Με συνέπεια και συνέχεια δάσκαλοι και μαθητές του Δημοτικού Σχολείου της Καλλιμασιάς την 10η Νοεμβρίου ανηφορίζουν στον ιστορικό λόφο για να γιορτάσουν την απελευθέρωση της Χίου από τον τουρκικό ζυγό και να τιμήσουν τους ήρωες και τους εθνομάρτυρες του νησιού μας.
"Χίος πατρίδα μου" είναι ο θεματικός τίτλος που διαβάσαμε στην πρόσκληση-ανακοίνωση για τη σημερινή εκδήλωση.
Το πουλμανάκι του Δήμου Ιωνίας με δυο δρομολόγια μετέφερε τους μαθητές και τους συνοδούς τους, ενώ πολλοί γονείς ανέβηκαν ως τη Μονή με τα αυτοκίνητά τους.
Με επικεφαλής τη Σημαία οι μαθητές και οι μαθήτριες του Δημοτικού μας, άλλοι ντυμένοι παραδοσιακές χιώτικες φορεσιές και άλλοι με τα ρούχα της αυριανής παρέλασης, πέρασαν την είσοδο του τείχους του Μοναστηριού και μπήκαν στο προαύλιο με το θαυμάσιο βοτσαλωτό.
Δέος αισθάνεται ο γνώστης της ιστορίας, όταν δρασκελίζει τη σιδερένια πόρτα της Μονής κάτω από το καμπαναριό, όταν μπροστά του ανοίγεται όχι απλά ένας θρησκευτικός χώρος, αλλά ένας τόπος θυσίας.
Η μοναχή Αγνή, ηγουμένη της Μονής, που διαδέχθηκε την μακαριστή γερόντισσα Ευφημία υποδέχεται τους προσκυνητές. Το Καθολικό είναι έτοιμο να δεχθεί τους προσκυνητές που θα προσέλθουν την παραμονή και την ημέρα της χάρης του Αγίου Μηνά.
Αφού ανάψουν ένα κερί στην εικόνα των Αγίων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου μαθητές, μαθήτριες, δάσκαλοι και γονείς συγκεντρώνονται μπροστά στο παρεκκλήσι των Αγίων Σαράντα, όπου φυλάσσονται τα οστά των σφαγιασθέντων από τους Τούρκους στη Μονή στις 2 Απριλίου 1822.
Είναι ο πλέον κατάλληλος χώρος για να αισθανθεί ο νεοέλληνας πως την έχει αυτή τη λευτεριά, που δεν του χαρίστηκε, αλλά κατακτήθηκε. Το δέντρο της ελευθερίας μας ποτίστηκε με τα αίματα τόσων εθνομαρτύρων. Θωρώντας τα κόκαλα νομίζεις πως ακούς να αναπέμπεται ξανά και ξανά ο Εθνικός μας Ύμνος και να δυναμώνει σαν φθάνει στον στίχο: "Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά...". Να από που είναι βγαλμένη η Ελευθερία μας.
Ο εφημέριος της Καλλιμασιάς τελεί το Τρισάγιο στη μνήμη των "υπέρ της πίστες και της πατρίδος ημών ευκλεώς αγωνισαμένων και ενδόξως πεσόντων και υπέρ των εν τη Ιερά Μονή ταύτη σφαγιασθέντων...."
Το "αιωνία η μνήμη" αντηχεί μαζί σαν προσευχή, ύμνος και υπόσχεση.
Ο εφημέριος απευθύνεται στους παριστάμενους και στα παιδιά και ανάμεσα στα άλλα επισημαίνει την συνέπεια και συνέχεια της επαινετής πρωτοβουλίας του Δημοτικού Σχολείου Καλλιμασιάς να κάνει τη γιορτή της 11ης Νοεμβρίου στον ιερό και ιστορικό αυτό χώρο. Λέει ακόμη πως οι γιορτές μας δεν είναι εορτές μίσους, αλλά μνήμης. Περιέχουν τη δοξολογία και τη δέηση. Ευχαριστία στο Θεό για το αγαθό της Ελευθερίας, δέηση για την ανάπαυση όσων θυσιάστηκαν γι' αυτήν. Περιέχουν δρώμενα για την εκμάθηση της ιστορίας από τους νεότερους και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης. Περιέχουν προσευχή και ελπίδα για την επικράτηση της άνωθεν ειρήνης. Ο πόλεμος καταστρέφει τα έργα της ειρήνης που χτίζονται με πολύ κόπο.
Ακολούθησε το στεφάνωμα της προτομής του ήρωα από το Νεχώρι Κωνσταντίνου Μονογιού, από τους λιγοστούς πολεμιστές που έμειναν να προστατέψουν τα γυναικόπαιδα στη Μονή και έπεσαν ηρωικά.
Στη συνέχεια οι μαθητές μέσα από πεζά και ποιήματα αναπτύσσουν το ιστορικό της απελευθέρωσης της Χίου, τα σημαντικά της πρόσωπα και γεγονότα. Η χορωδία συμπληρώνει με επίκαιρα τραγούδια τη θεματολογία της εκδήλωσης και τέλος τα παιδιά με τις χιώτικες παραδοσιακές ενδυμασίες χόρεψαν τοπικούς χορούς.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τον Εθνικό Ύμνο.
Το φωτογραφικό υλικό είναι του π.Γ.Κ.
kallimasia.blogspot.com
kallimasia.blogspot.com
