Στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών συλλειτούργησαν ο Πατριάρχης Μόσχας και πάσης Ρωσίας κ. Κύριλλος και
ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος.
Συλλειτούργησαν και συμπροσευχήθηκαν Αρχιερείς και κληρικοί των δύο Εκκλησιών, ενώ παραβρέθηκαν εκπρόσωποι της κυβέρνησης, της τοπικής αυτοδιοίκησης, ακαδημαϊκοί, κληρικοί και λαϊκοί από διάφορες περιοχές.
Στην ομιλία του ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε στους μακραίωνους αδελφικούς δεσμούς μεταξύ των δύο Εκκλησιών τονίζοντας πως "μας συνδέουν κοινές ιστορικές μνήμες και κοινοί αγώνες και επιπλέον μας ενώνουν η μυστηριακή ζωή καί ἡ κοινή μαρτυρία κατά τήν ἐκπλήρωση τῆς ἀποστολῆς μας στόν σύγχρονο κόσμο.
Ἡ οἰκοδόμηση τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι κάτι δεδομένο, ἀλλά ἐπιβεβαιώνεται μέσα στήν ἐμπειρία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος. Εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τοῦ διαρκοῦς ἀγῶνος τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος, ἔκφραση τῆς εὐχαριστιακῆς συνειδήσεως τῆς Ἐκκλησίας καί ἀντανάκλαση τῆς κοινωνίας τῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἐντέλει, ἡ Ἐκκλησία, μέσα ἀπό τή δι ακονία τοῦ θείου λόγου καί τῶν ἱερῶν μυστηρίων, ἐκτείνεται μεταφέροντας τήν ἀγάπη Της πρός ὅλους τούς ἀν θρώπους, τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, ὅπως καί πρός σύνολη τή δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Κάτι τέτοιο ἐπιτυγχάνεται μέ κινήσεις σταυρικοῦ ἤθους πού φωτίζονται ἀπό ἀναστάσιμη ἐλπίδα, κατά τόν τύπο τοῦ Κυρίου μας."
Ο Αρχιεπίσκοπος, ωστόσο, πρόσθεσε πως "παρά τή διοικητική κατάτμηση, ἡ Ὀρθοδοξία παραμένει ἑνωμένη μέ τήν κοινή πίστη καί μέ τόν ἱερό αὐτό σύνδεσμο τῆς εἰρήνης καί τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης, ἡ ὁποία δέν γνωρίζει ὅρια καί διά τῆς ὁποίας διαχρονικῶς δι ασφαλίζεται ἡ ἑνότητα καί ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας. Μολονότι κάθε μία ἀπό τίς τοπικές Ἐκκλησίες διατηρεῖ τίς δικές της ἰδιαιτερότητες, ὅλες μαζί συναποτελοῦν τά ζωντανά μέλη ἑνός ἑνιαίου Σώματος, τό ὁποῖο συγκροτεῖται εὐχαριστιακά μέ τήν ἔμπρακτη πίστη «εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστο λικήν» κοινότητα", ενώ ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας "εὔχομαι ὁλόψυχα αὐτή ἡ πηγή τῆς ζωῆς, ἡ κοινή ἐλπίδα καί πίστη μας πρός τόν Ἰησοῦ Χριστό, νά ἐνδυναμώνει τούς πιστούς λαούς μας σέ μία ἐποχή συνεχῶς μεταβαλλόμενη, σέ μία ἐποχή πού ζητᾶ περισσότερο ἀπό ποτέ τήν κοινή μαρτυρία τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, τῆς ἀδιάκριτης ἀγάπης, τῆς ἀνιδιοτελοῦς προσφορᾶς καί τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος."
Ο Πατριάρχης στην αντιφώνησή του αναφέρθηκε στη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή λέγοντας πως "αντικατοπτρίζει κάλλιστα ολόκληρη αυτή τη Θεία οικονομία. Αυτή η διδακτική ιστορία την οποία μας μετέφερε ο Άγιος Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, εμπεριέχει το παν: οι ηθικές αρχές της ζωής, η υπέρβαση των εθνικών διακρίσεων και η υπεροχή του πνευματικού έναντι του υλικού", ενώ πρόσθεσε πως Είναι κοινή η μαρτυρία μας ότι δεν πιστεύουμε εις μάτην. Δεν ανήλθε εις μάτην ο Σωτήρας μας επί Σταυρού, ούτε εις μάτην κατήλθε στο βυθό του Άδη. Δεν προσέφεραν εις μάτην τις ζωές τους υπέρ Χριστού οι άγιοι μάρτυρες και νεομάρτυρες. Λέγουμε ότι όπως και παλαιότερα δι΄εμάς τους χριστιανούς δεν έπαυσαν να ισχύουν στη ζωή μας οι αρχές της ελεημοσύνης και της ηθικής καθαρότητας, ότι δεν υπάρχουν στη ζωή μας ούτε κινούμεθα από τα ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την εν πίστει ενότητά μας, ότι το ουσιαστικό στη λατρεία μας του Θεού δεν είναι η τυπική εφαρμογή των εθίμων και τελετών, αλλά να μείνει άσβεστο εις το διηνεκές το πνεύμα μας, και ότι το πνευματικό και όχι το υλικό θέτουμε, όπως και παλαιότερα, εις κεφαλήν γωνίας".
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Πατριάρχης επισημαίνει πως "σήμερα λαοί πολλών χωρών με μακραίωνη ιστορία του χριστιανισμού αντιμετωπίζουν μια πολύ σοβαρή πολιτιστική πρόκληση: να ζουν με το Θεό ή χωρίς Αυτόν, να δεχθούν ως κανόνα την άρση παντός ηθικού περιορισμού ή να έχουν ως γνώμονα την ανατεθείσα υπό Αυτού σε μας ευθύνη του λόγου και των πράξεων, των ψηφιζομένων νόμων και γενικώς της κατευθύνσεως της ζωής. Υπό αυτές τις περιστάσεις ιδιαίτερος αναδεικνύεται ο ρόλος της Εκκλησίας, η οποία σε κάθε τόπο της παρουσίας της, είτε στην Ελλάδα, είτε στην Ρωσία, είτε στην Ουκρανία, είτε στη Λευκορωσία, είτε στη Μολδαβία ή σε υπόλοιπες χώρες, δεν παύει να υπενθυμίζει εκείνη την υψηλή κλήση, την οποία κληρονομήσαμε από του Χριστού, να είμεθα δηλονότι, το άλας του σύμπαντος κόσμου, να είμεθα φώς όλης της οικουμένης, να είμεθα ζύμη ολόκληρης της ανθρωπότητας".
Αναφέρθηκε, επίσης ο Πατριάρχης στην κοινή πίστη των δύο λαών υπογραμμίζοντας πως "παρά τις διαφορές γλώσσης, εθίμων και ακόμα τινές τελετουργικές λεπτομέρειες, έχουμε ένα πάρα πολύ μεγαλύτερο και σημαντικότερο ενοποιητικό στοιχείο και αυτό είναι της αγάπης μας προς τον Θεό, της εν πίστει ζωής μας, της κοινής προοπτικής της αιωνιότητος, η οποία μας ενδυναμώνει στον πνευματικό μας αγώνα και κατευθύνει το έργο μας".
ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος.
Συλλειτούργησαν και συμπροσευχήθηκαν Αρχιερείς και κληρικοί των δύο Εκκλησιών, ενώ παραβρέθηκαν εκπρόσωποι της κυβέρνησης, της τοπικής αυτοδιοίκησης, ακαδημαϊκοί, κληρικοί και λαϊκοί από διάφορες περιοχές.
Στην ομιλία του ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε στους μακραίωνους αδελφικούς δεσμούς μεταξύ των δύο Εκκλησιών τονίζοντας πως "μας συνδέουν κοινές ιστορικές μνήμες και κοινοί αγώνες και επιπλέον μας ενώνουν η μυστηριακή ζωή καί ἡ κοινή μαρτυρία κατά τήν ἐκπλήρωση τῆς ἀποστολῆς μας στόν σύγχρονο κόσμο.
Ἡ οἰκοδόμηση τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι κάτι δεδομένο, ἀλλά ἐπιβεβαιώνεται μέσα στήν ἐμπειρία τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος. Εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τοῦ διαρκοῦς ἀγῶνος τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος, ἔκφραση τῆς εὐχαριστιακῆς συνειδήσεως τῆς Ἐκκλησίας καί ἀντανάκλαση τῆς κοινωνίας τῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἐντέλει, ἡ Ἐκκλησία, μέσα ἀπό τή δι ακονία τοῦ θείου λόγου καί τῶν ἱερῶν μυστηρίων, ἐκτείνεται μεταφέροντας τήν ἀγάπη Της πρός ὅλους τούς ἀν θρώπους, τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, ὅπως καί πρός σύνολη τή δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Κάτι τέτοιο ἐπιτυγχάνεται μέ κινήσεις σταυρικοῦ ἤθους πού φωτίζονται ἀπό ἀναστάσιμη ἐλπίδα, κατά τόν τύπο τοῦ Κυρίου μας."
Ο Αρχιεπίσκοπος, ωστόσο, πρόσθεσε πως "παρά τή διοικητική κατάτμηση, ἡ Ὀρθοδοξία παραμένει ἑνωμένη μέ τήν κοινή πίστη καί μέ τόν ἱερό αὐτό σύνδεσμο τῆς εἰρήνης καί τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης, ἡ ὁποία δέν γνωρίζει ὅρια καί διά τῆς ὁποίας διαχρονικῶς δι ασφαλίζεται ἡ ἑνότητα καί ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας. Μολονότι κάθε μία ἀπό τίς τοπικές Ἐκκλησίες διατηρεῖ τίς δικές της ἰδιαιτερότητες, ὅλες μαζί συναποτελοῦν τά ζωντανά μέλη ἑνός ἑνιαίου Σώματος, τό ὁποῖο συγκροτεῖται εὐχαριστιακά μέ τήν ἔμπρακτη πίστη «εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστο λικήν» κοινότητα", ενώ ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας "εὔχομαι ὁλόψυχα αὐτή ἡ πηγή τῆς ζωῆς, ἡ κοινή ἐλπίδα καί πίστη μας πρός τόν Ἰησοῦ Χριστό, νά ἐνδυναμώνει τούς πιστούς λαούς μας σέ μία ἐποχή συνεχῶς μεταβαλλόμενη, σέ μία ἐποχή πού ζητᾶ περισσότερο ἀπό ποτέ τήν κοινή μαρτυρία τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης, τῆς ἀδιάκριτης ἀγάπης, τῆς ἀνιδιοτελοῦς προσφορᾶς καί τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος."
Ο Πατριάρχης στην αντιφώνησή του αναφέρθηκε στη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή λέγοντας πως "αντικατοπτρίζει κάλλιστα ολόκληρη αυτή τη Θεία οικονομία. Αυτή η διδακτική ιστορία την οποία μας μετέφερε ο Άγιος Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, εμπεριέχει το παν: οι ηθικές αρχές της ζωής, η υπέρβαση των εθνικών διακρίσεων και η υπεροχή του πνευματικού έναντι του υλικού", ενώ πρόσθεσε πως Είναι κοινή η μαρτυρία μας ότι δεν πιστεύουμε εις μάτην. Δεν ανήλθε εις μάτην ο Σωτήρας μας επί Σταυρού, ούτε εις μάτην κατήλθε στο βυθό του Άδη. Δεν προσέφεραν εις μάτην τις ζωές τους υπέρ Χριστού οι άγιοι μάρτυρες και νεομάρτυρες. Λέγουμε ότι όπως και παλαιότερα δι΄εμάς τους χριστιανούς δεν έπαυσαν να ισχύουν στη ζωή μας οι αρχές της ελεημοσύνης και της ηθικής καθαρότητας, ότι δεν υπάρχουν στη ζωή μας ούτε κινούμεθα από τα ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την εν πίστει ενότητά μας, ότι το ουσιαστικό στη λατρεία μας του Θεού δεν είναι η τυπική εφαρμογή των εθίμων και τελετών, αλλά να μείνει άσβεστο εις το διηνεκές το πνεύμα μας, και ότι το πνευματικό και όχι το υλικό θέτουμε, όπως και παλαιότερα, εις κεφαλήν γωνίας".
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Πατριάρχης επισημαίνει πως "σήμερα λαοί πολλών χωρών με μακραίωνη ιστορία του χριστιανισμού αντιμετωπίζουν μια πολύ σοβαρή πολιτιστική πρόκληση: να ζουν με το Θεό ή χωρίς Αυτόν, να δεχθούν ως κανόνα την άρση παντός ηθικού περιορισμού ή να έχουν ως γνώμονα την ανατεθείσα υπό Αυτού σε μας ευθύνη του λόγου και των πράξεων, των ψηφιζομένων νόμων και γενικώς της κατευθύνσεως της ζωής. Υπό αυτές τις περιστάσεις ιδιαίτερος αναδεικνύεται ο ρόλος της Εκκλησίας, η οποία σε κάθε τόπο της παρουσίας της, είτε στην Ελλάδα, είτε στην Ρωσία, είτε στην Ουκρανία, είτε στη Λευκορωσία, είτε στη Μολδαβία ή σε υπόλοιπες χώρες, δεν παύει να υπενθυμίζει εκείνη την υψηλή κλήση, την οποία κληρονομήσαμε από του Χριστού, να είμεθα δηλονότι, το άλας του σύμπαντος κόσμου, να είμεθα φώς όλης της οικουμένης, να είμεθα ζύμη ολόκληρης της ανθρωπότητας".
Αναφέρθηκε, επίσης ο Πατριάρχης στην κοινή πίστη των δύο λαών υπογραμμίζοντας πως "παρά τις διαφορές γλώσσης, εθίμων και ακόμα τινές τελετουργικές λεπτομέρειες, έχουμε ένα πάρα πολύ μεγαλύτερο και σημαντικότερο ενοποιητικό στοιχείο και αυτό είναι της αγάπης μας προς τον Θεό, της εν πίστει ζωής μας, της κοινής προοπτικής της αιωνιότητος, η οποία μας ενδυναμώνει στον πνευματικό μας αγώνα και κατευθύνει το έργο μας".
Πηγή εδώ
