Σεβασμιώτατε Ποιμενάρχα μας, Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, τίμιον πρεσβυτέριον, Χριστοῦ διακονία, σεβαστοί Ἅγιοι Καθηγούμενοι καίπατέρες, ὁσιώτατες Γερόντισσες καί ἀδελφές, (ἀξιότιμε κ. Ἀντιπεριφερειάρχα), ἀξιότιμε κ. Δήμαρχε, ἐντιμώτατοι ἄρχοντες τοῦ τόπου μας, προσφιλέστατοι ἀδελφοί μας. Τό νά ἐπιχειρήσει κανείς νά περιγράψει
τήν προσωπικότητα, τήν μοναχική παρουσία καί τήν προσφορά τῆς προσφιλέστατής μας Γερόντισσας Ἀγάθης φαντάζει ἐκ τῶν προτέρων ὡς μεγάλο τόλμημα. Κι αὐτόγιατί ἡ Γερόντισσα Ἀγάθη εἶχε κατά πολύ ὑπερβεῖ τά συμβατικά μεγέθημοναχικοῦ ἤθους καί βιοτῆς, ἀγάπης γιά τόν μοναχισμό καί τόν ἡγιασμέ-νο ἁγιομετεωρίτικο χῶρο μας, αὐταπαρνήσεως καί προσφορᾶς σ’ αὐτόνκαί τήν εὐλογημένη ἀδελφότητά της. Ἡ πορεία τῆς ζωῆς τῆς κεκοιμημένης Γερόντισσας Ἀγάθης ὑπῆρξε,κατά κυριολεξία θά λέγαμε, σταυροαναστάσιμη. Μιά εὐλογημένη πορείαπλούσιας πνευματικῆς ὑγείας μέσα ἀπό χρόνιες σοβαρές σωματικές ἀσθένειες· μιά πορεία πνευματικῆς σωφροσύνης, συνέσεως καί διακρίσεως, πού ἐκμηδένιζε τήν ὑστέρηση στήν κοσμική γνώση καί θύραθεν παιδεία· μιά ἐμπνευσμένη καθοδήγηση καί διαποίμανση τῆς ἀδελφότητοςτῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Στεφάνου κρυμμένη, πολλές φορές, πίσω ἀπό τήνφυσική συστολή καί ντροπαλότητα τοῦ χαρακτῆρος της.
τήν προσωπικότητα, τήν μοναχική παρουσία καί τήν προσφορά τῆς προσφιλέστατής μας Γερόντισσας Ἀγάθης φαντάζει ἐκ τῶν προτέρων ὡς μεγάλο τόλμημα. Κι αὐτόγιατί ἡ Γερόντισσα Ἀγάθη εἶχε κατά πολύ ὑπερβεῖ τά συμβατικά μεγέθημοναχικοῦ ἤθους καί βιοτῆς, ἀγάπης γιά τόν μοναχισμό καί τόν ἡγιασμέ-νο ἁγιομετεωρίτικο χῶρο μας, αὐταπαρνήσεως καί προσφορᾶς σ’ αὐτόνκαί τήν εὐλογημένη ἀδελφότητά της. Ἡ πορεία τῆς ζωῆς τῆς κεκοιμημένης Γερόντισσας Ἀγάθης ὑπῆρξε,κατά κυριολεξία θά λέγαμε, σταυροαναστάσιμη. Μιά εὐλογημένη πορείαπλούσιας πνευματικῆς ὑγείας μέσα ἀπό χρόνιες σοβαρές σωματικές ἀσθένειες· μιά πορεία πνευματικῆς σωφροσύνης, συνέσεως καί διακρίσεως, πού ἐκμηδένιζε τήν ὑστέρηση στήν κοσμική γνώση καί θύραθεν παιδεία· μιά ἐμπνευσμένη καθοδήγηση καί διαποίμανση τῆς ἀδελφότητοςτῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Στεφάνου κρυμμένη, πολλές φορές, πίσω ἀπό τήνφυσική συστολή καί ντροπαλότητα τοῦ χαρακτῆρος της.
Ὡς πνευματικός της πατέρας συνδεθήκαμε πνευματικά μαζί της ἀμέ-σως μετά τήν ἐκδημία τῆς μακαριστῆς γερόντισσας Ἀγαθοκλήτης τό1982, ὅταν καί ἀναλάβαμε τήν διακονία τοῦ πνευματικοῦ τῆς ἀδελφότητος μετά τήν ἐπίμονη παραίνεση καί τήν εὐχή τοῦ μακαριστοῦ Γέροντόςμας Σπυρίδωνος Ξένου. Ἔκτοτε γνωρίσαμε καί παρακολουθήσαμε ἀπόπολύ κοντά τήν εὐλογημένη παρουσία της, τόν αἱματηρό, πολλές φορές,ἀγώνα της καί τήν πλούσια καί ἀνεκτίμητη προσφορά της στό Ἱερό Κοινόβιο τοῦ Ἁγίου Στεφάνου καί στό Μοναστικό Κέντρο τῶν Ἁγίων Μετεώρων συνολικά. Γνωρίσαμε καί ζήσαμε δίπλα της τήν μαρτυρική της προσπάθεια, ὡςτοποτηρήτρια τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, μετά τήν ἐκδημία τῆς μακαριστῆς γε-ρόντισσας Ἀγαθοκλήτης, γιά τήν διάσωση καί τήν διαφύλαξη ἀκόμη καίαὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς συνεχίσεως τῆς παρουσίας τῆς ἀδελφότητος, πούκινδύνεψε τότε σοβαρά. Γνωρίσαμε καί ζήσαμε δίπλα της τήν ἀμέριστη συμπαράστασή τηςπρός τήν νέα Καθηγουμένη, πού διαδέχθηκε τήν μακαριστή γερόντισσαἈγαθοκλήτη, τήν μακαριστή γερόντισσα Χριστονύμφη καί τήν πολύτιμηστήριξη τῆς ἀδελφότητος καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς δοκιμασίας τῆς ὑγείας μέχρι καί τήν ἐκδημία τῆς μακαριστῆς Χριστονύμφης.
Ὡς μοναχή τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Στεφάνου, καί πρίν ἀκόμη ἐκλεγεῖΚαθηγουμένη, ἡ μακαριστή Γερόντισσα Ἀγάθη ἦταν, κατά κυριολεξία,αὐτό πού συχνά λέμε ἡ «σημαία» τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Ἦταν τό σῆμα κατα-τεθέν καί τό σημεῖο ἀναφορᾶς της· ἦταν τό σύμβολο, ἡ ἐνσάρκωση, τόὁρατό καί αἰσθητό σημεῖο τῆς ἑνότητος, τῆς διατηρήσεως καί τῆς ἀπα-ρασάλευτης πορείας τῆς Μονῆς· ἦταν τό σταθερό θεμέλιο, πού ἄντεχετούς κραδασμούς· ὁ ἀτσάλινος βράχος, πού ἔμενε ὄρθιος στίς δοκιμασίες· τό ψιλόκορμο κυπαρίσσι, πού δέν λυγοῦσε καί δέν τσάκιζε στούς ἀνέ-μους· ἡ μαλακή ἀμμουδιά, πού στέγνωνε τίς φουσκοθαλασσιές.Λίγο μετά τήν ἐκλογή της ὡς Καθηγουμένης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἉγίουΣτεφάνου ἕνα ἀκόμη σοβαρότατο πρόβλημα ὑγείας (αὐτό τῆς καρδιοπάθειας) προστέθηκε στήν ἤδη ἀπό χρόνια ἐπιβαρυμένη κατάσταση τῆς ὑ-γείας της καί ἔμελε ἔκτοτε σέ ὅλη τήν πορεία τῆς εἰκοσαετοῦς καί πλέον ἡγουμενίας της νά ἐπαληθεύει καθημερινά τό ἁγιογραφικό λόγιο «ἡ γάρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται». Στήν περίπτωση τῆς μακαριστῆς μας Γερόντισσας διαψεύστηκαν ὅλατά ἀνθρώπινα προγνωστικά καί καταρρίφθηκαν ὅλα τά στατιστικά. Διαψεύσθηκε κάθε ἀπόπειρα λογικῆς ἑρμηνείας, προβλέψεως ἤ προγραμματισμοῦ τῆς πορείας της. Ἀποδείχθηκε μέ τόν πιό ἀπόλυτο καί κατηγορη-ματικό τρόπο ὅτι ὁ Θεός μέσα στήν πάνσοφη Οἰκονομία Του ἦταν ὁ Μόνος πού ὁρίζει τήν ζωή της, ἀλλά καί αὐτή τοῦ Κοινοβίου της ἐπιβεβαιώνοντας, ἔτσι τό ἁγιογραφικό: «ὅπου Θεός βούλεται νικᾶται φύσεωςτάξις». Αὐτό ἦταν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἔτσι εὐδόκησε, ὥστε ἡ νεαρή μο-ναχή, πού ἐσπευσμένα ἐκάρη μεγαλόσχημη 45 χρόνια πρίν (1964) γιά νάπρολάβει τόν ἐπικείμενο θάνατό της, νά εἶναι αὐτή, ἐπί τῆς ἡγουμενίαςτῆς ὁποίας, πολλά χρόνια ἀργότερα, ἡ γυναικεία ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Στεφάνου γνώρισε τήν πιό λαμπρή περίοδο ἀπό τήν ἵδρυσήτης. Κι αὐτό καθώς ἡ μακαριστή Γερόντισσα μέ τήν ἐγκάρδια ἀγάπη τηςπρός τόν Νυμφίο τῆς ψυχῆς της, τήν θερμή προσευχή της, τήν παροιμιώδη ταπείνωση καί ἁπλότητά της, τήν ὑπακοή της, τήν πραότητά της,τήν μεγάλη ἐλεημοσύνη της προσείλκυσε πλούσια τήν χάρη τοῦ Θεοῦ,πού εὐλόγησε καί ἔδωσε πλούσια καρποφορία στό ἔργο της. Ἡ γεμάτη καλοσύνη καί ἀγάπη καρδιά της τήν ἔκανε τρυφερή καίστοργική μητέρα τῶν πνευματικῶν της τέκνων. Ἡ ἀνεξικακία καί ἡ συγκαταβατικότητά της ἀνέπαυε δοκιμαζόμενες καί πονεμένες ψυχές. Ἡ ἀφελότητα τῆς καρδίας της, ἡ ἁγνότητα καί ἡ καθαρότητα τῆς σκέψεώςτης ἐλάφρυνε καί ἀποφόρτιζε σύνθετους λογισμούς ἐκκοσμικευμένης βι-οθεωρίας καί ὀρθολογισμοῦ τῶν ὑποτακτικῶν της. Μέ τόν ἁγιοπνευμα-τικό καί ἀναβλύζοντα ἐκ καθαρῆς καρδίας κρυστάλλινο λόγο της ἀπεκάλυπτε τήν κατά Θεόν σοφία καί ἐν ταυτῶ ἐπικάλυπτε τήν κατά κό-σμον σοφία καί θύραθεν παιδεία τῶν ὑποτακτικῶν της. Προσῆλθαν, ἔτσι, στό κοινόβιό της πολλές νέες μοναχές, τριπλασιάζοντας τόν ἀριθμό τῶν μελῶν τῆς ἀδελφότητος.
Παρότι ἡ ἴδια δέν ἔθετε ὡς πρώτη προτεραιότητα τήν ἐνασχόλησημέ τά διοικητικά, στά χρόνια τῆς ἡγουμενίας της ἡ Ἱερά Μονή ἉγίουΣτεφάνου γνώρισε μία ριζική ἀναδιοργάνωση στήν ἐσωτερική της λει-τουργία μέ ἀπόλυτο σεβασμό στούς μοναχικούς θεσμούς καί κανόνεςκαί μία κτιτορικῶν διαστάσεων κτιριακή ἀνασυγκρότηση. Στίς μοναχές της δίδασκε τήν πατροπαράδοτη καλογερική τοῦ Γεροντικοῦ, τοῦ Εὐεργετινοῦ καί τῆς Κλίμακος. Πα λαι ᾶς κο πῆς μο να χή ἡ ἴ δια, μοναχή τοῦ κελιοῦ, τῆς σιωπῆς, τοῦ ἡσυχασμοῦ καί τῆς νήψεως,τοῦ «εὐλόγησον», τοῦ «νά ΄ναι εὐλογημένο» καί τοῦ «συγχωρέστε με»,ἁπλή καί παραδοσιακή, εὐλαβής, φιλακόλουθη, ἀσκημένη στήν προσευχήκαί τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ, πού αὐτενεργοῦσε στήν καρδιά της, προσέφερεἀνόθευτο μοναχικό λόγο καί γεροντική σοφία. Ἀγαποῦσε τόν μοναχισμόκαί ἰδιαίτερα τόν ἁγιομετεωρίτικο μοναχισμό γιά τήν διαφύλαξη καί συνέχιση τοῦ ὁποίου ἔθετε πάντοτε σέ διακονία προσφορᾶς τήν ἀδελφότη-τά της.Ἔτρεφε βαθειά εὐλάβεια καί ἀγάπη στόν λατρευτικό πλοῦτο τῆς Ἐκκλησίας μας, στήν ἀνόθευτη ἀλήθεια καί τά ἱερά δόγματα τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας καί ἡ ἀδελφότητά της ἔδιδε πάντοτε ὁμολογιακή μαρ-τυρία ὄντας κάποιες φορές ἡ ὑπογραφή της ἡ μόνη γυναικεία ὑπογραφήσέ κείμενα πού στήριζαν ἀνάλογες προσπάθειες.Ἡ βεβαρυμένη κατάσταση τῆς ὑγείας της, οἱ συνεχεῖς μεταφορέςτης σέ πλεῖστα ὅσα νοσοκομεῖα, οἱ ἐπικίνδυνες καί ἐπώδυνες ἐπεμβάσειςστίς ὁποῖες κατά καιρούς ὑποβαλλόταν προσέθεταν ἕνα μαρτυρικό καίὁσιακό χαρακτήρα στήν ὅλη βιοτή της, ἀκόμη καί σέ αὐτή τήν τελευτήτης, ἀφοῦ ἡ προπομπή της, πού τελοῦμε σήμερα γίνεται μετά ἀπό πολύμεγάλη ταλαιπωρία. Στήν διάρκεια τῆς τελευταίας πολύμηνης νοσηλεί-ας της στό Ὠνάσειο, καί εἰδικά τίς συνεχεῖς ἡμέρες τῆς ὀδυνηρῆς ἀπομονώσεώς της στήν μονάδα ἐντατικῆς παρακολουθήσεως, ἡ μόνη ἀπαντοχή καί ἐλπίδα της ἦταν ἡ ἀδιάλειπτη νοερά εὐχή τοῦ Ἰησοῦ, πού αὐτενεργοῦσε στήν καρδιά της. Τό γεγονός αὐτό, σύμφωνα μέ τά πατερικά,εἶναι σημεῖο ἀναγεννήσεως τοῦ ἀνθρώπου, δεῖγμα ὅτι ὁ προσευχόμενοςκαρδιακά εἶναι Ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τό συνεχές μαρτύριο τῶν ἀσθενειῶν της τό ἀντιμετώπιζε μέ περισ-σή ὑπομονή καί καρτερικότητα, χωρίς γογγυσμό καί παράπονο, χωρίςδυσανασχέτηση καί προπαντός χωρίς νά ρωτήσει ποτέ τόν Θεό «γιατί» ὅλες αὐτές οἱ ταλαιπωρίες. Ἀντιθέτως πάντοτε εὐχαριστοῦσε ἐκ βάθουςκαρδίας τόν Θεό, μέ συνεχή, ἔντονη καί ἐνσυνείδητη δοξολογία.Οἱ διαρκεῖς ἀσθένειές της ἐνίσχυαν ἀκόμη περισσότερο τήν μνήμηθανάτου, πού πρέπει νά διακατέχει κάθε μοναχό καί κάθε πιστό καί τήνἕνωναν περισσότερο, ἀπό αὐτήν ἀκόμη τήν ζωή, μέ τήν ὄντως ζωή, τήνἀληθινή καί αἰώνιο. Μέ αὐτήν πού εἶναι ὁ μόνιμος προορισμός καί στό-χος ὅλων μας, ἀφοῦ κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο δέν εἴμαστε πολίτες ἀλλά ὁδίτες σ’ αὐτή τήν ἐπίγειο ζωή.Ὁδίτες πού πορευόμαστε διαρκῶς πρός τήν οὐράνιο Πατρίδα μας.Πολίτης αὐτῆς τῆς Πατρίδος εἶναι τώρα ἡ μακαριστή μας Γερόντισσα. Τῆς Πατρίδος πού τόσο ἀγάπησε καί πού τόσο πόθησε ἡ ψυχή της νά πορευθεῖ, ἀφοῦ ἀφιέρωσε τήν ζωή της στό Χριστό συγκαταλεγόμενη μέ«τούς τραυματίες τοῦ θείου Νυμφίου» καί ἦταν πάντοτε νοσταλγός τοῦαἰωνίου Πάσχα, τό ὁποῖο τώρα εὐφραινόμενη ἀπολαμβάνει.Θά θέλαμε, κατακλείοντας, νά εὐχαριστήσουμε καί ἐμεῖς ἀπό τήνπλευρά μας τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας γιά τήν ἀγάπη του πρόςτήν μακαριστή Γερόντισσα καί ὅλους τούς παρευρισκομένους ἉγίουςἈρχιερεῖς, πού τιμοῦν μέ τήν παρουσία τους τήν μακαριστή Γερόντισσάμας καί εὔχονται γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς της, καθώς καί τό πλῆθος τῶν κληρικῶν, μοναχῶν καί λαϊκῶν. Ἰδιαιτέρως δέ θά θέλαμε νά εὐ-χαριστήσουμε τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γλυφάδας κ. Παῦλο, ὁ ὁποῖος στάθηκε ἕνας ἀληθινός φύλακας ἄγγελος γιά τήν μακαριστή Γερόντισσα καθ’ ὅλη τήν διάρκεια τῆς τελευταίας καί πιό κρίσιμης περιπέτειας τῆς ὑγείας της καί τήν ἐπί μῆνες νοσηλεία της καί παραμονή τηςστήν Ἀθήνα τό τελευταῖο ἑξάμηνο μέχρι καί τήν χθεσινή προετοιμασίατοῦ σκηνώματός της. Εὐχαριστοῦμε, ἐπίσης, τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεο, πού παρά τήν μεγάλη ἐπιθυμία του νά πα-ρευρίσκεται ἐδῶ σήμερα δέν κατέστη δυνατόν λόγῳ ἀνειλημμένων ὑπο-χρεώσεών του, ὁ ὁποῖος κατά τό ἵδιο διάστημα στήριξε ποικιλοτρόπωςτήν μακαριστή γερόντισσα, τίς ἀδελφές πού τήν διακονοῦσαν, ὅλη τήνἀδελφότητα καί ἐμᾶς προσωπικῶς, κυρίως μέ τήν ἀποστολή παρηγορητικῶν καί ἐνισχυτικῶν ἐπιστολῶν ὑψηλοῦ θεολογικοῦ περιεχομένου καί ἔμπλεων Πνεύματος Ἁγίου. Τῆς σημαντικότατης συμβολῆς καί τῶν δύοὡς ἄνω Ἀρχιερέων εἴμαστε μάρτυρες καί πάντως εὐγνώμονες. Σεπτή καί σεβαστή μας Γερόντισσα Ἀγάθη, ὅσοι παρευρισκόμαστετούτη τήν ὥρα στό Καθολικό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς σου θά προπέμψουμε λι-τανεύοντες τό τίμιον Σκήνωμά σου στόν τόπον τῆς ἐν γῆ ἀναπαύσεώςσου μέ ὕμνους, ὤδές καί δοξολογίες πρός τόν Τριαδικό Θεό μας, εὐχόμε-νοι νά ἀναπαύσει, διά πρεσβειῶν τῶν προστατῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς σου,Ἁγίου Πρωτομάρτυρος καί Ἀρχιδιακόνου Στεφάνου καί τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους τοῦ θαυματουργοῦ, καθώς καί τῶν κτιτόρων, ὁ-σίων Ἀντωνίου καί Φιλοθέου τῶν Μετεωριτῶν, τήν καθαρή ψυχή σου «ἐν χώρᾳ ζώντων καί ἐν σκηναῖς δικαίων».
Αἰωνία σου ἡ μνήμη.
orthodoxia-pateriki.blogspot.com
