Γρηγορίου Παλαμᾶ Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης.Ὁ Θεός δέν ἔκαμε τόν θάνατο, οὔτε κι εὐχαριστιέταιπάλι, νά χάνονται τελείως τά ζωντανά δημιουργήματά του.
Ἀπό ποῦ λοιπόν ἔρχονται σ’ ἐμᾶς οἱ ἀρρώστιες κι ὅλα τά δυσάρεστα, ἀπό τότε πού εμφανίσθηκε ὁ θάνατος; ’Από τήν ἀρχική παρακοή μας πρός τόν Θεό· ἀπό τήν προγονική μας ἁμαρτία στόν παράδεισο. Ὥστε οἱ διάφορες ἀρρώστειες κι ὅλοι οἱ σατανικοί
πειρασμοί, προέρχονται ἀπό τήνἁμαρτία.
Ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας, ντυθήκαμε τούς δερμάτινους χιτῶνες, τό θνητό τοῦτο,ἀρρωστημένο καί πονεμένο σῶμα· μετακομίσαμε ἀπό τόν χῶρο τῆςτρυφῆς, νά κατοικοῦμε τώρα στόν πρόσκαιρο καί φθαρτό τοῦτοκόσμο· καταδικασθήκαμε νά ζοῦμεμιά ζωή γεμάτη θλίψεις καί συμφορές.
Σάν δρόμος λοιπόν εἶναι ἡἀρρώστεια, δύσκολος κι ἀπότομος,στόν ὁποῖο μᾶς ὁδήγησε ἡ ἁμαρτία·τό τέλος του δρόμου, εἶναι ὁ θάνατος.
Ποιός εἶναι ὁ θάνατος τῆς ψυχῆς;Εἶναι ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ. Ὅταν τό φῶς τοῦ ἥλιουκάνει τήν ἐμφάνισή του στόν κόσμο, δέν εἶναι δυνατόν νάὑπάρχει συγχρόνως καί τό σκοτάδι· ἄν τό φῶς ὅμωςἐξαφανισθεῖ κι ἐγκαταλείψει τόν τόπο, τότεγίνεται βαθύ σκοτάδι.
Ἔτσι, κι ὅταν ὁ Θεός, πού εἶναι αὐτοζωή καί ζωή γιά ὅλα τάζωντανά πλάσματα, εἶναι παρών στήν ψυχή μας, τότε εἶναιἀδύνατον, νά εἶναι συγχρόνως σ’ αὐτήν παρών κι ὁ θάνατος.
Ὅταν ὅμως τήν ἐγκαταλείψει ὁ Θεός, ἐπέρχεται στήν ψυχήὁ θάνατος, πού δέν τόν ἔκανε ὁ Θεός· αἰτία γιά νάἐγκαταλείψει ὁ Θεός μιά ψυχή, εἶναι μόνο ἡ ἀνθρώπινηἁμαρτία.
Βλέπετε λοιπόν, ὅτι ὁ θάνατος δέν προέρχεται ἀπό τόν Θεό,ἀλλά ἀπό τήν ἁμαρτία;
Ἀλλοίμονο! Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι προκαλέσαμε τόν θάνατό μας, ἐπειδή ἐγκαταλείψαμε μέ τή θέλησή μας τόν ∆εσπότη,πού μᾶς ἔκτισε γιά νά ζοῦμε αἰώνια.
Μοιάζουμε δυστυχῶς τότε, μέ τούς ἀνθρώπους ἐκείνους, πού μέρα μεσημέρι, ὅταν ὁ ἥλιος λάμπει, αὐτοί κλείνουν τάμάτια τους, γιά νά μήν βλέπουν τό λαμπρό φῶς του.
Ποιός φταίει ὁ Ἀδάμ ἤ ἐμεῖς;Ἴσως πολλοί ἀπό τούς ἀνθρώπους, κατηγοροῦν τόν Ἀδάμ,πῶς πολύ εὔκολα πείσθηκε στόν πονηρό σύμβουλο, καίπαράκουσε τήν θεϊκή ἐντολή, καί μέ τήν παρακοή του αὐτή,μᾶς προξένησε τό θάνατο.
∆έν εἶναι ὅμως τό ἴδιο, νά θελήσει κανείς νά δοκιμάσει κάποιο θανατηφόρο βοτάνι, πρίν λάβει πεῖρα, καί τό νά ποθεῖ νά φάγει ἀπ’ αὐτό, ἀφοῦ μέ τήνπεῖρα ἔμαθε ὅτι εἶναι θανατηφόρο.
Γιατί, ἐκεῖνος πού ρουφάει ἀπό τό δηλητήριο καί προξενεῖ στόν ἑαυτό του τόν θάνατο, ἐνῶ γνωρίζει πώς εἶναι θανατηφόρο, εἶναι ἄξιος μεγαλύτερης κατηγορίας ἀπό τόν ἄνθρωπο, πού πίνει τό δηλητήριο χωρίς νά γνωρίζει τά ἀποτελέσματά του.
Ὁ Ἀδάμ παρέβηκε τήν συμβουλή κι ἐντολή τοῦ ἀγαθοῦ, ἀφοῦ ξεγελάσθηκε ἀπό τόν πονηρό σατανά, χωρίς νά ἔχειἐμπειρία τοῦ κακοῦ.
Ἑμεῖς ὅμως οἱ σημερινοί ἄνθρωποι, παρακοῦμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί ὑπακοῦμε στίς ἐντολές τοῦ πονηροῦ, ἐνῶ γνωρίζουμε τό κακό ἀποτέλεσμα καί τίς τιμωρίες πού μᾶςπεριμένουν.
Γι’ αὐτό κι ὁ καθένας ἀπό μᾶς εἶναι πολύ περισσότεροἄξιος, νά κατηγορηθεῖ καί νά τιμωρηθεῖ ἀπό τό Θεό, παρά ὁπροπάτοράς μας Ἀδάμ.
Πῶς θά σωθοῦμε;Ἄς μετανοήσουμε λοιπόν ἀδελφοί. Ἄς ἐπιδείξουμε πράξεις θεάρεστες, καρπούς ἄξιους τῆς μετανοίας μας, γιά νά κληρονομήσουμε τήβασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Αὐτή ἔφθασε ἤδη πολύ κοντά μας· ἄς μήν ἀπομακρύνουμε τούς ἑαυτούς μας ἀπ’ αὐτήν μέ τά πονηρά ἔργα μας.Φανερώθηκε ἡ αἰώνιος ζωή.
Ἄς τήν κερδίσουμε, ὅσο μποροῦμε μέτίς ἀρετές.
Ἄς ἀποφύγουμε τήν ἀθλιότητα ὅλων ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, πού συνεχίζουν νά κάθονται στό σκοτάδι καί στήσκιά τοῦ θανάτου.
Ἄς ἀποκτήσουμε τά ἔργα τῆς μετάνοιας· φρόνημα ταπεινό, κατάνυξη καί πένθος πνευματικό· καρδιά γεμάτη εὐσπλαγχνία, πού ἀγαπᾶ τή δικαιοσύνη· καρδιά εἰρηνική, ἀνεκτική, ἡ ὁποία μέ χαρά νά ὑποφέρει τούς διωγμούς, τίς κατηγορίες καί τίς συκοφαντίες γιά χάρη τῆς ἀλήθειας καί τῆς δικαιοσύνης.
Ἀπό ποῦ λοιπόν ἔρχονται σ’ ἐμᾶς οἱ ἀρρώστιες κι ὅλα τά δυσάρεστα, ἀπό τότε πού εμφανίσθηκε ὁ θάνατος; ’Από τήν ἀρχική παρακοή μας πρός τόν Θεό· ἀπό τήν προγονική μας ἁμαρτία στόν παράδεισο. Ὥστε οἱ διάφορες ἀρρώστειες κι ὅλοι οἱ σατανικοί
πειρασμοί, προέρχονται ἀπό τήνἁμαρτία.
Ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας, ντυθήκαμε τούς δερμάτινους χιτῶνες, τό θνητό τοῦτο,ἀρρωστημένο καί πονεμένο σῶμα· μετακομίσαμε ἀπό τόν χῶρο τῆςτρυφῆς, νά κατοικοῦμε τώρα στόν πρόσκαιρο καί φθαρτό τοῦτοκόσμο· καταδικασθήκαμε νά ζοῦμεμιά ζωή γεμάτη θλίψεις καί συμφορές.
Σάν δρόμος λοιπόν εἶναι ἡἀρρώστεια, δύσκολος κι ἀπότομος,στόν ὁποῖο μᾶς ὁδήγησε ἡ ἁμαρτία·τό τέλος του δρόμου, εἶναι ὁ θάνατος.
Ποιός εἶναι ὁ θάνατος τῆς ψυχῆς;Εἶναι ἡ ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ. Ὅταν τό φῶς τοῦ ἥλιουκάνει τήν ἐμφάνισή του στόν κόσμο, δέν εἶναι δυνατόν νάὑπάρχει συγχρόνως καί τό σκοτάδι· ἄν τό φῶς ὅμωςἐξαφανισθεῖ κι ἐγκαταλείψει τόν τόπο, τότεγίνεται βαθύ σκοτάδι.
Ἔτσι, κι ὅταν ὁ Θεός, πού εἶναι αὐτοζωή καί ζωή γιά ὅλα τάζωντανά πλάσματα, εἶναι παρών στήν ψυχή μας, τότε εἶναιἀδύνατον, νά εἶναι συγχρόνως σ’ αὐτήν παρών κι ὁ θάνατος.
Ὅταν ὅμως τήν ἐγκαταλείψει ὁ Θεός, ἐπέρχεται στήν ψυχήὁ θάνατος, πού δέν τόν ἔκανε ὁ Θεός· αἰτία γιά νάἐγκαταλείψει ὁ Θεός μιά ψυχή, εἶναι μόνο ἡ ἀνθρώπινηἁμαρτία.
Βλέπετε λοιπόν, ὅτι ὁ θάνατος δέν προέρχεται ἀπό τόν Θεό,ἀλλά ἀπό τήν ἁμαρτία;
Ἀλλοίμονο! Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι προκαλέσαμε τόν θάνατό μας, ἐπειδή ἐγκαταλείψαμε μέ τή θέλησή μας τόν ∆εσπότη,πού μᾶς ἔκτισε γιά νά ζοῦμε αἰώνια.
Μοιάζουμε δυστυχῶς τότε, μέ τούς ἀνθρώπους ἐκείνους, πού μέρα μεσημέρι, ὅταν ὁ ἥλιος λάμπει, αὐτοί κλείνουν τάμάτια τους, γιά νά μήν βλέπουν τό λαμπρό φῶς του.
Ποιός φταίει ὁ Ἀδάμ ἤ ἐμεῖς;Ἴσως πολλοί ἀπό τούς ἀνθρώπους, κατηγοροῦν τόν Ἀδάμ,πῶς πολύ εὔκολα πείσθηκε στόν πονηρό σύμβουλο, καίπαράκουσε τήν θεϊκή ἐντολή, καί μέ τήν παρακοή του αὐτή,μᾶς προξένησε τό θάνατο.
∆έν εἶναι ὅμως τό ἴδιο, νά θελήσει κανείς νά δοκιμάσει κάποιο θανατηφόρο βοτάνι, πρίν λάβει πεῖρα, καί τό νά ποθεῖ νά φάγει ἀπ’ αὐτό, ἀφοῦ μέ τήνπεῖρα ἔμαθε ὅτι εἶναι θανατηφόρο.
Γιατί, ἐκεῖνος πού ρουφάει ἀπό τό δηλητήριο καί προξενεῖ στόν ἑαυτό του τόν θάνατο, ἐνῶ γνωρίζει πώς εἶναι θανατηφόρο, εἶναι ἄξιος μεγαλύτερης κατηγορίας ἀπό τόν ἄνθρωπο, πού πίνει τό δηλητήριο χωρίς νά γνωρίζει τά ἀποτελέσματά του.
Ὁ Ἀδάμ παρέβηκε τήν συμβουλή κι ἐντολή τοῦ ἀγαθοῦ, ἀφοῦ ξεγελάσθηκε ἀπό τόν πονηρό σατανά, χωρίς νά ἔχειἐμπειρία τοῦ κακοῦ.
Ἑμεῖς ὅμως οἱ σημερινοί ἄνθρωποι, παρακοῦμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί ὑπακοῦμε στίς ἐντολές τοῦ πονηροῦ, ἐνῶ γνωρίζουμε τό κακό ἀποτέλεσμα καί τίς τιμωρίες πού μᾶςπεριμένουν.
Γι’ αὐτό κι ὁ καθένας ἀπό μᾶς εἶναι πολύ περισσότεροἄξιος, νά κατηγορηθεῖ καί νά τιμωρηθεῖ ἀπό τό Θεό, παρά ὁπροπάτοράς μας Ἀδάμ.
Πῶς θά σωθοῦμε;Ἄς μετανοήσουμε λοιπόν ἀδελφοί. Ἄς ἐπιδείξουμε πράξεις θεάρεστες, καρπούς ἄξιους τῆς μετανοίας μας, γιά νά κληρονομήσουμε τήβασιλεία τῶν οὐρανῶν.
Αὐτή ἔφθασε ἤδη πολύ κοντά μας· ἄς μήν ἀπομακρύνουμε τούς ἑαυτούς μας ἀπ’ αὐτήν μέ τά πονηρά ἔργα μας.Φανερώθηκε ἡ αἰώνιος ζωή.
Ἄς τήν κερδίσουμε, ὅσο μποροῦμε μέτίς ἀρετές.
Ἄς ἀποφύγουμε τήν ἀθλιότητα ὅλων ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων, πού συνεχίζουν νά κάθονται στό σκοτάδι καί στήσκιά τοῦ θανάτου.
Ἄς ἀποκτήσουμε τά ἔργα τῆς μετάνοιας· φρόνημα ταπεινό, κατάνυξη καί πένθος πνευματικό· καρδιά γεμάτη εὐσπλαγχνία, πού ἀγαπᾶ τή δικαιοσύνη· καρδιά εἰρηνική, ἀνεκτική, ἡ ὁποία μέ χαρά νά ὑποφέρει τούς διωγμούς, τίς κατηγορίες καί τίς συκοφαντίες γιά χάρη τῆς ἀλήθειας καί τῆς δικαιοσύνης.
ex-ierapostoli.blogspot.com