• Σάν εἶσαι μικρός, λές· «῾Ο πατέρας τά ξέρει ὅλα».
Δέν εἶναι καί τόσο νέος, αὐτός ὁ νέος ἱερέας τῆς Εὐαγγελίστριας. Καί τί δέν εἶχε πετύχει, λένε, στό Μπραχάμι! Μέ δύο παλικάρια πού ἤδη κατευθύνονται πρός τήν ἱερωσύνη, αὐτός ὁ εὐτυχισμένος πατέρας, ἀναλαμβάνει προϊστάμενος καί γίνεται καί δικός μας πατέρας ξαφνικά. Ναί, εὐσεβεῖς οἱ ἱερεῖς καί παραδοσιακοί οἱ ἐνορίτες μας. Μά τί παράξενη εἶναι αὐτή ἡ ἐμπιστοσύνη πού αἰσθανόμαστε ὅλοι,
μικροί καί μεγάλοι, κάθε φορά πού βγαίνει στήν ῾Ωραία Πύλη καί μᾶς μιλᾶ; Λές καί κυκλοφορεῖ στήν γειτονιά μας καί στό σπίτι μας, γνωρίζοντας τά καθημερινά, ἄλυτα προβλήματα· πῶς παρεξηγηθήκαμε, κακολογήσαμε τόν διπλανό μας, διστάσαμε νά ἐξομολογηθοῦμε, δέν ξέρουμε πῶς νά νηστέψουμε ἀληθινά κι ἄν πρέπει νά κοινωνήσουμεϜ ῞Ολα τά ξέρει. Μά εἶναι γελαστός καί μέ ὑπομονή, κάθε Κυριακή, ξεδιπλώνει μπροστά μας τό Εὐαγγέλιο καί τήν Παράδοση τῆς ᾿Εκκλησίας, μέ τρόπο ἁπλό, γιά νά καταλαβαίνουμε ὅλοι. Τά λάθη μας ὑψώνονται βουνό, μά δέν μᾶς ἀπελπίζει· γι’ αὐτό ἐξάλλου ὑπάρχει ἡ πίστη, γιά νά μετακινεῖ ἀσήκωτα βουνά.
῞Ομως, ἔχει ἄραγε ὁ ἴδιος τόση πίστη;
• Σάν γίνεις ἔφηβος, λές· «Μπά, ὁ πατέρας δέν ξέρει τίποτα».
Πίστη; Μήπως ἀντίθετα εἶναι μία τρέλα; Κατηχητικά σχολεῖα καί ἐνοριακές συντροφιές γιά κάθε ἡλικία. Μά καί χορωδία; Καί χορευτικά συγκροτήματα καί σχολικά μαθήματα καί μουσικά ὄργανα καί ἐκδηλώσεις σέ ὅλη τήν ῾Ελλάδα; ᾿Αδύνατον. Κι ὅμως, πῶς γεμίζει ὁ ναός, τό ὑπόγειο, τό λυόμενο, ποῦ βρέθηκαν τόσα στελέχη καί παιδιά κάθε Σαββατοκύριακο; Πότε μαζεύτηκαν οἱ μανάδες καί οἱ γιαγιάδες μας, ὄχι μονάχα γιά νά ἐπισκεφθοῦν τούς φτωχούς καί τούς φυλακισμένους, ἀλλά καί γιά νά μαγειρεύουν μέ βάρδιες στό καθημερινό συσσίτιο; Ποιός νοῦς ἔψαξε κι ἀνακάλυψε τό χάρισμα τοῦ καθενός ὥστε νά προσφέρει καί ἐκεῖ πού νιώθει ἱκανός καί χρήσιμος;
῎Αχ, πολυκατοικία μᾶς χρειάζεται γιά τόσες δραστηριότητες!
᾿Αδύνατον. Δέ χτίζονται ἔτσι οἱ πολυκατοικίες. Γίνεται νά φτάνουν ἄνθρωποι ἀπ’ ὅλο τό λεκανοπέδιο προσφέροντας ἀπ’ τό ὑστέρημά τους καί σιγά - σιγά νά ὑψώνονται τόσοι ὄροφοι; Προσοχή· ὅλα πρέπει νά εἶναι νόμιμα καί δίκαια, μέ ἀποδείξεις, μέ ἄδειες, γιατί πάντα βρίσκονται οἱ κακόπιστοι πού ὁδηγοῦν στά δικαστήρια τήν ᾿Εκκλησία καί τούς ἱερεῖς της. Αἴθουσες εὐρύχωρες, πού στεγάζουν γιορτές, συνέδρια, ἐκθέσεις, νέους, οἰκογένειες, γέροντες, αἱμοδοσίεςϜ Μά καί ἐκκλησάκια πού ζεσταίνουν τίς καρδιές· ὁ ἅγιος Γεράσιμος ἀπό ψηλά, ἡ ἁγία ῎Ολγα ἀπό χαμηλά καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός γιά τίς δοκιμασίες τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων.
Πίστη; ᾿Ενθουσιασμός καί κέφι μεταδίδονται ἀστραπιαία. Γίνεται νά τόν βλέπεις ν’ ἀφιερώνει ὧρες ἀμέτρητες κι ἐσύ νά φεύγεις; Χειμώνα - καλοκαίρι μέ παρηγοριά τό σύστημα κλιματισμοῦ - ἄλλο κατόρθωμα - οἱ πανηγύρεις, οἱ ἀγρυπνίες, οἱ τόσες ἀκολουθίες κάνουν τό Ναό δεύτερο σπίτι μας.
• Σάν ἐνηλικιωθεῖς λές· «῎ Ω, ὁ πατέρας ξέρει πολλά».
Κάθε σπίτι ὅμως ἔχει τά προβλήματά του. ᾿Εκεῖνος ξέρει νά τ’ ἀκούει ὅλα μέ ὑπομονή καί προσοχή καί ν’ ἀγωνίζεται νά δώσει λύση. Φεύγει, μά συνεχίζει νά τά σκέπτεται παντοῦ. ῞Οταν τά χρήματα δέ φτάνουν δέ θά διστάσει νά βάλει ἐξ ἰδίων γιά νά πληρώσει τό λογαριασμό καί τό ἐνοίκιο τῆς ἄπορης οἰκογένειας. Σημειώνει κάθε εὐκαιρία γιά δουλειά, γιά νοσηλεία, γιά προσφορά ἀγαθῶν· ἐκπτωτικά κουπόνια, δωροεπιταγές ἀπό καταστήματα, συσκευές, ἰατροί, τεχνίτες, ἐμφανίζονται στή ζωή σου λίγο πρίν παραδώσεις τά ὅπλα. ᾿Απ’ τά μοναστηράκια πού λειτουργεῖ σέ μνημονεύει γιά νά μή φοβᾶσαι κι ἀπελπίζεσαι. ᾿Ακόμη κι ἀνέκδοτο θά σοῦ πεῖ, γελώντας πρῶτος ἐκεῖνος, λές καί δέν κουβαλᾶ τόσες ἔννοιες καί ἀγωνίεςϜ
• Κι ὅταν ὁ πατέρας φύγει, τότε πικραμένος γιά ὅσα «εὐχαριστῶ» δέν πρόλαβες νά πεῖς, λές· «῎Ω, Θεέ μου, ἀνάπαυσε τόν πατέρα μας».
᾿Αγαπημένε μας, παπα-Μαρίνε, τώρα πού εἶσαι κοντά σ’ ᾿Εκεῖνον πού γνωρίζει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, ξέρεις πώς, ἐκτός ἀπ’ τή μακαριστή πρεσβυτέρα, τά παιδιά καί τά ἐγγόνια σου, σ’ ἀγαπήσαμε πολύ κι ἐμεῖς. Κι ἐπειδή, τήν ὥρα πού ξαφνικά ἀναχώρησες γιά τήν ἀληθινή ζωή, δέν ἦταν κανένας μας κοντά σου γιά νά στό ὁμολογήσει, μακάρι οἱ φύλακες ἄγγελοί μας νά σοῦ φέρνουν τά χιλιάδες καλά νέα· ὅ,τι ἔκανες γιά τήν Παναγία μας τήν Εὐαγγελίστρια καί γιά τόν καθένα μας ἔπιασε τόπο.
Δέν εἶναι καί τόσο νέος, αὐτός ὁ νέος ἱερέας τῆς Εὐαγγελίστριας. Καί τί δέν εἶχε πετύχει, λένε, στό Μπραχάμι! Μέ δύο παλικάρια πού ἤδη κατευθύνονται πρός τήν ἱερωσύνη, αὐτός ὁ εὐτυχισμένος πατέρας, ἀναλαμβάνει προϊστάμενος καί γίνεται καί δικός μας πατέρας ξαφνικά. Ναί, εὐσεβεῖς οἱ ἱερεῖς καί παραδοσιακοί οἱ ἐνορίτες μας. Μά τί παράξενη εἶναι αὐτή ἡ ἐμπιστοσύνη πού αἰσθανόμαστε ὅλοι,
μικροί καί μεγάλοι, κάθε φορά πού βγαίνει στήν ῾Ωραία Πύλη καί μᾶς μιλᾶ; Λές καί κυκλοφορεῖ στήν γειτονιά μας καί στό σπίτι μας, γνωρίζοντας τά καθημερινά, ἄλυτα προβλήματα· πῶς παρεξηγηθήκαμε, κακολογήσαμε τόν διπλανό μας, διστάσαμε νά ἐξομολογηθοῦμε, δέν ξέρουμε πῶς νά νηστέψουμε ἀληθινά κι ἄν πρέπει νά κοινωνήσουμεϜ ῞Ολα τά ξέρει. Μά εἶναι γελαστός καί μέ ὑπομονή, κάθε Κυριακή, ξεδιπλώνει μπροστά μας τό Εὐαγγέλιο καί τήν Παράδοση τῆς ᾿Εκκλησίας, μέ τρόπο ἁπλό, γιά νά καταλαβαίνουμε ὅλοι. Τά λάθη μας ὑψώνονται βουνό, μά δέν μᾶς ἀπελπίζει· γι’ αὐτό ἐξάλλου ὑπάρχει ἡ πίστη, γιά νά μετακινεῖ ἀσήκωτα βουνά.
῞Ομως, ἔχει ἄραγε ὁ ἴδιος τόση πίστη;
• Σάν γίνεις ἔφηβος, λές· «Μπά, ὁ πατέρας δέν ξέρει τίποτα».
Πίστη; Μήπως ἀντίθετα εἶναι μία τρέλα; Κατηχητικά σχολεῖα καί ἐνοριακές συντροφιές γιά κάθε ἡλικία. Μά καί χορωδία; Καί χορευτικά συγκροτήματα καί σχολικά μαθήματα καί μουσικά ὄργανα καί ἐκδηλώσεις σέ ὅλη τήν ῾Ελλάδα; ᾿Αδύνατον. Κι ὅμως, πῶς γεμίζει ὁ ναός, τό ὑπόγειο, τό λυόμενο, ποῦ βρέθηκαν τόσα στελέχη καί παιδιά κάθε Σαββατοκύριακο; Πότε μαζεύτηκαν οἱ μανάδες καί οἱ γιαγιάδες μας, ὄχι μονάχα γιά νά ἐπισκεφθοῦν τούς φτωχούς καί τούς φυλακισμένους, ἀλλά καί γιά νά μαγειρεύουν μέ βάρδιες στό καθημερινό συσσίτιο; Ποιός νοῦς ἔψαξε κι ἀνακάλυψε τό χάρισμα τοῦ καθενός ὥστε νά προσφέρει καί ἐκεῖ πού νιώθει ἱκανός καί χρήσιμος;
῎Αχ, πολυκατοικία μᾶς χρειάζεται γιά τόσες δραστηριότητες!
᾿Αδύνατον. Δέ χτίζονται ἔτσι οἱ πολυκατοικίες. Γίνεται νά φτάνουν ἄνθρωποι ἀπ’ ὅλο τό λεκανοπέδιο προσφέροντας ἀπ’ τό ὑστέρημά τους καί σιγά - σιγά νά ὑψώνονται τόσοι ὄροφοι; Προσοχή· ὅλα πρέπει νά εἶναι νόμιμα καί δίκαια, μέ ἀποδείξεις, μέ ἄδειες, γιατί πάντα βρίσκονται οἱ κακόπιστοι πού ὁδηγοῦν στά δικαστήρια τήν ᾿Εκκλησία καί τούς ἱερεῖς της. Αἴθουσες εὐρύχωρες, πού στεγάζουν γιορτές, συνέδρια, ἐκθέσεις, νέους, οἰκογένειες, γέροντες, αἱμοδοσίεςϜ Μά καί ἐκκλησάκια πού ζεσταίνουν τίς καρδιές· ὁ ἅγιος Γεράσιμος ἀπό ψηλά, ἡ ἁγία ῎Ολγα ἀπό χαμηλά καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός γιά τίς δοκιμασίες τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων.
Πίστη; ᾿Ενθουσιασμός καί κέφι μεταδίδονται ἀστραπιαία. Γίνεται νά τόν βλέπεις ν’ ἀφιερώνει ὧρες ἀμέτρητες κι ἐσύ νά φεύγεις; Χειμώνα - καλοκαίρι μέ παρηγοριά τό σύστημα κλιματισμοῦ - ἄλλο κατόρθωμα - οἱ πανηγύρεις, οἱ ἀγρυπνίες, οἱ τόσες ἀκολουθίες κάνουν τό Ναό δεύτερο σπίτι μας.
• Σάν ἐνηλικιωθεῖς λές· «῎ Ω, ὁ πατέρας ξέρει πολλά».
Κάθε σπίτι ὅμως ἔχει τά προβλήματά του. ᾿Εκεῖνος ξέρει νά τ’ ἀκούει ὅλα μέ ὑπομονή καί προσοχή καί ν’ ἀγωνίζεται νά δώσει λύση. Φεύγει, μά συνεχίζει νά τά σκέπτεται παντοῦ. ῞Οταν τά χρήματα δέ φτάνουν δέ θά διστάσει νά βάλει ἐξ ἰδίων γιά νά πληρώσει τό λογαριασμό καί τό ἐνοίκιο τῆς ἄπορης οἰκογένειας. Σημειώνει κάθε εὐκαιρία γιά δουλειά, γιά νοσηλεία, γιά προσφορά ἀγαθῶν· ἐκπτωτικά κουπόνια, δωροεπιταγές ἀπό καταστήματα, συσκευές, ἰατροί, τεχνίτες, ἐμφανίζονται στή ζωή σου λίγο πρίν παραδώσεις τά ὅπλα. ᾿Απ’ τά μοναστηράκια πού λειτουργεῖ σέ μνημονεύει γιά νά μή φοβᾶσαι κι ἀπελπίζεσαι. ᾿Ακόμη κι ἀνέκδοτο θά σοῦ πεῖ, γελώντας πρῶτος ἐκεῖνος, λές καί δέν κουβαλᾶ τόσες ἔννοιες καί ἀγωνίεςϜ
• Κι ὅταν ὁ πατέρας φύγει, τότε πικραμένος γιά ὅσα «εὐχαριστῶ» δέν πρόλαβες νά πεῖς, λές· «῎Ω, Θεέ μου, ἀνάπαυσε τόν πατέρα μας».
᾿Αγαπημένε μας, παπα-Μαρίνε, τώρα πού εἶσαι κοντά σ’ ᾿Εκεῖνον πού γνωρίζει τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, ξέρεις πώς, ἐκτός ἀπ’ τή μακαριστή πρεσβυτέρα, τά παιδιά καί τά ἐγγόνια σου, σ’ ἀγαπήσαμε πολύ κι ἐμεῖς. Κι ἐπειδή, τήν ὥρα πού ξαφνικά ἀναχώρησες γιά τήν ἀληθινή ζωή, δέν ἦταν κανένας μας κοντά σου γιά νά στό ὁμολογήσει, μακάρι οἱ φύλακες ἄγγελοί μας νά σοῦ φέρνουν τά χιλιάδες καλά νέα· ὅ,τι ἔκανες γιά τήν Παναγία μας τήν Εὐαγγελίστρια καί γιά τόν καθένα μας ἔπιασε τόπο.
