Με κάθε μεγαλοπρέπεια η Αργολίδα τίμησε τον Άγιο Θεοδόσιο το Νέο στο ομώνυμο μοναστήρι που είναι αφιερωμένο στον Αγιο στην περιοχή Παναρίτη Ναυπλίας.
Στο κατάμεστο από κόσμο μοναστήρι τελέσθηκε Αρχιερατικός εσπερινός χοροστατούντος του τοποτηρητή της Μητροπόλεως Αργολίδος Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας Αλεξάνδρου και με την παρουσία του θεοφιλεστάτου επισκόπου Επιδαύρου Καλλινίκου. Στο τέλος του πανηγυρικού εσπερινού και μετά το θείο κήρυγμα από τον ιεροκήρυκα της Μητροπόλεως Αργολίδος Χρυσοστόμου Παπουλέση, ακολούθησε λιτάνευση της ιερής εικόνας του Αγίου Θεοδοσίου καθώς και των ιερών λειψάνων πέριξ της μονής προς ευλογία των προσκυνητών , που κάθε χρόνο συρρέουν κατά χιλιάδες από όλη την Πελοπόννησο και την Αθήνα για να τιμήσουν τον Άγιο Θεοδόσιο.
Το παρών του φέτος έδωσαν ο υφυπουργός πολιτισμού και αθλητισμού Ι. Ανδριανός ,ο δήμαρχος Ναυπλίου Δ.Κωστούρος, ο πολιτευτής Αργολίδος Β.Σιδέρης ,ο επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης του δήμου Ναυπλίου Χ.Γραμματικόπουλος,ο θεματικός αντιπεριφερειάρχης κ, Πουλάς, ο τέως νομάρχης Αργολίδος Β.Σωτηρόπουλος κα.
Η ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ
Πρόκειται για ένα μοναστήρι που το συναντάμε ανατολικά από το Παναρίτη 8κμ από την πόλη του Ναυπλίου. Ιδρυτής και τιμώμενος Άγιος της μονής υπήρξε ο Αθηναίος ασκητής Θεοδόσιος , που ήταν σύγχρονος του πολιούχου της πόλεως του Άργους Αγίου Πέτρου .Ο Άγιος Θεοδόσιος γεννήθηκε το έτος 862 μχ και ήρθε στην Αργολίδα το 880μχ, όπου ασκήτεψε στο χώρο που βρίσκεται σήμερα η μονή ,μετά από όραμα που είχε δει .Πρώτα έφτιαξε τ ο μικρό ναό αφιερωμένο στον Τίμιο Πρόδρομο και μετά όλα τα υπόλοιπα. Η μονή σήμερα συγκαταλέγεται στις αρχαιότερες της Πελοποννήσου. Πολλά στοιχεία για την πορεία της μονής δεν έχουμε πιθανών μετά το θάνατο του ,γύρω στο 922μχ. Η μονή ερήμωσε από μοναχούς .Λειτούργησε πάλι τον 16 αιώνα , βάση γραπτών μαρτυριών ,χαρακτηριστικά ο Μαλαξός σε υμνολογικό κείμενο χαρακτηρίζει τον Άγιο ως ‘’κλέος και καύχημα Ναυπλίεων και Αργείων’’. Στις αρχές της ενετοκρατίας η μονή μαζί με άλλα μοναστήρι θα δοθεί στην ενετόφιλη κρητική οικογένεια Χορτάτση. Το 1835 η περιουσία της μονής περιήλθε στο κράτος και το μοναστήρι περνά στις διαλυμένες μονές της Αργολίδας. Ανασυστήθηκε και πάλι ως γυναικεία το έτος 1942 από τον Μητροπολίτη Αργολίδος τον μακαριστό Ιωάννη Παπασαράντο. Στο μέσο της μονής δεσπόζει το καθολικό που αποτελεί οικοδόμημα Βυζαντινών χρόνων ,δίχως όμως να αποκαλύπτει την ηλικία του.
Στο Ιερό του καθολικού σώζεται μία αγιογραφία του Αγίου 16 αιώνος. Στο περίβολο του μοναστηριού και στο παρεκκλήσι του Προδρόμου βρίσκεται ο τάφος του Αγίου, φυσικά το ιερό λείψανο το είχαν πάρει όπως συνήθως έκαναν οι Λατίνοι, σώζεται μικρό τεμάχιο του Αγίου και φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού από τις μοναχές .Πάνω από το παρεκκλήσιο του Προδρόμου έχει ταφεί ο Μητροπολίτης Αργολίδας Ιωάννης , ο ανακαινιστής της μονής ,καθώς κι άλλων αρχιερέων της Μητροπόλεως.
Νοτιότερα της μονής βρίσκεται σπηλιά όπου εκεί ο Άγιος βρήκε καταφύγιο όταν ήρθε στην Αργολίδα. Σήμερα η μοναστική αδελφότητα της μονής αποτελείται από 13 μοναχές με ηγουμένη την γερόντισσα Φοίβη.
Η ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ
Πρόκειται για ένα μοναστήρι που το συναντάμε ανατολικά από το Παναρίτη 8κμ από την πόλη του Ναυπλίου. Ιδρυτής και τιμώμενος Άγιος της μονής υπήρξε ο Αθηναίος ασκητής Θεοδόσιος , που ήταν σύγχρονος του πολιούχου της πόλεως του Άργους Αγίου Πέτρου .Ο Άγιος Θεοδόσιος γεννήθηκε το έτος 862 μχ και ήρθε στην Αργολίδα το 880μχ, όπου ασκήτεψε στο χώρο που βρίσκεται σήμερα η μονή ,μετά από όραμα που είχε δει .Πρώτα έφτιαξε τ ο μικρό ναό αφιερωμένο στον Τίμιο Πρόδρομο και μετά όλα τα υπόλοιπα. Η μονή σήμερα συγκαταλέγεται στις αρχαιότερες της Πελοποννήσου. Πολλά στοιχεία για την πορεία της μονής δεν έχουμε πιθανών μετά το θάνατο του ,γύρω στο 922μχ. Η μονή ερήμωσε από μοναχούς .Λειτούργησε πάλι τον 16 αιώνα , βάση γραπτών μαρτυριών ,χαρακτηριστικά ο Μαλαξός σε υμνολογικό κείμενο χαρακτηρίζει τον Άγιο ως ‘’κλέος και καύχημα Ναυπλίεων και Αργείων’’. Στις αρχές της ενετοκρατίας η μονή μαζί με άλλα μοναστήρι θα δοθεί στην ενετόφιλη κρητική οικογένεια Χορτάτση. Το 1835 η περιουσία της μονής περιήλθε στο κράτος και το μοναστήρι περνά στις διαλυμένες μονές της Αργολίδας. Ανασυστήθηκε και πάλι ως γυναικεία το έτος 1942 από τον Μητροπολίτη Αργολίδος τον μακαριστό Ιωάννη Παπασαράντο. Στο μέσο της μονής δεσπόζει το καθολικό που αποτελεί οικοδόμημα Βυζαντινών χρόνων ,δίχως όμως να αποκαλύπτει την ηλικία του.
Στο Ιερό του καθολικού σώζεται μία αγιογραφία του Αγίου 16 αιώνος. Στο περίβολο του μοναστηριού και στο παρεκκλήσι του Προδρόμου βρίσκεται ο τάφος του Αγίου, φυσικά το ιερό λείψανο το είχαν πάρει όπως συνήθως έκαναν οι Λατίνοι, σώζεται μικρό τεμάχιο του Αγίου και φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού από τις μοναχές .Πάνω από το παρεκκλήσιο του Προδρόμου έχει ταφεί ο Μητροπολίτης Αργολίδας Ιωάννης , ο ανακαινιστής της μονής ,καθώς κι άλλων αρχιερέων της Μητροπόλεως.
Νοτιότερα της μονής βρίσκεται σπηλιά όπου εκεί ο Άγιος βρήκε καταφύγιο όταν ήρθε στην Αργολίδα. Σήμερα η μοναστική αδελφότητα της μονής αποτελείται από 13 μοναχές με ηγουμένη την γερόντισσα Φοίβη.
