Την 11 Νοεμβρίου 2012 παραμονή της εορτής του Αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Πρόνοιας Ναυπλίου, επί την συνταξιοδότηση του επί 36 χρόνια εφημερίου πατέρα Ηλία Αλευρά, τελέσθηκε ιερά αγρυπνία. Ο ναός από νωρίς το απόγευμα, κατάμεστος από κόσμο ,από τα πνευματικοπαίδια του πατέρα Ηλία. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως πέρασαν τόσα χρόνια, προσφοράς ποιμαντικής για τον ακούραστο εργάτη του Ευαγγελίου.
Όλα ξεκίνησαν το 1966 όταν ο πατέρας Ηλίας αποφάσισε να έρθει στην Αργολίδα και ως νέος Διάκος ξεκινούσε μία νέα πορεία, δύσκολη, σήκωσε επάξια τον σταυρό του, τίμησε τα ράσα που φορούσε, αγάπησε τον κόσμο κι εκείνοι τον λάτρεψαν ως πατέρα, ως πνευματικό τους που τους απάλυνε τον πόνο σε κάθε δυσκολία που είχαν. Τι να πει κανείς για τον πατέρα Ηλία από πού να αρχίσει, Ιεραποστολή, συνεχείς επισκέψεις στις Φυλακές, στο νοσοκομείο Ναυπλίου κι Άργους, τους ναρκομανείς ,τους πονεμένους, τους αστέγους ,κανένα δεν άφηνε ο παππούλης ,για όλους είχε να δώσει και κάτι ,ακόμα και την ίδια του τη ζωή δεν λογάριαζε, έπεσε ο ίδιος μες στην θάλασσα, στο λιμάνι της πόλης Ναυπλίου, για να σώσει μία κοπέλα από σίγουρο πνιγμό. Ώρες ολόκληρες περνούσε στον ναό της Αγίας Τριάδος στο Ναύπλιο και εξομολογούσε εκατοντάδες ψυχές από ολόκληρη την Αργολίδα.
Ο πατέρας Ηλίας ξεκίνησε την ποιμαντική του ζωή από την Αγία Τριάδα στην κωμόπολη Μέρμπακα λίγα χιλιόμετρα από το Ναύπλιο, όπου για οκτώ χρόνια ποίμανε με τον καλύτερο τρόπο, κατόπιν μετατέθηκε στον Ιερό ναό Αγίας Τριάδος στην μεγαλύτερη συνοικία της πόλης Ναυπλίου, την Πρόνοια, μία ενορία που πέρασαν μεγάλοι και άξιοι Ιερείς, με ποίμνιο από όλα τα κοινωνικά στρώματα αλλά κυρίως την εργατιά. Μαζί τον ιερέα πατέρα Ιωάννη Παπαϊωάννου, ποίμανε για 36 συναπτά έτη. Ώσπου ο χρόνος πέρασε και συμπλήρωσε πλέον τα χρόνια του κι όπως ο ίδιος λέει έφτασε ο καιρός να σας αφήσω παιδιά μου ,να ξεκουραστώ και εγώ ,θα είμαι όμως πάντα κοντά σας με την προσευχή μου ,με το κομποσκοίνι μου, θα έρχομαι να σας βλέπω, θέλω να φύγω με χαρά με αξιοπρέπεια ,έτσι όπως ήρθα.
Ο πατέρας Ηλίας ,όπως είπαμε ήρθε στην Αργολίδα πριν 46 χρόνια από την γενέτειρα του, την όμορφη πόλη της Τσακωνιάς,τον Τυρό. Πατέρας ο ίδιος πέντε τέκνων, παντρεμένος με την πολυαγαπημένη του παπαδιά την Αγγελική.
Στην αγρυπνία που έγινε στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδος ,ήταν όλοι εκεί, οι Ιερείς ,ο πατέρας Γεώργιος Μυτροσύλης, ο πατέρας Αναστάσιος Ράπτης, ο πατέρας Γεώργιος Λεονάρδος από την Επίδαυρο, οι πατέρες Κωνσταντίνος και Παναγιώτης Δήμας , ο πατέρας Ιωάννης Καλαιτζής, ο πατέρας Ηλίας Ιωαννίδης και ο ιεροδιάκονος της Μητροπόλεως Αργολίδος Γεώργιος Ράπτης, όλοι τους πνευματικά τέκνα του παππούλη. Στο τέλος της θείας λειτουργίας όλοι βουρκωμένοι αποχαιρέτησαν τον πατέρα τους ,τον Ιερέα Πατέρα Ηλία, ο καθένας με τον δικό του τρόπο ,εξάλλου ο παππούλης δεν ξεχώριζε κανένα ,όπως άλλωστε κάνει κάθε πατέρας στα παιδιά του, δέχθηκε τα δώρα τους ,την αγάπη τους. Εκείνος τους αποχαιρέτησε όλους έναν προς έναν με μία ευχή , "ΘΑ ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ" Ευχαρίστησε τον μητροπολίτη Αργολίδος κ.κ Ιάκωβο, τον θεοφιλέστατο επίσκοπο κ. Καλλίνικο, καθώς και τον τωρινό Δήμαρχο Ναυπλίου Δ. Κωστούρο που του έκανε την τιμή να είναι εκεί.
Όλοι θα σε θυμόμαστε πατέρα Ηλία, θα προσευχόμαστε για εσένα όπως μας έμαθες εσύ να κάνουμε , θα προσευχόμαστε και για την παπαδιά σου, εξάλλου πώς να ξεχάσουμε την Μεγάλη εβδομάδα στην ενορία μας, στην πρόνοια Ναυπλίου ,όταν Μ. Πέμπτη σήκωνες τον σταυρό και έλεγες με τα μάτια βουρκωμένα "ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΕΜΑΤΑΙ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ…" κι όλοι μαζί με εσένα έκλαιγαν …. Πώς να ξεχάσουμε τις ατέλειωτες ώρες και τον ζήλο να φτιάξεις τον επιτάφιο της ενορίας μας ,παρά την κούραση σου ,εκεί καθόσουνα μέχρι το πρωί.
Κλείνοντας με μία φράση από τον Ντοστογιέφσκι "Αγαπητέ μου! ν' αγαπάς τους ανθρώπους έτσι όπως είναι, είναι αδύνατον. Και όμως, πρέπει. Και γι' αυτό κοίτα να τους φέρεσαι με καλοσύνη, ανόρεχτα, σφίγγοντας την ψυχή σου από τη δυσοσμία και κλείνοντας τα μάτια σου…".
Ο πατέρας Ηλίας ξεκίνησε την ποιμαντική του ζωή από την Αγία Τριάδα στην κωμόπολη Μέρμπακα λίγα χιλιόμετρα από το Ναύπλιο, όπου για οκτώ χρόνια ποίμανε με τον καλύτερο τρόπο, κατόπιν μετατέθηκε στον Ιερό ναό Αγίας Τριάδος στην μεγαλύτερη συνοικία της πόλης Ναυπλίου, την Πρόνοια, μία ενορία που πέρασαν μεγάλοι και άξιοι Ιερείς, με ποίμνιο από όλα τα κοινωνικά στρώματα αλλά κυρίως την εργατιά. Μαζί τον ιερέα πατέρα Ιωάννη Παπαϊωάννου, ποίμανε για 36 συναπτά έτη. Ώσπου ο χρόνος πέρασε και συμπλήρωσε πλέον τα χρόνια του κι όπως ο ίδιος λέει έφτασε ο καιρός να σας αφήσω παιδιά μου ,να ξεκουραστώ και εγώ ,θα είμαι όμως πάντα κοντά σας με την προσευχή μου ,με το κομποσκοίνι μου, θα έρχομαι να σας βλέπω, θέλω να φύγω με χαρά με αξιοπρέπεια ,έτσι όπως ήρθα.
Ο πατέρας Ηλίας ,όπως είπαμε ήρθε στην Αργολίδα πριν 46 χρόνια από την γενέτειρα του, την όμορφη πόλη της Τσακωνιάς,τον Τυρό. Πατέρας ο ίδιος πέντε τέκνων, παντρεμένος με την πολυαγαπημένη του παπαδιά την Αγγελική.
Στην αγρυπνία που έγινε στον ιερό ναό της Αγίας Τριάδος ,ήταν όλοι εκεί, οι Ιερείς ,ο πατέρας Γεώργιος Μυτροσύλης, ο πατέρας Αναστάσιος Ράπτης, ο πατέρας Γεώργιος Λεονάρδος από την Επίδαυρο, οι πατέρες Κωνσταντίνος και Παναγιώτης Δήμας , ο πατέρας Ιωάννης Καλαιτζής, ο πατέρας Ηλίας Ιωαννίδης και ο ιεροδιάκονος της Μητροπόλεως Αργολίδος Γεώργιος Ράπτης, όλοι τους πνευματικά τέκνα του παππούλη. Στο τέλος της θείας λειτουργίας όλοι βουρκωμένοι αποχαιρέτησαν τον πατέρα τους ,τον Ιερέα Πατέρα Ηλία, ο καθένας με τον δικό του τρόπο ,εξάλλου ο παππούλης δεν ξεχώριζε κανένα ,όπως άλλωστε κάνει κάθε πατέρας στα παιδιά του, δέχθηκε τα δώρα τους ,την αγάπη τους. Εκείνος τους αποχαιρέτησε όλους έναν προς έναν με μία ευχή , "ΘΑ ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ" Ευχαρίστησε τον μητροπολίτη Αργολίδος κ.κ Ιάκωβο, τον θεοφιλέστατο επίσκοπο κ. Καλλίνικο, καθώς και τον τωρινό Δήμαρχο Ναυπλίου Δ. Κωστούρο που του έκανε την τιμή να είναι εκεί.
Όλοι θα σε θυμόμαστε πατέρα Ηλία, θα προσευχόμαστε για εσένα όπως μας έμαθες εσύ να κάνουμε , θα προσευχόμαστε και για την παπαδιά σου, εξάλλου πώς να ξεχάσουμε την Μεγάλη εβδομάδα στην ενορία μας, στην πρόνοια Ναυπλίου ,όταν Μ. Πέμπτη σήκωνες τον σταυρό και έλεγες με τα μάτια βουρκωμένα "ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΕΜΑΤΑΙ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ…" κι όλοι μαζί με εσένα έκλαιγαν …. Πώς να ξεχάσουμε τις ατέλειωτες ώρες και τον ζήλο να φτιάξεις τον επιτάφιο της ενορίας μας ,παρά την κούραση σου ,εκεί καθόσουνα μέχρι το πρωί.
Κλείνοντας με μία φράση από τον Ντοστογιέφσκι "Αγαπητέ μου! ν' αγαπάς τους ανθρώπους έτσι όπως είναι, είναι αδύνατον. Και όμως, πρέπει. Και γι' αυτό κοίτα να τους φέρεσαι με καλοσύνη, ανόρεχτα, σφίγγοντας την ψυχή σου από τη δυσοσμία και κλείνοντας τα μάτια σου…".
