Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἑορτάζουμε ἐφέτος τά Χριστούγεννα, ἐνῶ ὁ τόπος μας —καί ὄχι μόνο— βρίσκεται στή δίνη μιᾶς μεγάλης κρίσεως. Κρίσεως κατ᾽ ἀρχήν οἰκονομικῆς —αὐτό φαίνεται, αὐτό κυριαρχεῖ. Κρίσεως, ὅμως, πρωτίστως ἠθικῆς καί πνευματικῆς, ἄν θέλουμε νά βλέπουμε τά πράγματα βαθύτερα καί ὄχι ἐπιφανειακά.
Φτά σα με ἐ δῶ πού φτά σα με ὄ χι ἁ πλῶς γι α τί ἀ πέ τυ χαν οἱ σχε δι α σμοί τῆς οἰ κο νο μι κῆς πο λι τι κῆς, ἀλ λά γι α τί κυ ρί ως στή ζω ή μας, τήν ἀ το μι κή καί τήν κοι νω νι κή, κυ ρι άρ χη σε ἡ ἰ δι ο τέ λει α καί τό συμ φέ ρον, ἡ κα κο δι α χεί ρι ση καί ἡ ἀ δι α φά νει α, ὁ ἄ νο μος πλου τι σμός, ἡ φο ρο δι α φυ γή καί, κυ ρί ως, μι ά κραυ γα λέ α ὑ λι στι κή ἀ ντί λη ψη γι ά τή ζω ή. Σύν θη μα πολλῶν, αὐ τό τῶν ὑ λι στῶν τῆς ἐ πο χῆς τοῦ ἀ πο στό λου Παύ λου : «Ἄς φᾶ με καί ἄς πι οῦ με, γι α τί αὔ ρι ο δέν θά ζοῦ με!» (Α ’ Κορ. 15,32). Ἔ τσι, ὡς λα ός δι α συρ θή κα με δι ε θνῶς καί κιν δυ νεύ ου με νά χρε ο κο πή σου με, δη λα δή νά βου λι ά ξου με!
Ἐν μέ σῳ αὐ τῆς τῆς κρί σε ως προ βάλ λει ἡ κο ρυ φαί α ἑ ορ τή τῆς πί στε ώς μας, ἡ γέν νη ση τοῦ λυ τρω τῆ μας Κυ ρί ου Ἰ η σοῦ. Θά τή γι ορ τά σου με ἀ σφα λῶς. Θά ἀ νταλ λά ξου με εὐ χές. Θά προ σφέ ρου με ὅ σοι μπο ροῦ με καί δῶ ρα. Θά στρώ σου με γι ορ τα στι κό τρα πέ ζι. Πολ λοί, ἴ σως, καί θά ἐκ κ λη σι α στοῦ με καί θά προ σέλ θου με στή θεί α Εὐ χα ρι στί α.
Ἄ ρα γε, ὅ μως, ἀρ κοῦν ὅ λα αὐ τά; Καί μᾶς ἐ πι τρέ πουν νά συ νει δη το ποι ή σου με καί στή συ νέ χει α νά βι ώ σου με τό βα θύ τε ρο νό η μα τῆς ἑ ορ τῆς; τό τί ση μαί νει ὅ τι ὁ Θε ός σαρ κώ νε ται, γί νε ται ἄν θρω πος γι ά χά ρη μας, γι ά τή σω τη ρί α μας;
Ἡ ἐ ναν θρώ πη ση τοῦ Χρι στοῦ μας μᾶς ἀ πο κα λύ πτει τήν ἀ γά πη τοῦ Θε οῦ Πα τέ ρα μας γι ά μᾶς τούς ἀν θρώ πους. Ὁ Θε ός μᾶς ἀ γα πᾶ. Καί γι᾽ αὐ τό ἀ πο στέλ λει στόν κό σμο τόν μο νο γε νῆ Υἱ ό Του. Γι ά νά μᾶς ἐ λευ θε ρώ σει ἀ πό τήν ἁ μαρ τί α. Γι ά νά μᾶς λυ τρώ σει ἀ πό τή φθο ρά καί τόν θά να το. Γι ά νά μᾶς κα τα στή σει κοι νω νούς τῆς δι κῆς Του ζω ῆς. Γι ά νά γί νου με κα τά χά ριν θε οί!
Ἡ ἐ ναν θρώ πη ση τοῦ Χρι στοῦ μας ἀ πο δει κνύ ει καί τήν ἀ ξί α τοῦ ἀν θρώ που, ἀ φοῦ γι ά χά ρη του ὁ ἴ δι ος ὁ Θε ός γί νε ται ἄν θρω πος. Ὁ ἄν θρω πος εἶ ναι θε ό πλα στο δη μι ούρ γη μα. Εἰ κό να τοῦ Θε οῦ. Καί προ ο ρι σμός του εἶ ναι ἡ εἴ σο δος στή βα σι λεί α Του.
Ἡ ἐ ναν θρώ πη ση τοῦ Χρι στοῦ μας εἰ σά γει στόν κό σμο τήν ὕ παρ ξη καί τήν πα ρου σί α τῆς Ἐκ κ λη σί ας Του. Εἶ ναι τό σῶ μα Του. Εἶ ναι ἡ οἰ κο γέ νει α τῶν τέ κνων τοῦ Θε οῦ. Εἶ ναι ἡ βα σι λεί α τοῦ Θε οῦ ἐ πί γῆς. Εἶ ναι ἡ πύ λη τῆς σω τη ρί ας. Ἔ ξω καί χω ρίς τήν Ἐκ κ λη σί α ἐν Χρι στῷ ζω ή καί σω τη ρί α δέν ὑ πάρ χει.
Ἡ ἐ ναν θρώ πη ση τοῦ Χρι στοῦ μας εὐ αγ γε λί ζε ται ἕ ναν ἄλ λο, και νούρ γι ο τρό πο ζω ῆς. Ὁ Κύ ρι ος μᾶς δί δα ξε ὅ τι Ἐ κεῖ νος εἶ ναι ἡ ζω ή μας, ἡ σαρ κω μέ νη Ἀ λή θει α, ἡ ὁ δός πού οἱ μα θη τές Του, ὅ λοι ἐ μεῖς, κα λού μα στε ν᾽ ἀ κο λου θή σου με. Θε μέ λι ο καί πη γή ἔ μπνευ σης στή ζω ή μας τό αἰ ώ νι ο Εὐ αγ γέ λι ό Του. Τά ὅ σα μᾶς προ τρέ πει νά τη ροῦ με. Καί τά ὅ σα μᾶς ὑ πο δει κνύ ει νά ἀ πο φεύ γου με. Κα τά Χρι στόν ζω ή ση μαί νει ζω ή ἐ ναρ μο νι σμέ νη μέ τίς ζω η φό ρες ἐ ντο λές τοῦ Εὐ αγ γε λί ου τῆς σω τη ρί ας.
Ἀ δελ φοί μου,
Τά Χρι στού γεν να, πού ἑ ορ τά ζου με ἐφέτος ἐν μέσω τῆς οἰ κο νο μι κῆς κρί σε ως, μᾶς κα λοῦν σέ πε ρί σκε ψη καί αὐ το κρι τι κή. Εἴ μα στε, πρά γμα τι, χρι στι α νοί; Πι στεύ ου με στ᾽ ἀ λή θει α στόν Τρι α δι κό Θε ό; Ζοῦ με ὡς γνή σι α μέ λη τῆς Ἐκ κ λη σί ας; Ἀ γων ι ζό μα στε νά τη ροῦ με τίς ἐ ντο λές τοῦ Εὐ αγ γε λί ου τοῦ Χρι στοῦ μας;
Πα ράλ λη λα, ἡ χρι στι α νι κή μας συ νεί δη ση μᾶς ἐ πι τάσ σει νά ἀ ντα πο κρι θοῦ με στό χρέ ος τῆς ἀ γά πης πρός τούς ἀ δελ φούς μας πού δο κι μά ζο νται. Ἡ οἰ κο νο μι κή κρί ση δη μι ούρ γη σε τοῦ κό σμου τά κοι νω νι κά προ βλή μα τα. Πολ λοί συ νάν θρω ποί μας ἀ ντι με τω πί ζουν μέ ἀ γω νί α κά θε νέ α ἡ μέ ρα πού ξη με ρώ νει. Ὡς χρι στι α νοί ὀ φεί λου με νά δεί ξου με ἐν δι α φέ ρον καί ἀ γά πη. Καί νά συ μπα ρα στα θοῦ με ὅ που χρειάζεται καί ὅσο μποροῦμε. Μᾶς τό ζητάει ὁ Χρι στός. Ἡ ὥρα τῆς κρίσης εἶναι ἡ δική μας ὥρα.
Εὐ λογημένα Χρι στού γεν να !
Ὁ Ἐ πί σκο πός σας
† Ο ΝΕ ΑΣ ΣΜΥΡ ΝΗΣ ΣΥ ΜΕ ΩΝ