… Φέτος αν και φοβόμασταν ότι μπορεί να υπήρχε μείωση στον «Έρανο Αγάπης» σημειώθηκε αύξηση. Αυτό δείχνει ότι οι άνθρωποι διασώζουν μέσα τους την αγάπη και την φιλανθρωπία. Ξέρουμε πολύ καλά πως ο διάβολος λειτουργεί στην απελπισία. Δυστυχώς, διαπιστώνω (χωρίς να αμφισβητώ τα προβλήματα) ότι πολλές φορές απελπιζόμαστε χωρίς να υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη…»
Ερωτηθείς για τα αίτια της κρίσης που μαστίζει την πατρίδα μας, δε δίστασε να προβεί σε αυτοκριτική και επεσήμανε: «Είναι η ώρα να βρούμε τα πραγματικά αίτια της κρίσης, να προχωρήσουμε στη μετάνοια και σε αλλαγή του τρόπου ζωής. Εδώ είναι το δικό μας έργο. Να τολμήσουμε να πούμε ότι η αποθέωση του χρήματος είναι ο λάθος δρόμος…
… Αλλά και εμείς στην Εκκλησία πρέπει να δούμε σε τί υστερήσαμε. Ποιο είναι το ποιμαντικό έργο που δεν κάναμε και δεν μίλησε στις καρδιές των ανθρώπων για να αποφύγουμε, πρώτα απ’ όλα, τον ατομισμό. Ως κοινωνία φτάσαμε σε ένα οριακό σημείο βάζοντας συνεχώς πράγματα κάτω από το χαλί. Έτσι φτάσαμε στη ρηχότητα, την αδιαφορία, τη διαφθορά, τον ωχαδερφισμό και την αναξιοκρατία…
… Είναι εύκολο να αναζητήσουμε στους άλλους τις αιτίες. Αλλά ακόμα κι αν υπάρχει εναντίον της χώρας μας κάποια συνομωσία (αν και δεν έχω πειστεί για κάτι τέτοιο) αυτοί που την εφαρμόζουν βρήκαν μεταξύ μας και κάποιους προδότες. Κάναμε, λοιπόν, οι ίδιοι ζημιά στον τόπο μας και αναρωτιέμαι πόσο περιθώριο αφήσαμε για να μάς κάνουν ζημιά οι άλλοι…
…Από την Εκκλησία πρέπει να αρχίσει η πραγματική μετάνοια και μεταμόρφωση. Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι λειτουργήσαμε πολλές φορές σαν θεσμός και όχι ως Σώμα Χριστού. Μεταβληθήκαμε σε κλειστό κύκλωμα. Πορευτήκαμε, χωρίς να αφουγκραζόμαστε την πραγματικότητα, με ξύλινο και ακατανόητο λόγο. Πρέπει, λοιπόν, πρώτα να αναζητήσουμε τα δικά μας λάθη και να τα διορθώσουμε. Και πιστεύω ότι αυτό έχει αρχίσει να γίνεται. Τώρα είναι η ώρα της Εκκλησίας. Αν δεν παραδεχτούμε τα λάθη μας ποιος νέος άνθρωπος θα ακούσει το λόγο μας;»
Στη συνέχεια, επεσήμανε τον ρόλο που οφείλει να διαδραματίζει και το κάνει, η Εκκλησία στην εποχή μας: «Η Εκκλησία πάντα είχε έναν καταλυτικό ρόλο στην ενότητα των Ελλήνων και ειδικά στις πιο δύσκολες ιστορικά περιόδους. Όμως, από τη Μεταπολίτευση και μετά κάποιοι απαίτησαν η Εκκλησία να εγκαταλείψει το κοινωνικό της έργο, με πολιτική άποψη. Ήταν τότε που είπαν πως η Εκκλησία είναι για το «χρονοντούλαπο της ιστορίας». Στην πράξη, όμως, αυτό δεν έγινε ποτέ. Αναδείχτηκε ένα σπουδαίο και ποιοτικό φιλανθρωπικό έργο και τα οφέλη τα βλέπουμε σήμερα…»
Τέλος, αναφέρθηκε στην ανάγκη ενότητας για την υπέρβαση της κρίσης: «Λάθη έγιναν, γίνονται και θα γίνονται. Ο ενωμένος λαός έχει βάσιμη ελπίδα να τα καταφέρει. Ο διχασμένος, όμως, λαός είναι καταδικασμένος. Όποιος πιστεύει, ξέρει ότι ακόμα και οι σημερινές δυσκολίες είναι μια παιδαγωγία. Από εμάς εξαρτάται να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα του Χριστού στις καρδιές μας. Και τότε θα βγούμε από αυτή την κατάσταση ωφελημένοι…»
Κατακλείοντας την συνέντευξή του ο κ. Ιγνάτιος έστειλε μήνυμα στήριξης στον Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος, τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Χαίρομαι που μιλάω στο Ραδιόφωνο της Εκκλησίας που είναι πολύτιμο και ελπίζω να παραμείνει πολύτιμο για την Εκκλησία μας»
