στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου.
Προσφωνώντας τον νέο Διάκονο ο κ. Ιγνάτιος επεσήμανε ότι «οι Κληρικοί
είναι αυτοί που καλούνται πάντα να γίνουν οδηγοί του λαού, κυρίως σε μια εποχή σαν κι αυτή που ζούμε. Η ιερατική ζωή είναι μια πορεία αγώνων και θυσιών. Είναι, όμως, ενταγμένη σε ένα αρμονικό σύστημα ζωής μέσα στην Εκκλησία, όπου επικρατεί τάξη και ο καθένας δε μπορεί να λέει και να πράττει ό,τι θέλει. Η Εκκλησία μας κράτησε αλώβητη αυτή την αλήθεια και την διασώζει μέσα στο Συνοδικό Της σύστημα. Όποιος δε μπορεί να προσαρμοστεί στη συντεταγμένη αυτή Συνοδική πορεία χάνει το δρόμο του, σπαταλά τις δυνάμεις του...»
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Ιγνάτιος επεσήμανε ότι οι Κληρικοί μας σήμερα «αγωνίζονται με την καρδιά τους και δίνουν, με κάθε τρόπο, τη μαρτυρία του Χριστού στον σύγχρονο κόσμο. Κρατούν ζωντανή την ελπίδα στην καρδιά των ανθρώπων, εργάζονται για την ενότητα του λαού μας, που κινδυνεύει να διασπασθεί και να χάσει και τα τελευταία ερείσματα που έχει, υφιστάμενος μία κατάσταση απελπιστική, στην οποία, δυστυχώς, τον έφεραν αποφάσεις και ιδέες, που πρέπει, πάση θυσία ν' ανατραπούν και ν' αντιστραφούν...»
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος επαίνεσε δημόσια τον νέο Διάκονο γιατί αποφάσισε να δεχθεί την Ιερωσύνη σε μια εποχή που διακυβεύεται η είσοδος των νέων στον Ιερό Κλήρο. «Πρέπει να πω»,τόνισε, «γι' άλλη μια φορά πως, το γεγονός ότι το Κράτος ανέλαβε την μισθοδοσία του Κλήρου δεν είναι δωρεά, ούτε προσφορά. Είναι υποχρέωση που ανέλαβε και υπέγραψε, γιατί παρέλαβε να διαχειρισθεί το 95% της Εκκλησιαστικής περιουσίας. Αυτή είναι η αλήθεια. Το Κράτος πήρε σχεδόν όλη την περιουσία και, όπως επίσημα καταγράφεται, στην Εκκλησία έμεινε ελάχιστη. Κι όμως, το Κράτος τη διαχειρίζεται με τρόπο τέτοιο που οδήγησε σε τραγικά αποτελέσματα, να κινδυνεύει σήμερα η πορεία του τόπου και του λαού μας... Εμείς διαχειριζόμαστε μόνο το 3%, τα υπόλοιπα είναι δεσμευμένα Με αυτά ούτε χρεοκοπήσαμε την Εκκλησία, ούτε δανειστήκαμε, ούτε θα δανειστούμε. Ο πλούτος μας είναι ο λαός μας και η χρηστή διαχείριση που σώζει τα πράγματα της Εκκλησίας. Και έτσι θα πορευθούμε... Μαζί θα αγωνιστούμε, με το λαό μας που συλλειτουργούμε, που μάς εμπιστεύεται και τον εμπιστευόμαστε και έτσι θα αποδειχθεί, για άλλη μια φορά, ότι η Εκκλησία παραμένει μάνα αυτού του λαού. Μια μάνα που φύλαξε την γλώσσα, την ιστορία και την πίστη του 400 ολόκληρα χρόνια μέσα στη σκλαβιά και όσο κι αν θέλουν οι σύγχρονοι, που ξαναγράφουν δήθεν την ιστορία, να αμφισβητήσουν αυτή την προσφορά, αυτή είναι η μοναδική αλήθεια και ο λαός μας την γνωρίζει...»
Ο κ. Ιγνάτιος περιέγραψε την κατάσταση που επεκράτησε στη χώρα μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο, όταν επιχειρήθηκε η ανασυγκρότηση του Κράτους και παρατήρησε: «Απέτυχαν, κάθε φορά, εκείνοι που επαγγέλονταν ένα δήθεν «ευαγγέλιο» για τον τόπο μας και έφεραν το λαό μας σ' αυτή την κατάσταση. Και ήρθε η Μεταπολίτευση που θέλησε να ανασυγκροτήσει και πάλι την χώρα και ιδού το αποτέλεσμα: το μνημόνιο... Αποδεικνύεται και πάλι περίτρανα ότι η Εκκλησία είναι η Μάνα που ενώνει, που σώζει, που θρέφει σήμερα και πάλι το λαό της, συντηρεί τους αστέγους, παραστέκεται στους φυλακισμένους. Κρατά ζωντανή κάθε κοινωνική δυνατότητα που έχει στα χέρια της. Και με χαρά σάς ανακοινώνω ότι θα λειτουργήσουμε σε λίγο και το κοινωνικό φαρμακείο, σε συνεργασία με τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς της πόλης μας για να μην υπάρχει κανένας άνθρωπος που να στερηθεί είτε το φαγητό, είτε το φάρμακο, είτε το ρούχο, είτε τη στέγη. Έτσι ζει και πορεύεται πάντα η Εκκλησία, ακόμα και μέσα από τις αδυναμίες και τα ελλείμματα των ανθρώπων της. Κανείς δε το αρνείται αυτό...»
Συνεχάρη και πάλι τον νέο Διάκονο γιατί αποφάσισε ν' αγωνιστεί μέσα στην ιερωσύνη, με θυσιαστικό και ηρωικό φρόνημα, χωρίς την εξασφάλιση της μισθοδοσίας, ενώ ανακοίνωσε ότι και άλλοι δύο υποψήφιοι θα ενταχθούν στον Ιερό Κλήρο της τοπικής Εκκλησίας, κατά την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ενταγμένοι εκουσίως στο ίδιο καθεστώς.
