Στο ξωκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου στην Σκιάθο, μέσα στο δάσος και χωρίς ο αμαξιτός δρόμος να φτάνει στην πόρτα του, ανηφόρισαν μερικές ψυχές, ίσα που κόντευαν τις δυό δεκάδες.
Έξι παπάδες, πέντε Σκιαθίτες και ένας ξενομερίτης και από κοντά φιγούρες γυναικών σιγομιλώντας και κρατώντας καλάθια με τις λειτουργιές, το νάμα και το λάδι και μερικοί άνδρες. Κάτω από το φως των κεριών - ήταν αμερικάνικα μελισοκέρια, γέμισαν τα στασίδια και μερικά καθίσματα εξωτερικά.
Ευλογημένη η Βασιλεία, και τούτη η αγρυπνία, σαν να την διάβαζες σε Παπαδιαμαντικό διήγημα προχωρούσε ανήμερα του Αγίου Κωνσταντίνου, εις τιμήν και για την μνήμη εκείνων, των βασιλέων από Κωνσταντίνου του Μεγάλου έως και Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου.
Έξι παπάδες, πέντε Σκιαθίτες και ένας ξενομερίτης και από κοντά φιγούρες γυναικών σιγομιλώντας και κρατώντας καλάθια με τις λειτουργιές, το νάμα και το λάδι και μερικοί άνδρες. Κάτω από το φως των κεριών - ήταν αμερικάνικα μελισοκέρια, γέμισαν τα στασίδια και μερικά καθίσματα εξωτερικά.
Ευλογημένη η Βασιλεία, και τούτη η αγρυπνία, σαν να την διάβαζες σε Παπαδιαμαντικό διήγημα προχωρούσε ανήμερα του Αγίου Κωνσταντίνου, εις τιμήν και για την μνήμη εκείνων, των βασιλέων από Κωνσταντίνου του Μεγάλου έως και Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου.
Και ναι, σε διαφορετικές μεριές της λειτουργίας, ακούστηκαν τα ονόματα όλων των Βασιλέων. Κάποιοι μνημονεύτηκαν στην επιμνημόσυνη δέηση, κάποια αναφέρθηκαν στην ολιγόλεπτη ομιλία και κάποιοι πήραν την θέση τους στην απόλυση. Άγιοι οι τελευταίοι, ορθοδόξως τελειωθέντες οι πρώτοι, εξωμότες και διώκτες αυτοί που ονοματίστηκαν στην προσλαλιά.
Στο σχόλασμα, το αντίδωρο και το κόλλυβο και από κοντά οι Σκιαθίτισες, λες και ήρθαν από αλλοτινές εποχές, γέμισαν την τάβλα με φαγητά, δροσιστικά κηπευτικά αλλά και καλοφτιαγμένα γλυκίσματα.
Στο σχόλασμα, το αντίδωρο και το κόλλυβο και από κοντά οι Σκιαθίτισες, λες και ήρθαν από αλλοτινές εποχές, γέμισαν την τάβλα με φαγητά, δροσιστικά κηπευτικά αλλά και καλοφτιαγμένα γλυκίσματα.
Κάπου εκεί από τα φυλλώματα που θρόιζαν σαν να κρατούσαν ίσο, παραστέκονταν οι Αλέξανδροι και οι κολλυβάδες, μα και οι αυτοκράτορες της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, για αν ακούσουν την υπόσχεση παπάδων και λαϊκών ότι την Τρίτη στις 29 του Μάη, θα λειτουργήσουν στο χάλασμα της Αγιασοφιάς, το παλιό μοναστήρι της του Θεού Σοφίας, και εκεί γύρω στις 9 να αποσώνουν την λειτουργία, την ώρα που έπεσε η ΠΟΛΗ και ακούστηκε το "Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα 'αγια, παπάδες πάρτε τα γιερά και σεις κεριά σβηστήτε, γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη τουρκέψει".
