Ο Όρθρος της Κυριακής 19 Αυγούστου - ΙΑ´ Ματθαίου

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Με­τὰ τὸν Ἑ­ξά­ψαλ­μον,
Συ­να­πτὴ με­γά­λη, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα...

Ἦ­χος β´.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν· εὐ­λο­γη­μέ­νος ὁ ἐρ­χό­με­νος ἐν ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου.

Στίχ. α´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε τῷ Κυ­ρί­ῳ, ὅ­τι ἀ­γα­θός, ὅ­τι εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. β´. Πάν­τα τὰ ἔ­θνη ἐ­κύ­κλω­σάν με, καὶ τῷ ὀ­νό­μα­τι Κυ­ρί­ου ἠ­μυ­νά­μην αὐ­τούς.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

Στίχ. γ´. Πα­ρὰ Κυ­ρί­ου ἐ­γέ­νε­το αὕ­τη, καί ἐ­στι θαυ­μα­στὴ ἐν ὀ­φθαλ­μοῖς ἡ­μῶν.

Θε­ὸς Κύ­ρι­ος, καὶ ἐ­πέ­φα­νεν ἡ­μῖν...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος β´.

Ὅ­τε κα­τῆλ­θες πρὸς τὸν θά­να­τον, ἡ ζω­ὴ ἡ ἀ­θά­να­τος, τό­τε τὸν ᾅ­δην ἐ­νέ­κρω­σας, τῇ ἀ­στρα­πῇ τῆς θε­ό­τη­τος· ὅ­τε δὲ καὶ τοὺς τε­θνε­ῶ­τας, ἐκ τῶν κα­τα­χθο­νί­ων ἀ­νέ­στη­σας, πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις τῶν ἐ­που­ρα­νί­ων ἐ­κραύ­γα­ζον· Ζω­ο­δό­τα Χρι­στέ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν δό­ξα σοι.

Δό­ξα. Τὸ αὐ­τό. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑ­ορ­τῆς. Ἦ­χος α´.

Ἐν τῇ γεν­νή­σει τὴν παρ­θε­νί­αν ἐ­φύ­λα­ξας, ἐν τῇ κοι­μή­σει τὸν κό­σμον, οὐ κα­τέ­λι­πες Θε­ο­τό­κε· με­τέ­στης πρὸς τὴν ζω­ήν, Μή­τηρ ὑ­πάρ­χου­σα τῆς ζω­ῆς· καὶ ταῖς πρε­σβεί­αις ταῖς σαῖς λυ­τρου­μέ­νη, ἐκ θα­νά­του τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

* * *

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

[Τὸ Ψαλ­τή­ρι­ον καὶ ὁ Ἄ­μω­μος]

Με­τὰ τὴν α´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος β´. Αὐ­τό­με­λον.

Ὁ εὐ­σχή­μων Ἰ­ω­σήφ, ἀ­πὸ τοῦ ξύ­λου κα­θε­λών, τὸ ἄ­χραν­τόν σου σῶ­μα, σιν­δό­νι κα­θα­ρᾷ εἱ­λή­σας, καὶ ἀ­ρώ­μα­σιν, ἐν μνή­μα­τι και­νῷ κη­δεύ­σας ἀ­πέ­θε­το· ἀλ­λὰ τρι­ή­με­ρος ἀ­νέ­στης, Κύ­ρι­ε, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα. Ὅ­μοι­ον.

Ταῖς Μυ­ρο­φό­ροις γυ­ναι­ξί, πα­ρὰ τὸ μνῆ­μα ἐ­πι­στάς, ὁ Ἄγ­γε­λος ἐ­βό­α· Τὰ μύ­ρα τοῖς θνη­τοῖς, ὑ­πάρ­χει ἁρ­μό­δι­α· Χρι­στὸς δὲ δι­α­φθο­ρᾶς ἐ­δεί­χθη ἀλ­λό­τρι­ος· ἀλ­λὰ κραυ­γά­σα­τε· Ἀ­νέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑ­ορ­τῆς.

Ἦ­χος δ´. Κα­τε­πλά­γη Ἰ­ω­σήφ.

Κα­θο­ρῶ­σαι ἀ­λη­θῶς, αἱ τῶν Ἀγ­γέ­λων στρα­τι­αί, τὴν Με­τά­στα­σιν τὴν σήν, ἄ­χραν­τε Μῆ­τερ τοῦ Θε­οῦ, εὐ­λο­γη­μέ­νη πα­νύ­μνη­τε Πα­να­γί­α, ἔ­χον­τες βου­λὴν τοῦ τε­χθέν­τος ἐκ σοῦ, στί­φος Μα­θη­τῶν συ­να­θροί­σα­σαι, ἐν εὐ­φρο­σύ­νῃ ἔ­φε­ρον τὸ τί­μι­ον, εἰς τὸν Πα­ρά­δει­σον σῶ­μά σου, Χρι­στὸν ὑ­μνοῦ­σαι, τὸν ζω­ο­δό­την, ὄν­τα εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Με­τὰ τὴν β´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἦ­χος β´.

Τὸν λί­θον τοῦ μνή­μα­τος, σφρα­γι­σθῆ­ναι μὴ κω­λύ­σας, τὴν πέ­τραν τῆς πί­στε­ως, ἀ­να­στὰς πα­ρέ­σχες πᾶ­σι. Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Δό­ξα.

Τῶν μα­θη­τῶν σου ὁ χο­ρός, σὺν Μυ­ρο­φό­ροις γυ­ναι­ξίν, ἀ­γάλ­λε­ται συμ­φώ­νως· κοι­νὴν γὰρ ἑ­ορ­τήν, σὺν αὐ­τοῖς ἑ­ορ­τά­ζο­μεν, εἰς δό­ξαν καὶ τι­μὴν τῆς σῆς ἀ­να­στά­σε­ως· καὶ δι᾿ αὐ­τῶν φι­λάν­θρω­πε Κύ­ρι­ε, τῷ λα­ῷ σου πα­ρά­σχου τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Καὶ νῦν. Τῆς Ἑ­ορ­τῆς.

Ἦ­χος δ´. Κα­τε­πλά­γη Ἰ­ω­σήφ.

Ἐν χερ­σὶ τοῦ δι᾿ ἡ­μᾶς, ἐ­ναν­θρω­πή­σαν­τος ἐκ σοῦ, πα­ρα­θε­μέ­νην τὴν ψυ­χήν, ὡς πλα­στουρ­γός σου καὶ Θε­ός, πρὸς τὴν ἀ­κή­ρα­τον με­τέ­στη­σεν εὐ­φρο­σύ­νην· ὅ­θεν σε σε­πτῶς μα­κα­ρί­ζο­μεν, τὴν μό­νην κα­θα­ρὰν καὶ ἀ­μό­λυν­τον, καὶ Θε­ο­τό­κον ἅ­παν­τες κυ­ρί­ως, ὁ­μο­λο­γοῦν­τες κραυ­γά­ζο­μεν· Χρι­στὸν δυ­σώ­πει, πρὸς ὃν με­τέ­στης, σῶ­σαι τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

* * *

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

[Με­τὰ τὸν Ἄ­μω­μον, τὰ Εὐ­λο­γη­τά­ρι­α]

Ἦ­χος πλ. α´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τῶν ἀγ­γέ­λων ὁ δῆ­μος * κα­τε­πλά­γη ὁ­ρῶν σε * ἐν νε­κροῖς λο­γι­σθέν­τα, * τοῦ θα­νά­του δέ, Σῶ­τερ, * τὴν ἰ­σχὺν κα­θε­λόν­τα * καὶ σὺν ἑ­αυ­τῷ * τὸν Ἀ­δὰμ ἐ­γεί­ραν­τα * καὶ ἐξ ᾅ­δου * πάν­τας ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τα.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τί τὰ μύ­ρα * συμ­πα­θῶς τοῖς δά­κρυ­σιν, * ὦ μα­θή­τρι­αι, κιρ­νᾶ­τε; * ὁ ἀ­στρά­πτων * ἐν τῷ τά­φῳ ἄγ­γε­λος * προ­σε­φθέγ­γε­το ταῖς μυ­ρο­φό­ροις· * Ἴ­δε­τε ὑ­μεῖς * τὸν τά­φον καὶ ἥ­σθη­τε· * ὁ Σω­τὴρ γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Λί­αν πρω­ῒ * μυ­ρο­φό­ροι ἔ­δρα­μον * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου θρη­νο­λο­γοῦ­σαι· * ἀλλ᾿ ἐ­πέ­στη * πρὸς αὐ­τὰς ὁ ἄγ­γε­λος καὶ εἶ­πε· * Θρή­νου ὁ και­ρὸς * πέ­παυ­ται· μὴ κλαί­ε­τε· * τὴν ἀ­νά­στα­σιν δὲ * ἀ­πο­στό­λοις εἴ­πα­τε.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Μυ­ρο­φό­ροι γυ­ναῖ­κες * με­τὰ μύ­ρων ἐλ­θοῦ­σαι * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου, Σῶ­τερ, * ἐ­νη­χοῦν­το, ἀγ­γέ­λου * πρὸς αὐ­τὰς φθεγ­γο­μέ­νου· * Τί με­τὰ νε­κρῶν * τὸν ζῶν­τα λο­γί­ζε­σθε; * ὡς Θε­ὸς γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Προ­σκυ­νοῦ­μεν Πα­τέ­ρα * καὶ τὸν τού­του Υἱ­όν τε * καὶ τὸ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, * τὴν ἁ­γί­αν Τρι­ά­δα * ἐν μι­ᾷ τῇ οὐ­σί­ᾳ, * σὺν τοῖς Σε­ρα­φὶμ * κρά­ζον­τες τὸ Ἅ­γι­ος, * ἅ­γι­ος, ἅ­γι­ος εἶ, Κύ­ρι­ε.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ζω­ο­δό­την τε­κοῦ­σα, * ἐ­λυ­τρώ­σω, Παρ­θέ­νε, * τὸν Ἀ­δὰμ ἁ­μαρ­τί­ας· * χαρ­μο­νὴν δὲ τῇ Εὔ­ᾳ * ἀν­τὶ λύ­πης πα­ρέ­σχες· * ῥεύ­σαν­τα ζω­ῆς, * ἴ­θυ­νε πρὸς ταύ­την δὲ * ὁ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θεὶς * Θε­ὸς καὶ ἄν­θρω­πος.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α· δό­ξα σοι ὁ Θε­ός. (ἐκ γ´)

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι ηὐ­λό­γη­ταί Σου...

* * *

ΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ

Ἡ Ὑ­πα­κο­ή. Ἦ­χος β´.

Με­τὰ τὸ πά­θος, πο­ρευ­θεῖ­σαι ἐν τῷ μνή­μα­τι, πρὸς τὸ μυ­ρί­σαι, τὸ σῶ­μά σου αἱ γυ­ναῖ­κες, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, εἶ­δον Ἀγ­γέ­λους ἐν τῷ τά­φῳ καὶ ἐ­ξέ­στη­σαν· φω­νῆς γὰρ ἤ­κου­ον ἐξ αὐ­τῶν, ὅ­τι ἀ­νέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ, τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Οἱ Ἀ­να­βαθ­μοί. Ἦ­χος β´.

Ἀν­τί­φω­νον Α´.

Ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ τὰ ὄμ­μα­τα, ἐκ­πέμ­πω μου τῆς καρ­δί­ας, πρὸς σὲ Σω­τήρ· σῶ­σόν με σῇ ἐ­πι­λάμ­ψει.

Ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς τοὺς πταί­ον­τάς σοι πολ­λά, καθ᾿ ἑ­κά­στην ὥ­ραν, ὦ Χρι­στέ μου, καὶ δὸς πρὸ τέ­λους τρό­πους, τοῦ με­τα­νο­εῖν σοι.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, τὸ βα­σι­λεύ­ειν πέ­λει, τὸ ἁ­γι­ά­ζειν, τὸ κι­νεῖν τὴν κτί­σιν· Θε­ὸς γάρ ἐ­στιν, ὁ­μο­ού­σι­ος Πα­τρὶ καὶ Λό­γῳ.

Ἀν­τί­φω­νον Β´.

Εἰ μὴ ὅ­τι Κύ­ρι­ος ἦν ἐν ἡ­μῖν, τίς ἱ­κα­νὸς σῶ­ος φυ­λα­χθῆ­ναι ἐκ τοῦ ἐ­χθροῦ ἅ­μα καὶ ἀν­θρω­πο­κτό­νου;

Τοῖς ὀ­δοῦ­σιν αὐ­τῶν, μὴ πα­ρα­δῷς Σῶ­τερ τὸν σὸν δοῦ­λον· λέ­ον­τος τρό­πον κατ᾿ ἐ­μοῦ κι­νοῦν­ται, καὶ γὰρ οἱ ἐ­χθροί μου.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, ζω­αρ­χί­α καὶ γέ­ρας· πάν­τα γὰρ τὰ κτι­στά, ὡς Θε­ὸς ὢν δυ­να­μοῖ, συν­τη­ρεῖ ἐν Πα­τρὶ δι᾿ Υἱ­οῦ δέ.

Ἀν­τί­φω­νον Γ´.

Οἱ πε­ποι­θό­τες ἐ­πὶ Κύ­ρι­ον, ἐ­οί­κα­σιν ὄ­ρει τῷ ἁ­γί­ῳ· οἳ οὐ­δα­μῶς σα­λεύ­ον­ται, προ­σβο­λαῖς τοῦ βε­λί­αρ.

Ἐν ἀ­νο­μί­αις χεῖ­ρας αὐ­τῶν, μὴ ἐ­κτει­νά­τω­σαν οἱ θεί­ως ζῶν­τες· οὐ γὰρ ἐ­ᾷ Χρι­στός, τῇ ῥά­βδῳ τὸν κλῆ­ρον αὐ­τοῦ.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, προ­σπη­γά­ζει πᾶ­σα σο­φί­α, ἔν­θεν χά­ρις Ἀ­πο­στό­λοις, καὶ τοῖς ἄ­θλοις κα­τα­στέ­φον­ται, Μάρ­τυ­ρες, καὶ Προ­φῆ­ται ὁ­ρῶ­σιν.

Προ­κεί­με­νον. Ψαλ­μὸς ζ´ (7).

Ἐ­ξε­γέρ­θη­τι, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου, ἐν προ­στάγ­μα­τι ᾧ ἐ­νε­τεί­λω, καὶ συ­να­γω­γὴ λα­ῶν κυ­κλώ­σει σε. (δίς)

Στίχ. Κύ­ρι­ε, ὁ Θε­ός μου, ἐ­πὶ σοὶ ἤλ­πι­σα· σῶ­σόν με ἐκ πάν­των τῶν δι­ω­κόν­των με καὶ ρῦ­σαί με.

Ἐ­ξε­γέρ­θη­τι, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου...

* * *

ΤΑΞΙΣ ΕΩΘΙΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ...

Ἀ­μήν. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Στίχ. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Αἰ­νε­σά­τω πνο­ὴ… πᾶ­σα τὸν Κύ­ρι­ον.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Καὶ ὑ­πὲρ τοῦ κα­τα­ξι­ω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς τῆς ἀ­κρο­ά­σε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν ἱ­κε­τεύ­σω­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον. (γ´)

Ὁ δι­ά­κο­νος· Σο­φί­α· ὀρ­θοί· ἀ­κού­σω­μεν τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Καὶ τῷ Πνεύ­μα­τί σου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ἰ­ω­άν­νην ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου τὸ ἀ­νά­γνω­σμα.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Πρό­σχω­μεν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ ἱ­ε­ρεὺς ἀ­να­γι­νώ­σκει
τὸ ἐν­δι­ά­τα­κτον ἑ­ω­θι­νὸν Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.

Ἑ­ωθινὸν ΙΑ´
Ἐκ τοῦ κα­τὰ Ἰ­ω­άν­νην (κ´ 15-25).

Τῷ και­ρῷ ἐ­κεί­νῳ, ἐ­φα­νέ­ρω­σεν ἑ­αυ­τὸν ὁ Ἰ­η­σοῦς τοῖς μα­θη­ταῖς αὐ­τοῦ, ἐ­γερ­θεὶς ἐκ νε­κρῶν καὶ λέ­γει τῷ Σί­μω­νι Πέ­τρῳ· Σί­μων Ἰ­ω­νᾶ, ἀ­γα­πᾷς με πλεῖ­ον τού­των; Λέ­γει αὐ­τῷ· Ναί, Κύ­ρι­ε· σὺ οἶ­δας ὅ­τι φι­λῶ σε. Λέ­γει αὐ­τῷ· Βό­σκε τὰ ἀρ­νί­α μου. Λέ­γει αὐ­τῷ πά­λιν δεύ­τε­ρον· Σί­μων Ἰ­ω­νᾶ, ἀ­γα­πᾷς με; Λέ­γει αὐ­τῷ· Ναί, Κύ­ρι­ε, σὺ οἶ­δας ὅ­τι φι­λῶ σε. Λέ­γει αὐ­τῷ· Ποί­μαι­νε τὰ πρό­βα­τά μου. Λέ­γει αὐ­τῷ τὸ τρί­τον· Σί­μων Ἰ­ω­νᾶ, φι­λεῖς με; Ἐ­λυ­πή­θη ὁ Πέ­τρος, ὅ­τι εἶ­πεν αὐ­τῷ τὸ τρί­τον, φι­λεῖς με, καὶ εἶ­πεν αὐ­τῷ· Κύ­ρι­ε, σὺ πάν­τα οἶ­δας, σὺ γι­νώ­σκεις ὅ­τι φι­λῶ σε. Λέ­γει αὐ­τῷ ὁ Ἰ­η­σοῦς· Βό­σκε τὰ πρό­βα­τά μου. Ἀ­μὴν ἀ­μὴν λέ­γω σοι, ὅ­τε ᾖς νε­ώ­τε­ρος, ἐ­ζών­νυ­ες σε­αυ­τὸν καὶ πε­ρι­ε­πά­τεις ὅ­που ἤ­θε­λες· ὅ­ταν δὲ γη­ρά­σῃς, ἐ­κτε­νεῖς τὰς χεῖ­ράς σου, καὶ ἄλ­λος σε ζώ­σει, καὶ οἴ­σει ὅ­που οὐ θέ­λεις. Τοῦ­το δὲ εἶ­πε ση­μαί­νων ποί­ῳ θα­νά­τῳ δο­ξά­σει τὸν Θε­όν. Καὶ τοῦ­το εἰ­πὼν λέ­γει αὐ­τῷ· Ἀ­κο­λού­θει μοι. Ἐ­πι­στρα­φεὶς δὲ ὁ Πέ­τρος βλέ­πει τὸν μα­θη­τὴν ὃν ἠ­γά­πα ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­κο­λου­θοῦν­τα, ὃς καὶ ἀ­νέ­πε­σεν ἐν τῷ δεί­πνῳ ἐ­πὶ τὸ στῆ­θος αὐ­τοῦ καὶ εἶ­πε· Κύ­ρι­ε, τίς ἐ­στιν ὁ πα­ρα­δι­δούς σε; Τοῦ­τον ἰ­δὼν ὁ Πέ­τρος λέ­γει τῷ Ἰ­η­σοῦ· Κύ­ρι­ε, οὗ­τος δὲ τί; λέ­γει αὐ­τῷ ὁ Ἰ­η­σοῦς· Ἐ­ὰν αὐ­τὸν θέ­λω μέ­νειν ἕ­ως ἔρ­χο­μαι, τί πρὸς σέ; Σὺ ἀ­κο­λού­θει μοι. Ἐ­ξῆλ­θεν οὖν ὁ λό­γος οὗ­τος εἰς τοὺς ἀ­δελ­φοὺς ὅ­τι ὁ μα­θη­τὴς ἐ­κεῖ­νος οὐκ ἀ­πο­θνή­σκει· καὶ οὐκ εἶ­πεν αὐ­τῷ ὁ Ἰ­η­σοῦς ὅ­τι οὐκ ἀ­πο­θνή­σκει, ἀλλ᾿ ἐ­ὰν αὐ­τὸν θέ­λω μέ­νειν ἕ­ως ἔρ­χο­μαι, τί πρὸς σέ; Οὗ­τός ἐ­στιν ὁ μα­θη­τὴς ὁ μαρ­τυ­ρῶν πε­ρὶ τού­των καὶ γρά­ψας ταῦ­τα, καὶ οἴ­δα­μεν ὅ­τι ἀ­λη­θής ἐ­στιν ἡ μαρ­τυ­ρί­α αὐ­τοῦ. Ἔ­στι δὲ καὶ ἄλ­λα πολ­λὰ ὅ­σα ἐ­ποί­η­σεν ὁ Ἰ­η­σοῦς, ἅ­τι­να ἐ­ὰν γρά­φη­ται καθ᾿ ἕν, οὐ­δὲ αὐ­τὸν οἶ­μαι τὸν κό­σμον χω­ρῆ­σαι τὰ γρα­φό­με­να βι­βλί­α. Ἀ­μήν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ Προ­ε­στὼς ἢ ὁ Ἀ­να­γνώ­στης·

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, * προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον Ἰ­η­σοῦν, * τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον. * Τὸν σταυ­ρόν σου, Χρι­στέ, προ­σκυ­νοῦ­μεν * καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου ἀ­νά­στα­σιν * ὑ­μνοῦ­μεν καὶ δο­ξά­ζο­μεν· * σὺ γὰρ εἶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ἐ­κτός σου ἄλ­λον οὐκ οἴ­δα­μεν, * τὸ ὄ­νο­μά σου ὀ­νο­μά­ζο­μεν. * Δεῦ­τε πάν­τες οἱ πι­στοὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν * τὴν τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­αν ἀ­νά­στα­σιν· * ἰ­δοὺ γὰρ ἦλ­θε δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ * χα­ρὰ ἐν ὅ­λῳ τῷ κό­σμῳ. * Δι­ὰ παν­τὸς εὐ­λο­γοῦν­τες τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦ­μεν τὴν ἀ­νά­στα­σιν αὐ­τοῦ. * Σταυ­ρὸν γὰρ ὑ­πο­μεί­νας δι᾿ ἡ­μᾶς, * θα­νά­τῳ θά­να­τον ὤ­λε­σεν.

Οἱ χο­ροὶ ψάλ­λουν ἀν­τι­φω­νι­κῶς κα­τὰ στί­χον τὸν ν´ ψαλ­μόν, προ­τάσ­σον­τες (ἐν Κυ­ρι­α­κῇ) τὴν προ­φώ­νη­σιν Ἐ­λε­ῆ­μον.

Ἦ­χος β´.

Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νόν με ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σόν με.

Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πι­όν μού ἐ­στι δι­ὰ παν­τός.

Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πι­όν σου ἐ­ποί­η­σα, ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θῇς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαί σε.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σέ με ἡ μή­τηρ μου.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θει­αν ἠ­γά­πη­σας, τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φι­α τῆς σο­φί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι.

Ῥαν­τι­εῖς με ὑσ­σώ­πῳ, καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι· πλυ­νεῖς με, καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι.

Ἀ­κου­τι­εῖς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην· ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να.

Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τὰς ἀ­νο­μί­ας μου ἐ­ξά­λει­ψον.

Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοί, ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου.

Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψῃς με ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀν­τα­νέ­λῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σου, καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξόν με.

Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τὰς ὁ­δούς σου, καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι.

Ῥῦ­σαί με ἐξ αἱ­μά­των, ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου· ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου.

Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις, καὶ τὸ στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου.

Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἄν· ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις.

Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον· καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει.

Ἀ­γά­θυ­νον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ών, καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ.

Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰν καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα.

Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ρι­όν σου μό­σχους.

Ἐν Κυ­ρι­α­κῇ προ­στί­θε­ται εἰς τὸν τε­λευ­ταῖ­ον στί­χον τὸ ἐ­φύ­μνι­ον· Καὶ ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός.

Δό­ξα.

Ταῖς τῶν Ἀ­πο­στό­λων * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θε­ο­τό­κου * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ τὸ πεν­τη­κο­στά­ρι­ον. Ἦ­χος ὁ αὐ­τός.

Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἀ­να­στὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­πὸ τοῦ τά­φου, * κα­θὼς προ­εῖ­πεν, * ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * τὴν αἰ­ώ­νι­ον ζω­ὴν * καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Σῶ­σον, ὁ Θε­ός, τὸν λα­όν Σου... Κύριε, ἐ­λέ­η­σον (ιβ´). Ἐ­λέ­ει καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς... Ἀμήν.

* * *

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος καὶ ὁ β´ τῆς Ἑ­ορ­τῆς.

ᾨ­δὴ α´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος εἰς δ´.

Ποί­η­μα Ἰ­ω­άν­νου μο­να­χοῦ (τοῦ Δα­μα­σκη­νοῦ).

Ἦ­χος β´. Ὁ Εἱρ­μός.

Ἐν βυ­θῷ κα­τέ­στρω­σέ πο­τε, τὴν φα­ρα­ω­νί­τι­δα, παν­στρα­τι­ὰν ἡ ὑ­πέ­ρο­πλος δύ­να­μις, σαρ­κω­θεὶς ὁ Λό­γος δέ, τὴν παμ­μό­χθη­ρον ἁ­μαρ­τί­αν ἐ­ξή­λει­ψεν, ὁ δε­δο­ξα­σμέ­νος, Κύ­ρι­ος· ἐν­δό­ξως γὰρ δε­δό­ξα­σται.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ὁ τοῦ κό­σμου ἄρ­χων Ἀ­γα­θέ, ᾧ ἀ­πε­γρα­ψά­με­θα, τῇ ἐν­το­λῇ τῇ σῇ μὴ πει­θαρ­χή­σαν­τες, τῷ Σταυ­ρῷ σου κέ­κρι­ται· προ­σβα­λὼν γάρ σοι ὡς θνη­τῷ, πε­ρι­πέ­πτω­κε τῷ τῆς ἐ­ξου­σί­ας κρά­τει σου καὶ ἀ­σθε­νὴς δι­ή­λεγ­κται.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Λυ­τρω­τὴς τοῦ γέ­νους τῶν βρο­τῶν, καὶ τῆς ἀ­κη­ρά­του ζω­ῆς ἀρ­χη­γός, εἰς τὸν κό­σμον ἐ­λή­λυ­θας· τῇ γὰρ ἀ­να­στά­σει σου, δι­ε­σπά­ρα­ξας τοῦ θα­νά­του τὰ σπάρ­γα­να, ἣν δο­ξο­λο­γοῦ­μεν ἅ­παν­τες· ἐν­δό­ξως γὰρ δε­δό­ξα­σται.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ὑ­περ­τέ­ρα πέ­φη­νας Ἁ­γνή, πά­σης ἀ­ο­ρά­του τε καὶ ὁ­ρα­τῆς, ἀ­ει­πάρ­θε­νε κτί­σε­ως· τὸν γὰρ Κτί­στην τέ­το­κας, ὡς εὐ­δό­κη­σε σαρ­κω­θῆ­ναι ἐν μή­τρᾳ σου, ᾧ σὺν παρ­ρη­σί­ᾳ πρέ­σβευ­ε, σω­θῆ­ναι τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Τῆς Ἑ­ορ­τῆς. Ἦ­χος δ´. Ἀ­νοί­ξω τὸ στό­μα μου.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Παρ­θέ­νοι νε­ά­νι­δες, σὺν Μα­ρι­ὰμ τῇ Προ­φή­τι­δι, ᾠ­δὴν τὴν ἐ­ξό­δι­ον, νῦν ἀ­λα­λά­ξα­τε· ἡ Παρ­θέ­νος γάρ, καὶ μό­νη Θε­ο­τό­κος, πρὸς λῆ­ξιν οὐ­ρά­νι­ον, δι­α­βι­βά­ζε­ται.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Παρ­θέ­νοι νε­ά­νι­δες, …

Δό­ξα.

Ἀ­ξί­ως ὡς ἔμ­ψυ­χον, σὲ οὐ­ρα­νὸν ὑ­πε­δέ­ξαν­το, οὐ­ρά­νι­α Πά­να­γνε, θεῖ­α σκη­νώ­μα­τα· καὶ πα­ρέ­στη­κας, φαι­δρῶς ὡ­ρα­ϊ­σμέ­νη, ὡς νύμ­φη πα­νά­μω­μος, τῷ Βα­σι­λεῖ καὶ Θε­ῷ.

Καὶ νῦν.

Ἀ­ξί­ως ὡς ἔμ­ψυ­χον, …

ᾨ­δὴ γ´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος.

Ἦ­χος β´. Ὁ Εἱρ­μός.

Ἐ­ξήν­θη­σεν ἡ ἔ­ρη­μος, ὡ­σεὶ κρί­νον Κύ­ρι­ε, ἡ τῶν ἐ­θνῶν στει­ρεύ­ου­σα, Ἐκ­κλη­σί­α τῇ πα­ρου­σί­ᾳ σου, ἐν ᾗ ἐ­στε­ρε­ώ­θη ἡ καρ­δί­α μου.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ἡ κτί­σις ἐν τῷ πά­θει σου, ἠλ­λοι­οῦ­το βλέ­που­σα, ἐν εὐ­τε­λεῖ προ­σχή­μα­τι, ὑπ᾿ ἀ­νό­μων μυ­κτη­ρι­ζό­με­νον, τὸν ἑ­δρά­σαν­τα πάν­τα θεί­ῳ νεύ­μα­τι.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ἐκ χο­ὸς κατ᾿ εἰ­κό­να με, τῇ χει­ρί σου ἔ­πλα­σας, καὶ συν­τρι­βέν­τα πά­λιν δέ, εἰς χοῦν θα­νά­του δι᾿ ἁ­μαρ­τί­αν Χρι­στέ, συγ­κα­τα­βὰς εἰς ᾅ­δην συ­να­νέ­στη­σας.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Τὰ τάγ­μα­τα ἐ­ξέ­στη­σαν, τῶν Ἀγ­γέ­λων Πά­να­γνε, καὶ τῶν ἀν­θρώ­πων ἔ­φρι­ξαν, αἱ καρ­δί­αι ἐ­πὶ τῷ τό­κῳ σου· δι­ό σε Θε­ο­τό­κον πί­στει σέ­βο­μεν.

Τῆς Ἑ­ορ­τῆς. Ἦ­χος δ´. Τοὺς σοὺς ὑ­μνο­λό­γους.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Θνη­τῆς ἐξ ὀ­σφύ­ος προ­α­χθεῖ­σα, τῇ φύ­σει κα­τάλ­λη­λον Ἁ­γνή, τὴν ἔ­ξο­δον δι­ή­νυ­σας· τε­κοῦ­σα δὲ τὴν ὄν­τως ζω­ήν, πρὸς τὴν ζω­ὴν με­θέ­στη­κας, τὴν θεί­αν ἐ­νυ­πό­στα­τον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Θνη­τῆς ἐξ ὀ­σφύ­ος προ­α­χθεῖ­σα, …

Δό­ξα.

Δῆ­μος Θε­ο­λό­γων ἐκ πε­ρά­των, ἐξ ὕ­ψους Ἀγ­γέ­λων δὲ πλη­θύς, πρὸς τὴν Σι­ὼν ἠ­πεί­γον­το, παν­το­δυ­νά­μῳ νεύ­μα­τι, ἀ­ξι­ο­χρέ­ως Δέ­σποι­να, τῇ σῇ τα­φῇ λει­τουρ­γή­σον­τες.

Καὶ νῦν.

Δῆ­μος Θε­ο­λό­γων ἐκ πε­ρά­των, …

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν...

* * *

ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Με­σῴ­δι­ον Κά­θι­σμα τῆς Ἑ­ορ­τῆς.

Ἦ­χος α´. Τὸν τά­φον σου Σω­τήρ.

Ὁ πάν­τι­μος χο­ρός, τῶν σο­φῶν Ἀ­πο­στό­λων, ἠ­θροί­σθη θαυ­μα­στῶς, τοῦ κη­δεῦ­σαι ἐν­δό­ξως, τὸ σῶ­μά σου τὸ ἄ­χραν­τον, Θε­ο­τό­κε Πα­νύ­μνη­τε· οἷς συ­νύ­μνη­σαν, καὶ τῶν Ἀγ­γέ­λων τὰ πλή­θη, τὴν Με­τά­στα­σιν, τὴν σὴν σε­πτῶς εὐ­φη­μοῦν­τες, ἣν πί­στει ἑ­ορ­τά­ζο­μεν.

[Δό­ξα. Καὶ νῦν. Τὸ αὐ­τό.]

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βα­σι­λεύς...

* * *

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τὰ Ἀ­να­στά­σι­μα.

Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος β´. Τὰ ἄ­νω ζη­τῶν.

Ἀ­νέ­στης Σω­τήρ, ἐκ τά­φου παν­το­δύ­να­με, καὶ ᾅ­δης ἰ­δών, τὸ θαῦ­μα ἐ­ξε­πλήτ­τε­το, καὶ νε­κροὶ ἀ­νί­σταν­το, καὶ ἡ κτί­σις ἰ­δοῦ­σα συγ­χαί­ρει σοι, καὶ ὁ Ἀ­δὰμ συ­να­γάλ­λε­ται, καὶ κό­σμος Σω­τήρ μου ἀ­νυ­μνεῖ σε ἀ­εί.

Ὁ Οἶ­κος.

Σὺ εἶ τὸ φῶς τῶν ἐ­σκο­τι­σμέ­νων, σὺ εἶ ἡ ἀ­νά­στα­σις πάν­των, καὶ ἡ ζω­ὴ τῶν βρο­τῶν, καὶ πάν­τας συ­να­νέ­στη­σας, τοῦ θα­νά­του τὸ κρά­τος Σω­τὴρ σκυ­λεύ­σας, καὶ τοῦ ᾅ­δου τὰς πύ­λας συν­τρί­ψας Λό­γε, καὶ οἱ θνη­τοὶ κα­τι­δόν­τες τὸ θαῦ­μα ἐ­θαύ­μα­ζον, καὶ πᾶ­σα κτί­σις συγ­χαί­ρει ἐν τῇ σῇ ἀ­να­στά­σει, Φι­λάν­θρω­πε. Δι­ὸ καὶ πάν­τες δο­ξά­ζο­μεν, καὶ ὑ­μνοῦ­μεν τὴν σὴν συγ­κα­τά­βα­σιν, καὶ κό­σμος Σω­τήρ μου ἀ­νυ­μνεῖ σε ἀ­εί.

Συ­να­ξά­ρι­ον.

Τῇ ΙΘ´ τοῦ αὐ­τοῦ μη­νὸς μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος Ἀν­δρέ­ου τοῦ Στρα­τη­λά­του, καὶ τῶν σὺν αὐ­τῷ τε­λει­ω­θέν­των δι­σχι­λί­ων πεν­τα­κο­σί­ων ἐ­νε­νή­κον­τα τρι­ῶν.

Στίχ. Ἔ­στη­σε τμη­θεὶς αἱ­μά­των λί­μνας ὄ­χλος,
Σοὶ τῷ πα­ρα­στή­σαν­τι λί­μνας ὑ­δά­των.

Ἐν­νε­α­και­δε­κά­τῃ τά­μον Ἀν­δρέ­ου αὐ­χέ­να λαμ­πρόν.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ μνή­μη τῶν ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων Τι­μο­θέ­ου, Ἀ­γα­πί­ου καὶ Θέ­κλης.

Στίχ. Πυ­ρεῖ­ον ἡ κά­μι­νος ἐν μέ­σῳ, φλέ­γει
Ἄ­ρω­μα Τι­μό­θε­ον εὔ­ο­σμον μά­λα.

Ἀ­γά­πι­ος τὸ δῆγ­μα τοῦ θη­ρὸς φέ­ρει,
Καὶ ψυ­χο­δή­κτης δά­κνε­ται θὴρ καρ­δί­αν.

Ἔ­μοι­γε κλῆ­σις Θέ­κλα· πα­τρὶς Βι­ζύ­η·
Γά­ζης τό­πος θέ­α­τρον· ἆ­θλον θὴρ δά­κνων.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ μνή­μη τῶν ἁ­γί­ων Μαρ­τύ­ρων Εὐ­τυ­χι­α­νοῦ, τοῦ στρα­τι­ώ­του, καὶ Στρα­τη­γί­ου, δι­ὰ πυ­ρὸς τε­λει­ω­θέν­των.

Στίχ. Εὐ­τυ­χι­α­νὸς καί­ε­ται, κρί­νας μέ­γα
Τὴν καῦ­σιν εὐ­τύ­χη­μα, μι­κρὸν τὸ πά­θος.

Ὁ Στρα­τή­γι­ος, Χρι­στὸν ὡς ὅ­πλον φέ­ρων,
Κα­τε­στρα­τή­γει καὶ πυ­ρᾶς δι­ηρ­μέ­νης.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Θε­ο­φά­νους τοῦ νέ­ου, τοῦ ἐν τῷ ὄ­ρει τῆς πό­λε­ως Να­ού­σης ἀ­σκή­σαν­τος.

Στίχ. Ὁ Θε­ο­φά­νης ἀ­ρε­ταῖς φά­νας πά­λαι,
Τὴν Νά­ου­σαν νῦν λει­ψά­νῳ ἐ­κλαμ­πρύ­νει.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἐν Ἁ­γί­οις Πα­τρὸς ἡ­μῶν Πι­τι­ρὶμ Ἐ­πι­σκό­που τοῦ Πέρμ.

Στίχ. Πί­τυ­ος Χρι­στοῦ τρυ­γᾷ Πι­τι­ρὶμ μέ­λι,
Ὡς ποι­μὴν τὸ Πὲρμ χρι­στο­ει­δῶς ποι­μά­νας.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς Ἀ­να­κο­μι­δῆς τοῦ λει­ψά­νου τοῦ Ὁ­σί­ου καὶ θε­ο­φό­ρου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Γεν­να­δί­ου τοῦ ἐν Κο­στρο­μᾷ.

Στίχ. Εἰς φῶς ἤ­νε­κται τὸ σκῆ­νος Γεν­να­δί­ου,
Τοῦ φῶς ὁ­ρῶν­τος Χρι­στοῦ ἐν Πα­ρα­δεί­σῳ.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, Κυ­ρι­α­κῇ με­τὰ τὴν ι­ε´ Αὐ­γού­στου, Σύ­να­ξιν ἐ­πι­τε­λοῦ­μεν εἰς τι­μὴν τῶν Ἁ­γί­ων Νε­ο­μαρ­τύ­ρων Μα­νου­ὴλ καὶ Ἰ­ω­άν­νου τῶν ἐκ Σφα­κί­ων.

Στίχ. Δυ­ὰς ἀ­θλη­τῶν Μα­νου­ήλ, Ἰ­ω­άν­νης,
Τρι­ά­δα ἐ­δό­ξα­σεν ὑ­στέ­ροις χρό­νοις.

Ταῖς τῶν Ἁ­γί­ων σου πρε­σβεί­αις, ὁ Θε­ός, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.

* * *

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ

Τῆς Κοι­μή­σε­ως τῆς Θε­ο­τό­κου

Ψάλ­λον­ται ἀ­πὸ τῆς 15ης μέ­χρι τῆς 23ης Αὐ­γού­στου.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος α´.

Πε­ποι­κιλ­μέ­νη * τῇ θεί­ᾳ δό­ξῃ * ἡ ἱ­ε­ρὰ καὶ εὐ­κλε­ής, * Παρ­θέ­νε, μνή­μη σου * πάν­τας συ­νη­γά­γε­το * πρὸς εὐ­φρο­σύ­νην τοὺς πι­στούς, * ἐ­ξαρ­χού­σης Μα­ρι­ὰμ * με­τὰ χο­ρῶν καὶ τυμ­πά­νων, * τῷ σῷ ᾄ­δον­τας μο­νο­γε­νεῖ· * Ἐν­δό­ξως ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

ᾨ­δὴ γ´.

Ἡ δη­μι­ουρ­γι­κὴ καὶ συ­νε­κτι­κὴ τῶν ἁ­πάν­των * Θε­οῦ σο­φί­α καὶ δύ­να­μις, * ἀ­κλι­νῆ, ἀ­κρά­δαν­τον * τὴν Ἐκ­κλη­σί­αν στή­ρι­ξον, * Χρι­στέ· * μό­νος γὰρ εἶ ἅ­γι­ος, * ὁ ἐν ἁ­γί­οις ἀ­να­παυ­ό­με­νος.

ᾨ­δὴ δ´.

Ῥή­σεις προ­φη­τῶν καὶ αἰ­νίγ­μα­τα * τὴν σάρ­κω­σιν ὑ­πέ­φη­ναν * τὴν ἐκ Παρ­θέ­νου σου, Χρι­στέ, * φέγ­γος ἀ­στρα­πῆς σου * εἰς φῶς ἐ­θνῶν ἐ­ξε­λεύ­σε­σθαι· * καὶ φω­νεῖ σοι ἄ­βυσ­σος * ἐν ἀ­γαλ­λι­ά­σει· * Τῇ δυ­νά­μει σου δό­ξα, φι­λάν­θρω­πε.

ᾨ­δὴ ε´.

Τὸ θεῖ­ον καὶ ἄρ­ρη­τον κάλ­λος * τῶν ἀ­ρε­τῶν σου, Χρι­στέ, δι­η­γή­σο­μαι· * ἐξ ἀι­δί­ου γὰρ δό­ξης συ­να­ΐ­δι­ον * καὶ ἐ­νυ­πό­στα­τον λάμ­ψας ἀ­παύ­γα­σμα, * παρ­θε­νι­κῆς ἀ­πὸ γα­στρός, * τοῖς ἐν σκό­τει καὶ σκι­ᾷ * σω­μα­τω­θεὶς ἀ­νέ­τει­λας ἥ­λι­ος.

ᾨ­δὴ στ´.

Ἅ­λι­ον, πον­το­γε­νές, * κη­τῷ­ον ἐν­τό­σθι­ον πῦρ * τῆς τρι­η­μέ­ρου τα­φῆς σου * τὶ προ­ει­κό­νι­σμα, * οὗ Ἰ­ω­νᾶς ὑ­πο­φή­της ἀ­να­δέ­δει­κται· * σε­σω­σμέ­νος γάρ, ὡς καὶ προὐ­πέ­πω­το, * ἀ­σι­νὴς ἐ­βό­α· * Θύ­σω σοι με­τὰ φω­νῆς * αἰ­νέ­σε­ως, Κύ­ρι­ε.

ᾨ­δὴ ζ´.

Ἰ­τα­μῷ θυ­μῷ τε καὶ πυ­ρὶ * θεῖ­ος ἔ­ρως ἀν­τι­τατ­τό­με­νος * τὸ μὲν πῦρ ἐ­δρό­σι­ζε, * τῷ θυ­μῷ δὲ ἐ­γέ­λα, * θε­ο­πνεύ­στῳ λο­γι­κῇ * τῇ τῶν ὁ­σί­ων τρι­φθόγ­γῳ λύ­ρᾳ * ἀν­τι­φθεγ­γό­με­νος * μου­σι­κοῖς ὀρ­γά­νοις * ἐν μέ­σῳ φλο­γός· Ὁ δε­δο­ξα­σμέ­νος * τῶν πα­τέ­ρων καὶ ἡ­μῶν * Θε­ός, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.

ᾨ­δὴ η´.

Αἰ­νοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, καὶ προ­σκυ­νοῦ­μεν 

τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦν­τες καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦν­τες αὐ­τὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Φλό­γα δρο­σί­ζου­σαν ὁ­σί­ους, * δυσ­σε­βεῖς δὲ κα­τα­φλέ­γου­σαν * ἄγ­γε­λος Θε­οῦ * ὁ παν­σθε­νὴς ἔ­δει­ξε παι­σί· * ζω­αρ­χι­κὴν δὲ πη­γὴν * εἰρ­γά­σα­το τὴν Θε­ο­τό­κον, * φθο­ρὰν θα­νά­του * καὶ ζω­ὴν βλυ­στά­νου­σαν τοῖς μέλ­που­σι· * Τὸν δη­μι­ουρ­γὸν μό­νον ὑ­μνοῦ­μεν * οἱ λε­λυ­τρω­μέ­νοι * καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­μεν * εἰς πάν­τας τοὺς αἰ­ῶ­νας.

* * *

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τὴν Θε­ο­τό­κον καὶ μη­τέ­ρα τοῦ φω­τός, ἐν ὕ­μνοις τι­μῶν­τες με­γα­λύ­νο­μεν.

Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Στίχ. α´. Με­γα­λύ­νει ἡ ψυ­χή μου τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ ἠ­γαλ­λί­α­σε τὸ πνεῦ­μά μου ἐ­πὶ τῷ Θε­ῷ τῷ σω­τῆ­ρί μου.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Στίχ. β´. Ὅ­τι ἐ­πέ­βλε­ψεν ἐ­πὶ τὴν τα­πεί­νω­σιν τῆς δού­λης αὐ­τοῦ· ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­πὸ τοῦ νῦν μα­κα­ρι­οῦ­σί με πᾶ­σαι αἱ γε­νε­αί.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. γ´. Ὅ­τι ἐ­ποί­η­σέ μοι με­γα­λεῖ­α ὁ δυ­να­τός, καὶ ἅ­γι­ον τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ· καὶ τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­ὰν τοῖς φο­βου­μέ­νοις αὐ­τόν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. δ´. Ἐ­ποί­η­σε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ, δι­ε­σκόρ­πι­σεν ὑ­πε­ρη­φά­νους δι­α­νοί­ᾳ καρ­δί­ας αὐ­τῶν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. ε.´ Κα­θεῖ­λε δυ­νά­στας ἀ­πὸ θρό­νων καὶ ὕ­ψω­σε τα­πει­νούς· πει­νῶν­τας ἐ­νέ­πλη­σεν ἀ­γα­θῶν καὶ πλου­τοῦν­τας ἐ­ξα­πέ­στει­λε κε­νούς.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. Ϛ´. Ἀν­τε­λά­βε­το Ἰσ­ρα­ὴλ παι­δὸς αὐ­τοῦ μνη­σθῆ­ναι ἐ­λέ­ους, κα­θὼς ἐ­λά­λη­σε πρὸς τοὺς πα­τέ­ρας ἡ­μῶν, τῷ Ἀ­βρα­ὰμ καὶ τῷ σπέρ­μα­τι αὐ­τοῦ ἕ­ως αἰ­ῶ­νος.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Κα­τα­βα­σί­α. ᾨ­δὴ θ´.

Αἱ γε­νε­αὶ πᾶ­σαι * μα­κα­ρί­ζο­μέν σε *

τὴν μό­νην Θε­ο­τό­κον.

Νε­νί­κην­ται τῆς φύ­σε­ως οἱ ὅ­ροι * ἐν σοί, Παρ­θέ­νε ἄ­χραν­τε· * παρ­θε­νεύ­ει γὰρ τό­κος * καὶ ζω­ὴν προ­μνη­στεύ­ε­ται θά­να­τος. * Ἡ με­τὰ τό­κον παρ­θέ­νος * καὶ με­τὰ θά­να­τον ζῶ­σα, * σῴ­ζοις ἀ­εί, * Θε­ο­τό­κε, * τὴν κλη­ρο­νο­μί­αν σου.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι σὲ αἰ­νοῦ­σι πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις...

* * *

ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Ἦ­χος β´.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ, … ὅ­τι ἅ­γι­ός ἐ­στιν.

Ἀ­να­στά­σι­μον Ἐ­ξα­πο­στει­λά­ρι­ον ΙΑ´.

Με­τὰ τὴν θεί­αν ἔ­γερ­σιν, τρὶς τῷ Πέ­τρῳ· Φι­λεῖς με; πυ­θό­με­νος ὁ Κύ­ρι­ος, τῶν ἰ­δί­ων προ­βά­των, προ­βάλ­λε­ται ποι­με­νάρ­χην· ὃς ἰ­δών, ὃν ἠ­γά­πα, ὁ Ἰ­η­σοῦς ἑ­πό­με­νον, ἤ­ρε­το τὸν Δε­σπό­την· Οὗ­τος δὲ τί; Ἐ­ὰν θέ­λω, ἔ­φη­σε, μέ­νειν τοῦ­τον, ἕ­ως καὶ πά­λιν ἔρ­χο­μαι, τί πρὸς σὲ φί­λε Πέ­τρε;

Καὶ τῆς Ἑ­ορ­τῆς.

Ἀ­πό­στο­λοι ἐκ πε­ρά­των, συ­να­θροι­σθέν­τες ἐν­θά­δε, Γεθ­ση­μα­νῇ τῷ χω­ρί­ῳ, κη­δεύ­σα­τέ μου τὸ σῶ­μα· καὶ σὺ Υἱ­ὲ καὶ Θε­έ μου, πα­ρά­λα­βέ μου τὸ πνεῦ­μα.

* * *

ΑΙΝΟΙ

Ἦ­χος β´.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τοῖς ὑ­ψί­στοις. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Ἡ Στι­χο­λο­γί­α (Ψαλ­μοὶ ρμη´, ρμθ´) καί·

Στι­χη­ρὰ Ἀ­να­στά­σι­μα. Ἦ­χος β´.

Στίχ. α´. Τοῦ ποι­ῆ­σαι ἐν αὐ­τοῖς κρῖ­μα ἔγ­γρα­πτον· δό­ξα αὕ­τη ἔ­σται πᾶ­σι τοῖς ὁ­σί­οις αὐ­τοῦ.

Πᾶ­σα πνο­ὴ καὶ πᾶ­σα κτί­σις, σὲ δο­ξά­ζει Κύ­ρι­ε, ὅ­τι δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ τὸν θά­να­τον κα­τήρ­γη­σας, ἵ­να δεί­ξῃς τοῖς λα­οῖς, τὴν ἐκ νε­κρῶν σου ἀ­νά­στα­σιν, ὡς μό­νος φι­λάν­θρω­πος.

Στίχ. β´. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Εἰ­πά­τω­σαν Ἰ­ου­δαῖ­οι, πῶς οἱ στρα­τι­ῶ­ται ἀ­πώ­λε­σαν, τη­ροῦν­τες τὸν Βα­σι­λέ­α; Δι­α­τί γὰρ ὁ λί­θος οὐκ ἐ­φύ­λα­ξε τὴν πέ­τραν τῆς ζω­ῆς; ἢ τὸν τα­φέν­τα δό­τω­σαν, ἢ ἀ­να­στάν­τα προ­σκυ­νεί­τω­σαν, λέ­γον­τες σὺν ἡ­μῖν· Δό­ξα τῷ πλή­θει τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου, Σω­τὴρ ἡ­μῶν δό­ξα σοι.

Στίχ. γ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐ­πὶ ταῖς δυ­να­στεί­αις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῆς με­γα­λω­σύ­νης αὐ­τοῦ.

Χαί­ρε­τε λα­οί, καὶ ἀ­γαλ­λι­ᾶ­σθε. Ἄγ­γε­λος ἐ­κά­θι­σεν εἰς τὸν λί­θον τοῦ μνή­μα­τος· αὐ­τὸς ἡ­μᾶς εὐ­ηγ­γε­λί­σα­το εἰ­πών· Χρι­στὸς ἀ­νέ­στη ἐκ νε­κρῶν, ὁ Σω­τὴρ τοῦ κό­σμου, καὶ ἐ­πλή­ρω­σε τὰ σύμ­παν­τα εὐ­ω­δί­ας. Χαί­ρε­τε λα­οί, καὶ ἀ­γαλ­λι­ᾶ­σθε.

Στίχ. δ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ἤ­χῳ σάλ­πιγ­γος· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ψαλ­τη­ρί­ῳ καὶ κι­θά­ρᾳ.

Ἄγ­γε­λος μὲν τὸ Χαῖ­ρε, πρὸ τῆς σῆς συλ­λή­ψε­ως Κύ­ρι­ε, τῇ Κε­χα­ρι­τω­μέ­νῃ ἐ­κό­μι­σεν· Ἄγ­γε­λος δὲ τὸν λί­θον τοῦ ἐν­δό­ξου σου μνή­μα­τος, ἐν τῇ σῇ ἀ­να­στά­σει ἐ­κύ­λι­σεν. Ὁ μέν, ἀν­τὶ τῆς λύ­πης, εὐ­φρο­σύ­νης σύμ­βο­λα μη­νύ­ων, ὁ δέ, ἀν­τὶ θα­νά­του, Δε­σπό­την ζω­ο­δό­την κη­ρύτ­των ἡ­μῖν. Δι­ὸ βο­ῶ­μέν σοι· Εὐ­ερ­γέ­τα τῶν ἁ­πάν­των Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Καὶ τῆς Ἑ­ορ­τῆς, γ´ εἰς δ´.

Ἦ­χος δ´. Ὡς γεν­ναῖ­ον ἐν Μάρ­τυ­σιν.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Τῇ ἐν­δό­ξῳ Κοι­μή­σει σου, οὐ­ρα­νοὶ ἐ­πα­γάλ­λον­ται, καὶ Ἀγ­γέ­λων γέ­γη­θε τὰ στρα­τεύ­μα­τα· πᾶ­σα ἡ γῆ δὲ εὐ­φραί­νε­ται, ᾠ­δήν σοι ἐ­ξό­δι­ον, προ­σφω­νοῦ­σα τῇ Μη­τρί, τοῦ τῶν ὅ­λων δε­σπό­ζον­τος, ἀ­πει­ρό­γα­με, Πα­να­γί­α Παρ­θέ­νε, ἡ τὸ γέ­νος, τῶν ἀν­θρώ­πων ῥυ­σα­μέ­νη, προ­γο­νι­κῆς ἀ­πο­φά­σε­ως.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Τῇ ἐν­δό­ξῳ Κοι­μή­σει σου, …

Στίχ. ζ´. Ἀ­νά­στη­θι, Κύ­ρι­ε, εἰς τὴν ἀ­νά­παυ­σίν σου, σὺ καὶ ἡ κι­βω­τὸς τοῦ ἁ­γι­ά­σμα­τός σου.

Ἐκ πε­ρά­των συ­νέ­δρα­μον, Ἀ­πο­στό­λων οἱ πρό­κρι­τοι, θε­αρ­χί­ῳ νεύ­μα­τι τοῦ κη­δεῦ­σαί σε· καὶ ἀ­πὸ γῆς αἰ­ρο­μέ­νην σε, πρὸς ὕ­ψος θε­ώ­με­νοι, τὴν φω­νὴν τοῦ Γα­βρι­ήλ, ἐν χα­ρᾷ ἀ­νε­βό­ων σοι· Χαῖ­ρε ὄ­χη­μα, τῆς Θε­ό­τη­τος ὅ­λης· χαῖ­ρε μό­νη, τὰ ἐ­πί­γει­α τοῖς ἄ­νω, τῷ το­κε­τῷ σου συ­νά­ψα­σα.

Στίχ. η´. Ὤ­μο­σε Κύ­ρι­ος τῷ Δαυ­ῒδ ἀ­λή­θει­αν καὶ οὐ μὴ ἀ­θε­τή­σει αὐ­τήν.

Τὴν ζω­ὴν ἡ κυ­ή­σα­σα, πρὸς ζω­ὴν με­τα­βέ­βη­κας, τῇ σε­πτῇ Κοι­μή­σει σου τὴν ἀ­θά­να­τον, δο­ρυ­φο­ρούν­των Ἀγ­γέ­λων σοι, Ἀρ­χῶν καὶ Δυ­νά­με­ων, Ἀ­πο­στό­λων Προ­φη­τῶν, καὶ ἁ­πά­σης τῆς κτί­σε­ως, δε­χο­μέ­νου τε, ἀ­κη­ρά­τοις πα­λά­μαις τοῦ Υἱ­οῦ σου, τὴν ἀ­μώ­μη­τον ψυ­χήν σου, Παρ­θε­νο­μῆ­τορ Θε­ό­νυμ­φε.

Δό­ξα. Ἑ­ωθινὸν ΙΑ´. Ἦ­χος πλ. δ´.

Φα­νε­ρῶν σε­αυ­τόν, τοῖς Μα­θη­ταῖς σου Σω­τήρ, με­τὰ τὴν ἀ­νά­στα­σιν, Σί­μω­νι δέ­δω­κας τὴν τῶν προ­βά­των νο­μήν, εἰς ἀ­γά­πης ἀν­τέ­κτι­σιν, τὴν τοῦ ποι­μαί­νειν φρον­τί­δα αἰ­τῶν· δι­ὸ καὶ ἔ­λε­γες· Εἰ φι­λεῖς με Πέ­τρε, ποί­μαι­νε τὰ ἀρ­νί­α μου, ποί­μαι­νε τὰ πρό­βα­τά μου. Ὁ δὲ εὐ­θέ­ως ἐν­δει­κνύ­με­νος τὸ φι­λό­στορ­γον, πε­ρὶ τοῦ ἄλ­λου μα­θη­τοῦ ἐ­πυν­θά­νε­το. Ὧν ταῖς πρε­σβεί­αις Χρι­στέ, τὴν ποί­μνην σου δι­α­φύ­λατ­τε, ἐκ λύ­κων λυ­μαι­νο­μέ­νων αὐ­τήν.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νη ὑ­πάρ­χεις, * Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· * δι­ὰ γὰρ τοῦ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θέν­τος, * ὁ ᾅ­δης ᾐχ­μα­λώ­τι­σται, * ὁ Ἀ­δὰμ ἀ­να­κέ­κλη­ται, * ἡ κα­τά­ρα νε­νέ­κρω­ται, * ἡ Εὔ­α ἠ­λευ­θέ­ρω­ται, * ὁ θά­να­τος τε­θα­νά­τω­ται, * καὶ ἡ­μεῖς ἐ­ζω­ο­ποι­ή­θη­μεν· * δι­ὸ ἀ­νυ­μνοῦν­τες βο­ῶ­μεν· * Εὐ­λο­γη­τὸς Χρι­στὸς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ὁ οὕ­τως εὐ­δο­κή­σας, δό­ξα σοι.

* * *

Καὶ εὐ­θὺς ψάλ­λε­ται
εἰς τὸν ἦ­χον τῆς Κυ­ρι­α­κῆς

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δό­ξα σοι τῷ δεί­ξαν­τι τὸ φῶς. * Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ * καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, * ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μέν σε, * εὐ­λο­γοῦ­μέν σε, * προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, * δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε, * εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι * δι­ὰ τὴν με­γά­λην σου δό­ξαν.

Κύ­ρι­ε βα­σι­λεῦ, * ἐ­που­ρά­νι­ε Θε­έ, * Πά­τερ παν­το­κρά­τορ· * Κύ­ρι­ε Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, * Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, * καὶ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός, * ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θε­οῦ, * ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Πα­τρός, * ὁ αἴ­ρων τὴν ἁ­μαρ­τί­αν τοῦ κό­σμου, * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, * ὁ αἴ­ρων τὰς ἁ­μαρ­τί­ας τοῦ κό­σμου.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, * ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξι­ᾷ τοῦ Πα­τρός, * καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ὅ­τι σὺ εἶ μό­νος ἅ­γι­ος, * σὺ εἶ μό­νος Κύ­ρι­ος, * Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, * εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός. Ἀ­μήν.

Καθ᾿ ἑ­κά­στην ἡ­μέ­ραν εὐ­λο­γή­σω σε * καὶ αἰ­νέ­σω τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να * καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, * ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ταύ­τῃ * ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μᾶς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, * ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, * καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου * εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, * τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, * κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· * δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. (ἐκ γ´)

Κύ­ρι­ε, * κα­τα­φυ­γὴ ἐ­γε­νή­θης ἡ­μῖν * ἐν γε­νε­ᾷ καὶ γε­νε­ᾷ. * Ἐ­γὼ εἶ­πα· * Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σόν με· * ἴ­α­σαι τὴν ψυ­χήν μου, * ὅ­τι ἥ­μαρ­τόν σοι.

Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον· * δί­δα­ξόν με τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου, * ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ός μου.

Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ πη­γὴ ζω­ῆς· * ἐν τῷ φω­τί σου ὀ­ψό­με­θα φῶς.

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου * τοῖς γι­νώ­σκου­σί σε.

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. (ἐκ γ´)

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ πά­λιν ἰ­σχυ­ρο­τέ­ρᾳ φω­νῇ·

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ τὸ ἀ­να­στά­σι­μον τρο­πά­ρι­ον. Ἦ­χος δ´.

Σή­με­ρον σω­τη­ρί­α τῷ κό­σμῳ γέ­γο­νεν· * ᾄ­σω­μεν τῷ ἀ­να­στάν­τι ἐκ τά­φου * καὶ ἀρ­χη­γῷ τῆς ζω­ῆς ἡ­μῶν· * κα­θε­λὼν γὰρ τῷ θα­νά­τῳ τὸν θά­να­τον * τὸ νῖ­κος ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * καὶ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

* * * * *

ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ὁ δι­ά­κο­νος τὰ εἰ­ρη­νι­κὰ
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα…

Τὰ Τυ­πι­κά, οἱ Μα­κα­ρι­σμοί, δ´ ἐκ τῆς γ´ ᾠ­δῆς τοῦ ἀ­να­στα­σί­μου κα­νό­νος καὶ δ´ ἐκ τῆς Ϛ´ ᾠ­δῆς τοῦ κα­νό­νος τῆς ἑ­ορ­τῆς.

Εἰ δὲ μή, τὰ Ἀν­τί­φω­να.

Ἀν­τί­φω­νον Α´. Ἦ­χος β´. (Ἐ­κλο­γή).

Στίχ. α´. Ἀ­λα­λά­ξα­τε τῷ Θε­ῷ πᾶ­σα ἡ γῆ, δου­λεύ­σα­τε τῷ Κυ­ρί­ῳ ἐν εὐ­φρο­σύ­νῃ, εἰ­σέλ­θε­τε ἐ­νώ­πι­ον αὐ­τοῦ ἐν ἀ­γαλ­λι­ά­σει. (Ϟθ´ 1-2)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, * Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. β´. Ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­σθε αὐ­τῷ, αἰ­νεῖ­τε τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ. (Ϟθ´ 14)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. γ´. Κα­θά­περ ἠ­κού­σα­μεν, οὕ­τω καὶ εἴ­δο­μεν, ἐν πό­λει Κυ­ρί­ου τῶν δυ­νά­με­ων, ἐν πό­λει τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν. (μζ´ 9)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. δ´. Ἐ­γε­νή­θη ἐν εἰ­ρή­νῃ ὁ τό­πος αὐ­τοῦ καὶ τὸ κα­τοι­κη­τή­ρι­ον αὐ­τοῦ ἐν Σι­ών. (οε´ 3)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

Ἀν­τί­φω­νον Β´. Ἦ­χος β´. (Ἐ­κλο­γή).

Στίχ. α´. Ἀ­γα­πᾷ Κύ­ρι­ος τὰς πύ­λας Σι­ὼν ὑ­πὲρ πάν­τα τὰ σκη­νώ­μα­τα Ἰ­α­κώβ. (πστ´ 2)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, * ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, * ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. β´. Δε­δο­ξα­σμέ­να ἐ­λα­λή­θη πε­ρὶ σοῦ, ἡ πό­λις τοῦ Θε­οῦ. (πστ´ 3)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. γ´. Ὁ Θε­ὸς ἐ­θε­με­λί­ω­σεν αὐ­τὴν εἰς τὸν αἰ­ῶ­να. (μζ´ 9)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Στίχ. δ´. Τοῦ πο­τα­μοῦ τὰ ὁρ­μή­μα­τα εὐ­φραί­νου­σι τὴν πό­λιν τοῦ Θε­οῦ· ἡ­γί­α­σε τὸ σκή­νω­μα αὐ­τοῦ ὁ Ὕ­ψι­στος. (με´ 5)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ὁ μο­νο­γε­νὴς Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, * ἀ­θά­να­τος ὑ­πάρ­χων * καὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος * δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν * σαρ­κω­θῆ­ναι ἐκ τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου * καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, * ἀ­τρέ­πτως ἐ­ναν­θρω­πή­σας, * σταυ­ρω­θείς τε, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, * θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, * εἷς ὢν τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, * συν­δο­ξα­ζό­με­νος τῷ Πα­τρὶ * καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, * σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος...

 Ἀν­τί­φω­νον Γ´. Ἦ­χος α´. (Ἐ­κλο­γή).

Στίχ. α´. Ἑ­τοί­μη ἡ καρ­δί­α μου, ὁ Θε­ός, ἑ­τοί­μη ἡ καρ­δί­α μου, ᾄ­σο­μαι καὶ ψα­λῶ ἐν τῇ δό­ξῃ μου. (ρζ´ 2).

Ἐν τῇ γεν­νή­σει τὴν παρ­θε­νί­αν...

Στίχ. β´. Τί ἀν­τα­πο­δώ­σω τῷ Κυ­ρί­ῳ πε­ρὶ πάν­των, ὧν ἀν­τα­πέ­δω­κέ μοι; (ριε´ 3)

Ἐν τῇ γεν­νή­σει τὴν παρ­θε­νί­αν...

Στίχ. γ´. Ὦ Κύ­ρι­ε, ἐ­γὼ δοῦ­λος σός, ἐ­γὼ δοῦ­λος σὸς καὶ υἱ­ὸς τῆς παι­δί­σκης σου, δι­έρ­ρη­ξας τοὺς δε­σμούς μου. (ριε´ 7)

Ἐν τῇ γεν­νή­σει τὴν παρ­θε­νί­αν...

* * *

ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ

Εἰ­σο­δι­κόν. Ἦ­χος β´. (Ἐ­ὰν εἰ­σο­δεύ­ουν πολ­λοὶ ἱ­ε­ρεῖς, ψάλ­λουν αὐ­τοὶ τὸ εἰ­σο­δι­κόν).

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν Χρι­στῷ. Σῶ­σον ἡ­μᾶς Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

* * *

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον. (ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Τὸ Ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον τῆς Κοι­μή­σε­ως.

Εἶ­τα τὸ τοῦ Ἁ­γί­ου τοῦ Να­οῦ.

Κον­τά­κι­ον τῆς ἑορτῆς. (Ψάλ­λε­ται ἀ­πὸ ι­ε´ ἕ­ως κγ´ Αὐ­γού­στου).

Ἦ­χος β´. Αὐ­τό­με­λον.

Τὴν ἐν πρε­σβεί­αις * ἀ­κοί­μη­τον Θε­ο­τό­κον * καὶ προ­στα­σί­αις * ἀ­με­τά­θε­τον ἐλ­πί­δα * τά­φος καὶ νέ­κρω­σις οὐκ ἐ­κρά­τη­σεν· * ὡς γὰρ ζω­ῆς μη­τέ­ρα * πρὸς τὴν ζω­ὴν με­τέ­στη­σεν * ὁ μή­τραν οἰ­κή­σας ἀ­ει­πάρ­θε­νον.

* * *

ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ

* * *

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Κυ­ρι­α­κῆς ΙΑ´ ἑ­βδο­μά­δος ἐ­πι­στο­λῶν.

Προ­κεί­με­νον καὶ Ἀλ­λη­λού­ϊ­α τοῦ ἤ­χου.

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος β´. (Ψαλ­μὸς ριζ´).

Ἰ­σχύς μου καὶ ὕ­μνη­σίς μου ὁ Κύ­ρι­ος.

Στίχ. Παι­δεύ­ων ἐ­παί­δευ­σέ με ὁ Κύ­ρι­ος.

Πρὸς Κο­ριν­θί­ους Α´ Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

(θ´ 2-12)

Ἀ­δελ­φοί, ἡ σφρα­γὶς τῆς ἐ­μῆς ἀ­πο­στο­λῆς ὑ­μεῖς ἐ­στε ἐν Κυ­ρί­ῳ. Ἡ ἐ­μὴ ἀ­πο­λο­γί­α τοῖς ἐ­μὲ ἀ­να­κρί­νου­σιν αὕ­τη ἐ­στί. Μὴ οὐκ ἔ­χο­μεν ἐ­ξου­σί­αν φα­γεῖν καὶ πι­εῖν; Μὴ οὐκ ἔ­χο­μεν ἐ­ξου­σί­αν ἀ­δελ­φὴν γυ­ναῖ­κα πε­ρι­ά­γειν, ὡς καὶ οἱ λοι­ποὶ ἀ­πό­στο­λοι καὶ οἱ ἀ­δελ­φοὶ τοῦ Κυ­ρί­ου καὶ Κη­φᾶς; Ἢ μό­νος ἐ­γὼ καὶ Βαρ­νά­βας οὐκ ἔ­χο­μεν ἐ­ξου­σί­αν τοῦ μὴ ἐρ­γά­ζε­σθαι; Τίς στρα­τεύ­ε­ται ἰ­δί­οις ὀ­ψω­νί­οις πο­τέ; Τίς φυ­τεύ­ει ἀμ­πε­λῶ­να καὶ ἐκ τοῦ καρ­ποῦ αὐ­τοῦ οὐκ ἐ­σθί­ει; Ἢ τίς ποι­μαί­νει ποί­μνην καὶ ἐκ τοῦ γά­λα­κτος τῆς ποί­μνης οὐκ ἐ­σθί­ει; Μὴ κα­τὰ ἄν­θρω­πον ταῦ­τα λα­λῶ; Ἢ οὐ­χὶ καὶ ὁ νό­μος ταῦ­τα λέ­γει; Ἐν γὰρ τῷ Μω­ϋ­σέ­ως νό­μῳ γέ­γρα­πται· «Οὐ φι­μώ­σεις βοῦν ἀ­λο­ῶν­τα». Μὴ τῶν βο­ῶν μέ­λει τῷ Θε­ῷ; Ἢ δι᾿ ἡ­μᾶς πάν­τως λέ­γει; Δι᾿ ἡ­μᾶς γὰρ ἐ­γρά­φη, «ὅ­τι ἐπ᾿ ἐλ­πί­δι ὀ­φεί­λει ὁ ἀ­ρο­τρι­ῶν ἀ­ρο­τρι­ᾶν, καὶ ὁ ἀ­λο­ῶν τῆς ἐλ­πί­δος αὐ­τοῦ με­τέ­χειν ἐπ᾿ ἐλ­πί­δι. Εἰ ἡ­μεῖς ὑ­μῖν τὰ πνευ­μα­τι­κὰ ἐ­σπεί­ρα­μεν, μέ­γα εἰ ἡ­μεῖς ὑ­μῶν τὰ σαρ­κι­κὰ θε­ρί­σο­μεν; Εἰ ἄλ­λοι τῆς ἐ­ξου­σί­ας ὑ­μῶν με­τέ­χου­σιν, οὐ μᾶλ­λον ἡ­μεῖς; Ἀλλ᾿ οὐκ ἐ­χρη­σά­με­θα τῇ ἐ­ξου­σί­ᾳ ταύ­τῃ, ἀλ­λὰ πάν­τα στέ­γο­μεν, ἵ­να μὴ ἐγ­κο­πήν τι­να δῶ­μεν τῷ εὐ­αγ­γε­λί­ῳ τοῦ Χρι­στοῦ.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος β´. (Ψαλ­μὸς ιθ´).

Στίχ. Ἐ­πα­κού­σαι σου Κύ­ρι­ος ἐν ἡ­μέ­ρᾳ θλί­ψε­ως.

Κύ­ρι­ε, σῶ­σον τὸν βα­σι­λέ­α, καὶ ἐπάκουσον ἡμῶν.

* * *

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Κυ­ρι­α­κῆς ΙΑ´ Ματ­θαί­ου

Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον (ιη´ 23-35).

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος τὴν πα­ρα­βο­λὴν ταύ­την· ὡ­μοι­ώ­θη ἡ βα­σι­λεί­α τῶν οὐ­ρα­νῶν ἀν­θρώ­πῳ βα­σι­λεῖ ὃς ἠ­θέ­λη­σεν συ­νᾶ­ραι λό­γον με­τὰ τῶν δού­λων αὐ­τοῦ. Ἀρ­ξα­μέ­νου δὲ αὐ­τοῦ συ­ναί­ρειν προ­ση­νέ­χθη αὐ­τῷ εἷς ὀ­φει­λέ­της μυ­ρί­ων τα­λάν­των. Μὴ ἔ­χον­τος δὲ αὐ­τοῦ ἀ­πο­δοῦ­ναι ἐ­κέ­λευ­σεν αὐ­τὸν ὁ κύ­ρι­ος αὐ­τοῦ πρα­θῆ­ναι καὶ τὴν γυ­ναῖ­κα αὐ­τοῦ καὶ τὰ τέ­κνα καὶ πάν­τα ὅ­σα εἶ­χε, καὶ ἀ­πο­δο­θῆ­ναι. Πε­σὼν οὖν ὁ δοῦ­λος προ­σε­κύ­νει αὐ­τῷ λέ­γων· κύ­ρι­ε μα­κρο­θύ­μη­σον ἐπ᾿ ἐ­μοί, καὶ πάν­τα σοι ἀ­πο­δώ­σω. Σπλαγ­χνι­σθεὶς δὲ ὁ κύ­ρι­ος τοῦ δού­λου ἐ­κεί­νου ἀ­πέ­λυ­σεν αὐ­τόν, καὶ τὸ δά­νει­ον ἀ­φῆ­κεν αὐ­τῷ. Ἐ­ξελ­θὼν δὲ ὁ δοῦ­λος ἐ­κεῖ­νος εὗ­ρεν ἕ­να τῶν συν­δού­λων αὐ­τοῦ, ὃς ὤ­φει­λεν αὐ­τῷ ἑ­κα­τὸν δη­νά­ρι­α, καὶ κρα­τή­σας αὐ­τὸν ἔ­πνι­γεν λέ­γων· ἀ­πό­δος μοι εἴ τι ὀ­φεί­λεις. Πε­σὼν οὖν ὁ σύν­δου­λος αὐ­τοῦ εἰς τοὺς πό­δας αὐ­τοῦ πα­ρε­κά­λει αὐ­τὸν λέ­γων· μα­κρο­θύ­μη­σον ἐπ᾿ ἐ­μοί, καὶ ἀ­πο­δώ­σω σοι· ὁ δὲ οὐκ ἤ­θε­λεν, ἀλ­λὰ ἀ­πελ­θὼν ἔ­βα­λεν αὐ­τὸν εἰς φυ­λα­κὴν ἕ­ως οὗ ἀ­πο­δῷ τὸ ὀ­φει­λό­με­νον. Ἰ­δόν­τες δὲ οἱ σύν­δου­λοι αὐ­τοῦ τὰ γε­νό­με­να ἐ­λυ­πή­θη­σαν σφό­δρα, καὶ ἐλ­θόν­τες δι­ε­σά­φη­σαν τῷ κυ­ρί­ῳ ἑ­αυ­τῶν πάν­τα τὰ γε­νό­με­να. Τό­τε προ­σκα­λε­σά­με­νος αὐ­τὸν ὁ κύ­ρι­ος αὐ­τοῦ λέ­γει αὐ­τῷ· δοῦ­λε πο­νη­ρέ, πᾶ­σαν τὴν ὀ­φει­λὴν ἐ­κεί­νην ἀ­φῆ­κά σοι, ἐ­πεὶ πα­ρε­κά­λε­σάς με· οὐκ ἔ­δει καὶ σὲ ἐ­λε­ῆ­σαι τὸν σύν­δου­λόν σου, ὡς καὶ ἐ­γὼ σὲ ἠ­λέ­η­σα; Καὶ ὀρ­γι­σθεὶς ὁ κύ­ρι­ος αὐ­τοῦ πα­ρέ­δω­κεν αὐ­τὸν τοῖς βα­σα­νι­σταῖς ἕ­ως οὗ ἀ­πο­δῷ πᾶν τὸ ὀ­φει­λό­με­νον αὐ­τῷ. Οὕ­τω καὶ ὁ πα­τήρ μου ὁ ἐ­που­ρά­νι­ος ποι­ή­σει ὑ­μῖν ἐ­ὰν μὴ ἀ­φῆ­τε ἕ­κα­στος τῷ ἀ­δελ­φῷ αὐ­τοῦ ἀ­πὸ τῶν καρ­δι­ῶν ὑ­μῶν τὰ πα­ρα­πτώ­μα­τα αὐ­τῶν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ γί­νε­ται τὸ κή­ρυγ­μα τοῦ θεί­ου λό­γου.

* * *

Καὶ κα­θε­ξῆς ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α
τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Χρυ­σο­στό­μου.

* * *

Εἰς τό· Ἐ­ξαι­ρέ­τω­ς τῆς Πα­να­γί­ας…

Ἄ­ξι­όν ἐ­στιν ὡς ἀ­λη­θῶς * μα­κα­ρί­ζειν σε τὴν Θε­ο­τό­κον, * τὴν ἀ­ει­μα­κά­ρι­στον καὶ πα­να­μώ­μη­τον * καὶ μη­τέ­ρα τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν. * Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως * Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

* * *

Κοι­νω­νι­κόν.

Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν. Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν με­τά­δο­σιν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­δο­μεν τὸ φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νόν, * ἐ­λά­βο­μεν Πνεῦ­μα ἐ­που­ρά­νι­ον, * εὕ­ρο­μεν πί­στιν ἀ­λη­θῆ, * ἀ­δι­αί­ρε­τον Τρι­ά­δα προ­σκυ­νοῦν­τες· * αὕ­τη γὰρ ἡ­μᾶς ἔ­σω­σεν.

Εἰς τό· Πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εί…

Ἦ­χος β´.

Πλη­ρω­θή­τω τὸ στό­μα ἡ­μῶν * αἰ­νέ­σε­ώς σου, Κύ­ρι­ε, * ὅ­πως ἀ­νυ­μνή­σω­μεν τὴν δό­ξαν σου, * ὅ­τι ἠ­ξί­ω­σας ἡ­μᾶς * τῶν ἁ­γί­ων σου με­τα­σχεῖν μυ­στη­ρί­ων· * τή­ρη­σον ἡ­μᾶς ἐν τῷ σῷ ἁ­γι­α­σμῷ, * ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν * με­λε­τῶν­τας τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. * Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν ὀ­πι­σθάμ­βω­νον εὐ­χήν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον * ἀ­πὸ τοῦ νῦν καὶ ἕ­ως τοῦ αἰ­ῶ­νος. (ἐκ γ´)

Ἀ­πό­λυ­σις· Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.

* * * * *