Πανηγυρικά εορτάστηκε η Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Νικολάου στην Ενορία Αετοχωρίου ( Γαλτενάς) Κυνουρίας .
Το εσπέρας παρευρέθησαν και συμμετείχαν στην Ακολουθία του Εσπερινού ευσεβείς χριστιανοί εκ της περιφερείας του Καστριού Κυνουρίας, της Αργολίδος του ΄Αστρους καθώς και της γύρω περιοχής. Εκτενή αναφορά στον βίο του Αγίου και στο νόημα της εορτής, έκανε στην ομιλία του ο π. Ιωάννης Σουρλίγγας.
Ανήμερα τελέσθηκε ο Όρθρος και Πανηγυρική Θεία Λειτουργία με Αρτοκλασία, τον Θείο λόγο κήρυξε ο π. Νικόλαος Σουρλίγγας. Κλείνοντας ευχαρίστησε τον Εφημέριο π. Ιωάννη Κότσυφα για την αγάπη και την φιλοξενία που παρείχε στου αδελφούς Ιερείς, τους προσκυνητές που οδοιπόρησαν εκ της Τριπόλεως, τους ενορίτες, καθώς και αυτούς που κοπίασαν τόσες μέρες για την άριστη πραγματοποίηση της Πανηγύρεως αυτής.
Πλήθος κόσμου, Τριπολιτών, ενοριτών και φίλων συνάχθηκε για μια ακόμη φορά στην Πανήγυρη, τιμώντας τον Άγιο, ενώ το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και οι ευλογημένοι αρωγοί - φιλόχριστοι δωρητές και κάτοικοι είχαν φροντίσει ο Ιερός Ναός να είναι περίλαμπρος, ριζικά ανακαινισμένος, άριστα χρωματισμένος, εξωτερικά ευπρεπισμένος όπως ακριβώς αρμόζει στον εορτάζοντα Άγιο Νικόλαο.
Μετά το πέρας των Ιερών Ακολουθιών τόσο το εσπέρας όσο και ανήμερα, οι ετοιμασίες με τα παραδοσιακά εδέσματα για τους συμμετέχοντας ήταν άκρος ικανοποιητικές και η παραδοσιακή μουσική ήταν αυτή που ξύπνησε και ζωντάνεψε μέσα στις καρδιές όλων τα παλαιότερα χρόνια, όταν το χωριό έσφυζε από ζωή και η πανήγυρη κρατούσε τρείς ημέρες.
Ξεχωριστή και άκρως τιμητική για την μικρή Ενορία, ήταν η παρουσία και συμμετοχή ανήμερα στην Θεία Λειτουργία Τριπολιτών, οι οποίοι μετέβησαν στο Αετοχώρι με δύο μικρά λεωφορεία, κατόπιν της πρωτοβουλίας και οργανώσεως του προσκυνήματος τούτου, εκ των Ιερέων Εφημερίων της Τριπόλεως, π. Νικολάου Π. Σουρλίγγα και π. Ιωάννου Κ. Σουρλίγγα, οι οποίοι έλκουν την καταγωγή τους εκ του χωρίου Αετοχωρίο Κυνουρίας. Οι προσκυνητές μετά την Θεία Λειτουργία συμμετείχαν μαζί με τους λοιπούς εκκλησιαζόμενους σε εόρτια τράπεζα προς τιμή τους και συνέχισαν την περιήγησή τους, κάνοντας την θαυμάσια μέσα στην φύση διαδρομή, που οδηγεί στα κάτω χωριά του Καστριού, καμάρωσαν την Ιστορική και ανακαινισμένη Μονή του Προδρόμου και κατέληξαν στην πλατεία του Καστριού όπου γεύτηκαν παραδοσιακά γλυκίσματα και ξεδίψασαν με ένα ποτό, μιας και είχε περάσει κατά πολύ το μεσημέρι.
Το Αετοχώρι ( Γαλτενά ) βρίσκετε ανάμεσα από τα χωριά Περδικόβρυση και Στόλος της Κυνουρίας, είναι ένα μικρό παραδοσιακό χωριό με ελάχιστους κατοίκους. Η περιοχή είναι κατάφυτη με ελαιόδεντρα, άγριους πρίνους και λογιών - λογιών αγρία φυσική βλάστηση. Το χωριό ανήκει στον Δήμο Βόρειας Κυνουρίας. Έχει λιγότερους από 20 μονίμους κατοίκους που ασχολούνται αποκλειστικά με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.
Στο Χωριό Αετοχώριο ο εορτάζοντας Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου είναι η μοναδική Εκκλησία, ενώ σχεδόν μέχρι το 1983 λειτουργούσε μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο.
Πλησίον του Αετοχωρίου βρίσκονται τα Χωριά Αγ. Γεώργιος, Περδικόβρυση, Φούντωμα και Στόλος και οι οικισμοί Μαντικέικα και Μελίσσι.
Εντύπωση στον κάθε επισκέπτη του χωριού, προκαλεί το « Ψηλό Κοτρώνι » ένας πανύψηλος Βράχος νοτιοανατολικά του χωριού καθώς και ο βράχος στην θέση « Άλογο » δυτικά με κατεύθυνση προς την Μονή του Προδρόμου, στον οποίο βράχο είναι άριστα αποτυπωμένη η μορφή ενός αλόγου ( άλογο του Προδρόμου, συσχετίζετε με το πάτημα του αλόγου του προδρόμου δυτικά της Μονής). Η παράδοση θέλει κάθε χρόνο οι κάτοικοι του Αετοχωρίου να χτίζουν πέτρινο μαντρότοιχο έμπροσθεν του αλόγου για την προστασία του και αυτό να γκρεμίζετε ή αλλιώς η παράδοση θέλει αυτό το άλογο να καταστρέφει τα κτήματα και τις καλλιέργειες των κατοίκων και ύστερα από προσευχή των χωρικών να κολλάει το άλογο ο Πρόδρομος στον βράχο. Από γενιά σε γενιά και από στόμα σε στόμα συνεχίζετε η μετάδοση και η διάδοση των ως άνω τοπικών παραδόσεων.
ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ο Άγιος Νικόλαος, Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, ο Θαυματουργός, είναι ένας από τους πλέον αγαπητούς Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Αμέτρητοι Ιεροί Ναοί έχουν κτισθεί προς τιμήν του και πλήθη λαού σπεύδουν να τον τιμήσουν και να ζητήσουν τη μεσιτεία του προς τον Κύριο.
Γεννήθηκε στα Πάταρα της Λυκίας γύρω στα 250 μ.χ. από ευσεβείς γονείς, οι οποίοι τον ανέθρεψαν "εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου".
Βρέφος ακόμη απέδειξε ότι είχε τη χάρη του Θεού. Με θαυμαστό τρόπο στάθηκε όρθιος την ώρα του λουτρού χωρίς καμία βοήθεια. Κάθε Τετάρτη και Παρασκευή θήλαζε μόνο μια φορά την ημέρα και μάλιστα μετά τη δύση του ηλίου. Πολύ νωρίς ο Κύριος κάλεσε κοντά του τους δύο γονείς του και ο ίδιος, έχοντας πάντοτε οδηγό τη ρήση του Ευαγγελίου "δότε Ελεημοσύνην", μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη Λατρεία του Υψίστου.
Είναι γνωστή και αξιοθαύμαστη η ενέργεια του αυτή να βοηθήσει νύχτα και κρυφά τις τρεις αδελφές με αξιόλογο χρηματικό ποσό, για να μην αναγκαστούν, λόγω της φτώχιας τους, να παρασυρθούν στην ατίμωση. Κινούμενος ο Νικόλαος από Ιερό πόθο, αποφάσισε να ταξιδέψει για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους. Καθώς έπλεε το πλοίο, άρχισαν να πνέουν σφοδρότατοι άνεμοι και τότε ξέσπασε μεγάλη τρικυμία. Επιβάτες και πλήρωμα έχασαν την ψυχραιμία τους και περίμεναν να καταποντισθούν. Ο Νικόλαος όμως γονατιστός προσευχήθηκε με θέρμη προς τον Κύριο και το θαύμα έγινε. Οι άνεμοι έπαυσαν και η θάλασσα αμέσως γαλήνεψε. Όμως κάποιος ναύτης, που ήταν στο κατάρτι, γλίστρησε και έπεσε στο κατάστρωμα νεκρός. Όλοι στενοχωρήθηκαν, που χάθηκε ένας άνθρωπος. Χάρη όμως στις θερμές προσευχές του Αγίου ο ναύτης αναστήθηκε, σαν να ξύπνησε από βαθύ ύπνο.
Μετά το προσκύνημα στους Αγίους Τόπους επέστρεψε στα Πάταρα, όπου ζούσε με οσιότητα και δικαιοσύνη. Ο Θεός τον αξίωσε να χειροτονηθεί πρεσβύτερος και μετά το θάνατο του Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας να εκλεγεί Αρχιεπίσκοπος.
Έτρεφε μεγάλη αγάπη για τους φτωχούς και τους αδυνάτους. Ίδρυσε στην Αρχιεπισκοπή του Φτωχοκομείο, Ξενώνα, Νοσοκομείο και άλλα φιλανθρωπικά ιδρύματα Στις δύσκολες στιγμές των διωγμών του Διοκλητιανού εμψύχωνε το ποίμνιο του και ιδιαίτερα τους νέους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να συλληφθεί, φυλακιστεί και βασανιστεί . Υπομένει όμως όλες τις δυσκολίες και τις ταλαιπωρίες προς δόξα Κυρίου.
Μετά την κατάπαυση των διωγμών από τον αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο αναλαμβάνει και πάλι το ποιμαντικό του έργο.
Το 325 μ.χ. παίρνει μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, και καταπολεμεί με θάρρος και τόλμη τις κακοδοξίες του Αρείου. Υπερασπίζεται με σθένος την Ορθοδοξία και αναδεικνύεται "κανών πίστεως" και διδάσκαλος του Ευαγγελίου. Για την ενίσχυση του εμφανίστηκε ο ίδιος ο Χριστός και του έδωσε ευαγγέλιο και η Μητέρα Παναγία, που του χάρισε ωμοφόριο.
Όταν επέστρεψε από τη Σύνοδο, συνέχισε το ποιμαντικό του έργο μέχρι τα βαθιά γεράματα, οπότε και παρέδωσε το πνεύμα του στον Πανάγαθο Θεό το 330 μ.χ.
Ο Κύριος τον τίμησε ιδιαίτερα για την ενάρετη χριστιανική ζωή του, που τη διέκρινε η βαθιά πίστη στον Παντοδύναμο Θεό και η ανεκτίμητη αγάπη του για τον άνθρωπο. Τον ανέδειξε ποταμό ιαμάτων και πηγή θαυμάτων. Θαυματουργούσε όταν ζούσε αλλά και μετά την κοίμηση του τα θαύματα του είναι αναρίθμητα.
Το έτος 1087, λόγω ταραχών, έγινε η μετακομιδή των Ιερών λειψάνων του από τα Μύρα στο Μπάρι της Ιταλίας. Κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας έτρεχε τόσο πολύ μύρο από τα Ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, αρκετοί μάλιστα λιποθυμούσαν από την ευωδία του.
Ο Άγιος Οσιομάρτυς Νικόλαος ο Νέος
Ο Άγιος Οσιομάρτυς Νικόλαος ο Νέος, κατάγονταν από τα μέρη της Ανατολής. Έζησε, δεν είναι ακριβώς γνωστό, αλλά κάπου τον 7ο με 8ο αιώνα.
Γεννήθηκε από γονείς θεοσεβείς, ευγενείς και πλουσίους.
Από τα παιδικά του χρόνια, έδειχνε, ποια θα είναι η πνευματική του εξέλιξη. Απέφευγε τη συναναστροφή των νέων, που δεν ήταν προσεκτικοί στη ζωή τους και συναναστρέφονταν πάντα με συνετούς, προσεκτικούς και θεοσεβείς ανθρώπους.
Όταν μεγάλωσε, κατατάχθηκε σαν στρατιώτης, στα βασιλικά στρατεύματα. Επειδή ήταν πολύ ανδρείος και μορφωμένος, ο τότε βασιλιάς του έδωσε μεγάλα αξιώματα, τον έκανε Δούκα, δηλαδή στρατιωτικό διοικητή, και τον έστειλε στα μέρη της Θεσσαλίας.
Σε λίγο καιρό ο Νικόλαος, με τη φώτιση του Θεού, πήγε στο όρος της Βουνένης, ένα βουνό κοντά στη Λάρισα και εκεί βρήκε μερικούς μοναχούς που ησύχαζαν, οπότε αποφασίζει, να ασκητεύσει και αυτός στο όρος αυτό, εγκαταλείποντας κάθε κοσμική δόξα και τα αξιώματά του.
Έγινε λοιπόν μοναχός και άρχισε το σκληρό αγώνα της νηστείας, της προσευχής, της αγρυπνίας και κάθε άλλης σκληραγωγίας και ασκήσεως. Έτσι, πολύ σύντομα, έφτασε σε πολύ υψηλά μέτρα, πνευματικής και εναρέτου ζωής. Αλλά ο διάβολος, μη υποφέροντας να βλέπει τη θεάρεστη ζωή των μοναχών αυτών, έστειλε εναντίον τους, πλήθος αθέων Αβάρων, που ήρθαν τότε στην Ελλάδα, λεηλατώντας και φονεύοντες τους πάντες.
Ενώ λοιπόν, ο Όσιος προσεύχονταν μαζί με τους δώδεκα συνασκητάς του, ήρθε την νύκτα Άγγελος Κυρίου και τους είπε να ετοιμαστούν, γιατί σε λίγο θα μαρτυρήσουν για τον Χριστό και θα πάρουν τα στεφάνια της αθλήσεως. Οι αθλητές μόλις άκουσαν τη «Χαρμόσυνη» αυτή είδηση, χάρηκαν και άρχισαν μεγαλύτερο αγώνα με νηστείες και προσευχές, για να γίνουν άξιοι της αιωνίου ζωής.
Ο Μακάριος Νικόλαος, συμβούλευε τους συνασκητάς του λέγοντας: Να μη φοβηθούμε αδελφοί τον πρόσκαιρο θάνατο, ούτε να δειλιάσουμε, γιατί τώρα ήρθε η ώρα, να δείξουμε την ανδρεία μας και με μικρή και λίγη τιμωρία να κληρονομήσουμε την παντοτινή ευφροσύνη και μακαριότητα.
Σε λίγες ημέρες, ήρθαν οι άβαροι στη Σκήτη και τους μεν άλλους Οσίους, αφού δεν μπόρεσαν να τους αλλαξοπιστήσουν με διάφορα βασανιστήρια, στο τέλος τους αποκεφάλισαν, Τον δε όσιο Νικόλαο, βλέποντες ότι ήταν πολύ ωραίος, άρχισαν με κολακείες να τον παρακινούν να αρνηθεί τον Χριστό και να προσκυνήσει τα αναίσθητα είδωλά τους.
Άδικος όμως ο κόπος τους, γιατί ούτε ελάχιστα μπόρεσαν να κλονίσουν από την ευσέβεια τον Άγιο, ο οποίος απαντούσε: «Εγώ δεν είμαι μωρό παιδί, για να ξεγελαστώ και ν΄αρνηθώ τον αληθινό Θεό ο Οποίος με έπλασε, και να προσκυνήσω τα άψυχα είδωλα. Αλλά όπως από την αρχή ήμουν ευσεβής Χριστιανός έτσι και θα παραμείνω, μέχρι να παραδώσω την ψυχή μου, στα πανάχραντα χέρια του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, τον Οποίο, σαν Θεό αληθινό και Σωτήρα μου προσκυνώ, λατρεύω και σέβομαι και για την αγάπη Του αισθάνομαι μεγάλη προθυμία και πόθο, να χύσω ακόμη και το αίμα μου».
Αμέσως τότε οι βάρβαροι εξαγριώθηκαν και τον έδειραν άσπλαχνα. Τον απείλησαν δε, ότι θα τον τιμωρήσουν με φοβερά βασανιστήρια μέχρι θανάτου, αν δεν αλλαξοπιστήσει. Ο Άγιος όμως απάντησε: «Αυτό που φοβερίζετε να με κάνετε, επιθυμώ πολύ, γιατί εάν με χωρίσετε από αυτή τη μάταιη και πρόσκαιρη ζωή, μου δίνετε ατέλειωτη και βασιλεία ουράνια, όπου θα δοξάζομαι μαζί με το Χριστό μου πάντοτε απολαμβάνοντας χαρά ανεκλάλητη και αγαλλίαση απερίγραπτη».
Τότε οι βάρβαροι τον έδειραν τόσο πολύ, ώστε κοκκίνισε η γη από το άγιο αίμα του. Αυτοί που τον έδερναν άλλαξαν δύο και τρεις φορές, από την κούραση. Έπειτα τον έδεσαν σε ένα δένδρο, όπου τον τόξευαν, τον ελόγχευαν και άλλες πολλές τιμωρίες τον έκαναν. Τέλος, βλέποντας ότι ήταν αδύνατον να αλλαξοπιστήση, τον αποκεφάλισαν, και έτσι έλαβε ο αείμνηστος, τον στέφανον της αθλήσεως στις 9 Μαΐου.
Βίος Αγ. Χριστοφόρου
Στις 9 Μαΐου η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Χριστοφόρου. Μεταξύ των Αγίων και Καλλινίκων του Χριστού Μαρτύρων, εξαιρετική θέση κατέχει και ο Αγιος Χριστοφόρος ο Θαυματουργός. Ο Αγιός μας έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου τον 3ο μ.Χ αιώνα. Η πατρίδα του δεν είναι γνωστή αλλά σύμφωνα με αρχαία παράδοση της Εκκλησίας μας, καταγόταν από βαρβαρική χώρα της Ανατολής και μάλον από φυλή ανθρωποφάγων.
Ο ίδιος, όπως φαίνεται λοιπόν, ήταν μέλος μιάς φυλής της βόρειας Αφρικής, των Μαρμαριτών, και αιχμαλωτίστηκε από τις ρωμαϊκές δυνάμεις, κατά την διάρκεια εκστρατείας τους εναντίον των Μαρμαριτών. Ακολούθως μεταφέρθηκε σε ρωμαϊκή φυλακή, κοντά στην Αντιόχεια της Συρίας.
Βλέποντας όμως εκεί τους χριστιανούς να διώκονται σύμφωνα με διαταγή του Δεκίου, άρχισε να ελέγχει τους ειδωλολάτρες γι' αυτό. Eνώ τους έλεγχε, ένας υπηρέτης τον χτύπησε στο στόμα για να σταματήσει. Ο Αγιός μας με πραότητα του είπε ότι ναι μεν δεν του δίνει τώρα την ανταμοιβή που του αξίζει, διότι ο Χριστός τον εδίδαξε να συγχωρεί, αλλά μπροστά στη δύναμη που του δίνει ο Χριστός, δεν μπορεί να του αντισταθεί ούτε ολόκληρο το βασίλειό του. Ο δούλος μετέφερε αυτά τα λόγια στον αυτοκράτορα, ο οποίος θυμωμένος έστειλε διακόσιους στρατιώτες, με την διαταγή να τον οδηγήσουν μπροστά του δεμένο.
Οι στρατιώτες βρίσκουν τον Άγιο να προσεύχεται έξω από τον Ναό των χριστιανών. Εκεί, με την δύναμη του Θεού, χόρτασε όλους τους ήδη πεινασμένους στρατιώτες με ένα ξερό κομμάτι ψωμιού. Μπροστά στο θαύμα αυτό το στράτευμα που πήγε να αιχμαλωτίσει τον Χριστοφόρο, πιάνεται τελικά απ' αυτόν.
Γεμάτος χαρά τότε ο Αγιός μας, τους δίδαξε με απλά λόγια το Ευαγγέλιο, και έπειτα όλοι μαζί πήγαν στην Αντιόχεια, όπου βαπτίσθηκαν από τον Επίσκοπο Βαβύλα.
Τότε ο Άγιός μας ονομάσθηκε Χριστοφόρος, ενώ πρώτα ονομαζόταν Ρέπροβος, που σήμαινε άσχημος, κακομούτρης. Κάτω από την εξωτερική αυτή ασχήμια του σώματος, έκρυβε ο Αγιος μια ψυχή γενναία, με αγαθή προαίρεση.
Μετά το βάπτισμα ο Άγιος Χριστοφόρος οδηγήθηκε από τους στρατιώτες στον Αυτοκράτορα Δέκιο. Εκεί ο Δέκιος προσπάθησε με υποσχέσεις να τους πείσει να αλλάξουν την πίστη τους. Το αποτέλεσμα δεν τον ικανοποίησε, και γι' αυτό, δίνει διαταγή να αποκεφαλίσουν τους στρατιώτες, και να κλείσουν τον Χριστoφόρο στη φυλακή. Εκεί τον επισκέπτονται δυο πόρνες με σκοπό να του αλλάξουν την πίστη. Αλλά έγινε και πάλι το αντίθετο! Ετσι μετά την ομολογία των γυναικών, της Ακυλίνας και της Καλλινίκης, ότι έγιναν Χριστιανές, μαρτύρησαν και αυτές για το Χριστό.
Ο Αυτοκράτορας διέταξε στη συνέχεια να ντύσουν το μάρτυρα με χάλκινο ρούχο, και να τον βάλουν πάνω σε μια μεγάλη φωτιά. Αλλά η φωτιά δεν αγγίζει καθόλου
τον Αγιό μας. Όταν ο ασεβής Δέκιος είδε ότι και τα άλλα μαρτύρια στάθηκαν ανίκανα να πειράξουν το σώμα του Χριστοφόρου, διέταξε τον αποκεφαλισμό του. Ήταν 9 Μαΐου του έτους 250 περίπου μ.Χ.
Ο κόσμος των αυτοκινητιστών τον έχει προστάτη του, και με πολλή ευλάβεια εορτάζουν την αγία μνήμη του.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
+ Ιερεύς Ιωάννης Σουρλίγγας
