Προορισμός μας η τοποθεσία Κατσιμίδι. Ένας χώρος με απέραντο πράσινο και πολύχρωμα λουλούδια ήταν το μέρος που θα γινόταν για λίγες έστω ώρες ο επίγειος παράδεισός μας. Ξεχαστήκαμε… γελάσαμε, παίξαμε όσο δεν πάει άλλο, φάγαμε όλοι μαζί και προσευχηθήκαμε.
Όσο περνούσε η ώρα τόσο μας άρεσε που ήμασταν όλοι μαζί. Στο τέλος συγκεντρωθήκαμε όλοι μας γύρω από τον π. Γεώργιο για να μας μιλήσει όπως κάθε φορά για Εκείνον που ήταν η αιτία για όλα όσα ζήσαμε όχι μόνο εκείνη την ημέρα, αλλά και από την αρχή του κατηχητικού έτους μέχρι σήμερα.
Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Μια λύπη αγκάλιασε τις σκέψεις μας ξαφνικά αλλά αμέσως τη διαδέχτηκε η χαρά της αντάμωσης.
Το κατηχητικό δεν έχει τελειώσει ακόμη…
