Τήν Κυριακή 15 Ἰανουαρίου, ὥρα 3.00 μ.μ. ἐψάλη στόν Πανεπιστημιακό Ἱερό Ναό τῆς Καπνικαρέας στήν Ἀθήνα ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία τοῦ μακαριστοῦ Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν Στυλιανοῦ Γ. Παπαδόπουλου. Τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας προεξῆρχε ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης Νέας Σμύρνης Συμεών καί συμμετεῖχε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Θηβῶν καί Λεβαδείας κ. Γεώργιος, πολλοί
κληρικοί, πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι, πλῆθος φοιτητῶν καί πιστῶν.
* * *
Στό τέλος τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας ὁ Σεβ. Νέας Σμύρνης κ. Συμεών εἶπε μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς: «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μέσα στήν ὁποία ζοῦμε, εἶναι ἡ Ἐκκλησία ὅπου κυριαρχεῖ ἡ ἐλπίδα, ἡ ἐλπίδα τῆς ζωῆς, ἡ ἐλπίδα τῆς νίκης κατά τοῦ θανάτου, ἡ ἐλπίδα πού μᾶς χάρισε ὁ ἀναστάς Κύριός μας. Μέσα στήν ἐλπίδα αὐτή ἔζησε ὁ μακαριστός ἀδελφός μας, καθηγητής Στυλιανός Παπαδόπουλος. Τήν ἐλπίδα αὐτή διακόνησε, ἰδιαίτερα πού τό πρόσωπο αὐτό ἐγεννήθη, ἡ Ἐκκλησία στήν ὁποία ἐνετάχθη, τήν οἰκογένεια τήν ὁποία συνεκρότησε, τό χῶρο τῆς θεολογίας, καί ἰδιαίτερα τῆς πανεπιστημιακῆς, τόν ὁποῖο ἐπί μακρά σειρά ἐτῶν διακόνησε.
Καί σήμερα καλεῖται ἀπό τήν ἐπίγεια Ἱερουσαλήμ στήν οὐράνια. Ἀπό τόν παρόντα κόσμο τῶν προσκαίρων καί τῶν φθαρτῶν στόν αἰώνιο κόσμο τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Εἶναι πολλή ἡ συγκίνηση ὅλων μας. Καί ἀναλογίζομαι τή συγκίνηση ἐκείνη καί ἐκείνου πού εἶχε ὅταν περιέγραφε τίς στιγμές τῆς ἐξόδιας ἀκολουθίας ἑνός μεγάλου. Καί εἶναι ἡ ὥρα αὐτή πού κατ’ ἐπανάληψιν στή μνήμη μου ἀναδύθηκε ἡ τόσο εὔγλωττη, γεμάτη χάρη καί γεμάτη δύναμη περιγραφή αὐτοῦ τοῦ μεγάλου, τοῦ μεγάλου Βασιλείου.
Σήμερα εἶναι ἡ ὥρα πού μέ συγκίνηση ἰδιαίτερη πού διακατέχει τίς καρδιές ὅλων μας κηδεύουμε ἐκεῖνον. Κηδεύουμε τόν μακαριστό καθηγητή Στυλιανό Παπαδόπουλο. Τόν γνωρίσαμε ὅλοι, ἄλλοι λιγότερο καί ἄλλοι περισσότερο, ἄλλοι γιά πολλά, ἄλλοι γιά λίγα χρόνια. Ἡ ἐλαχιστότης μου πάνω ἀπό σαράντα χρόνια, ἐγώ φοιτητής καί ἐκεῖνος τότε νεαρός βοηθός στό Πανεπιστήμιο, μόλις ἔχοντας ἐπιστρέψει ἀπό τίς σπουδές του νεαρός τότε διδάκτωρ. Καί ἔκτοτε οἱ προσωπικοί μας δεσμοί ἦταν στενοί. Καί ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐν Χριστῷ ἐκτίμηση μεγάλη. Καί δέν θά φανταζόμουν ποτέ τότε νεαρός φοιτητής στά μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ἑξήντα ὅτι θά εὑρισκόμην σ’ αὐτή τή θέση, ταπεινός ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας νά προεξάρχω τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας τοῦ μακαριστοῦ καθηγητοῦ Στυλιανοῦ Παπαδοπούλου. Εἶναι πολλή ἡ συγκίνηση καί ὑποθέτω ὅλοι τή συμμερίζεσθε αὐτή τή συγκίνηση, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί.
Δέν θά πῶ περισσότερα, ἀλλά αὐτό μόνο σημειώνω ὅτι ὁ μακαριστός καθηγητής καί ἀδελφός μας κατά Χριστόν σέ μιά ἐποχή ἐκπτώσεων, κρίσης, ἐκπτώσεων σέ ὅλους τούς χώρους, ἐκπτώσεων πού δυστυχῶς δέν ἄφησε ἀνέγγιχτο οὔτε τό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά οὔτε καί τό χῶρο τῆς θεολογίας, ὁ ἴδιος κράτησε ψηλά αὐτό τό ὁποῖο ἐπίστευε καί διακόνησε μέ ὅλη του τήν ἀγάπη καί τή ζέση τῆς ψυχῆς του ἀκριβῶς αὐτή τήν ἐλπίδα, μέσα στήν οἰκογενεία τήν ὁποία ὅπως εἶπα συνεκρότησε κατά Χριστόν, καί ἀξιώθηκε καί τῆς ἰδιαίτερης χαρᾶς καί τῆς ἰδιαίτερης τιμῆς ἕνα ἐκ τῶν παιδιῶν του νά ἀφιερωθεῖ στή λατρεία τοῦ Θεοῦ, καί νά μονάσει στόν Ἄθωνα. Μέσα στήν οἰκογένειά του νά εἰσέλθει ὡς γαμπρός ἕνας ἄλλος ἀδελφός, καί ἐκεῖνος ἀναδέχθηκε τό χάρισμα τῆς ἱερωσύνης. Καί τελευταῖα καί ἕνας ἐκ τῶν ἐγγονῶν του νά λάβει καί ἐκεῖνος τόν δρόμο τῆς ἀφιερωμένης ζωῆς. Αὐτό ἐπιβεβαιώνει ὅτι ὁ μακαριστός καθηγητής Παπαδόπουλος μέ τήν παρουσία του, ἄνοιξε αὐτό τόν δρόμο καί δέν τόν ἔκλεισε. Ἀπό τήν πλευρά αὐτή δέν μπορῶ νά μήν τό ὑπογραμμίσω ὅτι ἀποτελεῖ ὁ ἴδιος ἕνα φωτεινό παράδειγμα σπάνιο στά χρόνια μας, σπάνιο γιά τήν ἐποχή μας.
Παράλληλα, καί μέσα στό χῶρο τῆς θεολογίας, τόν ὁποίο μέ αὐταπάρνηση, ἀγάπη καί ἐπιστημοσύνη ὑπηρέτησε, διατήρησε αὐτό τό βασικό γνώρισμα τῆς θεολογίας ὅπως μᾶς παρεδόθη: ὅτι ἡ θεολογία καί ἡ διακονία της εἶναι διακονία ἐκκλησιαστική. Ἔγραψε συγγράμματα ἐπιστημονικά, ἔγραψε ὅμως πιστεύοντας ἀκλόνητα ὅτι δέν θά ἔπρεπε μόνο τή στενή οἰκογένεια τῶν θεολόγων νά παιδαγωγήσει θεολογικά, ἀλλά νά θρέψει καί ὁλόκληρο τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Καί τό ἐπέτυχε αὐτό μέ πολλές ἐκ τῶν συγγραφῶν του.
Ἀπό τήν πλευρά μας λοιπόν σήμερα εὐχόμαστε ὁ καλός Θεός νά ἀναπαύσει τήν ψυχή του ἐν χώρᾳ ζώντων, μαζί μέ τούς μεγάλους καί ἁγίους Πατέρες, πού ἀγάπησε, πού ἐμελέτησε, τῶν ὁποίων τή ζωή καί τό ἔργο προσεπάθησε μέ τά χαρίσματα πού ὁ Θεός τοῦ εἶχε χαρίσει νά ἀναδείξει εἰς κοινήν ὠφέλειαν τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀγάπη μας καί ἡ προσευχή μας νά τόν συνοδεύουν πάντοτε.
Ἐπικοινωνήσας κατά χρέος μέ τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπό μας, ὁ ὁποῖος βρίσκεται ἐκτός Ἀθηνῶν καί παρά τήν προσπάθεια πού ἤθελε νά καταβάλει δέν θά τοῦ ἐπέτρεπε ὁ χρόνος ἀφ’ ἧς ἐπληροφορήθη τό γεγονός τῆς ἐκδημίας τοῦ μακαριστοῦ καθηγητοῦ νά εἶναι κοντά μας, μέ παρακάλεσε νά μεταφέρω τή λύπη του, τίς θερμές εὐχές του καί τήν προσευχή του ὑπέρ τοῦ μακαριστοῦ ἀδελφοῦ μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Καί ἀκόμα νά ἐκφράσω τά συλλυπητήριά του πρός τά μέλη, τή σύζυγο, τά παιδιά, τά ἐγγόνια, τά μέλη τῆς ἀγαπημένης του οἰκογένειας.
Ἄς εἶναι, λοιπόν, ἀδελφοί, μακαρία ἡ ὁδός τήν ὁποία ὁ μακαριστός ἀδελφός καθηγητής Στυλιανός Παπαδόπουλος σήμερα πορεύει».
* * *
Κατόπιν ὁμίλησαν ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἱερομόναχος π. Δανιήλ ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους, ὁ Κοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς καθηγητής κ. Μάριος Μπέγζος ἐκ μέρους τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί τοῦ Πρυτάνεως, ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης καθηγητής π. Νικόλαος Ἰωαννίδης ἐκ μέρους τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί τοῦ Τομέως Πατερικῆς Θεολογίας, καί τέλος ὁ καθηγητής κ. Νικόλαος Τζιράκης ἐκ μέρους τοῦ Τμήματος Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ἡ σωρός τοῦ ἐκλιπόντος καθηγητοῦ θά μεταφερόταν ἐν συνεχείᾳ στό Ἅγιον Ὄρος γιά νά ταφεῖ στήν Ἱερά Μονή Δοχειαρίου.
Πηγή: http://www.imns.gr/
κληρικοί, πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι, πλῆθος φοιτητῶν καί πιστῶν.
* * *
Στό τέλος τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας ὁ Σεβ. Νέας Σμύρνης κ. Συμεών εἶπε μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς: «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μέσα στήν ὁποία ζοῦμε, εἶναι ἡ Ἐκκλησία ὅπου κυριαρχεῖ ἡ ἐλπίδα, ἡ ἐλπίδα τῆς ζωῆς, ἡ ἐλπίδα τῆς νίκης κατά τοῦ θανάτου, ἡ ἐλπίδα πού μᾶς χάρισε ὁ ἀναστάς Κύριός μας. Μέσα στήν ἐλπίδα αὐτή ἔζησε ὁ μακαριστός ἀδελφός μας, καθηγητής Στυλιανός Παπαδόπουλος. Τήν ἐλπίδα αὐτή διακόνησε, ἰδιαίτερα πού τό πρόσωπο αὐτό ἐγεννήθη, ἡ Ἐκκλησία στήν ὁποία ἐνετάχθη, τήν οἰκογένεια τήν ὁποία συνεκρότησε, τό χῶρο τῆς θεολογίας, καί ἰδιαίτερα τῆς πανεπιστημιακῆς, τόν ὁποῖο ἐπί μακρά σειρά ἐτῶν διακόνησε.
Καί σήμερα καλεῖται ἀπό τήν ἐπίγεια Ἱερουσαλήμ στήν οὐράνια. Ἀπό τόν παρόντα κόσμο τῶν προσκαίρων καί τῶν φθαρτῶν στόν αἰώνιο κόσμο τῆς ἀφθαρσίας καί τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Εἶναι πολλή ἡ συγκίνηση ὅλων μας. Καί ἀναλογίζομαι τή συγκίνηση ἐκείνη καί ἐκείνου πού εἶχε ὅταν περιέγραφε τίς στιγμές τῆς ἐξόδιας ἀκολουθίας ἑνός μεγάλου. Καί εἶναι ἡ ὥρα αὐτή πού κατ’ ἐπανάληψιν στή μνήμη μου ἀναδύθηκε ἡ τόσο εὔγλωττη, γεμάτη χάρη καί γεμάτη δύναμη περιγραφή αὐτοῦ τοῦ μεγάλου, τοῦ μεγάλου Βασιλείου.
Σήμερα εἶναι ἡ ὥρα πού μέ συγκίνηση ἰδιαίτερη πού διακατέχει τίς καρδιές ὅλων μας κηδεύουμε ἐκεῖνον. Κηδεύουμε τόν μακαριστό καθηγητή Στυλιανό Παπαδόπουλο. Τόν γνωρίσαμε ὅλοι, ἄλλοι λιγότερο καί ἄλλοι περισσότερο, ἄλλοι γιά πολλά, ἄλλοι γιά λίγα χρόνια. Ἡ ἐλαχιστότης μου πάνω ἀπό σαράντα χρόνια, ἐγώ φοιτητής καί ἐκεῖνος τότε νεαρός βοηθός στό Πανεπιστήμιο, μόλις ἔχοντας ἐπιστρέψει ἀπό τίς σπουδές του νεαρός τότε διδάκτωρ. Καί ἔκτοτε οἱ προσωπικοί μας δεσμοί ἦταν στενοί. Καί ἡ ἀγάπη καί ἡ ἐν Χριστῷ ἐκτίμηση μεγάλη. Καί δέν θά φανταζόμουν ποτέ τότε νεαρός φοιτητής στά μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ἑξήντα ὅτι θά εὑρισκόμην σ’ αὐτή τή θέση, ταπεινός ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας νά προεξάρχω τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας τοῦ μακαριστοῦ καθηγητοῦ Στυλιανοῦ Παπαδοπούλου. Εἶναι πολλή ἡ συγκίνηση καί ὑποθέτω ὅλοι τή συμμερίζεσθε αὐτή τή συγκίνηση, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί.
Δέν θά πῶ περισσότερα, ἀλλά αὐτό μόνο σημειώνω ὅτι ὁ μακαριστός καθηγητής καί ἀδελφός μας κατά Χριστόν σέ μιά ἐποχή ἐκπτώσεων, κρίσης, ἐκπτώσεων σέ ὅλους τούς χώρους, ἐκπτώσεων πού δυστυχῶς δέν ἄφησε ἀνέγγιχτο οὔτε τό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά οὔτε καί τό χῶρο τῆς θεολογίας, ὁ ἴδιος κράτησε ψηλά αὐτό τό ὁποῖο ἐπίστευε καί διακόνησε μέ ὅλη του τήν ἀγάπη καί τή ζέση τῆς ψυχῆς του ἀκριβῶς αὐτή τήν ἐλπίδα, μέσα στήν οἰκογενεία τήν ὁποία ὅπως εἶπα συνεκρότησε κατά Χριστόν, καί ἀξιώθηκε καί τῆς ἰδιαίτερης χαρᾶς καί τῆς ἰδιαίτερης τιμῆς ἕνα ἐκ τῶν παιδιῶν του νά ἀφιερωθεῖ στή λατρεία τοῦ Θεοῦ, καί νά μονάσει στόν Ἄθωνα. Μέσα στήν οἰκογένειά του νά εἰσέλθει ὡς γαμπρός ἕνας ἄλλος ἀδελφός, καί ἐκεῖνος ἀναδέχθηκε τό χάρισμα τῆς ἱερωσύνης. Καί τελευταῖα καί ἕνας ἐκ τῶν ἐγγονῶν του νά λάβει καί ἐκεῖνος τόν δρόμο τῆς ἀφιερωμένης ζωῆς. Αὐτό ἐπιβεβαιώνει ὅτι ὁ μακαριστός καθηγητής Παπαδόπουλος μέ τήν παρουσία του, ἄνοιξε αὐτό τόν δρόμο καί δέν τόν ἔκλεισε. Ἀπό τήν πλευρά αὐτή δέν μπορῶ νά μήν τό ὑπογραμμίσω ὅτι ἀποτελεῖ ὁ ἴδιος ἕνα φωτεινό παράδειγμα σπάνιο στά χρόνια μας, σπάνιο γιά τήν ἐποχή μας.
Παράλληλα, καί μέσα στό χῶρο τῆς θεολογίας, τόν ὁποίο μέ αὐταπάρνηση, ἀγάπη καί ἐπιστημοσύνη ὑπηρέτησε, διατήρησε αὐτό τό βασικό γνώρισμα τῆς θεολογίας ὅπως μᾶς παρεδόθη: ὅτι ἡ θεολογία καί ἡ διακονία της εἶναι διακονία ἐκκλησιαστική. Ἔγραψε συγγράμματα ἐπιστημονικά, ἔγραψε ὅμως πιστεύοντας ἀκλόνητα ὅτι δέν θά ἔπρεπε μόνο τή στενή οἰκογένεια τῶν θεολόγων νά παιδαγωγήσει θεολογικά, ἀλλά νά θρέψει καί ὁλόκληρο τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Καί τό ἐπέτυχε αὐτό μέ πολλές ἐκ τῶν συγγραφῶν του.
Ἀπό τήν πλευρά μας λοιπόν σήμερα εὐχόμαστε ὁ καλός Θεός νά ἀναπαύσει τήν ψυχή του ἐν χώρᾳ ζώντων, μαζί μέ τούς μεγάλους καί ἁγίους Πατέρες, πού ἀγάπησε, πού ἐμελέτησε, τῶν ὁποίων τή ζωή καί τό ἔργο προσεπάθησε μέ τά χαρίσματα πού ὁ Θεός τοῦ εἶχε χαρίσει νά ἀναδείξει εἰς κοινήν ὠφέλειαν τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀγάπη μας καί ἡ προσευχή μας νά τόν συνοδεύουν πάντοτε.
Ἐπικοινωνήσας κατά χρέος μέ τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπό μας, ὁ ὁποῖος βρίσκεται ἐκτός Ἀθηνῶν καί παρά τήν προσπάθεια πού ἤθελε νά καταβάλει δέν θά τοῦ ἐπέτρεπε ὁ χρόνος ἀφ’ ἧς ἐπληροφορήθη τό γεγονός τῆς ἐκδημίας τοῦ μακαριστοῦ καθηγητοῦ νά εἶναι κοντά μας, μέ παρακάλεσε νά μεταφέρω τή λύπη του, τίς θερμές εὐχές του καί τήν προσευχή του ὑπέρ τοῦ μακαριστοῦ ἀδελφοῦ μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Καί ἀκόμα νά ἐκφράσω τά συλλυπητήριά του πρός τά μέλη, τή σύζυγο, τά παιδιά, τά ἐγγόνια, τά μέλη τῆς ἀγαπημένης του οἰκογένειας.
Ἄς εἶναι, λοιπόν, ἀδελφοί, μακαρία ἡ ὁδός τήν ὁποία ὁ μακαριστός ἀδελφός καθηγητής Στυλιανός Παπαδόπουλος σήμερα πορεύει».
* * *
Κατόπιν ὁμίλησαν ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἱερομόναχος π. Δανιήλ ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Δοχειαρίου Ἁγίου Ὄρους, ὁ Κοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς καθηγητής κ. Μάριος Μπέγζος ἐκ μέρους τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί τοῦ Πρυτάνεως, ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης καθηγητής π. Νικόλαος Ἰωαννίδης ἐκ μέρους τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί τοῦ Τομέως Πατερικῆς Θεολογίας, καί τέλος ὁ καθηγητής κ. Νικόλαος Τζιράκης ἐκ μέρους τοῦ Τμήματος Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ἡ σωρός τοῦ ἐκλιπόντος καθηγητοῦ θά μεταφερόταν ἐν συνεχείᾳ στό Ἅγιον Ὄρος γιά νά ταφεῖ στήν Ἱερά Μονή Δοχειαρίου.
Πηγή: http://www.imns.gr/
