Ο Όρθρος της Κυριακής 17 Ιουνίου - Β´ Ματθαίου

† ΚΥΡΙΑΚΗ Β´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Ἰ­σαύ­ρου δι­α­κό­νου, Βα­σι­λεί­ου καὶ Ἰν­νο­κεν­τί­ου († γ´ αἰ.)· Μα­νου­ήλ, Σα­βὲλ καὶ Ἰ­σμα­ὴλ τῶν μαρ­τύ­ρων (†362). 
Τῇ αὐ­τῇ Κυ­ρι­α­κῇ μνή­μη πάν­των τῶν ἐν Ἁ­γί­ῳ Ὄ­ρει δι­α­λαμ­ψάν­των πα­τέ­ρων, σύ­να­ξις πάν­των τῶν ἐν Πα­λαι­στί­νῃ ἁ­γί­ων, πάν­των τῶν ἐν Πά­τμῳ ἁ­γί­ων, πάν­των τῶν ἐν Λέ­σβῳ ἁ­γί­ων, τῶν ἐν τῇ Σκή­τῃ Βεῤ­ῥοί­ας ἁ­γί­ων, ἐν Σερ­βί­οις (Κο­ζά­νης) σύ­να­ξις τῆς ἁ­γί­ας βα­σι­λίσ­σης Ἄρ­της Θε­ο­δώ­ρας, καὶ ἐν Χί­ῳ σύ­να­ξις τῆς εἰ­κό­νος τῆς Πα­να­γί­ας
τῆς κα­λου­μέ­νης Ἀρ­βα­νι­τίσ­σης. 

 Ἦ­χος α´. Ἑ­ω­θι­νὸν β´.

* * * * *

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Με­τὰ τὸν Ἑ­ξά­ψαλ­μον, 

Συ­να­πτὴ με­γά­λη, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα...

Ἦ­χος α´.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν· εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου.

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. β´. Πάν­τα τὰ ἔ­θνη ἐ­κύ­κλω­σάν με, καὶ τῷ ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου ἠ­μυ­νά­μην αὐ­τούς.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. γ´. Πα­ρὰ Κυ­ρί­ου ἐ­γέ­νε­το αὕ­τη, καί ἐ­στι θαυ­μα­στὴ ἐν ὀ­φθαλ­μοῖς ἡ­μῶν.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος α´.

Τοῦ λί­θου σφρα­γι­σθέν­τος ὑ­πὸ τῶν Ἰ­ου­δαί­ων, καὶ στρα­τι­ω­τῶν φυ­λασ­σόν­των τὸ ἄ­χραν­τόν σου σῶ­μα, ἀ­νέ­στης τρι­ή­με­ρος Σω­τήρ, δω­ρού­με­νος τῷ κό­σμῳ τὴν ζω­ήν. Δι­ὰ τοῦ­το αἱ Δυ­νά­μεις τῶν οὐ­ρα­νῶν ἐ­βό­ων σοι Ζω­ο­δό­τα· Δό­ξα τῇ ἀ­να­στά­σει σου Χρι­στέ, δό­ξα τῇ Βα­σι­λεί­ᾳ σου, δό­ξα τῇ οἰ­κο­νο­μί­ᾳ σου, μό­νε Φι­λάν­θρω­πε.

Δό­ξα. Τὸ αὐ­τό. Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Τοῦ Γα­βρι­ὴλ φθεγ­ξα­μέ­νου σοι Παρ­θέ­νε τὸ Χαῖ­ρε, σὺν τῇ φω­νῇ ἐ­σαρ­κοῦ­το ὁ τῶν ὅ­λων Δε­σπό­της, ἐν σοὶ τῇ ἁ­γί­ᾳ κι­βω­τῷ, ὡς ἔ­φη ὁ δί­και­ος Δαυ­ΐδ. Ἐ­δεί­χθης Πλα­τυ­τέ­ρα τῶν οὐ­ρα­νῶν, βα­στά­σα­σα τὸν Κτί­στην σου. Δό­ξα τῷ ἐ­νοι­κή­σαν­τι ἐν σοί· δό­ξα τῷ προ­ελ­θόν­τι ἐκ σοῦ· δό­ξα τῷ ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τι ἡ­μᾶς, δι­ὰ τοῦ τό­κου σου.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· 

Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

* * *

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

[Τὸ Ψαλ­τή­ρι­ον καὶ ὁ Ἄ­μω­μος]

Με­τὰ τὴν α´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος α´.

Τὸν τά­φον σου Σω­τήρ, στρα­τι­ῶ­ται τη­ροῦν­τες, νε­κροὶ τῇ ἀ­στρα­πῇ, τοῦ ὀ­φθέν­τος Ἀγ­γέ­λου, ἐ­γέ­νον­το κη­ρύτ­τον­τος, γυ­ναι­ξὶ τὴν ἀ­νά­στα­σιν. Σὲ δο­ξά­ζο­μεν, τὸν τῆς φθο­ρᾶς κα­θαι­ρέ­την, σοὶ προ­σπί­πτο­μεν, τῷ ἀ­να­στάν­τι ἐκ τά­φου, καὶ μό­νῳ Θε­ῷ ἡ­μῶν.

Δό­ξα.

Σταυ­ρῷ προ­ση­λω­θείς, ἑ­κου­σί­ως Οἰ­κτίρ­μον, ἐν μνή­μα­τι τε­θείς, ὡς θνη­τὸς Ζω­ο­δό­τα, τὸ κρά­τος συ­νέ­τρι­ψας, Δυ­να­τὲ τῷ θα­νά­τῳ σου. Σὲ γὰρ ἔ­φρι­ξαν, οἱ πυ­λω­ροὶ οἱ τοῦ ᾅ­δου· σὺ συ­νή­γει­ρας, τοὺς ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νος θα­νόν­τας, ὡς μό­νος φι­λάν­θρω­πος.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Μη­τέ­ρα σε Θε­οῦ, ἐ­πι­στά­με­θα πάν­τες, Παρ­θέ­νον ἀ­λη­θῶς, καὶ με­τὰ τό­κον φα­νεῖ­σαν, οἱ πό­θῳ κα­τα­φεύ­γον­τες, πρὸς τὴν σὴν ἀ­γα­θό­τη­τα· σὲ γὰρ ἔ­χο­μεν, ἁ­μαρ­τω­λοὶ προ­στα­σί­αν· σὲ κε­κτή­με­θα, ἐν πει­ρα­σμοῖς σω­τη­ρί­αν, τὴν μό­νην πα­νά­μω­μον.

Με­τὰ τὴν β´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἦ­χος α´. Τοῦ λί­θου σφρα­γι­σθέν­τος.

Γυ­ναῖ­κες πρὸς τὸ μνῆ­μα, πα­ρε­γέ­νον­το ὄρ­θρι­αι, καὶ ἀγ­γε­λι­κὴν ὀ­πτα­σί­αν θε­α­σά­με­ναι ἔ­τρε­μον· ὁ τά­φος ἐ­ξή­στρα­πτε ζω­ήν, τὸ θαῦ­μα κα­τέ­πλητ­τεν αὐ­τάς· δι­ὰ τοῦ­το ἀ­πελ­θοῦ­σαι, τοῖς Μα­θη­ταῖς ἐ­κή­ρυτ­τον τὴν ἔ­γερ­σιν. Τὸν ᾅ­δην ἐ­σκύ­λευ­σε Χρι­στός, ὡς μό­νος κρα­ται­ὸς καὶ δυ­να­τός, καὶ φθα­ρέν­τας συ­νή­γει­ρε πάν­τας, τὸν τῆς κα­τα­κρί­σε­ως φό­βον, λύ­σας δυ­νά­μει σταυ­ροῦ.

Δό­ξα.

Ἐν τῷ Σταυ­ρῷ προ­ση­λω­θείς, ἡ ζω­ὴ τῶν ἁ­πάν­των, καὶ ἐν νε­κροῖς λο­γι­σθείς, ὁ ἀ­θά­να­τος Κύ­ρι­ος, ἀ­νέ­στης τρι­ή­με­ρος Σω­τήρ, καὶ ἤ­γει­ρας Ἀ­δὰμ ἐκ τῆς φθο­ρᾶς. Δι­ὰ τοῦ­το αἱ Δυ­νά­μεις τῶν οὐ­ρα­νῶν ἐ­βό­ων σοι Ζω­ο­δό­τα. Δό­ξα τοῖς σοῖς πα­θή­μα­σι Χρι­στέ· δό­ξα τῇ ἀ­να­στά­σει σου· δό­ξα τῇ συγ­κα­τα­βά­σει σου, μό­νε Φι­λάν­θρω­πε.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον. Τὸν τά­φον σου Σω­τήρ.

Μα­ρί­α τὸ σε­πτόν, τοῦ Δε­σπό­του δο­χεῖ­ον, ἀ­νά­στη­σον ἡ­μᾶς, πε­πτω­κό­τας εἰς χά­ος δει­νῆς ἀ­πο­γνώ­σε­ως, καὶ πται­σμά­των καὶ θλί­ψε­ων. Σὺ γὰρ πέ­φυ­κας, ἁ­μαρ­τω­λῶν σω­τη­ρί­α, καὶ βο­ή­θει­α, καὶ κρα­ται­ὰ προ­στα­σί­α, καὶ σώ­ζεις τοὺς δού­λους σου.

* * *

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

[Με­τὰ τὸν Ἄ­μω­μον, τὰ Εὐ­λο­γη­τά­ρι­α]

Ἦ­χος πλ. α´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τῶν ἀγ­γέ­λων ὁ δῆ­μος * κα­τε­πλά­γη ὁ­ρῶν σε * ἐν νε­κροῖς λο­γι­σθέν­τα, * τοῦ θα­νά­του δέ, Σῶ­τερ, * τὴν ἰ­σχὺν κα­θε­λόν­τα * καὶ σὺν ἑ­αυ­τῷ * τὸν Ἀ­δὰμ ἐ­γεί­ραν­τα * καὶ ἐξ ᾅ­δου * πάν­τας ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τα.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τί τὰ μύ­ρα * συμ­πα­θῶς τοῖς δά­κρυ­σιν, * ὦ μα­θή­τρι­αι, κιρ­νᾶ­τε; * ὁ ἀ­στρά­πτων * ἐν τῷ τά­φῳ ἄγ­γε­λος * προ­σε­φθέγ­γε­το ταῖς μυ­ρο­φό­ροις· * Ἴ­δε­τε ὑ­μεῖς * τὸν τά­φον καὶ ἥ­σθη­τε· * ὁ Σω­τὴρ γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Λί­αν πρω­ῒ * μυ­ρο­φό­ροι ἔ­δρα­μον * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου θρη­νο­λο­γοῦ­σαι· * ἀλλ᾿ ἐ­πέ­στη * πρὸς αὐ­τὰς ὁ ἄγ­γε­λος καὶ εἶ­πε· * Θρή­νου ὁ και­ρὸς * πέ­παυ­ται· μὴ κλαί­ε­τε· * τὴν ἀ­νά­στα­σιν δὲ * ἀ­πο­στό­λοις εἴ­πα­τε.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Μυ­ρο­φό­ροι γυ­ναῖ­κες * με­τὰ μύ­ρων ἐλ­θοῦ­σαι * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου, Σῶ­τερ, * ἐ­νη­χοῦν­το, ἀγ­γέ­λου * πρὸς αὐ­τὰς φθεγ­γο­μέ­νου· * Τί με­τὰ νε­κρῶν * τὸν ζῶν­τα λο­γί­ζε­σθε; * ὡς Θε­ὸς γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Προ­σκυ­νοῦ­μεν Πα­τέ­ρα * καὶ τὸν τού­του Υἱ­όν τε * καὶ τὸ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, * τὴν ἁ­γί­αν Τρι­ά­δα * ἐν μι­ᾷ τῇ οὐ­σί­ᾳ, * σὺν τοῖς Σε­ρα­φὶμ * κρά­ζον­τες τὸ Ἅ­γι­ος, * ἅ­γι­ος, ἅ­γι­ος εἶ, Κύ­ρι­ε.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ζω­ο­δό­την τε­κοῦ­σα, * ἐ­λυ­τρώ­σω, Παρ­θέ­νε, * τὸν Ἀ­δὰμ ἁ­μαρ­τί­ας· * χαρ­μο­νὴν δὲ τῇ Εὔ­ᾳ * ἀν­τὶ λύ­πης πα­ρέ­σχες· * ῥεύ­σαν­τα ζω­ῆς, * ἴ­θυ­νε πρὸς ταύ­την δὲ * ὁ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θεὶς * Θε­ὸς καὶ ἄν­θρω­πος.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α· δό­ξα σοι ὁ Θε­ός. (ἐκ γ´)

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· 

Ὅ­τι ηὐ­λό­γη­ταί Σου...

* * *

ΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ

Ἡ Ὑ­πα­κο­ή. Ἦ­χος α´.

Ἡ τοῦ λῃ­στοῦ με­τά­νοι­α, τὸν Πα­ρά­δει­σον ἐ­σύ­λη­σεν, ὁ δὲ θρῆ­νος τῶν Μυ­ρο­φό­ρων τὴν χα­ρὰν ἐ­μή­νυ­σεν· ὅ­τι ἀ­νέ­στης Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Οἱ Ἀ­να­βαθ­μοί. Ἦ­χος α´.

Ἀν­τί­φω­νον Α´.

Ἐν τῷ θλί­βε­σθαί με, εἰ­σά­κου­σόν μου τῶν ὀ­δυ­νῶν, Κύ­ρι­ε σοὶ κρά­ζω.

Τοῖς ἐ­ρη­μι­κοῖς, ἄ­παυ­στος ὁ θεῖ­ος πό­θος ἐγ­γί­νε­ται, κό­σμου οὖ­σι τοῦ μα­ταί­ου ἐ­κτός.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, τι­μὴ καὶ δό­ξα, ὥ­σπερ Πα­τρί, πρέ­πει ἅ­μα καὶ Υἱ­ῷ· δι­ὰ τοῦ­το ᾄ­σω­μεν τῇ τρι­α­δι­κῇ μο­νο­κρα­το­ρί­ᾳ.

Ἀν­τί­φω­νον Β´.

Εἰς τὰ ὄ­ρη τῶν σῶν, ὕ­ψω­σάς με νό­μων, ἀ­ρε­ταῖς ἐ­κλάμ­πρυ­νον, ὁ Θε­ός, ἵ­να ὑ­μνῶ σε.

Δε­ξι­ᾷ σου χει­ρὶ λα­βὼν σὺ Λό­γε, φύ­λα­ξόν με, φρού­ρη­σον, μὴ πῦρ με φλέ­ξῃ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, πᾶ­σα ἡ κτί­σις και­νουρ­γεῖ­ται, πα­λιν­δρο­μοῦ­σα εἰς τὸ πρῶ­τον· ἰ­σο­σθε­νὲς γάρ ἐ­στι Πα­τρὶ καὶ Λό­γῳ.

Ἀν­τί­φω­νον Γ´.

Ἐ­πὶ τοῖς εἰ­ρη­κό­σι μοι· Ὁ­δεύ­σω­μεν εἰς τὰς αὐ­λὰς τοῦ Κυ­ρί­ου· εὐ­φράν­θη μου τὸ πνεῦ­μα, συγ­χαί­ρει ἡ καρ­δί­α.

Ἐ­πὶ οἶ­κον Δαυ­ΐδ, φό­βος μέ­γας· ἐ­κεῖ γὰρ θρό­νων ἐ­κτε­θέν­των, κρι­θή­σον­ται, ἅ­πα­σαι αἱ φυ­λαὶ τῆς γῆς καὶ γλῶσ­σαι.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, τι­μὴν προ­σκύ­νη­σιν, δό­ξαν καὶ κρά­τος, ὡς Πα­τρί τε ἄ­ξι­ον, καὶ τῷ Υἱ­ῷ δεῖ προ­σφέ­ρειν· Μο­νὰς γάρ ἐ­στιν ἡ Τρι­ὰς τῇ φύ­σει, ἀλλ᾿ οὐ προ­σώ­ποις.

Προ­κεί­με­νον. Ψαλμὸς ια´ (11).

Νῦν ἀ­να­στή­σο­μαι, λέ­γει Κύ­ρι­ος, θή­σο­μαι ἐν σω­τη­ρί­ῳ, παῤ­ῥη­σι­ά­σο­μαι ἐν αὐ­τῷ. (δίς)

Στίχ. Τὰ λό­γι­α Κυ­ρί­ου λό­γι­α ἁ­γνά, ἀρ­γύ­ρι­ον πε­πυ­ρω­μέ­νον, δο­κί­μι­ον τῇ γῇ, κε­κα­θα­ρι­σμέ­νον ἑ­πτα­πλα­σί­ως.

Νῦν ἀ­να­στή­σο­μαι, λέ­γει Κύ­ρι­ος...

* * *

ΤΑΞΙΣ ΕΩΘΙΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ...

Ἀ­μήν. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Στίχ. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Αἰ­νε­σά­τω πνο­ὴ… πᾶ­σα τὸν Κύ­ρι­ον.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Καὶ ὑ­πὲρ τοῦ κα­τα­ξι­ω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς τῆς ἀ­κρο­ά­σε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν ἱ­κε­τεύ­σω­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον. (γ´)

Ὁ δι­ά­κο­νος· Σο­φί­α· ὀρ­θοί· ἀ­κού­σω­μεν τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Καὶ τῷ Πνεύ­μα­τί σου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ἐκ τοῦ κα­τὰ Μᾶρ­κον ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου τὸ ἀ­νά­γνω­σμα.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Πρό­σχω­μεν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ ἱ­ε­ρεὺς ἀ­να­γι­νώ­σκει 

τὸ ἐν­δι­ά­τα­κτον ἑ­ω­θι­νὸν Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.

Ἑ­ωθινὸν Β´

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Μᾶρ­κον (ιστ´ 1-8).

Δι­α­γε­νο­μέ­νου τοῦ σαβ­βά­του, Μα­ρί­α ἡ Μα­γδα­λη­νὴ καὶ Μα­ρί­α ἡ τοῦ Ἰ­α­κώ­βου καὶ Σα­λώ­μη ἠ­γό­ρα­σαν ἀ­ρώ­μα­τα ἵ­να ἐλ­θοῦ­σαι ἀ­λεί­ψω­σιν τὸν Ἰ­η­σοῦν. Καὶ λί­αν πρω­ὶ τῆς μι­ᾶς σαβ­βά­των ἔρ­χον­ται ἐ­πὶ τὸ μνη­μεῖ­ον, ἀ­να­τεί­λαν­τος τοῦ ἡ­λί­ου. Καὶ ἔ­λε­γον πρὸς ἑ­αυ­τάς· Τίς ἀ­πο­κυ­λί­σει ἡ­μῖν τὸν λί­θον ἐκ τῆς θύ­ρας τοῦ μνη­μεί­ου; Καὶ ἀ­να­βλέ­ψα­σαι θε­ω­ροῦ­σιν ὅ­τι ἀ­πο­κε­κύ­λι­σται ὁ λί­θος· ἦν γὰρ μέ­γας σφό­δρα. Καὶ εἰ­σελ­θοῦ­σαι εἰς τὸ μνη­μεῖ­ον εἶ­δον νε­α­νί­σκον κα­θή­με­νον ἐν τοῖς δε­ξι­οῖς, πε­ρι­βε­βλη­μέ­νον στο­λὴν λευ­κήν, καὶ ἐ­ξε­θαμ­βή­θη­σαν. Ὁ δὲ λέ­γει αὐ­ταῖς· Μὴ ἐκ­θαμ­βεῖ­σθε· Ἰ­η­σοῦν ζη­τεῖ­τε τὸν Να­ζα­ρη­νὸν τὸν ἐ­σταυ­ρω­μέ­νον· Ἠ­γέρ­θη, οὐκ ἔ­στιν ὧ­δε· ἴ­δε ὁ τό­πος ὅ­που ἔ­θη­καν αὐ­τόν. Ἀλλ᾿ ὑ­πά­γε­τε εἴ­πα­τε τοῖς μα­θη­ταῖς αὐ­τοῦ καὶ τῷ Πέ­τρῳ ὅ­τι προ­ά­γει ὑ­μᾶς εἰς τὴν Γα­λι­λαί­αν· ἐ­κεῖ αὐ­τὸν ὄ­ψε­σθε, κα­θὼς εἶ­πεν ὑ­μῖν. Καὶ ἐ­ξελ­θοῦ­σαι τα­χὺ ἔ­φυ­γον ἀ­πὸ τοῦ μνη­μεί­ου· εἶ­χε δὲ αὐ­τὰς τρό­μος καὶ ἔκ­στα­σις, καὶ οὐ­δε­νὶ οὐ­δὲν εἶ­πον· ἐ­φο­βοῦν­το γάρ.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ Προ­ε­στὼς ἢ ὁ Ἀ­να­γνώ­στης·

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, * προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον Ἰ­η­σοῦν, * τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον. * Τὸν σταυ­ρόν σου, Χρι­στέ, προ­σκυ­νοῦ­μεν * καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου ἀ­νά­στα­σιν * ὑ­μνοῦ­μεν καὶ δο­ξά­ζο­μεν· * σὺ γὰρ εἶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ἐ­κτός σου ἄλ­λον οὐκ οἴ­δα­μεν, * τὸ ὄ­νο­μά σου ὀ­νο­μά­ζο­μεν. * Δεῦ­τε πάν­τες οἱ πι­στοὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν * τὴν τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­αν ἀ­νά­στα­σιν· * ἰ­δοὺ γὰρ ἦλ­θε δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ * χα­ρὰ ἐν ὅ­λῳ τῷ κό­σμῳ. * Δι­ὰ παν­τὸς εὐ­λο­γοῦν­τες τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦ­μεν τὴν ἀ­νά­στα­σιν αὐ­τοῦ. * Σταυ­ρὸν γὰρ ὑ­πο­μεί­νας δι᾿ ἡ­μᾶς, * θα­νά­τῳ θά­να­τον ὤ­λε­σεν.

Οἱ χο­ροὶ ψάλ­λουν ἀν­τι­φω­νι­κῶς κα­τὰ στί­χον τὸν ν´ ψαλ­μόν, προ­τάσ­σον­τες (ἐν Κυ­ρι­α­κῇ) τὴν προ­φώ­νη­σιν Ἐ­λε­ῆ­μον.

Ἦ­χος β´.

Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νόν με ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σόν με.

Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πι­όν μού ἐ­στι δι­ὰ παν­τός.

Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πι­όν σου ἐ­ποί­η­σα, ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θῇς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαί σε.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σέ με ἡ μή­τηρ μου.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θει­αν ἠ­γά­πη­σας, τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φι­α τῆς σο­φί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι.

Ῥαν­τι­εῖς με ὑσ­σώ­πῳ, καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι· πλυ­νεῖς με, καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι.

Ἀ­κου­τι­εῖς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην· ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να.

Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τὰς ἀ­νο­μί­ας μου ἐ­ξά­λει­ψον.

Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοί, ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου.

Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψῃς με ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀν­τα­νέ­λῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σου, καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξόν με.

Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τὰς ὁ­δούς σου, καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι.

Ῥῦ­σαί με ἐξ αἱ­μά­των, ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου· ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου.

Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις, καὶ τὸ στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου.

Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἄν· ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις.

Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον· καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει.

Ἀ­γά­θυ­νον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ών, καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ.

Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰν καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα.

Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ρι­όν σου μό­σχους.

Ἐν Κυ­ρι­α­κῇ προ­στί­θε­ται εἰς τὸν τε­λευ­ταῖ­ον στί­χον τὸ ἐ­φύ­μνι­ον· Καὶ ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός.

Δό­ξα.

Ταῖς τῶν Ἀ­πο­στό­λων * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θε­ο­τό­κου * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ τὸ πεν­τη­κο­στά­ρι­ον. Ἦ­χος ὁ αὐ­τός.

Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἀ­να­στὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­πὸ τοῦ τά­φου, * κα­θὼς προ­εῖ­πεν, * ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * τὴν αἰ­ώ­νι­ον ζω­ὴν * καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Σῶ­σον, ὁ Θε­ός, τὸν λα­όν Σου... Κύριε, ἐ­λέ­η­σον (ιβ´). Ἐ­λέ­ει καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς... Ἀμήν.

* * *

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Οἱ Κα­νό­νες· ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος καὶ τοῦ Μη­ναί­ου.

ᾨ­δὴ α´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος εἰς δ´.

Ποί­η­μα Ἰ­ω­άν­νου τοῦ Δα­μα­σκη­νοῦ.

Ἦ­χος α´. Ὁ Εἱρ­μός.

Σοῦ ἡ τρο­παι­οῦ­χος δε­ξι­ά, θε­ο­πρε­πῶς ἐν ἰ­σχύ­ϊ δε­δό­ξα­σται· αὕ­τη γὰρ Ἀ­θά­να­τε, ὡς παν­σθε­νὴς ὑ­πε­ναν­τί­ους ἔ­θραυ­σε, τοῖς Ἰσ­ρα­η­λί­ταις, ὁ­δὸν βυ­θοῦ και­νουρ­γή­σα­σα.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ὁ χερ­σὶν ἀ­χράν­τοις ἐκ χο­ός, θε­ουρ­γι­κῶς κατ᾿ ἀρ­χὰς δι­α­πλά­σας με, χεῖ­ρας δι­ε­πέ­τα­σας ἐν τῷ Σταυ­ρῷ, ἐκ γῆς ἀ­να­κα­λού­με­νος, τὸ φθα­ρέν μου σῶ­μα, ὃ ἐκ Παρ­θέ­νου προ­σεί­λη­φας.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Νέ­κρω­σιν ὑ­πέ­στη δι᾿ ἐ­μέ, καὶ τὴν ψυ­χὴν τῷ θα­νά­τῳ προ­δί­δω­σιν, ὁ ἐμ­πνεύ­σει θεί­ᾳ ψυ­χήν μοι ἐν­θείς· καὶ λύ­σας αἰ­ω­νί­ων δε­σμῶν, καὶ συ­να­να­στή­σας, τῇ ἀ­φθαρ­σί­ᾳ ἐ­δό­ξα­σε.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Χαῖ­ρε ἡ τῆς χά­ρι­τος Πη­γή· χαῖ­ρε ἡ κλῖ­μαξ καὶ πύ­λη οὐ­ρά­νι­ος· χαῖ­ρε ἡ λυ­χνί­α καὶ στά­μνος χρυ­σῆ, καὶ ὄ­ρος ἀ­λα­τό­μη­τον, ἡ τὸν Ζω­ο­δό­την, Χρι­στὸν τῷ κό­σμῳ κυ­ή­σα­σα.

Καὶ τῶν Ἁ­γί­ων, ὁ πα­ρών, οὗ ἡ Ἀ­κρο­στι­χίς·

Ἴ­σαυ(ρε Μ)άρ­τυς, εὐ­με­νής, φά­νη­θί μοι.

Ἐν δὲ τοῖς Θε­ο­το­κί­οις· Γ(ρ)η­γο­ρί­ου.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος πλ. δ´. Ὑ­γρὰν δι­ο­δεύ­σας.

Στίχ. Ἅ­γι­ε τοῦ Θεοῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ἱ­λέ­ω­σαι Μάρ­τυς τὸν εὐ­με­νῆ, Θε­ὸν καὶ Σω­τῆ­ρα, ἐ­λε­ῆ­σαί με καὶ δει­νῆς, ἐ­πη­ρεί­ας μά­καρ ῥύ­σα­σθαί με, τὸν προ­σφυ­γόν­τα πι­στῶς ἐν τῇ σκέ­πῃ σου.

Στίχ. Ἅ­γι­ε τοῦ Θεοῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Στε­νού­με­νος πταί­σμα­σι χα­λε­ποῖς, καὶ πλή­θει κιν­δύ­νων, πι­ε­ζό­με­νος ἐκ­βο­ῶ, Ἴ­σαυ­ρε θε­ό­φρον πρό­στη­θί μου, τῆς συ­νε­χού­σης ἀ­νάγ­κης καὶ λύ­τρω­σαι.

Δό­ξα.

Ἀ­θλή­σας νο­μί­μως ὑ­πὲρ Χρι­στοῦ, ἀ­νύ­στα­κτος φύ­λαξ, ἐ­χα­ρί­σθης πό­λει τῇ σῇ· γε­νοῦ δὲ καὶ σκέ­πη καὶ προ­στά­της, τῶν προ­σφυ­γόν­των σοι ἔν­δο­ξε Ἴ­σαυ­ρε.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Γυ­μνὸν ἀ­ρε­τῶν με κα­τα­στο­λῆς, εὑ­ρὼν ὁ Βε­λί­αρ, βέ­λει ἔ­τρω­σεν ἡ­δο­νῶν· ἡ τὸν ἰ­α­τρὸν Θε­ὸν τε­κοῦ­σα, τὰ τῆς ψυ­χῆς μου θε­ρά­πευ­σον τραύ­μα­τα.

ᾨ­δὴ γ´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος.

Ἦ­χος α´. Ὁ Εἱρ­μός.

Ὁ μό­νος εἰ­δὼς τῆς τῶν βρο­τῶν, οὐ­σί­ας τὴν ἀ­σθέ­νει­αν, καὶ συμ­πα­θῶς αὐ­τὴν μορ­φω­σά­με­νος, πε­ρί­ζω­σόν με ἐξ ὕ­ψους δύ­να­μιν, τοῦ βο­ᾶν σοι. Ἅ­γι­ος, ὁ να­ὸς ὁ ἔμ­ψυ­χος, τῆς ἀ­φρά­στου σου δό­ξης Φι­λάν­θρω­πε.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Θε­ός μου ὑ­πάρ­χων Ἀ­γα­θέ, πε­σόν­τα κα­τῳ­κτεί­ρη­σας, καὶ κα­τα­βῆ­ναι πρός με ηὐ­δό­κη­σας, ἀ­νύ­ψω­σάς με δι­ὰ σταυ­ρώ­σε­ως, τοῦ βο­ᾶν σοι· Ἅ­γι­ος, ὁ τῆς δό­ξης Κύ­ρι­ος, ὁ ἀ­νεί­κα­στος ἐν ἀ­γα­θό­τη­τι.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ζω­ὴ ἐ­νυ­πό­στα­τος Χρι­στέ, ὑ­πάρ­χων καὶ φθα­ρέν­τα με, ὡς συμ­πα­θὴς Θε­ὸς ἐν­δυ­σά­με­νος, εἰς χοῦν θα­νά­του κα­τα­βὰς Δέ­σπο­τα, τὸ θνη­τὸν δι­έῤ­ῥη­ξας, καὶ νε­κροὺς τρι­ή­με­ρος, ἀ­να­στὰς ἀ­φθαρ­σί­αν ἠμ­φί­α­σας.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Θε­ὸν συλ­λα­βοῦ­σα ἐν γα­στρί, Παρ­θέ­νε δι­ὰ Πνεύ­μα­τος, τοῦ πα­να­γί­ου ἔ­μει­νας ἄ­φλε­κτος· ἐ­πεί σε βά­τος τῷ νο­μο­θέ­τῃ Μω­σῇ, φλε­γο­μέ­νη ἄ­καυ­στα, σα­φῶς προ­ε­μή­νυ­σε, τὴν τὸ πῦρ δε­ξα­μέ­νην τὸ ἄ­στε­κτον.

Τῶν Ἁ­γί­ων. Ἦ­χος πλ. δ´. Σὺ εἶ τὸ στερέωμα.

Στίχ. Ἅ­γι­ε τοῦ Θεοῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ἄ­νω­θεν τοῖς δού­λοις σου, τὴν σὴν βο­ή­θει­αν δώ­ρη­σαι, σῴ­ζων ἡ­μᾶς, πά­σης ἐ­πη­ρεί­ας, καὶ κιν­δύ­νων καὶ θλί­ψε­ων.

Στίχ. Ἅ­γι­ε τοῦ Θεοῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ῥεῖ­θρα τῶν ἰ­ά­σε­ων, ἡ σὴ σο­ρὸς ἀ­να­βρύ­ου­σα, παν­το­δα­πά, παύ­ει τῶν ἀν­θρώ­πων, ἀῤ­ῥω­στή­μα­τα Ἴ­σαυ­ρε.

Δό­ξα.

Τί­μι­ος γε­γέ­νη­σαι, τὸ τοῦ Χρι­στοῦ τι­μῶν ὄ­νο­μα· δι­ὸ βο­ῶ· Λύ­τρω­σαί με πά­σης, ἀ­τι­μί­ας πρε­σβεί­ας σου.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ἥ­νω­ται ὁ Κτί­στης μου, ὑ­περ­φυ­ῶς ἐν σοὶ Δέ­σποι­να, ὅ­λον ἐ­μέ, θέ­λων ἀ­να­πλά­σαι, δι­ὰ σοῦ ὡς ηὐ­δό­κη­σεν.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· 

Ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν...

* * *

ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Τοῦ Μη­ναί­ου. Ἦ­χος γ´. Θεί­ας πί­στε­ως.

Θεῖ­ον φρό­νη­μα, ἀ­νει­λημ­μέ­νοι, ὦ ὑ­πέρ­μα­χοι, τοῦ Δυρ­ρα­χί­ου, καὶ τοῦ Χρι­στοῦ ὁ­πλῖ­ται στεῤ­ῥό­ψυ­χοι, Ἀ­πολ­λω­νί­ου τὸ θρά­σος κα­θεί­λε­τε, καὶ Τρι­πον­τί­ου τὸ σέ­βας ᾐ­σχύ­να­τε, νί­κης ἔ­πα­θλα, φαι­δρῶς ἐκ Θε­οῦ δε­ξά­με­νοι, δω­ρεῖ­σθε τοῖς πι­στοῖς πα­θῶν ἰ­ά­μα­τα.

Δό­ξα. Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Θεί­α γέ­γο­νας, σκη­νὴ τοῦ Λό­γου, μό­νη πά­να­γνε, Παρ­θε­νο­μῆ­τορ, τῇ κα­θα­ρό­τη­τι Ἀγ­γέ­λους ὑ­πε­ρά­ρα­σα· τὸν ὑ­πὲρ πάν­τας ἐ­μὲ γοῦν γε­νό­με­νον, ῥε­ρυ­πω­μέ­νον σαρ­κὸς πλημ­με­λή­μα­σιν, ἀ­πο­κά­θα­ρον, πρε­σβει­ῶν σου ἐν­θέ­οις νά­μα­σι, πα­ρέ­χου­σα σε­μνὴ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· 

Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βα­σι­λεύς...

* * *

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τὰ Ἀ­να­στά­σι­μα.

Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος α´. Ὅ­ταν ἔλ­θῃς ὁ Θε­ός.

Ἐ­ξα­νέ­στης ὡς Θε­ός, ἐκ τοῦ τά­φου ἐν δό­ξῃ, καὶ κό­σμον συ­να­νέ­στη­σας, καὶ ἡ φύ­σις τῶν βρο­τῶν, ὡς Θε­όν σε ἀ­νύ­μνη­σε, καὶ θά­να­τος ἠ­φά­νι­σται, καὶ ὁ Ἀ­δὰμ χο­ρεύ­ει, Δέ­σπο­τα, καὶ ἡ Εὔ­α νῦν ἐκ τῶν δε­σμῶν λυ­τρου­μέ­νη, χαί­ρει κρά­ζου­σα· Σὺ εἶ ὁ πᾶ­σι πα­ρέ­χων, Χρι­στὲ τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Ὁ Οἶ­κος.

Τὸν ἀ­να­στάν­τα τρι­ή­με­ρον ἀ­νυ­μνή­σω­μεν, ὡς Θε­ὸν παν­το­δύ­να­μον, καὶ πύ­λας τοῦ ᾅ­δου συν­τρί­ψαν­τα, καὶ τοὺς ἀπ᾿ αἰ­ῶ­νος ἐκ τά­φου ἐ­γεί­ραν­τα, Μυ­ρο­φό­ροις ὀ­φθέν­τα, κα­θὼς ηὐ­δό­κη­σε, πρώ­ταις ταύ­ταις τό, Χαί­ρε­τε, φή­σας· καὶ Ἀ­πο­στό­λοις χα­ρὰν μη­νύ­ων, ὡς μό­νος ζω­ο­δό­της. Ὅ­θεν πί­στει αἱ γυ­ναῖ­κες, Μα­θη­ταῖς σύμ­βο­λα νί­κης εὐ­αγ­γε­λί­ζον­ται, καὶ ᾅ­δης στε­νά­ζει, καὶ θά­να­τος ὀ­δύ­ρε­ται, καὶ κό­σμος ἀ­γάλ­λε­ται, καὶ πάν­τες συγ­χαί­ρου­σι· Σὺ γὰρ πα­ρέ­σχες πᾶ­σι Χρι­στέ, τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Συ­να­ξά­ρι­ον.

Τῇ ΙΖ´ τοῦ αὐ­τοῦ μη­νός, μνή­μη τοῦ Ἁ­γί­ου Μάρ­τυ­ρος Ἰ­σαύ­ρου καὶ τῶν σὺν αὐ­τῷ, Βα­σι­λεί­ου, Ἰν­νο­κεν­τί­ου, Φή­λι­κος, Ἑρ­μεί­ου, καὶ Πε­ρε­γρί­νου.

Στίχ. Τμη­θεὶς Ἴ­σαυ­ρος σὺν συ­νά­θλων πεν­τά­δι,

Σαύ­ρας νο­η­τῆς καρ­δί­αν τέ­μνει μέ­σον.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῶν Ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων Μα­νου­ήλ, Σα­βέλ, καὶ Ἰ­σμα­ήλ.

Στίχ. Σα­βέλ, Μα­νου­ήλ, Ἰ­σμα­ήλ, Πέρ­σαι γέ­νος,

Τὸ δ᾿ ἀ­ξί­ω­μα, Μάρ­τυ­ρες δι­ὰ ξί­φους.

Ἑ­βδο­μά­τῃ δε­κά­τῃ κα­σι­γνή­τους τρεῖς τά­με χαλ­κός.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Ὑ­πα­τί­ου, τοῦ ἐν Ρου­φι­α­ναῖς.

Στίχ. Κεῖ­ται θα­λάσ­σης Ὑ­πά­τι­ος πλη­σί­ον,

Ὃς ὑ­πα­κού­ει σὺν Θε­οῦ φί­λοις ἄ­νω.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου καὶ θε­ο­φό­ρου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Βά­ρα, συ­να­σκή­του τοῦ Ὁ­σί­ου Πα­τα­πί­ου, τοῦ ἐν Κων­σταν­τι­νου­πό­λει ἀ­σκή­σαν­τος.

Στίχ. Ξέ­νως ὁ θυ­μι­ά­σας ἄ­να­κτα, Βά­ρας,

Παν­τά­να­κτα θυ­μι­ᾷ νῦν ἐν τῶ πό­λῳ.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ἁ­γί­ου ἐν­δό­ξου Ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Φι­λο­νεί­δους, Ἐ­πι­σκό­που Κου­ρί­ου, ἐν Κύ­πρῳ.

Στίχ. Ὁ Φι­λο­νεί­δης θυ­σί­αν τὸ πρὶν φέ­ρων,

Φέ­ρει ἑ­αυ­τὸν σω­φρο­σύ­νης θυ­σί­αν.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ἁ­γί­ου ἐν­δό­ξου νέ­ου Ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Παρ­θε­νί­ου τοὐ­πί­κλην Παγ­κώ­στα, τοῦ Πα­τμί­ου, τοῦ καὶ Κτί­το­ρος γε­νο­μέ­νου τῆς ἐν τῇ νή­σῳ Μο­νῆς τῆς Ζω­ο­δό­χου Πη­γῆς.

Στίχ. Χρι­στοῦ ὁ­μο­λο­γῶν, Παρ­θέ­νι­ε, κλῆ­σιν,

Εὐ­ψύ­χως ἄρ­τι ἤ­θλη­σας, Πά­τμου γέ­ρας.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου καὶ θε­ο­φό­ρου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Πί­ωρ.

Στίχ. Ψυ­χὴν Πί­ωρ πί­ει­ραν ἀ­ρε­ταῖς ἔ­χων,

Πί­ων ἀ­πῆλ­θε ψυ­χι­κοῦ λί­πους γέ­μων.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, ὁ Ὅ­σι­ος Ἰ­ω­σὴφ ὁ ἀ­να­χω­ρη­τής, ψάλ­λων τε­λει­οῦ­ται.

Στίχ. Θεῖ­ος σὺ κύ­κνος, Ἰ­ω­σήφ, ἐν τῷ τέ­λει,

Θνῄ­σκων μετ᾿ ᾠ­δῆς, ὡς κύ­κνους θνῄ­σκειν λό­γος.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου καὶ θε­ο­φό­ρου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Ἀ­να­νί­ου τοῦ Νόβ­γκο­ροντ.

Στίχ. Τῆς Μο­νῆς ἀ­πρό­ϊ­τος ὢν Ἀ­να­νί­ας,

Τρέ­χων εἰ­σῆλ­θεν εἰς Πα­ρα­δεί­σου χώ­ραν.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ἁ­γί­ου ἐν­δό­ξου Μάρ­τυ­ρος Σάλ­βα, δου­κὸς τοῦ Ἀ­χαλ­ζί­χε τῆς Γε­ωρ­γί­ας.

Στίχ. Γεν­ναί­ως Σάβ­βας ἀρ­νη­θεὶς δῶ­ρα πλά­νου,

Γεν­ναί­ως ἀ­θλεῖ πί­στιν ὁ­μο­λο­γή­σας.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, Κυ­ρι­α­κῇ Δευ­τέ­ρᾳ τοῦ Ματ­θαί­ου, μνή­μην ἐ­πι­τε­λοῦ­μεν πάν­των τῶν ἐν Ἁ­γι­ω­νύ­μῳ Ὄ­ρει τοῦ Ἄ­θω­νος ἀ­σκή­σει καὶ ἀ­θλή­σει δι­α­λαμ­ψάν­των Πα­τέ­ρων.

Στίχ. Ὄ­ρη πα­ρῆλ­θε πάν­τα, τοῦ Ἄ­θω Ὄ­ρος,

Εὐ­ρω­πα­ϊ­κῆς γῆς, τῇ ἁ­γι­ω­νυ­μί­ᾳ·

Ἤν­θη­σεν ἄν­θη ἀν­θε­ο­τρε­φὴς Ἄ­θως,

Ὄν­τως νο­η­τά, τοὺς δὲ θεί­ους Πα­τέ­ρας·

Χο­ρὸν θε­ο­ει­δῆ τῶν ἐν Ἄ­θῳ Πα­τέ­ρων,

Χο­ρὸς γε­ραί­ρει τῶν Μο­να­στῶν τοῦ Ἄ­θω.

Πλη­θὺς Ἀ­θω­νι­άς, ἀμ­φὶ θό­ω­κον στῆ­κε Θε­οῖ­ο.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, ὡ­σαύ­τως, σύ­να­ξιν  ἐ­πι­τε­λοῦ­μεν πάν­των τῶν ἐν τῇ νή­σῳ Λέ­σβῳ δι­α­πρε­ψάν­των Ἁ­γί­ων· Μαρ­τύ­ρων, Ἱ­ε­ραρ­χῶν καὶ Ὁ­σί­ων, τῶν ἐξ αὐ­τῆς κα­τα­γο­μέ­νων καὶ τῶν ἀλ­λα­χό­θεν ἐν αὐ­τῇ ἀ­γω­νι­σθέν­των καὶ τε­λει­ω­θέν­των.

Στίχ. Λέ­σβος χο­ρεύ­ει ὁ­μοῦ συ­νευ­φη­μοῦ­σα

τοὺς ἐν αὐ­τῇ λάμ­ψαν­τας φί­λους Κυ­ρί­ου.

Ἤ­νεγ­κε Λέ­σβος ὁ­μή­γυ­ριν Χρι­στῷ θε­ο­ει­δῆ ἐ­τά­ρων.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, σύ­να­ξις  πάν­των τῶν ἐν Πα­λαι­στί­νῃ δι­α­λαμ­ψάν­των Ἁ­γί­ων.

Στίχ. Σι­ὼν με­γα­λύν­θη­τι ὁ­μοῦ τι­μῶ­σα

Τοὺς ἐν Πα­λαι­στί­νῃ λάμ­ψαν­τας Ἁ­γί­ους.

Χο­ρὸν θε­ο­ει­δῆ Σι­ὼν μή­τηρ Ἐκ­κλη­σι­ῶν ἅ­μα ᾄ­δει.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, σύ­να­ξις πάν­των τῶν Ἁ­γί­ων, τῶν ἐν τῇ νή­σῳ Πά­τμῳ δι­α­λαμ­ψάν­των, Ἀ­πο­στό­λων, Ἱ­ε­ρο­μαρ­τύ­ρων, Ἱ­ε­ραρ­χῶν καί Ὁ­σί­ων.

Στίχ. Πά­τμος γε­ραί­ρει τοὺς ἐν αὐ­τῇ Ἁ­γί­ους

Χά­ρι­τος θεί­ας εὐ­χαῖς αὐ­τῶν τυ­χοῦ­σα.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, σύ­να­ξις  τῶν ἐν τῇ κα­τὰ τὴν Βέῤ­ῥοι­αν Ἱ­ε­ρᾷ Σκή­τῃ τοῦ Τι­μί­ου Προ­δρό­μου Ὁ­σί­ων καὶ θε­ο­φό­ρων Πα­τέ­ρων ἡ­μῶν τῶν ἀ­σκή­σει δι­α­λαμ­ψάν­των, ἤ­τοι· Γρη­γο­ρί­ου τοῦ Πα­λα­μᾶ καὶ Θε­ω­νᾶ Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­πων Θεσ­σα­λο­νί­κης, Ἀν­τω­νί­ου τοῦ νέ­ου, Θε­ο­φά­νους τοῦ ἐν Να­ού­σῃ, Ἀ­θα­να­σί­ου τοῦ Με­τε­ω­ρί­του, Νι­κά­νο­ρος τοῦ θαυ­μα­τουρ­γοῦ, Δι­ο­νυ­σί­ου τοῦ ἐν Ὀ­λύμ­πῳ καὶ Κο­σμᾶ τοῦ Αἰ­τω­λοῦ.

Στίχ. Ὀ­κτά­ριθ­μον σύ­στη­μα θεί­ων Πα­τέ­ρων

Γε­ραί­ρει ἡ Βέῤ­ῥοι­α κοι­νοῖς ἐν ὕ­μνοις.

Θεί­αν ὁ­μά­γυ­ριν ὅ­μα χρῇ λι­γαί­νειν ἤμ­μα­τι ἑ­νί.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, σύ­να­ξις ἐν Σερ­βί­οις Κο­ζά­νης τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­δώ­ρας, βα­σι­λίσ­σης Ἄρ­της.

Στί­χοι.

Κἄν σου, Βα­σι­λίς, κρύ­πτει τὸ σῶ­μα τά­φος,

Χρι­στὸς πᾶ­σι φαί­νει σε θαυ­μα­τουρ­γί­αις.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, σύ­να­ξις τῆς ἐν Κα­ρυ­αῖς τῆς Χί­ου εἰ­κό­νος τῆς Πα­να­γί­ας τῆς κα­λου­μέ­νης Ἀρ­βα­νι­τίσ­σης.

Ταῖς αὐ­τῶν πρε­σβεί­αις, ὁ Θε­ός, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.

* * *

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ

Τῆς Θε­ο­τό­κου.

Ψάλ­λον­ται ἀ­πὸ τῆς 22ας Σε­πτεμ­βρί­ου μέ­χρι τῆς 7ης Νο­εμ­βρί­ου, ἀ­πὸ τῆς 10ης Φε­βρου­α­ρί­ου μέ­χρι τῆς ἐ­νάρ­ξε­ως τοῦ Τρι­ῳ­δί­ου, τῇ Β´, Δ´ καὶ Ε´ Κυ­ρι­α­κῇ τῶν νη­στει­ῶν καὶ ἀ­πὸ τῆς Κυ­ρι­α­κῆς τῶν ἁ­γί­ων Πάν­των μέ­χρι τῆς 26ης Ἰ­ου­λί­ου.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος δ´.

Ἀ­νοί­ξω τὸ στό­μα μου * καὶ πλη­ρω­θή­σε­ται Πνεύ­μα­τος * καὶ λό­γον ἐ­ρεύ­ξο­μαι * τῇ βα­σι­λί­δι Μη­τρί· * καὶ ὀ­φθή­σο­μαι * φαι­δρῶς πα­νη­γυ­ρί­ζων * καὶ ᾄ­σω γη­θό­με­νος * ταύ­της τὰ θαύ­μα­τα.

ᾨ­δὴ γ´.

Τοὺς σοὺς ὑ­μνο­λό­γους, Θε­ο­τό­κε, * ἡ ζῶ­σα καὶ ἄ­φθο­νος πη­γή, * θί­α­σον συγ­κρο­τή­σαν­τας * πνευ­μα­τι­κόν, στε­ρέ­ω­σον· * καὶ ἐν τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ σου * στε­φά­νων δό­ξης ἀ­ξί­ω­σον.

ᾨ­δὴ δ´.

Τὴν ἀ­νε­ξι­χνί­α­στον θεί­αν βου­λὴν * τῆς ἐκ τῆς Παρ­θέ­νου σαρ­κώ­σε­ως * σοῦ τοῦ ὑ­ψί­στου * ὁ προ­φή­της Ἀβ­βα­κοὺμ * κα­τα­νο­ῶν ἐ­κραύ­γα­ζε· * Δό­ξα τῇ δυ­νά­μει σου, Κύ­ρι­ε.

ᾨ­δὴ ε´.

Ἐ­ξέ­στη τὰ σύμ­παν­τα * ἐ­πὶ τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ σου· * σὺ γάρ, ἀ­πει­ρό­γα­με Παρ­θέ­νε, * ἔ­σχες ἐν μή­τρᾳ * τὸν ἐ­πὶ πάν­των Θε­ὸν * καὶ τέ­το­κας ἄ­χρο­νον Υἱ­όν, * πᾶ­σι τοῖς ὑ­μνοῦ­σί σε * σω­τη­ρί­αν βρα­βεύ­ον­τα.

ᾨ­δὴ ς´.

Τὴν θεί­αν ταύ­την καὶ πάν­τι­μον * τε­λοῦν­τες ἑ­ορ­τὴν οἱ θε­ό­φρο­νες * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος * δεῦ­τε τὰς χεῖ­ρας κρο­τή­σω­μεν, * τὸν ἐξ αὐ­τῆς τε­χθέν­τα * Θε­ὸν δο­ξά­ζον­τες.

ᾨ­δὴ ζ´.

Οὐκ ἐ­λά­τρευ­σαν * τῇ κτί­σει οἱ θε­ό­φρο­νες * πα­ρὰ τὸν κτί­σαν­τα· * ἀλ­λὰ πυ­ρὸς ἀ­πει­λὴν * ἀν­δρεί­ως πα­τή­σαν­τες * χαί­ρον­τες ἔ­ψαλ­λον· * Ὑ­πε­ρύ­μνη­τε, * ὁ τῶν πα­τέ­ρων Κύ­ρι­ος * καὶ Θε­ός, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.

ᾨ­δὴ η´.

Αἰ­νοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, καὶ προ­σκυ­νοῦ­μεν 

τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦν­τες καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦν­τες αὐ­τὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Παῖ­δας εὐ­α­γεῖς ἐν τῇ κα­μί­νῳ * ὁ τό­κος τῆς Θε­ο­τό­κου δι­ε­σώ­σα­το, * τό­τε μὲν τυ­πού­με­νος· * νῦν δὲ ἐ­νερ­γού­με­νος * τὴν οἰ­κου­μέ­νην ἅ­πα­σαν * ἀ­γεί­ρει ψάλ­λου­σαν· * Τὸν Κύ­ρι­ον ὑ­μνεῖ­τε τὰ ἔρ­γα * καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­τε * εἰς πάν­τας τοὺς αἰ­ῶ­νας.

* * *

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τὴν Θε­ο­τό­κον καὶ μη­τέ­ρα τοῦ φω­τός, ἐν ὕ­μνοις τι­μῶν­τες με­γα­λύ­νο­μεν.

Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Στίχ. α´. Με­γα­λύ­νει ἡ ψυ­χή μου τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ ἠ­γαλ­λί­α­σε τὸ πνεῦ­μά μου ἐ­πὶ τῷ Θε­ῷ τῷ σω­τῆ­ρί μου.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Στίχ. β´. Ὅ­τι ἐ­πέ­βλε­ψεν ἐ­πὶ τὴν τα­πεί­νω­σιν τῆς δού­λης αὐ­τοῦ· ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­πὸ τοῦ νῦν μα­κα­ρι­οῦ­σί με πᾶ­σαι αἱ γε­νε­αί.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. γ´. Ὅ­τι ἐ­ποί­η­σέ μοι με­γα­λεῖ­α ὁ δυ­να­τός, καὶ ἅ­γι­ον τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ· καὶ τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­ὰν τοῖς φο­βου­μέ­νοις αὐ­τόν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. δ´. Ἐ­ποί­η­σε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ, δι­ε­σκόρ­πι­σεν ὑ­πε­ρη­φά­νους δι­α­νοί­ᾳ καρ­δί­ας αὐ­τῶν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. ε.´ Κα­θεῖ­λε δυ­νά­στας ἀ­πὸ θρό­νων καὶ ὕ­ψω­σε τα­πει­νούς· πει­νῶν­τας ἐ­νέ­πλη­σεν ἀ­γα­θῶν καὶ πλου­τοῦν­τας ἐ­ξα­πέ­στει­λε κε­νούς.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. Ϛ´. Ἀν­τε­λά­βε­το Ἰσ­ρα­ὴλ παι­δὸς αὐ­τοῦ μνη­σθῆ­ναι ἐ­λέ­ους, κα­θὼς ἐ­λά­λη­σε πρὸς τοὺς πα­τέ­ρας ἡ­μῶν, τῷ Ἀ­βρα­ὰμ καὶ τῷ σπέρ­μα­τι αὐ­τοῦ ἕ­ως αἰ­ῶ­νος.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Κα­τα­βα­σί­α. ᾨ­δὴ θ´.

Ἅ­πας γη­γε­νὴς * σκιρ­τά­τω τῷ πνεύ­μα­τι * λαμ­πα­δου­χού­με­νος· * πα­νη­γυ­ρι­ζέ­τω δὲ * ἀ­ΰ­λων νό­ων * φύ­σις, γε­ραί­ρου­σα * τὴν ἱ­ε­ρὰν πα­νή­γυ­ριν * τῆς Θε­ο­μή­το­ρος, * καὶ βο­ά­τω· * Χαί­ροις, παμ­μα­κά­ρι­στε * Θε­ο­τό­κε ἁ­γνή, ἀ­ει­πάρ­θε­νε.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· 

Ὅ­τι σὲ αἰ­νοῦ­σι πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις...

* * *

ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Ἦ­χος β´.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ, … ὅ­τι ἅ­γι­ός ἐ­στιν.

Ἀ­να­στά­σι­μον Ἐ­ξα­πο­στει­λά­ρι­ον Β´.

Τὸν λί­θον θε­ω­ρή­σα­σαι, ἀ­πο­κε­κυ­λι­σμέ­νον, αἱ Μυ­ρο­φό­ροι, ἔ­χαι­ρον· εἶ­δον γὰρ νε­α­νί­σκον, κα­θή­με­νον ἐν τῷ τά­φῳ· καὶ αὐ­τὸς ταύ­ταις ἔ­φη· Ἰ­δοὺ Χρι­στὸς ἐ­γή­γερ­ται, εἴ­πα­τε σὺν τῷ Πέ­τρῳ τοῖς Μα­θη­ταῖς· Ἐν τῷ ὄ­ρει φθά­σα­τε Γα­λι­λαί­ας· ἐ­κεῖ ὑ­μῖν ὀ­φθή­σε­ται, ὡς προ­εῖ­πε τοῖς φί­λοις.

Θε­ο­το­κί­ον.

Ἄγ­γε­λος μὲν ἐ­κό­μι­σε, τῇ Παρ­θέ­νῳ τό, Χαῖ­ρε, πρὸ σῆς Χρι­στὲ συλ­λή­ψε­ως, Ἄγ­γε­λος δὲ τὸν λί­θον, ἐ­κύ­λι­σέ σου τοῦ τά­φου· ἀν­τὶ λύ­πης ὁ μὲν γάρ, χα­ρᾶς ἀ­φρά­στου σύμ­βο­λα, ὁ δὲ ἀν­τὶ θα­νά­του, σὲ χο­ρη­γόν, τῆς ζω­ῆς κη­ρύτ­των καὶ με­γα­λύ­νων, καὶ λέ­γων τὴν ἀ­νά­στα­σιν, γυ­ναι­ξὶ καὶ τοῖς μύ­σταις.

* * *

ΑΙΝΟΙ

Ἦ­χος α´.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τοῖς ὑ­ψί­στοις. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Ἡ Στι­χο­λο­γί­α (Ψαλ­μοὶ ρμη´, ρμθ´) καί·

Στι­χη­ρὰ Ἀ­να­στά­σι­μα. Ἦ­χος α´.

Στίχ. α´. Τοῦ ποι­ῆ­σαι ἐν αὐ­τοῖς κρῖ­μα ἔγ­γρα­πτον· δό­ξα αὕ­τη ἔ­σται πᾶ­σι τοῖς ὁ­σί­οις αὐ­τοῦ.

Ὑ­μνοῦ­μέν σου Χρι­στέ, τὸ σω­τή­ρι­ον πά­θος, καὶ δο­ξά­ζο­μέν σου τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Στίχ. β´. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Ὁ Σταυ­ρὸν ὑ­πο­μεί­νας, καὶ τὸν θά­να­τον κα­ταρ­γή­σας, καὶ ἀ­να­στὰς ἐκ τῶν νε­κρῶν, εἰ­ρή­νευ­σον ἡ­μῶν τὴν ζω­ὴν Κύ­ρι­ε, ὡς μό­νος παν­το­δύ­να­μος.

Στίχ. γ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐ­πὶ ταῖς δυ­να­στεί­αις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῆς με­γα­λω­σύ­νης αὐ­τοῦ.

Ὁ τὸν ᾅ­δην σκυ­λεύ­σας, καὶ τὸν ἄν­θρω­πον ἀ­να­στή­σας, τῇ ἀ­να­στά­σει σου Χρι­στέ, ἀ­ξί­ω­σον ἡ­μᾶς ἐν κα­θα­ρᾷ καρ­δί­ᾳ, ὑ­μνεῖν καὶ δο­ξά­ζειν σε.

Στίχ. δ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ἤ­χῳ σάλ­πιγ­γος· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ψαλ­τη­ρί­ῳ καὶ κι­θά­ρᾳ.

Τὴν θε­ο­πρε­πῆ σου συγ­κα­τά­βα­σιν δο­ξά­ζον­τες, ὑ­μνοῦ­μέν σε Χρι­στέ· ἐ­τέ­χθης ἐκ Παρ­θέ­νου, καὶ ἀ­χώ­ρι­στος ὑ­πῆρ­χες τῷ Πα­τρί· ἔ­πα­θες ὡς ἄν­θρω­πος, καὶ ἑ­κου­σί­ως ὑ­πέ­μει­νας Σταυ­ρόν· ἀ­νέ­στης ἐκ τοῦ τά­φου, ὡς ἐκ πα­στά­δος προ­ελ­θών, ἵ­να σώ­σῃς τὸν κό­σμον· Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Ἕ­τε­ρα Στι­χη­ρά, Ἀ­να­το­λι­κά.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Ὅ­τε προ­ση­λώ­θης τῷ ξύ­λῳ τοῦ σταυ­ροῦ, τό­τε ἐ­νε­κρώ­θη τὸ κρά­τος τοῦ ἐ­χθροῦ· ἡ κτί­σις ἐ­σα­λεύ­θη τῷ φό­βῳ σου, καὶ ὁ ᾅ­δης ἐ­σκυ­λεύ­θη τῷ κρά­τει σου· τοὺς νε­κροὺς ἐκ τῶν τά­φων ἀ­νέ­στη­σας, καὶ τῷ λῃ­στῇ τὸν Πα­ρά­δει­σον ἤ­νοι­ξας· Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, δό­ξα σοι.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Ὀ­δυ­ρό­με­ναι με­τὰ σπου­δῆς, τὸ μνῆ­μά σου κα­τέ­λα­βον αἱ τί­μι­αι γυ­ναῖ­κες· εὑ­ροῦ­σαι δὲ τὸν τά­φον ἀ­νε­ῳγ­μέ­νον, καὶ μα­θοῦ­σαι πα­ρὰ τοῦ Ἀγ­γέ­λου, τὸ και­νὸν καὶ πα­ρά­δο­ξον θαῦ­μα, ἀ­πήγ­γει­λαν τοῖς Ἀ­πο­στό­λοις, ὅ­τι ἀ­νέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος, δω­ρού­με­νος τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Στίχ. ζ´. Ἀ­νά­στη­θι, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου, ὑ­ψω­θή­τω ἡ χείρ σου, μὴ ἐ­πι­λά­θῃ τῶν πε­νή­των σου εἰς τέ­λος.

Τὴν τῶν πα­θῶν θεί­αν μω­λώ­πη­σιν, σοῦ προ­σκυ­νοῦ­μεν, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, καὶ τὴν ἐν τῇ Σι­ὼν Δε­σπο­τι­κὴν ἱ­ε­ρουρ­γί­αν, τὴν ἐν τέ­λει τῶν αἰ­ώ­νων θε­ο­φα­νῶς γε­γε­νη­μέ­νην· τοὺς γὰρ ἐν σκό­τει κα­θεύ­δον­τας, ὁ Ἥ­λι­ος ἐ­φώ­τι­σας τῆς δι­και­ο­σύ­νης, πρὸς ἀ­νέ­σπε­ρον χει­ρα­γω­γῶν ἔλ­λαμ­ψιν· Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Στίχ. η´. Ἐ­ξο­μο­λο­γή­σο­μαί σοι, Κύ­ρι­ε, ἐν ὅ­λῃ καρ­δί­ᾳ μου, δι­η­γή­σο­μαι πάν­τα τὰ θαυ­μά­σι­ά σου.

Τὸ φι­λο­τά­ρα­χον γέ­νος τῶν Ἰ­ου­δαί­ων, ἐ­νω­τί­σα­σθε· Ποῦ εἰ­σιν οἱ Πι­λά­τῳ προ­σελ­θόν­τες; εἴ­πω­σιν οἱ φυ­λάσ­σον­τες στρα­τι­ῶ­ται· ποῦ εἰ­σιν αἱ σφρα­γῖ­δες τοῦ μνή­μα­τος; ποῦ με­τε­τέ­θη ὁ τα­φείς; ποῦ ἐ­πρά­θη ὁ ἄ­πρα­τος; πῶς ἐ­συ­λή­θη ὁ θη­σαυ­ρός; τί συ­κο­φαν­τεῖ­τε τὴν ἔ­γερ­σιν τοῦ σταυ­ρω­θέν­τος, πα­ρά­νο­μοι Ἰ­ου­δαῖ­οι; Ἀ­νέ­στη ὁ ἐν νε­κροῖς ἐ­λεύ­θε­ρος, καὶ πα­ρέ­χει τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα. Ἑ­ωθινὸν Β´. Ἦ­χος β´.

Με­τὰ μύ­ρων προ­σελ­θού­σαις, ταῖς πε­ρὶ τὴν Μα­ρι­ὰμ γυ­ναι­ξί, καὶ δι­α­πο­ρου­μέ­ναις, πῶς ἔ­σται αὐ­ταῖς τυ­χεῖν τοῦ ἐ­φε­τοῦ, ὡ­ρά­θη ὁ λί­θος με­τηρ­μέ­νος, καὶ θεῖ­ος νε­α­νί­ας, κα­τα­στέλ­λων τὸν θό­ρυ­βον αὐ­τῶν τῆς ψυ­χῆς· Ἠ­γέρ­θη γάρ φη­σιν, Ἰ­η­σοῦς ὁ Κύ­ρι­ος· δι­ὸ κη­ρύ­ξα­τε τοῖς κή­ρυ­ξιν αὐ­τοῦ Μα­θη­ταῖς, εἰς τὴν Γα­λι­λαί­αν δρα­μεῖν, καὶ ὄ­ψε­σθε αὐ­τόν, ἀ­να­στάν­τα ἐκ νε­κρῶν, ὡς ζω­ο­δό­την καὶ Κύ­ρι­ον.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νη ὑ­πάρ­χεις, * Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· * δι­ὰ γὰρ τοῦ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θέν­τος, * ὁ ᾅ­δης ᾐχ­μα­λώ­τι­σται, * ὁ Ἀ­δὰμ ἀ­να­κέ­κλη­ται, * ἡ κα­τά­ρα νε­νέ­κρω­ται, * ἡ Εὔ­α ἠ­λευ­θέ­ρω­ται, * ὁ θά­να­τος τε­θα­νά­τω­ται, * καὶ ἡ­μεῖς ἐ­ζω­ο­ποι­ή­θη­μεν· * δι­ὸ ἀ­νυ­μνοῦν­τες βο­ῶ­μεν· * Εὐ­λο­γη­τὸς Χρι­στὸς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ὁ οὕ­τως εὐ­δο­κή­σας, δό­ξα σοι.

* * *

Καὶ εὐ­θὺς ψάλ­λε­ται 

εἰς τὸν ἦ­χον τῆς Κυ­ρι­α­κῆς

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δό­ξα σοι τῷ δεί­ξαν­τι τὸ φῶς. * Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ * καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, * ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μέν σε, * εὐ­λο­γοῦ­μέν σε, * προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, * δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε, * εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι * δι­ὰ τὴν με­γά­λην σου δό­ξαν.

Κύ­ρι­ε βα­σι­λεῦ, * ἐ­που­ρά­νι­ε Θε­έ, * Πά­τερ παν­το­κρά­τορ· * Κύ­ρι­ε Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, * Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, * καὶ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός, * ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θε­οῦ, * ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Πα­τρός, * ὁ αἴ­ρων τὴν ἁ­μαρ­τί­αν τοῦ κό­σμου, * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, * ὁ αἴ­ρων τὰς ἁ­μαρ­τί­ας τοῦ κό­σμου.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, * ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξι­ᾷ τοῦ Πα­τρός, * καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ὅ­τι σὺ εἶ μό­νος ἅ­γι­ος, * σὺ εἶ μό­νος Κύ­ρι­ος, * Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, * εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός. Ἀ­μήν.

Καθ᾿ ἑ­κά­στην ἡ­μέ­ραν εὐ­λο­γή­σω σε * καὶ αἰ­νέ­σω τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να * καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, * ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ταύ­τῃ * ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μᾶς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, * ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, * καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου * εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, * τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, * κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· * δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. (ἐκ γ´)

Κύ­ρι­ε, * κα­τα­φυ­γὴ ἐ­γε­νή­θης ἡ­μῖν * ἐν γε­νε­ᾷ καὶ γε­νε­ᾷ. * Ἐ­γὼ εἶ­πα· * Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σόν με· * ἴ­α­σαι τὴν ψυ­χήν μου, * ὅ­τι ἥ­μαρ­τόν σοι.

Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον· * δί­δα­ξόν με τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου, * ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ός μου.

Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ πη­γὴ ζω­ῆς· * ἐν τῷ φω­τί σου ὀ­ψό­με­θα φῶς.

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου * τοῖς γι­νώ­σκου­σί σε.

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. (ἐκ γ´)

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ πά­λιν ἰ­σχυ­ρο­τέ­ρᾳ φω­νῇ·

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ τὸ ἀ­να­στά­σι­μον τρο­πά­ρι­ον. Ἦ­χος δ´.

Σή­με­ρον σω­τη­ρί­α τῷ κό­σμῳ γέ­γο­νεν· * ᾄ­σω­μεν τῷ ἀ­να­στάν­τι ἐκ τά­φου * καὶ ἀρ­χη­γῷ τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν· * κα­θε­λὼν γὰρ τῷ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον * τὸ νῖ­κος ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

* * * * *

ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ὁ δι­ά­κο­νος τὰ εἰ­ρη­νι­κὰ 

καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα…

Τὰ Τυ­πι­κά, οἱ Μα­κα­ρι­σμοί, 

καὶ ἐκ τῶν Κα­νό­νων ἡ γ´ καὶ ἡ Ϛ´ ᾠ­δή.

Εἰ δὲ μή, τὰ Ἀν­τί­φω­να.

Ἀν­τί­φω­νον Α´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρβ´ (102).

Στίχ. α´. Εὐ­λό­γει ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ πάν­τα τὰ ἐν­τός μου τὸ ὄ­νο­μα τὸ ἅ­γι­ον αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, * Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. β´. Εὐ­λό­γει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ μὴ ἐ­πι­λαν­θά­νου πά­σας τὰς ἀν­τα­πο­δό­σεις αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. γ´. Κύ­ρι­ος ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ ἡ­τοί­μα­σε τὸν θρό­νον αὐ­τοῦ, καὶ ἡ βα­σι­λεί­α αὐ­τοῦ πάν­των δε­σπό­ζει.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. δ´. Εὐ­λο­γεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον, πάν­τα τὰ ἔρ­γα αὐ­τοῦ, ἐν παν­τὶ τό­πῳ τῆς δε­σπο­τεί­ας αὐ­τοῦ.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν 

καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

Ἀν­τί­φω­νον Β´. Ἦ­χος β´. Ψαλ­μὸς ρμε´ (145).

Στίχ. α´. Αἴ­νει, ἡ ψυ­χή μου, τὸν Κύ­ρι­ον· αἰ­νέ­σω Κύ­ρι­ον ἐν τῇ ζω­ῇ μου· ψα­λῷ τῷ Θε­ῷ μου ἕ­ως ὑ­πάρ­χω.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, * ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, * ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. β´. Μα­κά­ρι­ος, οὗ ὁ Θε­ὸς Ἰ­α­κὼβ βο­η­θὸς αὐ­τοῦ, ἡ ἐλ­πὶς αὐ­τοῦ ἐ­πὶ Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν αὐ­τοῦ.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. γ´. Τὸν ποι­ή­σαν­τα τὸν οὐ­ρα­νὸν καὶ τὴν γῆν, τὴν θά­λασ­σαν καὶ πάν­τα τὰ ἐν αὐ­τοῖς.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. δ´. Βα­σι­λεύ­σει Κύ­ρι­ος εἰς τὸν αἰ­ῶ­να, ὁ Θε­ός σου, Σι­ών, εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­άν.

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ὁ μο­νο­γε­νὴς Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, * ἀ­θά­να­τος ὑ­πάρ­χων * καὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος * δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν * σαρ­κω­θῆ­ναι ἐκ τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου * καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, * ἀ­τρέ­πτως ἐ­ναν­θρω­πή­σας, * σταυ­ρω­θείς τε, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, * θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, * εἷς ὢν τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, * συν­δο­ξα­ζό­με­νος τῷ Πα­τρὶ * καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, * σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν 

καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος...

Ἀν­τί­φω­νον Γ´. Ἦ­χος ὁ τυ­χών. Ψ. ριζ´ (117).

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ ἤ­χου.

Στίχ. β´. Εἰ­πά­τω­σαν δὴ πάν­τες οἱ φο­βού­με­νοι τὸν Κύ­ρι­ον, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

Στίχ. γ´. Αὕ­τη ἡ ἡ­μέ­ρα, ἣν ἐ­ποί­η­σεν ὁ Κύ­ρι­ος· ἀ­γαλ­λι­α­σώ­με­θα καὶ εὐ­φραν­θῶ­μεν ἐν αὐ­τῇ.

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

* * *

ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ

Εἰ­σο­δι­κόν. Ἦ­χος β´. 

(Ἐ­ὰν εἰ­σο­δεύ­ουν πολ­λοὶ ἱ­ε­ρεῖς, ψάλ­λουν αὐ­τοὶ τὸ εἰ­σο­δι­κόν).

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν Χρι­στῷ. Σῶ­σον ἡ­μᾶς Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

* * *

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον.

(ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Εἶ­τα τὸ Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τοῦ Ἁ­γί­ου τοῦ Να­οῦ.

Κον­τά­κι­ον τῆς Θεοτόκου. Ἦχος β´.

(ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Προ­στα­σί­α * τῶν Χρι­στι­α­νῶν ἀ­κα­ταί­σχυν­τε, * με­σι­τεί­α * πρὸς τὸν ποι­η­τὴν ἀ­με­τά­θε­τε, * μὴ πα­ρί­δῃς * ἁ­μαρ­τω­λῶν δε­ή­σε­ων φω­νάς, * ἀλ­λὰ πρό­φθα­σον ὡς ἀ­γα­θὴ * εἰς τὴν βο­ή­θει­αν ἡ­μῶν, * τῶν πι­στῶς κραυ­γα­ζόν­των σοι· * Τά­χυ­νον εἰς πρε­σβεί­αν * καὶ σπεῦ­σον εἰς ἱ­κε­σί­αν, * ἡ προ­στα­τεύ­ου­σα ἀ­εί, * Θε­ο­τό­κε, τῶν τι­μών­των σε.

* * *

ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ

* * *

Ἀ­πό­στο­λον καὶ Εὐ­αγ­γέ­λι­ον  

Κυ­ρι­α­κῆς Β´ Ματ­θαί­ου.

Προ­κεί­με­νον καὶ Ἀλ­λη­λού­ϊ­α 

τοῦ ἤ­χου τῆς Κυ­ρι­α­κῆς.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος α´. (Ψαλ­μὸς λβ´­).

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς.

Στίχ. Ἀ­γαλ­λι­ᾶ­σθε, δί­και­οι, ἐν Κυ­ρί­ῳ.

Πρὸς Ῥω­μαί­ους Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

(Ῥωμ. γ´ 19-26)

Ἀ­δελ­φοί, δό­ξα καὶ τι­μὴ καὶ εἰ­ρή­νη παν­τὶ τῷ ἐρ­γα­ζο­μέ­νῳ τὸ ἀ­γα­θόν, Ἰ­ου­δαί­ῳ τε πρῶ­τον καὶ Ἕλ­λη­νι· οὐ γάρ ἐ­στι προ­σω­πο­λη­ψί­α πα­ρὰ τῷ Θε­ῷ. Ὅ­σοι γὰρ ἀ­νό­μως ἥ­μαρ­τον, ἀ­νό­μως καὶ ἀ­πο­λοῦν­ται· καὶ ὅ­σοι ἐν νό­μῳ ἥ­μαρ­τον, δι­ὰ νό­μου κρι­θή­σον­ται. Οὐ γὰρ οἱ ἀ­κρο­α­ταὶ τοῦ νό­μου δί­και­οι πα­ρὰ τῷ Θε­ῷ, ἀλλ᾿ οἱ ποι­η­ταὶ τοῦ νό­μου δι­και­ω­θή­σον­ται. Ὅ­ταν γὰρ ἔ­θνη τὰ μὴ νό­μον ἔ­χον­τα φύ­σει τὰ τοῦ νό­μου ποι­ῇ, οὗ­τοι νό­μον μὴ ἔ­χον­τες ἑ­αυ­τοῖς εἰ­σι νό­μος, οἵ­τι­νες ἐν­δεί­κνυν­ται τὸ ἔρ­γον τοῦ νό­μου γρα­πτὸν ἐν ταῖς καρ­δί­αις αὐ­τῶν, συμ­μαρ­τυ­ρού­σης αὐ­τῶν τῆς συ­νει­δή­σε­ως καὶ με­τα­ξὺ ἀλ­λή­λων τῶν λο­γι­σμῶν κα­τη­γο­ρούν­των ἢ καὶ ἀ­πο­λο­γου­μέ­νων —ἐν ἡ­μέ­ρᾳ ὅ­τε κρι­νεῖ ὁ Θε­ὸς τὰ κρυ­πτὰ τῶν ἀν­θρώ­πων κα­τὰ τὸ εὐ­αγ­γέ­λι­όν μου δι­ὰ Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος α´. (Ψαλ­μὸς ιζ´).

Στίχ. Ὁ Θε­ὸς ὁ δι­δοὺς ἐκ­δι­κή­σεις ἐ­μοὶ καὶ ὑ­πο­τά­ξας λα­οὺς ὑπ᾿ ἐ­μέ.

Με­γα­λύ­νων τὰς σω­τη­ρί­ας τοῦ βα­σι­λέ­ως αὐ­τοῦ καὶ ποι­ῶν ἔλεος τῷ χριστῷ αὐτοῦ.

* * *

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ματ­θαῖ­ον (δ´ 18-23).

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, πε­ρι­πα­τῶν δὲ πα­ρὰ τὴν θά­λασ­σαν τῆς Γα­λι­λαί­ας εἶ­δεν δύ­ο ἀ­δελ­φούς, Σί­μω­να τὸν λε­γό­με­νον Πέ­τρον καὶ Ἀν­δρέ­αν τὸν ἀ­δελ­φὸν αὐ­τοῦ, βάλ­λον­τας ἀμ­φί­βλη­στρον εἰς τὴν θά­λασ­σαν· ἦ­σαν γὰρ ἁ­λι­εῖς. Καὶ λέ­γει αὐ­τοῖς· Δεῦ­τε ὀ­πί­σω μου, καὶ ποι­ή­σω ὑ­μᾶς ἁ­λι­εῖς ἀν­θρώ­πων. Οἱ δὲ εὐ­θέ­ως ἀ­φέν­τες τὰ δί­κτυ­α ἠ­κο­λού­θη­σαν αὐ­τῷ. Καὶ προ­βὰς ἐ­κεῖ­θεν εἶ­δεν ἄλ­λους δύ­ο ἀ­δελ­φούς, Ἰ­ά­κω­βον τὸν τοῦ Ζε­βε­δαί­ου καὶ Ἰ­ω­άν­νην τὸν ἀ­δελ­φὸν αὐ­τοῦ, ἐν τῷ πλοί­ῳ με­τὰ Ζε­βε­δαί­ου τοῦ πα­τρὸς αὐ­τῶν κα­ταρ­τί­ζον­τας τὰ δί­κτυ­α αὐ­τῶν· καὶ ἐ­κά­λε­σεν αὐ­τούς. Οἱ δὲ εὐ­θέ­ως ἀ­φέν­τες τὸ πλοῖ­ον καὶ τὸν πα­τέ­ρα αὐ­τῶν ἠ­κο­λού­θη­σαν αὐ­τῷ. Καὶ πε­ρι­ῆ­γεν ὅ­λην τὴν Γα­λι­λαί­αν ὁ Ἰ­η­σοῦς, δι­δά­σκων ἐν ταῖς συ­να­γω­γαῖς αὐ­τῶν καὶ κη­ρύσ­σων τὸ εὐ­αγ­γέ­λι­ον τῆς βα­σι­λεί­ας καὶ θε­ρα­πεύ­ων πᾶ­σαν νό­σον καὶ πᾶ­σαν μα­λα­κί­αν ἐν τῷ λα­ῷ.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ γί­νε­ται τὸ κή­ρυγ­μα τοῦ θεί­ου λό­γου.

* * *

Καὶ κα­θε­ξῆς ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α 

τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Χρυ­σο­στό­μου.

* * *

Εἰς τό· Ἐ­ξαι­ρέ­τω­ς τῆς Πα­να­γί­ας…

Ἄ­ξι­όν ἐ­στιν ὡς ἀ­λη­θῶς * μα­κα­ρί­ζειν σε τὴν Θε­ο­τό­κον, * τὴν ἀ­ει­μα­κά­ρι­στον καὶ πα­να­μώ­μη­τον * καὶ μη­τέ­ρα τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν. * Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως * Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

* * *

Κοι­νω­νι­κόν.

Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν. Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν με­τά­δο­σιν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­δο­μεν τὸ φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νόν, * ἐ­λά­βο­μεν Πνεῦ­μα ἐ­που­ρά­νι­ον, * εὕ­ρο­μεν πί­στιν ἀ­λη­θῆ, * ἀ­δι­αί­ρε­τον Τρι­ά­δα προ­σκυ­νοῦν­τες· * αὕ­τη γὰρ ἡ­μᾶς ἔ­σω­σεν.

Εἰς τό· Πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εί…

Ἦ­χος β´.

Πλη­ρω­θή­τω τὸ στό­μα ἡ­μῶν * αἰ­νέ­σε­ώς σου, Κύ­ρι­ε, * ὅ­πως ἀ­νυ­μνή­σω­μεν τὴν δό­ξαν σου, * ὅ­τι ἠ­ξί­ω­σας ἡ­μᾶς * τῶν ἁ­γί­ων σου με­τα­σχεῖν μυ­στη­ρί­ων· * τή­ρη­σον ἡ­μᾶς ἐν τῷ σῷ ἁ­γι­α­σμῷ, * ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν * με­λε­τῶν­τας τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. * Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν ὀ­πι­σθάμ­βω­νον εὐ­χήν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον * ἀ­πὸ τοῦ νῦν καὶ ἕ­ως τοῦ αἰ­ῶ­νος. (ἐκ γ´)

Ἀ­πό­λυ­σις· Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.

* * * * *

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Ἀ­πο­λυ­τί­κι­α τῶν ἁ­γί­ων τῆς ἡ­μέ­ρας.

Τῶν Ἁ­γι­ο­ρει­τῶν Πα­τέ­ρων.

Ἦ­χος α´. Τῆς ἐ­ρή­μου πο­λί­της.

Τοὺς τοῦ Ἄ­θω πα­τέ­ρας καὶ ἀγ­γέ­λους ἐν σώ­μα­τι, ὁ­μο­λο­γη­τὰς καὶ ὁ­σί­ους, ἱ­ε­ράρ­χας καὶ μάρ­τυ­ρας, τι­μή­σω­μεν ἐν ὕ­μνοις καὶ ᾠ­δαῖς, μι­μού­με­νοι αὐ­τῶν τὰς ἀ­ρε­τάς· ἡ τοῦ ὄ­ρους πλη­θύς, πᾶ­σα τῶν μο­να­στῶν, κραυ­γά­ζον­τες ὁ­μο­φώ­νως· δό­ξᾳ τῷ στε­φα­νώ­σαν­τι ὑ­μᾶς· δό­ξᾳ τῷ ἁ­γι­ά­σαν­τι· δό­ξᾳ τῷ ἐν κιν­δύ­νοις ἡ­μῶν, προ­στά­τας δεί­ξαν­τι.

Τῶν ἐν Λέ­σβῳ Ἁ­γί­ων.

Ἦ­χος α´. Τῆς ἐ­ρή­μου πο­λί­της.

Τοὺς ἐκ Λέ­σβου ὡς ἄ­στρα νο­η­τὰ ἀ­να­τεί­λαν­τας, καὶ ἀ­πὸ χω­ρῶν δι­α­φό­ρων ἐν αὐ­τῇ δι­α­πρέ­ψαν­τας. Ὁ­σί­ους τε καὶ Μάρ­τυ­ρας ὁ­μοῦ, καὶ θεί­ους ἱ­ε­ράρ­χας τοῦ Χρι­στοῦ, ἐν μι­ᾷ ἀ­νευ­φη­μή­σω­μεν ἑ­ορ­τῇ οἱ λέ­σβι­οι κραυ­γά­ζον­τες· δό­ξα τῷ ἐ­νι­σχύ­σαν­τι ὑ­μᾶς, δό­ξα τῷ θαυ­μα­στώ­σαν­τι, δό­ξα τῷ δι᾿ ὑ­μῶν πε­ρι­φα­νῶς, τὴν νῆ­σον ἡ­μῶν κλε­ΐ­σαν­τι.

Τῆς Πα­να­γί­ας Ἀρ­βα­νι­τίσ­σης ἐν Χί­ῳ.

Ἦ­χος πλ. α´. Τὸν συ­νά­ναρ­χον Λό­γον.

Κα­ρυ­ῶν νή­σου Χί­ου σε­πτὸν καλ­λώ­πι­σμα, Θε­ο­γεν­νῆ­τορ Παρ­θέ­νε, Χρι­στι­α­νῶν ἀ­ρω­γέ, πα­τρι­ώ­τισ­σα Παρ­θέ­νε, Ἀρ­βα­νί­τισ­σα, ἡ προ­στα­τεύ­ου­σα πι­στοὺς ἐξ ἐ­χθροῦ ἐ­πι­βου­λῆς καὶ ῥύ­ου­σα ἐκ κιν­δύ­νων τοὺς σοὶ προ­σφεύ­γον­τας πί­στει, σκέ­πε καὶ φρού­ρει τοὺς τι­μῶν­τάς σε.

* * * * *

Εἰ βού­λει, εἰς τοὺς Αἴ­νους εἰ­πὲ τὰ ἑ­ξῆς Στι­χη­ρὰ Προ­σό­μοι­α τῶν Ἁ­γι­ο­ρει­τῶν Πα­τέ­ρων.

Ἦ­χος ὁ αὐ­τός. Τῶν οὐ­ρα­νί­ων ταγ­μά­των.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Τὴν τῶν ἐν Ἄ­θῳ Πα­τέ­ρων σε­πτὴν ὁ­μή­γυ­ριν· οἱ ἐν τῷ Ἄ­θῳ πάν­τες, εὐ­φη­μή­σω­μεν ὕ­μνοις· τοὺς φί­λους τῆς Παρ­θέ­νου καὶ τοῦ Χρι­στοῦ. ἐ­ρα­σμί­ους θε­ρά­πον­τας· τοὺς ἡ­με­τέ­ρους προ­στά­τας καὶ πρε­σβευ­τάς, ἀ­εν­νά­ους πρὸς τὸν Κύ­ρι­ον.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Ἐ­πὶ τοῦ Ὄ­ρους τοῦ Ἄ­θω Πα­τέ­ρες Ὅ­σι­οι· σω­μα­τι­κῶς ἑ­στῶ­τες, τὴν δι­ά­νοι­αν ὅ­λην· ὑ­ψώ­σα­τε εἰς ὄ­ρη τὰ νο­η­τά, καὶ αἰ­ώ­νι­α ἅ­γι­οι· καὶ ὥ­σπερ ἄ­ϋ­λοι ἄγ­γε­λοι ἐ­πὶ γῆς, ἀ­λη­θῶς ἐ­βι­ο­τεύ­σα­τε.

Στίχ. ζ´. Συ­να­γά­γε­τε Αὐ­τῷ τοὺς Ὁ­σί­ους Αὐ­τοῦ.

Ἐκ τα­πει­νώ­σε­ως ἄ­κρας θεί­αν δι­ά­κρι­σιν· ἐξ ἧς δι­ό­ρα­σίν τε, καὶ προ­ό­ρα­σιν ὄν­τως· εἰ­λή­φα­τε Πα­τέ­ρες πα­ρὰ Θε­οῦ, τῇ τοῦ Πνεύ­μα­τος χά­ρι­τι· καὶ προ­ο­ρῶν­τες καὶ λέ­γον­τες ἀ­σφα­λῶς, ὡς πα­ρόν­τα τὰ ἐ­σό­με­να.

Στίχ. η´. Καυ­χή­σον­ται Ὅ­σι­οι ἐν δό­ξῃ καὶ ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ἐ­πὶ τῶν κοι­τῶν αὐ­τῶν.

Τῆς ὑ­περ­φώ­του Τρι­ά­δος νῦν ἐλ­λαμ­πό­με­νοι· τῇ ἀ­προ­σί­τῳ δό­ξῃ, θε­ο­φό­ροι πα­τέ­ρες· καὶ θεί­ας εὐ­φρο­σύ­νης καὶ χαρ­μο­νῆς, ἐμ­πι­πλά­με­νοι ἔν­δο­ξοι· ὑ­πὲρ ἡ­μῶν ἱ­κε­τεύ­σα­τε ἐ­κτε­νῶς, λυ­τρω­θῆ­ναι τῆς κο­λά­σε­ως.

* * * * *

akolouthies.wordpress.com