Κατά την εισήγησή του Σεβασμιώτατος τόνισε ότι σκοπός της πνευματικής ζωής δεν είναι η τήρηση των εντολών του Θεού, αλλά η ένωση με Αυτόν. Σε διαφορετική περίπτωση μπορεί οι κληρικοί να μείνουν απλοί ΄΄χωροφύλακες του νόμου΄΄ χωρίς ουσιαστική σχέση με το πρόσωπο του Χριστού. Για τον ίδιο σκοπό υπάρχει και η αρχή της ΄΄οικονομίας΄΄ στην εφαρμογή των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας από τους πνευματικούς, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι παραβαίνοντας τις εντολές του Θεού είναι δυνατό να φθάσει κανείς στην αγάπη του Θεού. Για όσους δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι η ουσία της πνευματικής ζωής είναι η αγάπη προς τον Χριστό, είναι επίσης ακατανόητη και συμπεριφορά των αγίων της Εκκλησίας. Το ίδιο ακατανόητες θα παραμείνουν η υμνολογία και οι ακολουθίες της Εκκλησίας, οι οποίες σκοπό έχουν να μας οδηγήσουν σε αυτή την αγάπη. Η μεγαλύτερη ευθύνη των ποιμένων της Εκκλησίας έγκειται στο να διατηρήσουν την εμπειρία της κοινωνίας με τον Χριστό για χάρη των ανθρώπων.
