Ἡ ἡμερίδα ξεκίνησε μὲ τὴν εἰσήγηση τοῦ κ. Μιχαὴλ Τρίτου, Κοσμήτορα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς καὶ καθηγητῆ στὸ Τμῆμα Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ Α. Π. Θ. μὲ θέμα «Ἡ τιμὴ τῶν ἁγίων στὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησία». Ὁ κ. Τρίτος τόνισε τὴ σημασία τῆς τιμῆς τῶν ἁγίων, «ἀφοῦ ὡς φῶτα θεουργικὰ φανερώνουν τὸ μυστικὸ τῆς ἁγιότητας ἀντιγράφοντας μὲ τὴ ζωή τους τὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἐκδήλωση δὲ τῆς τιμῆς τῶν ἁγίων ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπὸ τὴν ἀνέγερση ναῶν, τὴν προσκύνηση τῶν εἰκόνων καὶ τῶν ἱερῶν τους λειψάνων καὶ τὴν ἐπίκληση τῶν πρεσβειῶν τους. Μάλιστα η Ζ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἀναθεματίζει ὅσους δὲν ἐπικαλοῦνται τὶς πρεσβεῖες τῶν ἁγίων».
Ἡ κ. Βασιλικὴ Παπαδημητρίου, Θεολόγος-Δρ. Βυζαντινῆς Τέχνης τῆς Θεολογικῆς σχολῆς τοῦ Α. Π. Θ. στὴν εἰσήγησή της μὲ θέμα: «Ἡ εἰκονογραφία τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Νέου καὶ ἡ διάδοση τῆς τιμῆς του στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο». Κατὰ τὴν ὁμιλήτρια «οἱ μηχανισμοὶ διάδοσης τῆς τιμῆς ἑνὸς ἁγίου συνήθως δὲν μᾶς εἶναι πολὺ γνωστοί. Στὴν περίπτωση τοῦ ἁγίου Νικολάου διαπιστώσαμε ὅτι ἡ τιμὴ τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Νέου (ἐν Βουναίνῃ) ἐντοπίζεται ἀρχικὰ στὴν κεντρικὴ Ἑλλάδα καὶ διαδόθηκε στὴν εὐρύτερη Μακεδονία καὶ στὴ μεσαιωνικὴ Σερβία τουλάχιστον ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 13ου αἰῶνα, γεγονὸς ποὺ παράλληλα δεικνύει καὶ τὴ στενὴ σχέση Θεσσαλίας-Μακεδονίας. Ἀργότερα, ἴσως, μὲ τὴ μετακίνηση Θεσσαλῶν ἢ μὲ τὴν ἀντιγραφὴ παλαιότερων προτύπων τῶν μετακινούμενων ἁγιογράφων, ἡ τιμὴ τοῦ ἁγίου ἁπλώνεται στὴν Ἤπειρο, στὴν Ἀλβανία, εὐρέως στὴ νότιο Ἑλλάδα καὶ σὲ ὁρισμένα νησιά. Μάλιστα ἡ θέση τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Νέου σὲ ὁρισμένα ἀπὸ τὰ μνημεῖα αὐτὰ εἶναι ἐξόχως τιμητικὴ καὶ φανερώνει τὴν καθιέρωσή του ἀνάμεσα στοὺς βυζαντινοὺς μάρτυρες».
Ὁ π. Βησσαρίων Δουσικιώτης ἀνέπτυξε τὸ θέμα: «Ὁ ἅγιος Βησσαρίων Λαρίσης καὶ Τρίκκης ὁ θαυματουργός. Πτυχὲς ἀπὸ τὴν λαμπρὰν πρωτοποριακὴν δρᾶσιν του». Ὁ π. Βησσαρίων ἀναφέρθηκε στὸν ἅγιο Βησσαρίωνα, μία ἐξέχουσα προσωπικότητα ποὺ δρᾶ τὸ α΄ μισό του 16ου αἰ. στὴν πιὸ ζοφερὴ περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας. «Ἡ φωτεινὴ παρουσία του», τόνισε ὁ π. Βησσαρίων, «εἶναι μία σπάνια περίπτωση ἀρίστου συνδυασμοῦ ὑψηλῶν μέτρων ἁγιότητος καὶ ἐκπληκτικῆς διὰ τὴν ἐποχὴν τοῦ δράσεως μεγίστης κοινωνικῆς, φιλανθρωπικῆς, ἐθνικῆς καὶ πολιτιστικῆς σημασίας. Τὸ πρωτοποριακόν του ἔργο καὶ ἡ ἀκτινοβολία τῶν θαυμάτων του ποὺ ἔφθασε μέχρι τὴν Μολδοβλαχία, μίλησαν δυνατὰ καὶ βρῆκαν βαθιὰ ἀνταπόκριση στὴν ἑλληνικὴ ψυχὴ ποὺ τὸν ἀγάπησε ὑπερβολικά, ἐτίμησε ἐξαιρετικά, σχεδὸν τὸν λάτρευσε καὶ τὸν κατέταξε στοὺς μεγάλους θαυματουργοὺς ἁγίους καὶ κορυφαίους ἐθνικοὺς εὐεργέτες»».
Ὁ κ. Νικόλαος Παπαθεοδώρου, ἰατρός-ἱστορικὸς ἐρευνητὴς μὲ τὴν εἰσήγησή του «Ὁ Ἱ. Ναὸς τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου Λαρίσης. Ἱστορικὴ διαδρομὴ 15 αἰώνων» παρουσίασε συνοπτικὰ τὴν ἱστορία τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου. «Ἱστορικά, ἔχουν ἐντοπισθεῖ διαδοχικὰ», τόνισε ὁ ὁμιλητὴς, «ἕξι ναοὶ ἀφιερωμένοι στὸν πολιοῦχο μας Ἅγιο Ἀχίλλιο, ἐντοπισμένοι σὲ διαφορετικὰ σημεῖα στὸ λόφο τῆς Ἀκροπόλεως, σὲ ἕνα διάστημα 15 αἰώνων: α) Ὁ Βυζαντινὸς ναὸς (6ος αἰ.-ἀρχὲς 16ου αἰ.), β) Ὁ ναὸς τῆς πρώϊμης τουρκοκρατίας (ἀρχὲς 16ου αἰ.-1769), γ) Ἡ Βασιλική του Καλλιάρχη, τῆς ὄψιμης τουρκοκρατίας (1794-1904), δ΄) Ὁ προπολεμικὸς ναὸς (1904-1941), ε) Ὁ μεταβατικὸς ναὸς (παράγκα) (1941-1965) καὶ στ) Ὁ σημερινὸς ναὸς (1965- )». Ἀνέφερε δὲ ἐν συντομία διάφορα ἱστορικὰ καὶ ἀρχιτεκτονικὰ χαρακτηριστικὰ κάθε ναοῦ, μὲ πλούσιο καὶ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀνέκδοτο εἰκονογραφικὸ ὑλικό.
Ἡ τελευταία ὁμιλήτρια κ. Εὐαγγελία Μπουμπουγιατζή, δρ. Ἱστορίας τοῦ Νεότερου Ἑλληνισμοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Δυτικῆς Μακεδονίας εἶχε ὡς θέμα τῆς ἀνακοίνωσής της: «Ὁ Ἰὸν Ἰονέσκου de la Brand, ἀνακαινιστῆς τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου Πυργετοῦ». Στὰ μέσα τοῦ 19ου αἰ. στὸν Πυργετὸ Λαρίσης ἔζησε ἕνας σημαντικὸς ἐπιστήμων, ὁ Ρουμάνος γεωπόνος, οἰκονομολόγος καὶ πολιτικὸς Ἰὸν Ἰονέσκου, ὡς ἐπιστάτης τῶν κτημάτων τοῦ Ρεσὶντ πασᾶ. Ὁ Ἰονέσκου, κατὰ τὴν κ. Μπουμπουγιατζή, «εἶχε προσωπικοὺς καὶ στενὰ φιλικοὺς δεσμοὺς μὲ τοὺς κατοίκους τοῦ χωριοῦ καὶ ἦταν ἐκεῖνος ποὺ ἀνακαίνισε ἐκ θεμελίων τὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Πυργετοῦ. Πρότεινε λύσεις θεσμικὲς καὶ ἐργάστηκε προσωπικὰ μὲ στόχο τὸν προγραμματισμὸ τῆς ἀγροτικῆς καλλιέργειας, τὴν ἵδρυση συνεταιρισμῶν στὴ Θεσσαλία, τὴν αὔξηση τοῦ κέρδους καὶ τὴν ἀρτιότερη παραγωγή. Ἡ παρουσία του στὴν περιοχὴ βελτίωσε, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ εἰσοδήματα τῶν ἰδιοκτητῶν καὶ τοῦ κράτους, τὴν κατάσταση τῶν φτωχῶν ἀγροτῶν».
Ἀκολούθησε μικρὴ ἐνδιαφέρουσα συζήτηση μεταξὺ ὁμιλητῶν καὶ ἀκροατηρίου. Ἡ ἡμερίδα ὁλοκληρώθηκε μὲ τὴν ἀπόδοση ἐπίκαιρων ὕμνων πρὸς τοὺς ἐν Λαρίσῃ ἁγίους ἀπὸ τὴ βυζαντινὴ χορωδία τοῦ συλλόγου Ἱεροψαλτῶν Λαρίσης καὶ Περιχώρων «Κοσμὰς ὁ Μελωδὸς» μὲ χοράρχη τὸν πρόεδρό του κ. Φώτη Κερμελίδη.
Τὴν ἡμερίδα ἔκλεισε ὁ Σεβασμιώτατος μητροπολίτης κ. Ἰγνάτιος. Ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τοὺς ὁμιλητὲς καὶ τὸ πολυπληθὲς ἀκροατήριο, πρωτόγνωρο γιὰ ἡμερίδα, γιὰ τὴ δεύτερη συνεχόμενη συμμετοχή τους καὶ ἐπεσήμανε τὴν ἀνάγκη ἡ ἡμερίδα νὰ γίνει μόνιμος θεσμὸς τῆς πόλεως καὶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Εὐχήθηκε δὲ σὲ ὅλους τους παρισταμένους οἱ Ἅγιοί της Λάρισας νὰ τοὺς ἐνδυναμώνουν, εἰδικὰ στὶς δύσκολες αὐτὲς μέρες γιὰ τὴν πατρίδα μας.
Τὴν ἐκδήλωση συντόνισαν ὁ πρωτοσύγκελος π. Ἀχίλλιος Τσούτσουρας καὶ ὁ κ. Χαράλαμπος Στεργιούλης, δρ. Βυζαντινῆς Φιλολογίας τοῦ Α. Π. Θ., ἐνώ τήν ἐπιμέλεια τῆς ἐκδήλωσης εἴχε ὁ γενικός ἀρχιερατικός επίτροπος π. Ἰγνάτιος Μουρτζανός. Μεταξὺ ἄλλων παρευρέθηκαν ὁ πρόεδρος τοῦ παραρτήματος τῆς Π.Ε.Θ. Λάρισας κ. Ι. Καραμῆτρος, ἐκπαιδευτικοὶ, ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως καὶ πλῆθος κόσμου.
