Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου Το Πάσχα η Εκκλησία μας τελεί την ανάμνηση της Ανάστασης του Χριστού. Οι χριστιανοί γιορτάζουμε τη διάβαση του Ιησού Χριστού από το σταυρικό θάνατο στην Ανάσταση,που είναι και δική μας διάβαση από το θάνατο της αμαρτίας στην αναστημένη ζωή του Χριστού μέσω της ένωσής μας μαζί Του. Το πέρασμα απ΄ το θάνατο στην Ανάσταση συμβολίζει επίσης το πέρασμα από το υπερήφανο "εγώ" στο ταπεινό "εμείς" στο οποίο συμπεριλαμβάνονται όχι μόνο οι δικοί μας και οι όμοιοί μας, αλλά κι αυτού που δεν είναι δικοί μας και που διαφέρουν από μας. Η μεγαλύτερη οδύνη του ανθρώπου τόσο στη ζωή όσο και στο θάνατο προέρχεται από την αίσθηση της μοναξιάς του. Σκληροτράχηλοι κατάδικοι που άντεχαν σε διάφορες κακουχίες στην πολύχρονη φυλάκισή τους δεν μπορούσαν να υποφέρουν την ολοκληρωτική αποξένωση και μοναξιά. Η σκέψη ότι δεν είναι μόνοι και ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους σκέφτονται και που προσεύχονται γι΄ αυτούς τους ενδυνάμωνε και τους διατηρούσε στη ζωή για πολλά χρόνια. Τη μεγαλύτερη όμως υποστήριξη και ελπίδα την ένιωθαν όσοι πίστευαν στον Κύριο Ιησού. Υπάρχουν παραδείγματα μελλοθανάτων που ενώ δεν είχαν τη δύναμη να στηριχτούν στα πόδια τους, ενδυναμώθηκαν την τελευταία στιγμή από την αίσθηση της παρουσίας του Κυρίου! Οι άνθρωποι αυτοί πέρασαν από το θάνατο στη ζωή, στηριγμένοι στην πίστη και στην αγάπη του Χριστού.
Ο Χριστός σηκώνει το σταυρό για όλους τους ανθρώπους, αλλά το νόημα της σταυρικής θυσίας του κατανοεί μόνον εκείνος που πιστεύει σ΄Αυτόν και που τον αγαπάει πάνω από όλα. "Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες." Με αυτά τα λόγια ο Κϋριος ύψωσε την πίστη του χριστιανού στο επίπεδο της υπέρτατης ευτυχίας. "Αν δε ιδώ δεν πιστεύω." Τα λόγια αυτά του Θωμά επαναλαμβάνουν και σήμερα πολλοί που δεν πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού, ούτε ενδιαφέρονται γι΄ αυτήν. Ο χριστιανός όμως δεν είναι αδιάφορος για την πίστη του. "Πώς θα το ξέρω ότι πιστεύω αληθινά " αναρωτιέται. Κατ΄ αρχήν ο χριστιανός ξέρει ότι η Διδασκαλία του Χριστού είναι αληθινή. Κι αφού είναι αληθινό το φως είναι αληθινή και η πηγή του φωτός.
Ο χριστιανός δεν στηρίζει τον εαυτό του στις σκέψεις και στα αισθήματά του. Σκέψεις και αισθήματα έχουν και τα ζώα. Ο ορθόδοξος χριστιανός στηρίζει τον εαυτό του στη γνώση του ότι "ζη ο Κύριος". Οι χριστιανοί έχουμε επίγνωση ότι ο Κύριος ανασταινόμενος υπάρχει μέσα μας από το γεγονός ότι αγαπάμε ο ένας τον άλλον.
Πιστεύω στην Ανάσταση όπως πιστεύω στο ωραίο. Πιστεύω στην Ανάσταση γιατί είναι ωραίο ότι ο Κύριος Ιησούς αναστήθηκε. Όπως είναι ωραίο ότι μίλησε με τα λόγια που μίλησε. Ουδέποτε μίλησε άνθρωπος όπως αυτός ο άνθρωπος! Τα πανέμορφα λόγια Του που μας βεβαιώνουν για τη θεότητά Του, μας βεβαιώνουν επίσης για την Ανάστασή Του. Αν δεν αναστήθηκε ο Ιησούς ούτε η Διδασκαλία Του είναι αληθινή. Ξέρουμε με όλη την καρδιά μας πως τα λόγια του Κυρίου είναι αληθινά, όπως ξέρουμε πως το ωραίο είναι ωραίο στη δημιουργία είναι ωραίο και τίποτα δεν μπορεί να κλονίσει την αγάπη μας και την εμπιστοσύνη μας σ΄ αυτό. Την ίδια βεβαιότητα έχουμε για τον Ιησού , ότι είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος. Δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο στον κόσμο από την αίσθηση της παρουσίας του γλυκύτατου Ιησού. Τα συναισθήματα αυτά της ψυχής για την ωραιότητα του Θεού περιγράφει ο Σολομών στο Άσμα Ασμάτων.
Ποτέ δεν αμφισβήτησα την ύπαρξη του ωραίου. Δεν θα υπήρχε μεγαλύτερη λύπη από την απουσία του ωραίου. Στους Έλληνες υπερισχύει των άλλων το κριτήριο του ωραίου. Είναι ίσως ο πιο καλλιεργημένος αισθητικά λαός του κόσμου. Όταν θεωρούμε κάτι απαράδεκτο δεν χρησιμοποιούμε άλλο κριτήριο, από αυτό της ωραιότητας. " Δεν είναι ωραίο αυτό", λέμε για κάτι που δεν μπορούμε να το δεχτούμε. Δεν λέμε, δεν είναι αληθινό ή δεν είναι χρήσιμο. Λέμε μόνο "αυτό δεν είναι ωραίο".
Ο λαός μας συνδέει την πίστη του στο Θεό με την πίστη του στο ωραίο. Αγαπάει στο Θεό την ωραιότητα περισσότερο από τη δύναμη ή την αλήθεια. Η αγάπη για το ωραίο στηρίζει την πίστη του στην Ανάσταση ως μια υπέρτατη κατανόηση. Πιστεύω στην Ανάσταση, επειδή είναι ωραίο ότι αναστήθηκε ο Ιησούς, όπως είναι ωραίο ότι τα λουλούδια ανθίζουν την άνοιξη!
