Χρησιμοποιήθηκαν ἐκπομπές στήν τηλεόραση, ≪εἰδικοί≫, ἀκόμη καί αὐτό τό σχολεῖο μου, γιά νά μέ κάνουν νά ξεχάσω τήν ἱστορία τοῦ τόπου μου, νά μοῦ ποῦν ὅτι εἶναι λάθος νά ἐκτιμῶ ἀξίες καί ἰδανικά, ἥρωες καί θυσίες.
Ξοδεύτηκε μελάνι, πολύτιμος ≪τηλεοπτικός χρόνος≫, ≪σοφά προοδευτικά≫ μυαλά γιά νά ≪ἀποκαταστήσουν≫ –κατά πώς λένε– τήν ἀλήθεια (!) συκοφαντώντας τήν Ἐκκλησία καί διαγράφοντας τήν ἀνεκτίμητη προσφορά της ≪σ’αὐτόν τόν τόπο τόν μικρό, τόν μέγα≫.
Ἀλλά ἐγώ, ὄρθια στό μετερίζι τῆς καρδιᾶς μου καί τῆς ταπεινωμένης σήμερα καί σταυρωμένης πατρίδας μου ἐπιμένω ν’ ἀπαντῶ: ● Γιατί ἀκριβῶς θέλω νά εἶμαι ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού ἔχουν ὑγιή αἰσθήματα καί συγκροτημένη προσωπικότητα. Ἔτσι, ἀγαπῶ τόν τόπο πού πρωτοεῖδα τό φῶς καί γεύομαι τήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς. Ἀγαπῶ καί θέλω νά γνωρίζω ὅλο καί περισσότερο τήν ἱστορία τοῦ τόπου μου, τίς ρίζες μου, πού μοῦ δίνουν ἐφόδια πολύτιμα ἀπό τό παρελθόν, σιγουριά στά βήματά μου στό παρόν, ἐλπίδα καί δοκιμασμένες κατευθύνσεις γιά τό μέλλον! Ἀγαπῶ τούς ἀνθρώπους τοῦ τόπου μου, πού μαζί τους μιλῶ τήν ἴδια γλώσσα, λατρεύουμε τόν ἴδιο Θεό, μοιραζόμαστε τούς ἀγῶνες καί τίς ἀγωνίες μας –καί ἄν χρειαστεῖ καί τίς θυσίες μας– γιά ἕναν κόσμο καλύτερο.
● Γιατί ἀγαπώντας τή δική μου πατρίδα καί ἀναγνωρίζοντας τήν ἀξία της, μπορῶ νά τιμήσω καί νά σεβαστῶ τήν ἀξία πού λέγεται πατρίδα καί γιά τούς ἄλλους ἀνθρώπους, γιά τούς ἄλλους λαούς. Πῶς μπορῶ νά ἐκτιμήσω, νά τιμήσω καί νά σεβαστῶ κάτι στούς ἄλλους, ὅταν δέν ἔχω ἐκτιμήσει καί δέν ἔχω ἀγαπήσει τό δικό μου;
● Πῶς μπορῶ νά μήν ἀγαπῶ τόν τόπο ὅπου στήθηκε ἕνας Παρθενώνας ὑμνώντας ἔτσι ἀξεπέραστα τήν ὀμορφιά, τήνἁρμονία καί τό μέτρο!
● Τόν τόπο στόν ὁποῖο καλλιεργήθηκε τόσο τό ἀνθρώπινο πνεῦμα, ὥστε ἡ ἑλληνική ψυχή γιά πρώτη φορά νά συλλάβει ἰδέες ὑψηλές, νά τίς ἐκφράσει μέ τήν ἑλληνική γλώσσα καί νά μεταδώσει σέ ὅλο τόν κόσμο τό σεβασμό πρός αὐτές!
Ἰδέες ὅπως εἶναι: τό ἀγαθόν, τό ἀληθές, ἡ δίκη, ἡ αἰδώς, ὁ νόμος, ἡ ἀρετή, ἡ ἐλευθερία, ἡ δημοκρατία κ.ἄ.
● Πῶς μπορῶ νά μήν ἀγαπῶ τόν τόποπού πολλοί ἀγάπησαν, θαύμασαν, ὕμνησαν, ἀκόμη καί πέθαναν γι’ αὐτόν χωρίςνά εἶναι οἱ ἴδιοι Ἕλληνες; ≪Ὅ,τι εἶναι ἡ καρδιά καί ὁ νοῦς γιά τόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ Ἑλλάδα γιά τήν ἀνθρωπότητα≫, θά πεῖ ὁ Γερμανός ποιητής Γκαῖτε.
● Γιατί σ’ αὐτήν ἔσκυψε μέ ἰδιαίτερη ἀγάπη καί στοργή ὁ ἴδιος ὁ οὐρανός καί τήν ἔκανε ὅλη ἕναν ναό! Δυό ἀπόστολοι, ὁ Πρωτοκορυφαῖος καί ὁ Πρωτόκλητος ὄργωσαν τό χῶμα καί τίς ψυχές της.
Αἵματα μαρτύρων καί νεομαρτύρων θεμέλιωσαν τήν Ἅγια Τράπεζά της. Θαυματουργές εἰκόνες κι ἅγια λείψανα τ’ ἀτίμητα προσκυνητάρια της, κρουνοί αἰσθητοί τῆς θείας Χάριτος. Ψυχές ἁγιασμένες κρατοῦν ἀναμμένο τό ἀκοίμητο καντήλι τῆς προσευχῆς μέσα στό Περιβόλι τῆς Παναγιᾶς της. Οἱ ἦχοι τῆς καμπάνας, τό ≪Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ...≫ καί τό ≪Χριστός Ἀνέστη≫ δονοῦν αἰῶνες τόν ἀέρα της!
● Πῶς μπορῶ ἐγώ νά μήν ἀγαπῶ τήν ὀρθόδοξη πατρίδα μου, ὅταν ἡ Κινέζα Πελαγία Yu σήμερα δηλώνει: ≪ Θ ά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, νά εἶχα γεννηθεῖ Ὀρθόδοξη, νά μεταλάβαινα τή Θεία Κοινωνία ἀπό τά βρεφικά μου χρόνια..., νά ὀσφραίνομαι τή γλυκιά εὐωδία τοῦ λιβανιοῦ..., νά ἀγγίζουν τά χέρια μου τίς εἰκόνες..., νά μπορῶ νά διαβάζω τήν Καινή Διαθήκη στό πρωτότυπο... Ἕλληνες, νομίζετε ὅτι εἶστε φτωχοί μέ τήν κρίση πού διέρχεστε, ἀλλά δέν ξέρετε πόσο πλούσιοι εἶστε...≫.
Ναί! Ἀγαπῶ τήν πατρίδα μου! Γιατί μέσα σ’ αὐτήν ἔμαθα νά σέβομαι τόν ἄνθρωπο, νά ἐκτιμῶ τό ὡραῖο καί τίς ἀξίες, ν’ ἀγαπῶ καί νά λατρεύω τό Θεό!
Ἡ πατρίδα μου, ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, ἀνεκτίμητο δῶρο τοῦ Θεοῦ στή ζωή μου!
Καί ἡ ἀγάπη μου σ’ αὐτήν ἰσόβιο εὐγνωμοσύνης θυμίαμα σ’ Αὐτόν πού μοῦ τή χάρισε.
-ἴα«Πρός τή Νίκη» Σεπτέμβριος 2011
