Χτυπούσαν καμπάνες την ώρα της θανής του. Τις άκουσε και γοργά έτρεξε να προλάβει την λειτουργία του ουρανού. Έτσι ήταν ο παππούς! Δεν ήθελε να χάνει λειτουργία και ακόμη και την στιγμή της αποδέσμευσης από τα γήινα, έτρεξε να προλάβει τα ουράνια… Ένα δάκρυ κύλισε στις παρειές του. Ένα δάκρυ ,που αντιστοιχούσε σε χιλιάδες ομιλίες σαν αυτές που έκανε ως Ιεροκήρυκας οργώνοντας την επαρχία απ’ όπου και αν πέρασε, και μετά ως Επίσκοπος μιλώντας για τον Χριστό, τον Σταυρωμένο Χριστό , Εκείνον που ακολούθησε βαδίζοντας τον δρόμο του Γολγοθά.
Έφυγε πικραμένος ο Δεσπότης μας. Είναι αλήθεια πως η πικρία του επισφραγίστηκε με το τελευταίο δάκρυ , εκεί στην επιθανάτια κλίνη του νοικιασμένου διαμερίσματος στην οδό Ρόδου. Μου θύμισε τον Άγιο Νεκτάριο ,που τόσο πολύ αγαπούσε… Και εκείνος κοιμήθηκε κάπου εκεί κοντά, τον ίδιο μήνα , με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια πικρία για τους παραλειπόμενους … Και έτσι όπως τον ντύναμε με τα αρχιερατικά του άμφια στον θάλαμο του Γ’ κοιμητηρίου , τον είδαμε , όλοι το είδαμε αυτό, ο παππούς ήταν ζεστός παρ’ ότι τον παραλάβαμε από το ψυγείο… Έτσι είναι ! Ο ψυχρός κόσμος γύρω του, δεν κατάφερε τελικά να τον ψυχράνει. Φεύγοντας , γνήσιος αδελφός ο ίδιος , συγχώρησε τους ‘’αδελφούς ‘’ του, που τόσα χρόνια ἐξ ἐναντίας του ἤγγισαν καὶ ἔστησαν, καὶ οἱ ἔγγιστά αυτού ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν…
Αν με ρωτήσεις , τι θυμάσαι από τον παππού, θα σου πω πολλά! Επισφράγισε με την παρουσία του την ζωή μου! Όμως, αυτό που θυμάμαι πάντα είναι μια χαρακτηριστική φράση που έλεγε μετά τον διωγμό του : θα τους δεις , και θα τους λυπηθείς… Μην με ρωτήσεις ποιους εννοούσε , εκείνος ήξερε και αυτοί για τους οποίους το έλεγε , το έζησαν….
Στις 24 Νοεμβρίου 2013 , στον τόπο που αναπαύεται ο παππούς, στην Μονή Ευαγγελισμού Αλιάρτου, κάποιοι που συνεχίζουν να θυμούνται σε πείσμα του χρόνου ,πως ο Λεόντιος συνεχίζει να ζει στις καρδίες όλων όσων τον αγάπησαν πραγματικά, θα τελέσουν μνημόσυνο στην μνήμη του . Μια ανθρώπινη οφειλή , προς έναν κατασυκοφαντημένο επίσκοπο που τον καταδίκασαν οι άνθρωποι και τον δικαίωσε ο Θεός ! Η ώρα της δικαίωσης του δεν ήλθε ακόμα. Θα έρθει όμως η στιγμή που μιλώντας για τον άνθρωπο του ο Θεός , θα σιγήσουν οι άνθρωποι… Και αυτό ,το περιμένω…
Να έχουμε την ευχή σου Γέροντα !
Αρχιμ. Σπυρίδων Ι. Κατσιμπρής
