Η Πανήγυρη της Αγίας Φωτεινής Νέας Σμύρνης

Ἑ­ορ­τά­στη­κε κι ἐφέ­τος μέ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή με­γα­λο­πρέ­πεια κα­τά τό δι­ή­με­ρο 1-2 Ἰ­ου­νί­ου ἡ με­γά­λη πα­νή­γυ­ρη τῆς Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος καί Ἰ­σα­πο­στό­λου Ἁ­γί­ας Φω­τει­νῆς, προ­στά­τι­δος καί πο­λι­ού­χου τῆς πό­λε­ώς μας, στόν ὁ­μώ­νυ­μο Μη­τρο­πο­λι­τι­κό μας Να­ό.

Τό Σάβ­βα­το 1 Ἰ­ου­νί­ου, πα­ρα­μο­νή τῆς ἑ­ορ­τῆς καί ὥ­ρα 7.30’, ἐ­ψά­λη ὁ Μέ­γας Πα­νη­γυ­ρι­κός Ἑ­σπε­ρι­νός τῆς ἑ­ορ­τῆς. Χο­ρο­στά­τη­σε καί κή­ρυ­ξε τόν θεῖ­ο λό­γο ὁ Σε­βα­σμ. Μη­τρο­πο­λί­της Ρε­θύ­μνης καί Αὐ­λο­πο­τά­μου κ. Εὐ­γέ­νιος. Συγ­χο­ρο­στά­τη­σαν ὁ Σε­βα­σμ. Μη­τρο­πο­λί­της Ξάν­θης καί Πε­ρι­θε­ω­ρί­ου κ. Παν­τε­λε­ή­μων καί ὁ Σε­βα­σμ. Ποι­με­νάρ­χης μας κ. Συμεών.

Τό πρωΐ τῆς Κυ­ρια­κῆς χο­ρο­στά­τη­σε στόν Ὄρ­θρο, προ­έ­στη τῆς πο­λυ­αρ­χι­ε­ρα­τι­κῆς θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας καί ὁ­μί­λη­σε ὁ Σε­βα­σμ. Μη­τρο­πο­λί­της Ξάν­θης κ. Παν­τε­λε­ή­μων. 

Τό ἀ­πό­γευ­μα τῆς Κυ­ρια­κῆς στίς 6.30 ἐ­ψά­λη ὁ Με­θέ­ορ­τος Ἑ­σπε­ρι­νός χο­ρο­στα­τοῦν­τος τοῦ Σε­βα­σμ. Ρε­θύ­μνης κ. Εὐ­γε­νί­ου καί ἀ­κο­λού­θη­σε ἡ πάν­δη­μη λι­τα­νεί­α τῆς εἰ­κό­νος τῆς Ἁ­γί­ας Φω­τει­νῆς. Ἡ συμ­με­το­χή τῶν πι­στῶν ἐ­φέ­τος ἦ­ταν με­γα­λύ­τε­ρη ἀ­πό κά­θε ἄλ­λη χρο­νιά. Στήν κεν­τρι­κή Πλα­τεί­α τῆς πό­λε­ως ἀ­να­πέμ­φθη­κε ἡ κα­θι­ε­­ρω­μέ­νη Δέ­η­ση καί ὁ Σε­βα­σμ. Μη­τρο­πο­λί­της μας κ. Συμεών ἀ­πηύ­θυ­νε τόν ἀ­κό­λου­θο χαι­ρε­τι­σμό : «Ἑ­όρ­τια ἡ­μέ­ρα γιά τήν πό­λη μας ἡ ση­με­ρι­νή, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί. Μέ­σα στό φῶς τῆς εὐ­λο­γη­μέ­νης αὐ­τῆς ἀ­να­στά­σι­μης πε­ρι­ό­δου ἑ­ορ­τά­ζου­με τή μνή­μη τῆς ἐν­δό­ξου πο­λι­ού­χου καί προ­στά­τι­δός μας Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­ας Φω­τει­νῆς. Αὐ­τή τήν ὥ­ρα ὅ­λοι μας λι­τα­νεύ­ου­με τήν ἱ­ε­ρή εἰ­κό­να τῆς Ἁ­γί­ας. Οἱ Σε­βα­σμ. ἀ­δελ­φοί Ἱ­ε­ράρ­χες, πού τι­μοῦν μέ τή συμ­με­το­χή τους τήν πα­νή­γυ­ρή μας, ὁ ἱ­ε­ρός Κλῆ­ρος τῆς Μη­τρο­πό­λε­ώς μας, οἱ ἄρ­χον­τές μας καί ὅ­λοι ἐ­σεῖς, ὁ πι­στός λα­ός τοῦ Θε­οῦ. Βρι­σκό­μα­στε στήν καρ­διά τῆς πό­λε­ώς μας, στήν Κεν­τρι­κή της Πλα­τεί­α. Καί μέ ὅ­λη τή θέρ­μη τῆς καρ­διᾶς μας ἱ­κε­τεύ­ου­με τόν ἀ­να­στη­μέ­νο Κύ­ριό μας νά μᾶς εὐ­λο­γή­σει. Τήν πό­λη μας. Τίς οἰ­κο­γέ­νει­ές μας. Τά παι­διά μας· μι­κρούς καί με­γά­λους. Ἰ­δι­αι­τέ­ρως αὐ­τή τήν ἱ­ε­ρή ὥ­ρα πα­ρα­κα­λοῦ­με τόν Θε­ό καί ἐ­πι­κα­λού­μα­στε τίς πρε­σβεῖ­ες τῆς ἁ­γί­ας Φω­τει­νῆς γιά τούς ἀρ­ρώ­στους ἀ­δελ­φούς μας. Γιά ὅ­λους ἐ­κεί­νους πού δο­κι­μά­ζον­ται κα­θη­λω­μέ­νοι στό κρε­βά­τι τοῦ πό­νου. Πού ὑ­πο­φέ­ρουν. Πού πο­νοῦν. Πού δι­α­πι­στώ­νουν τίς δυ­νά­μεις τους νά τούς ἐγ­κα­τα­λεί­πουν. Πού δι­αι­σθά­νον­ται ὅ­τι πλη­σιά­ζει ἡ ὥ­ρα τοῦ θα­νά­του. Προ­σευ­χό­μα­στε ἀ­κό­μα καί γιά ὅ­λους αὐ­τούς —συγ­γε­νεῖς, ἰα­τρούς, νο­ση­λευ­τές— πού ση­κώ­νουν τό βά­ρος τῆς νο­ση­λεί­ας, τῆς φρον­τί­δας καί τῆς συμ­πα­ρά­στα­σης σέ κά­θε ἀ­σθε­νῆ συ­νάν­θρω­πό μας. Ὅ­ποι­ος κι ἄν εἶ­ναι. Ἕλ­λη­νας ἤ ξέ­νος. Πλού­σιος ἤ φτω­χός. Λευ­κός ἤ μαῦ­ρος. Χρι­στια­νός ἤ ἀλ­λό­θρη­σκος. Ἡ ἀρ­ρώ­στια καί ὁ πό­νος, ἀ­δελ­φοί μου, δέν κά­νει δι­α­κρί­σεις. Καί φυ­σι­κά, οὔ­τε ἡ ἀ­γά­πη καί ἡ ἀν­θρω­πιά. Νά τούς ἐ­νι­σχύ­ει ὁ Κύ­ριος. Νά τούς φω­τί­ζει. Νά τούς ἀ­ξι­ώ­νει νά ἐκ­πλη­ρώ­νουν τό ἱ­ε­ρό χρέ­ος τους μέ αἴ­σθη­μα εὐ­θύ­νης, μέ χα­ρά, μέ εἰ­λι­κρι­νῆ ἀ­γά­πη, μέ τό χα­μό­γε­λο στά χεί­λη. Χρι­στός ἀ­νέ­στη, ἀ­δελ­φοί μου. Χρό­νια πολ­λά καί ἀ­να­στά­σι­μα!­».