ξεριζωμό και τη Γενοκτονία των αρχών του 20ού αιώνα.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μοζαμβίκης κ. Ιωάννης, θεώρησε το δώρο αυτό ως το πολυτιμότερο από όσα έλαβε μέχρι τώρα επί τη προαγωγή του κι ευχαρίστησε όλους πάλι και πάλι, ζητώντας τις ευχές των συγχωριανών του (ζώντων και τεθνεώτων), καθώς αναχωρεί σύντομα για τη Μοζαμβίκη. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Σάββατα το απόγευμα επισκέφτηκε το Κοιμητήριο του χωριού και τέλεσε τρισάγια σε κεκοιμημένους.
