Καλοκαίρι! Συνδυασμένο μέ τό ταξίδι. Μέ μια χούφτα ἁλμύρα στό σῶμα καί μιά χαλάρωση στήν ψυχή μας. Ἀφορμή νά γευθοῦμε την ὀμορφιά τῆς θάλασσας ἤ τήν ἀρχοντιά τοῦ βουνοῦ. Νά ἀλλάξουμε παραστάσεις καί νά πάρουμε δυνάμεις γιά τόν ἐπερχόμενο χειμώνα.
Διακοπές! Μιά λέξη πού ἀγκαλιάζει τά ὄνειρα, τίς προσδοκίες καί τίς ἐλπίδες μιᾶς ὁλόκληρης χρονιᾶς, μαζί μέ τήν κατάθεση πολλῶν θυσιαστικῶν οἰκονομιῶν γι’ αὐτό τό ταξίδι στ’ ὄνειρο. Κι ὅμως γιά τούς περισσότερους μένουν ἀνεξαργύρωτες οἱ ὅποιες θυσίες καί φροῦδες οἱ ὀνειρικές ἐλπίδες τους. Ὄχι γιατί ἡ χαλάρωση κράτησε λίγο καί ἡ ἀπόλαυση κόπηκε ἀπότομα. Ἀλλά γιατί οἱ πόθοι τους ἄλλη μιά φορά μεῖναν ἀνεκπλήρωτοι καί τ’ ὀξυγόνο δέν ἀναζωογόνησε τά πνευμόνια τῆς ψυχῆς τους.
Πόσο εὔκολο εἶναι ἀλήθεια, καθώς ἀρχίζεις νά σχεδιάζεις καί νά ἑτοιμάζεσαι γιά τήν ἀναχώρηση τῶν διακοπῶν σου, νά ἀρνηθεῖς ὅλον αὐτόν τόν πολυδιαφημισμένο σύγχρονο τρόπο διακοπῶν καί νά ἐπιδοτήσεις σέ ἐπιλογές πού μπορεῖ νά φαντάζουν ντεμοντέ, ἀλλά περιέχουν ἐμπειρίες ζωῆς ἀληθινῆς καί χαρίζουν πραγματικά τήν ἔξοδο ἀπό τήν ἀσφυκτική καθημερινότητα; Δύσκολο; Ἀκατόρθωτο; Κι ὅμως ὑποπτεύθηκες ποτέ ὅτι μπορεῖ νά κρύβει το κλειδί γιά ν᾽ ἀνοίξει ἡ πόρτα στῆς ψυχῆς σου τη χαλάρωση καί στοῦ σώματος τήν ἀνάπαυση;
Καί ἴσως τό πρῶτο βῆμα νά εἶναι ν’ ἀρνηθεῖς τήν ἀπατηλή «ἐλευθερία» σου, κάνοντας διακοπές μέ τήν παρέα σου, καί νά ζήσεις τίς διακοπές σου μέ τήν οἰκογένειά σου; Μ’ αὐτή τη «χαμένη» ὁλοχρονίς οἰκογένεια, πού συμβατικά κατάντησε νά ζεῖ σ’ ἕνα σπίτι. Πού σπάνια συναντιέται ἤ τρώει ὅλη μαζί. Σκέφτηκες μήπως εἶναι εὐκαιρία νά τά βρεῖς ἐπιτέλους με τόν πατέρα σου καί νά ἀφουγκρασθεῖς τη φωνή τῆς μάννας σου, πού δέν βρίσκει χρόνο καί ἀφορμή νά σοῦ πεῖ τίς ἀνησυχίες καί τους πόθους τῆς καρδιᾶς της;
Μήπως ἦρθε ἡ ὥρα ν’ ἀρνηθεῖς τό τεράστιο club, στό ὁποῖο συνωστίζονται κάθε βράδυ ἑκατοντάδες ἄνθρωποι τόσο κοντά καί τόσο ξένοι συνάμα; Νά πεῖς ὄχι στά ξενύχτια τῆς ἀλλοπρόσαλλης σύγχρονης «διασκέδασης», πού σοῦ ἐπιβάλλουν συνεπακόλουθα να κοιμᾶσαι ὅλη μέρα, καί νά γνωρίσεις τίς ὀμορφιές τοῦ τόπου μας; Νά βαδίσεις τά δρομάκια πού ὁδηγοῦν στά πανέμορφα κάτασπρα ξωκκλήσια, πού ἀγναντεύουν τή θάλασσα ἤ τις καταπράσινες βουνοπλαγιές καί νά νιώσεις πόσο σέ ἀγαπᾶ ὁ Θεός, χαρίζοντάς σου την ὀμορφιά Του κι ἄς εἶσαι μιά σταλιά ἄνθρωπος;
Νά δρασκελίσεις στό ἐσωτερικό τους ἀνάβοντας τά καντήλια στίς εἰκόνες τῶν ἁγίων καί ν’ ἀφουγκρασθεῖς γιά λίγο τή σιωπή τους, πού θά μιλήσει ἠχηρά καί εὔγλωττα στήν καρδιά σου;
Νά ἔρθεις σ’ ἐπαφή καί ἐπικοινωνία μέ τους ἀνθρώπους τῆς ὑπαίθρου; Μ’ ὅσους ἀπ’ αὐτούς ἀπόμειναν μέσα στήν ἁπλότητά τους νά διασώζουν μιά φυσικότητα καί γνησιότητα τόσο δυσεύρετη στήν προσποιητή συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων τῶν μεγαλουπόλεων; Ν’ ἀνακαλύψεις στήν ἀφτιασίδωτη ἀπ’ τόν δῆθεν «πολιτισμό» μας ἀναστροφή μαζί τους, μιά ἀνθρωπιά πού χάνεται;
Καί γιατί νά προτιμήσεις καί πάλι τίς εὔκολες λύσεις τοῦ fast food; Τοῦ τυποποιημένου πού σέ χορταίνει καθημερινά στό ἐξαντλητικό σου πρόγραμμα καί νά μή γευθεῖς τήν τοπική κουζίνα γεμάτη ἀπό τά τοπικά ἀγαθά, πού θά σε φέρει μέ τό δικό της γευστικό τρόπο πιό κοντά στούς ἀνθρώπους καί στόν τόπο τους;
Εὐκαιρία δέν εἶναι νά βρεθεῖς ταπεινός προσκυνητής σέ ἱερά προσκυνήματα καί νά καταθέσεις πόνους καί πόθους τῆς ψυχῆς σου σε θαυματουργά εἰκονίσματα καί τοπικούς ἁγίους;
Καί τά δειλινά τοῦ δεκαπενταύγουστου νά συντονίσεις τήν καρδιά σου στήν προσευχητική μελωδία τῆς Παράκλησης τῆς Παναγίας μας για νά δρέψεις τήν ὑπέροχη αἴσθηση ὅτι πέρα ἀπό Μητέρα τοῦ Θεανθρώπου εἶναι καί δική μας μάνα; Κι ἄν θές κλεῖσε γιά λίγο τόν ἠλεκτρονικό ὑπολογιστή σου. Βγές ἀπ’ τό ψυχρό διαδίκτυο κι ἄφησε τό θρόισμα τῶν φύλλων, τό κελάρυσμα τῶν νερῶν, τή μελωδία τῶν πουλιῶν ἤ τον φλοῖσβο τῆς θάλασσας νά γίνουν ἠχητική ὑπόκρουση στή μελέτη ἑνός πνευματικοῦ βιβλίου, πού θά θρέψει καί θά τονώσει τήν ψυχή σου.
Καλοκαίρι! Διακοπές!
Εὐκαιρία μοναδική νά χαρίσουμε στόν ἑαυτό μας μιά ἀντιπρόταση ἀπ’ τά καθιερωμένα.
Ν’ ἀνοίξουμε γιά λίγο τόν ὁρίζοντα ἀπ’ αὐτά πού σχεδιάζουν καί κάνουν οἱ πολλοί. Γιατί πραγματικές διακοπές δέν εἶναι ἡ εὐκαιρία ν’ ἁμαρτήσεις. Νά δοκιμάσεις πράγματα πού ὁ κοσμικός τρόπος ζωῆς τόσο ἔντεχνα καί πιεστικά σοῦ ἐπιβάλλει.
Δέν εἶναι ἡ εὐκαιρία γιά ἐφήμερες ἐπιπόλαιες σχέσεις. Ἡ ἀπόλαυση καί ἡ ἀνάπαυση δέν βρίσκονται στή χλιδή, ἀλλά στήν ἁπλότητα. Δέν βρίσκονται στήν ἔνταση καί τον θόρυβο, ἀλλά στήν ἡσυχία τήν ἐξωτερική καί τήν ἐσωτερική.
Δέν βρίσκονται στό ἐπιπόλαιο, τό ἐπιφανειακό καί τό πρόσκαιρο, ἀλλά στό διαχρονικό καί τό ἀληθινό.
Κι εἶναι εὐκαιρία τοῦτο τό καλοκαίρι νά πεῖς ὄχι στό προκλητικό καί τό κοσμοπολίτικο, τό ξενόφερτο καί ἐπιβεβλημένο, καί νηφάλια ν’ ἀκολουθεῖς τό σεμνό, καί παραδοσιακό. Αὐτό πού πραγματικά ὅλοι μας ἔχουμε ἀνάγκη. Καλές διακοπές!…
ΑΤΤΙΚΟΣ
Απόσπασμα από το Περιοδικό “Η Δράση μας”,Ιούνιος-Ιούλιος 2013
Πηγή εδώ
