Ἐρωτήματα
Σέ τί διαφέρει ἕνα φάρμακο ἀπό ἕνα γιατροσόφι;
Εἶναι δραστικά τά γιατροσόφια ἤ πρόκειται περί ἀπάτης;
Μήπως οἱ γιατροί τά ἀντιμάχονται, ἐπειδή τά θεωροῦν ἀνταγωνιστικά;
Ἔχουν θεραπευθεῖ μέ αὐτά ἀσθενεῖς, τούς ὁποίους ἀδυνατοῦσαν νά θεραπεύσουν οἱ γιατροί;
Μήπως τά περισσότερα φάρμακα ἀπό φυτά δέν ἔχουν προέλθει;
Ἀπαντήσεις
Τό φάρμακο εἶναι δραστική οὐσία, ἡ ὁποία ὑπεισέρχεται στόν ὀργανισμό καί τοῦ διαφοροποιεῖ τήν λειτουργία πρός ὄφελος τοῦ ἀσθενοῦς.Τό φάρμακο εἶναι φαρμάκι. Εἶναι ξένο πρός τόν ὀργανισμό, γι’ αὐτό καί θέλει μεγάλη προσοχή. Ἐάν δώσεις λιγώτερο δέν θεραπεύει, ἐάν δώσεις περισσότερο κάνεις κακό ἤ καί σκοτώνεις.
Τό ἴδιο καί τό γιατροσόφι, φάρμακο εἶναι κι αὐτό, μέ τίς ἑξῆς ὅμως διαφορές:
- Ὑπάρχει περίπτωση νά εἶναι ἕνα ἀδρανές ὑγρό, σκέτη ἀπάτη. Αὐτός πού στό πουλάει δέν ἐλέγχεται ἀπό κανένα. Τό ἴδιο καί ἐκεῖνος πού ἴσως σοῦ τό χαρίσει (τοῦ ἀρκεῖ τό ἀξίωμα τοῦ γιατροῦ!).
- Ἐάν εἶναι δραστική οὐσία, τότε: σέ ποιές δόσεις θά πρέπει νά τό πάρει ὁ καθένας καί γιά πόσο χρονικό διάστημα; θά πρέπει νά ἐπαναλάβει τήν θεραπεία; μήπως ἀντενδείκνυται μέ τά ἄλλα φάρμακα πού τυχόν παίρνει; μήπως ἐπηρεάζει δυσμενῶς ἄλλες νόσους, ἀπό τίς ὁποῖες τυχόν πάσχει (νεφρική ἀνεπάρκεια, σακχ. διαβήτης, ἀρτηριακή ὑπέρταση, ἀρρυθμία, κλπ.).
Ἄρα
Καί σπουδαία φαρμακευτική οὐσία νά περιέχει τό γιατροσόφι, δέν εἶναι «τιτλοποιημένο». Δέν γνωρίζεις δηλαδή τή δοσολογία του, τίς παρενέργειές του, τίς ἀντενδείξεις του, κλπ. Πέραν τούτου ποτέ δέν εἶσαι σίγουρος γιά τόν τρόπο παρασκευῆς του. Ἀπό ποῦ ἔγινε ἡ συλλογή τοῦ φυτοῦ, ἐάν τό δοχεῖο πού περιέχει τό ὑγρό εἶναι καθαρό, κλπ.
Μπορεῖς νά ἐμπιστευθεῖς μόνο τά γιατροσόφια, τά ὁποῖα ἡ παράδοση καί ἡ πεῖρα ἐτῶν τά ἔχει καθιερώσει ἀλλά καί πάλι μέ ἐπιφύλαξη. Ἄς μή ξεχνάμε τίς βεντοῦζες!
Ὑπάρχουν ἀσθένειες περιοδικά ἐμφανιζόμενες (κολίτιδες, γαστρίτιδες, αἱμορροΐδες, κεφαλαλγίες, κλπ). Ἐάν τύχει νά βελτιωθεῖ ἀπό μόνη της ἡ νόσος τήν ἐποχή πού παίρνει ὁ ἀσθενής καί γιατροσόφι, τότε ἄντε νά τοῦ τό βγάλεις ἀπό τό νοῦ, ὅτι δέν ἔγινε καλά ἀπό αὐτό!
Κομπογιαννῖτες
Ἦταν γιατροί ἐπί Τουρκοκρατίας πού πουλοῦσαν γιατροσόφια. Δύο ἦταν τά χαρακτηριστικά τους. Πρῶτον ὅτι εἶχαν πάντοτε μαζί τους ἔνα μαντήλι δεμένο κόπμο, μέσα στό ὁποῖο εἶχαν τά θεραπευτικά τους βότανα καί δεύτερον διέδιδαν ὅτι προήρχοντο ὅλοι τους ἀπό τήν πρωτεύουσα τῆς Ἠπείρου τά Γιάννενα, γιά νά τούς προσδώσει κῦρος. Κόμπο – Γιαννιῶτες, Κομπογιαννῖτες.
Σέ τί διαφέρει ἕνα φάρμακο ἀπό ἕνα γιατροσόφι;
Εἶναι δραστικά τά γιατροσόφια ἤ πρόκειται περί ἀπάτης;
Μήπως οἱ γιατροί τά ἀντιμάχονται, ἐπειδή τά θεωροῦν ἀνταγωνιστικά;
Ἔχουν θεραπευθεῖ μέ αὐτά ἀσθενεῖς, τούς ὁποίους ἀδυνατοῦσαν νά θεραπεύσουν οἱ γιατροί;
Μήπως τά περισσότερα φάρμακα ἀπό φυτά δέν ἔχουν προέλθει;
Ἀπαντήσεις
Τό φάρμακο εἶναι δραστική οὐσία, ἡ ὁποία ὑπεισέρχεται στόν ὀργανισμό καί τοῦ διαφοροποιεῖ τήν λειτουργία πρός ὄφελος τοῦ ἀσθενοῦς.Τό φάρμακο εἶναι φαρμάκι. Εἶναι ξένο πρός τόν ὀργανισμό, γι’ αὐτό καί θέλει μεγάλη προσοχή. Ἐάν δώσεις λιγώτερο δέν θεραπεύει, ἐάν δώσεις περισσότερο κάνεις κακό ἤ καί σκοτώνεις.
Τό ἴδιο καί τό γιατροσόφι, φάρμακο εἶναι κι αὐτό, μέ τίς ἑξῆς ὅμως διαφορές:
- Ὑπάρχει περίπτωση νά εἶναι ἕνα ἀδρανές ὑγρό, σκέτη ἀπάτη. Αὐτός πού στό πουλάει δέν ἐλέγχεται ἀπό κανένα. Τό ἴδιο καί ἐκεῖνος πού ἴσως σοῦ τό χαρίσει (τοῦ ἀρκεῖ τό ἀξίωμα τοῦ γιατροῦ!).
- Ἐάν εἶναι δραστική οὐσία, τότε: σέ ποιές δόσεις θά πρέπει νά τό πάρει ὁ καθένας καί γιά πόσο χρονικό διάστημα; θά πρέπει νά ἐπαναλάβει τήν θεραπεία; μήπως ἀντενδείκνυται μέ τά ἄλλα φάρμακα πού τυχόν παίρνει; μήπως ἐπηρεάζει δυσμενῶς ἄλλες νόσους, ἀπό τίς ὁποῖες τυχόν πάσχει (νεφρική ἀνεπάρκεια, σακχ. διαβήτης, ἀρτηριακή ὑπέρταση, ἀρρυθμία, κλπ.).
Ἄρα
Καί σπουδαία φαρμακευτική οὐσία νά περιέχει τό γιατροσόφι, δέν εἶναι «τιτλοποιημένο». Δέν γνωρίζεις δηλαδή τή δοσολογία του, τίς παρενέργειές του, τίς ἀντενδείξεις του, κλπ. Πέραν τούτου ποτέ δέν εἶσαι σίγουρος γιά τόν τρόπο παρασκευῆς του. Ἀπό ποῦ ἔγινε ἡ συλλογή τοῦ φυτοῦ, ἐάν τό δοχεῖο πού περιέχει τό ὑγρό εἶναι καθαρό, κλπ.
Μπορεῖς νά ἐμπιστευθεῖς μόνο τά γιατροσόφια, τά ὁποῖα ἡ παράδοση καί ἡ πεῖρα ἐτῶν τά ἔχει καθιερώσει ἀλλά καί πάλι μέ ἐπιφύλαξη. Ἄς μή ξεχνάμε τίς βεντοῦζες!
Ὑπάρχουν ἀσθένειες περιοδικά ἐμφανιζόμενες (κολίτιδες, γαστρίτιδες, αἱμορροΐδες, κεφαλαλγίες, κλπ). Ἐάν τύχει νά βελτιωθεῖ ἀπό μόνη της ἡ νόσος τήν ἐποχή πού παίρνει ὁ ἀσθενής καί γιατροσόφι, τότε ἄντε νά τοῦ τό βγάλεις ἀπό τό νοῦ, ὅτι δέν ἔγινε καλά ἀπό αὐτό!
Κομπογιαννῖτες
Ἦταν γιατροί ἐπί Τουρκοκρατίας πού πουλοῦσαν γιατροσόφια. Δύο ἦταν τά χαρακτηριστικά τους. Πρῶτον ὅτι εἶχαν πάντοτε μαζί τους ἔνα μαντήλι δεμένο κόπμο, μέσα στό ὁποῖο εἶχαν τά θεραπευτικά τους βότανα καί δεύτερον διέδιδαν ὅτι προήρχοντο ὅλοι τους ἀπό τήν πρωτεύουσα τῆς Ἠπείρου τά Γιάννενα, γιά νά τούς προσδώσει κῦρος. Κόμπο – Γιαννιῶτες, Κομπογιαννῖτες.
