Ζευγάς έρμος στον κάμπο

Του Βασίλη Χαραλάμπους

Οι διαβατάρικες στιγμές του πρωινού
με βρήκαν συντροφιά το μεσοβορρά
και το βαθύσκιο π’ αργοτυλίγει
τούτη τη διαδρομή με τις πάμπολλες βελανιδιές
ίσαμε την Παναγιά την Μελανδρίνα.

Ξέμακρα οι θύμισες τον Πενταδάκτυλο ανηφορίζουν
πρέπει όμως να βιαστώ για τ’ αγίασμα
που τόσο καιρό φωλιάζει στο παμπάλαιο μοναστήρι.

Θαρρείς και πάλι η Μεγαλόχαρη προσμένει
όπως κείνα τα χρόνια
όπως τότε στο κάθε Πάσχα της Παναγιάς.

Δειλιασμένα μικροπούλια παιχνιδίζουν ακόμη
ανάμεσα στ’ απάτητα ξερόχορτα
παρεμπρός στα κελλία π’ απόμειναν.

Τ΄ άλλο πείσμα μακρυάθε
ακόμη πασκίζει να φυγαδέψει
πως από τούτο το χορταριασμένο στρατί αντικρύ
δειλιασμένα σκλαβόπουλα οδοιπορούσαν
να μάθουν από τον παπακαλόγερο «τα γράμματα».

Ζευγάς έρμος στον κάμπο
ο καημός που γυροφέρνει ίσαμε το σύδενδρο
και την πρωτελπίδα κουβαλά από τότε που φύγαμε.

* Υπάρχουν αναφορές, πως σε τούτο το Μοναστήρι της Παναγίας της Μελανδρίνας, στην κατεχόμενη Επαρχία Κερύνειας, διδάσκονταν από τους μοναχούς «τα γράμματα» στα παιδιά των γύρω χωριών, της Καλογραίας και της Τρυπημένης τον καιρό της Τουρκοκρατίας.

(Από την ποιητική συλλογή "Ασπελία")