τί ᾽ταν ἐκεῖνο
πού μ᾽ ἔκανε καί μέ κάνει πάντα
νά στρέφομαι μέ δάκρυα
στό Σταυρό τοῦ Κυρίου.
῎Ημουν κι ἐγώ
ἕνα ἀπό τά ἀγκάθια
πού μάτωσαν
τό πανάχραντο πρόσωπό Του.
῎Ισως κι ἕνα καρφί
πού πλήγωσαν τά πόδια
καί τ᾽ ἁπλωμένα ἀγκαλιά
χέρια Του!
῎Ημουνα ἕνας ἀπό τούς πόνους Του!
῎Η μήπως εἶμαι ἀκόμη;
π. Γεώργιος Δορμπαράκης
