“Τί ημίν και σοί, Ιησού, Υιέ του Θεού;
Σε μια εποχή που η κυριαρχία του διαβόλου προβάλλει απειλητικά στο σύγχρονο τρόπο ζωής, όπως αυτός διαμορφώνεται μέσα από τις εκτροπές της αμαρτίας, ο ευαγγελικός λόγος παρεμβάλλεται θεραπευτικά και βοηθεί τον άνθρωπο να επανεύρει τον αυθεντικό του εαυτό.
Χαρακτηριστική είναι η διήγηση της περικοπής του ευαγγελίου, η οποία αναφέρεται στο περιστατικό της συνάντησης του Κυρίου με δύο δαιμονιζόμενους οι οποίοι παρουσιάζονται να ζούν υπό την επήρεια των σατανικών δυνάμεων και να διαμένουν σε μνημεία, αποκομμένοι εντελώς από την κοινωνική πραγματικότητα αλλά και από τους συνανθρώπους τους.
Πραγματικά η κατάστασή τους όπως την περιγράφει ο Ιερός Ευαγγελιστής ήταν τραγική. Οι δυστυχισμένες αυτές υπάρξεις δεν κατοικούσαν στα σπίτια τους και δεν έμεναν με τις οικογένειές τους. Τριγυρνούσαν από τόπο σε τόπο και πουθενά δεν μπορούσε να βρει ανάπαυση η ψυχή τους. Γι΄ αυτό το λόγο και επέλεγαν τους χώρους των μνημείων και τους μετέτρεπαν σε τόπο κατοικίας τους. Η κατάστασή τους εκφράζει ακριβώς πόσο καταστροφική μπορεί να αποβεί η κυριαρχία του διαβόλου πάνω στον άνθρωπο, όταν ο τελευταίος απομακρύνεται από την αγάπη του Κυρίου του και αφήνει τον εαυτό του εντελώς εκτεθειμένο στις σκοτεινές εκείνες δυνάμεις. Αδύναμος ο διάβολος
Ένα ισχυρό μήνυμα που βγαίνει από την απελευθέρωση αυτών των τραγικών υπάρξεων χάρη στην συνάντηση που είχαν με τον Κύριο, είναι ότι ο διάβολος μπροστά στην δύναμη του Κυρίου εμφανίζεται να είναι εντελώς αδύναμος. Η αγάπη του Κυρίου φυγαδεύει τα τεχνάσματα και τους μηχανισμούς που λειτουργεί για να παγιδεύει κάθε φορά τον άνθρωπο σε διάφορα επίπεδα. Ειδικότερα η κυριαρχία του εκμηδενίζεται και εξαφανίζεται όταν βρεθεί μπροστά στον Εσταυρωμένο ή τον Σταυρό.
Ο διάβολος αναγνωρίζει την παντοδυναμία και την εξουσία του Χριστού. Αυτό το είδαμε και στην περίπτωση των δύο δαιμονισμένων. Μόλις αντίκρυσαν τον Χριστό “έκραξαν, λέγοντες, Τί ημίν και σοί, Ιησού, Υιέ του Θεού; ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημας;” Η φωνή βέβαια μπορεί να έβγαινε από το στόμα των ανθρώπων εκείνων, αλλά τα λόγια δεν ήταν δικά τους. Τα υπαγόρευαν οι δαίμονες που βρίσκονταν μέσα τους. Αυτό επιβεβαιώνει και η παράκληση τους προς τον Χριστό. “Ει εκβάλλεις ημάς, επίτρεψον ημίν απελθείν εις την αγέλην των χοίρων.”
Ο Χριστός ως ο Θεάνθρωπος Κύριός μας είναι εκείνος ο οποίος έχει εξουσία: “Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης”. Ιδιαίτερα μετά την Ανάστασή Του κατετρόπωσε το κράτος του διαβόλου και έστειλε το πιο αισιόδοξο μήνυμα στον άνθρωπο: Μέσα από την αγάπη Του καταργείται η εξουσία του σατανά και ο καθένας μας γνωρίζει την πραγματική ελευθερία, την οποία μπορεί να βιώσει στην πιο αυθεντική της μορφή μέσα από τις αγκάλες της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.
Αγαπητοί αδελφοί, ο σημερινός άνθρωπος αντιμετωπίζει πολλούς κινδύνους ακόμα και μέσα από τον καλούμενο πολιτισμό που προσπαθεί ο ίδιος να διαμορφώσει στη βάση της ικανοποίησης των δικών του επιθυμιών και επιδιώξεων. Ο λόγος του Θεού προσφέρει στον άνθρωπο την αισιοδοξία και την ελπίδα με τη θαυματουργή θεραπεία από τον Κύριο των δαιμονιζομένων της περικοπής. Ο άνθρωπος ζώντας μέσα στην αγάπη της Ορθόδοξης Εκκλησίας όχι μόνο μπορεί να αντιστέκεται στα πονηρά έργα του διαβόλου, αλλά και να ζει στην αγάπη του Κυρίου του, η οποία τον απεγκλωβίζει από τα πλοκάμια των δυνάμεων του σκότους.
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
Χαρακτηριστική είναι η διήγηση της περικοπής του ευαγγελίου, η οποία αναφέρεται στο περιστατικό της συνάντησης του Κυρίου με δύο δαιμονιζόμενους οι οποίοι παρουσιάζονται να ζούν υπό την επήρεια των σατανικών δυνάμεων και να διαμένουν σε μνημεία, αποκομμένοι εντελώς από την κοινωνική πραγματικότητα αλλά και από τους συνανθρώπους τους.
Πραγματικά η κατάστασή τους όπως την περιγράφει ο Ιερός Ευαγγελιστής ήταν τραγική. Οι δυστυχισμένες αυτές υπάρξεις δεν κατοικούσαν στα σπίτια τους και δεν έμεναν με τις οικογένειές τους. Τριγυρνούσαν από τόπο σε τόπο και πουθενά δεν μπορούσε να βρει ανάπαυση η ψυχή τους. Γι΄ αυτό το λόγο και επέλεγαν τους χώρους των μνημείων και τους μετέτρεπαν σε τόπο κατοικίας τους. Η κατάστασή τους εκφράζει ακριβώς πόσο καταστροφική μπορεί να αποβεί η κυριαρχία του διαβόλου πάνω στον άνθρωπο, όταν ο τελευταίος απομακρύνεται από την αγάπη του Κυρίου του και αφήνει τον εαυτό του εντελώς εκτεθειμένο στις σκοτεινές εκείνες δυνάμεις. Αδύναμος ο διάβολος
Ένα ισχυρό μήνυμα που βγαίνει από την απελευθέρωση αυτών των τραγικών υπάρξεων χάρη στην συνάντηση που είχαν με τον Κύριο, είναι ότι ο διάβολος μπροστά στην δύναμη του Κυρίου εμφανίζεται να είναι εντελώς αδύναμος. Η αγάπη του Κυρίου φυγαδεύει τα τεχνάσματα και τους μηχανισμούς που λειτουργεί για να παγιδεύει κάθε φορά τον άνθρωπο σε διάφορα επίπεδα. Ειδικότερα η κυριαρχία του εκμηδενίζεται και εξαφανίζεται όταν βρεθεί μπροστά στον Εσταυρωμένο ή τον Σταυρό.
Ο διάβολος αναγνωρίζει την παντοδυναμία και την εξουσία του Χριστού. Αυτό το είδαμε και στην περίπτωση των δύο δαιμονισμένων. Μόλις αντίκρυσαν τον Χριστό “έκραξαν, λέγοντες, Τί ημίν και σοί, Ιησού, Υιέ του Θεού; ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημας;” Η φωνή βέβαια μπορεί να έβγαινε από το στόμα των ανθρώπων εκείνων, αλλά τα λόγια δεν ήταν δικά τους. Τα υπαγόρευαν οι δαίμονες που βρίσκονταν μέσα τους. Αυτό επιβεβαιώνει και η παράκληση τους προς τον Χριστό. “Ει εκβάλλεις ημάς, επίτρεψον ημίν απελθείν εις την αγέλην των χοίρων.”
Ο Χριστός ως ο Θεάνθρωπος Κύριός μας είναι εκείνος ο οποίος έχει εξουσία: “Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης”. Ιδιαίτερα μετά την Ανάστασή Του κατετρόπωσε το κράτος του διαβόλου και έστειλε το πιο αισιόδοξο μήνυμα στον άνθρωπο: Μέσα από την αγάπη Του καταργείται η εξουσία του σατανά και ο καθένας μας γνωρίζει την πραγματική ελευθερία, την οποία μπορεί να βιώσει στην πιο αυθεντική της μορφή μέσα από τις αγκάλες της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.
Αγαπητοί αδελφοί, ο σημερινός άνθρωπος αντιμετωπίζει πολλούς κινδύνους ακόμα και μέσα από τον καλούμενο πολιτισμό που προσπαθεί ο ίδιος να διαμορφώσει στη βάση της ικανοποίησης των δικών του επιθυμιών και επιδιώξεων. Ο λόγος του Θεού προσφέρει στον άνθρωπο την αισιοδοξία και την ελπίδα με τη θαυματουργή θεραπεία από τον Κύριο των δαιμονιζομένων της περικοπής. Ο άνθρωπος ζώντας μέσα στην αγάπη της Ορθόδοξης Εκκλησίας όχι μόνο μπορεί να αντιστέκεται στα πονηρά έργα του διαβόλου, αλλά και να ζει στην αγάπη του Κυρίου του, η οποία τον απεγκλωβίζει από τα πλοκάμια των δυνάμεων του σκότους.
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
