Ὁ ἄσωτος Υἱός τῆς σημερινῆς παραβολῆς, χριστιανοί μου, εἶναι ἕνα τραγικό πρόσωπο ὡς πρός τό παραστράτημά του καί τήν ἀπομάκρυνσή του ἀπό τήν πατρική ἑστία, ἀλλά καί πρόσωπο ἀξιομίμητο, διότι μπόρεσε μέσα ἀπό τό τέλμα πού βρέθηκε νά μετανοήση καί νά σταθεῖ στά πόδια του. Πάνω ἀπ΄ὅλα ὅμως θαυμάζει κανείς τήν ὑπομονή καί τήν χωρίς ὅρια ἀγάπη καί φιλανθρωπία τοῦ Πατέρα.
Μεταφέροντας τώρα τά παραπάνω πρόσωπα καί καταστάσεις στήν καθημερινότητα παρατηροῦμε τά ἑξῆς:
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι γεγονός ὅτι παρασύρεται ἀπό τόν ἀρχέκακο διάβολο καί ἀναζητεῖ τήν ἐλευθερία του μέσα στή δουλεία τῆς ἁμαρτίας διότι «πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν δοῦλος ἐστί τῆς ἁμαρτίας» (Ἅγιος Ἐφραίμ). Ἔτσι γίνεται σκλάβος τῆς ἀνηθικότητας, (θεωρεῖ ὅτι ἐλευθερία εἶναι οἱ ἐλεύθερες ἐρωτικές σχέσεις), τῆς κοιλίας του (ἀρνεῖται νά νηστεύσει), τῆς κακίας, τῆς ματαιοδοξίας (ἀγώνας πλουτισμοῦ καί δόξας).
Τό ζητούμενο καί τό ποθούμενον εἶναι νά κατανοήσει ποῦ εἶναι ἡ δουλεία καί ποῦ ἡ ἐλευθερία. Ἄν τό κατανοήσει σώζεται καί τότε ὁδηγώντας τά βήματά του στόν πνευματικό-ἐξομολόγο καί μέσῳ αὐτοῦ στό Θεό θά μπορεῖ νά πεῖ : «Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τόν Οὐρανόν καί ἐνώπιόν σου˙ οὐκέτι εἰμί ἄξιος κληθῆναι υἱός σου˙ ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου».
Μετά ἀπ' αὐτό θά μπορεῖ ν' ἀπολαύσει τήν χωρίς ὅρια ἀγάπη καί φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ-Πατέρα. Ρώτησαν κάποτε τόν ἀββᾶ Ἀγάθωνα πῶς ἐκδηλώνεται ἡ χωρίς ὅρια ἀγάπη καί ἐκεῖνος ἀπάντησε «Ἀγάπη εἶναι νά βρῶ ἕνα λεπρό καί νά τοῦ δώσω εὐχαρίστως τό σῶμα μου, καί ἄν εἶναι δυνατόν, νά πάρω τό δικό του».
Γι' αὐτό ἦρθε ὁ Χριστός στή γῆ καί προσέλαβε τή φθαρτή καί ἁμαρτωλή σάρκα τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἐξαγίασε, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὑπῆρξε ἐκτός ἁμαρτίας καί μᾶς ἔδειξε καί τό δρόμο τῆς σωτηρίας μας.
Χριστιανοί μου ὁ Θεός περιμένει μέ λαχτάρα τόν κάθε ἄσωτο καί ἁμαρτωλό ἄνθρωπο καί μέ μεγάλη χαρά, ἀφοῦ ἔχει μετανοήσει τόν ἀποκαθιστᾶ στήν υἱϊκή δόξα του διότι ὅπως λέγει καί ὁ ἱερός Χρυστόστομος«ὁ Θεός δέν εἶναι μικροπρεπής καί ξεχνᾶ ὅλα τά προηγούμενα σφάλματα τοῦ μετανοημένου ἀνθρώπου».
Μεταφέροντας τώρα τά παραπάνω πρόσωπα καί καταστάσεις στήν καθημερινότητα παρατηροῦμε τά ἑξῆς:
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι γεγονός ὅτι παρασύρεται ἀπό τόν ἀρχέκακο διάβολο καί ἀναζητεῖ τήν ἐλευθερία του μέσα στή δουλεία τῆς ἁμαρτίας διότι «πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν δοῦλος ἐστί τῆς ἁμαρτίας» (Ἅγιος Ἐφραίμ). Ἔτσι γίνεται σκλάβος τῆς ἀνηθικότητας, (θεωρεῖ ὅτι ἐλευθερία εἶναι οἱ ἐλεύθερες ἐρωτικές σχέσεις), τῆς κοιλίας του (ἀρνεῖται νά νηστεύσει), τῆς κακίας, τῆς ματαιοδοξίας (ἀγώνας πλουτισμοῦ καί δόξας).
Τό ζητούμενο καί τό ποθούμενον εἶναι νά κατανοήσει ποῦ εἶναι ἡ δουλεία καί ποῦ ἡ ἐλευθερία. Ἄν τό κατανοήσει σώζεται καί τότε ὁδηγώντας τά βήματά του στόν πνευματικό-ἐξομολόγο καί μέσῳ αὐτοῦ στό Θεό θά μπορεῖ νά πεῖ : «Πάτερ, ἥμαρτον εἰς τόν Οὐρανόν καί ἐνώπιόν σου˙ οὐκέτι εἰμί ἄξιος κληθῆναι υἱός σου˙ ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου».
Μετά ἀπ' αὐτό θά μπορεῖ ν' ἀπολαύσει τήν χωρίς ὅρια ἀγάπη καί φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ-Πατέρα. Ρώτησαν κάποτε τόν ἀββᾶ Ἀγάθωνα πῶς ἐκδηλώνεται ἡ χωρίς ὅρια ἀγάπη καί ἐκεῖνος ἀπάντησε «Ἀγάπη εἶναι νά βρῶ ἕνα λεπρό καί νά τοῦ δώσω εὐχαρίστως τό σῶμα μου, καί ἄν εἶναι δυνατόν, νά πάρω τό δικό του».
Γι' αὐτό ἦρθε ὁ Χριστός στή γῆ καί προσέλαβε τή φθαρτή καί ἁμαρτωλή σάρκα τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἐξαγίασε, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὑπῆρξε ἐκτός ἁμαρτίας καί μᾶς ἔδειξε καί τό δρόμο τῆς σωτηρίας μας.
Χριστιανοί μου ὁ Θεός περιμένει μέ λαχτάρα τόν κάθε ἄσωτο καί ἁμαρτωλό ἄνθρωπο καί μέ μεγάλη χαρά, ἀφοῦ ἔχει μετανοήσει τόν ἀποκαθιστᾶ στήν υἱϊκή δόξα του διότι ὅπως λέγει καί ὁ ἱερός Χρυστόστομος«ὁ Θεός δέν εἶναι μικροπρεπής καί ξεχνᾶ ὅλα τά προηγούμενα σφάλματα τοῦ μετανοημένου ἀνθρώπου».
imkythiron.gr
Εἶναι γεγονός ὅτι μόνο μέ τή ζωή κοντά στό Θεό-Πατέρα μποροῦμε ν΄ἀπολαύσουμε τήν πραγματική ἐλευθερία καί νά ζήσουμε ἔτσι ἀπό αὐτή τή ζωή τήν παραδείσια γαλήνη καί ὀμορφιά.ΑΜΗΝ.
Εἶναι γεγονός ὅτι μόνο μέ τή ζωή κοντά στό Θεό-Πατέρα μποροῦμε ν΄ἀπολαύσουμε τήν πραγματική ἐλευθερία καί νά ζήσουμε ἔτσι ἀπό αὐτή τή ζωή τήν παραδείσια γαλήνη καί ὀμορφιά.ΑΜΗΝ.
