Ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός μετά τον Εσπερινό, στον οποίο χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Παλαιάς Ζαγοράς κ. Γαλακτίων της Βουλγαρικής Εκκλησίας, με την αρμόζουσα εκκλησιαστική τάξη ενεθρόνισε τον υπό της αδελφότητος εκλεγέντα Καθηγούμενο της παλαιφάτου Ιεράς Μονής, ομιλήσας καταλήλως.
Στην τελετή παρέστησαν κληρικοί εκ Βουλγαρίας και των Μητροπόλεων Αθηνών, Κορίνθου, Μαρωνείας, Αλεξανδρουπόλεως, Κασσανδρίας, Νικαίας, ο Δήμαρχος Σουφλίου κ. Ευάγγελος Πουλιλιός, Βουλευτές του Νομού Έβρου, οι Στρατιωτικές και Αστυνομικές Αρχές της περιοχής και πλήθος πιστών.
Ομιλία Καθηγουμένου Αρχιμανδρίτου Ελπιδοφόρου Λημναίου
«Δοξάζω του Πατρός και Του Υιού την Δύναμη και Πνεύματος Αγίου υμνώ την Εξουσία.
Προσκυνώ την κυρά της Δαδιάς, την αρχόντισσα, έφορο και Ηγουμένη της Μονής μας, την Παναγία μητέρα του Θεού και πάντων ημών, υπερευλογημένη Κυρία μας Θεοτόκο.
Και τολμώ να δρασκελίσω τις βαθμίδες της ηγουμενικής διακονίας με άπειρη ευγνωμοσύνη προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Δαμασκηνό για την άνευ ορίων αγάπη κι εμπιστοσύνη Του προς το πρόσωπο μου που έχει ως αποτέλεσμα την σημερινή μου ενθρόνιση.
Ποτέ δε φαντάστηκα στην ζωή μου ότι ο Θεός θα επεφύλασσε τοιαύτην εκλογή μου ανάμεσα από τους αδελφούς μου. Ούτε ποτέ ονειρεύτηκα σαν ιερόπαις στον Ναό της Μεταμορφώσεως του ομωνύμου Δήμου της Αττικής, όπου γνώρισα το θυμιατό και τα εξαπτέρυγα, ότι θα ετύγχανα ποτέ τέτοιας αξίας. Όμως ο πάντων κύριος Θεός, τότε που τα βήματα της αγάπης μου για Εκείνον και του παιδικού θαυμασμού μου για την Εκκλησία Του με κρατούσαν μέσα στο Άγιο Βήμα, έστειλε τον άνθρωπο της Ιεραποστολής, τον ακαταπαύστως εις διακονίαν του λαού του Θεού πορευόμενο, να γίνει οδοδείκτης και αντιλήπτορας στην ζωή μου. Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου, τον και Πνευματικό μου Πατέρα, κ. Δαμασκηνό. Εκείνος με πήρε από το χέρια των καλών μου γονέων Μιχαήλ και Κωνσταντίνας, που τόσο αγωνίστηκαν για την πρόοδο μου και για το οποίο τους ευχαριστώ, και έγινε νυμφαγωγός μου στην Εκκλησία. Μου έβαλε το αγιασμένο ράσο και μου φόρεσε το διακονικό Οράριο και με την ευχή του με εξαπέστειλε ως τον την ελπίδα φέροντα σε διαδοχή του μακαριστού πνευματικού αδελφού μου, διακόνου Νεκταρίου να υπηρετήσω το κατατραυματισμένο από το ατύχημα της 11ης Σεπτεμβρίου 2004 δευτερόθρονο παλαίφατο Πατριαρχείο της Αλεξανδρείας. Εκεί, διηκόνησα δίπλα στον διάδοχο του πολυκλαύστου Πατριάρχου Πέτρου, τον καλό καγαθό Πατριάρχη Θεόδωρο και από τα τίμια πατριαρχικά του χέρια αργότερα φόρεσα το πετραχήλι για να διακονήσω την ομογένεια του Καϊρου στον εκεί Κοινοτικό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου.
Και αν όλα αυτά συνέβησαν στην περασμένη δεκαετία με την πρόνοια Σας Σεβασμιώτατε, σ΄ αυτήν, όλα ξεκίνησαν με την εκλογή Σας ως Ποιμενάρχου τούτης της ευλογημένης εσχατιάς του σημερινού Ελληνικού κράτους. Η αγωνία σας για την πνευματική πρόοδο της Εκκλησιαστικής σας Επαρχίας, αλλά και τα εις πάσαν την Ελλάδα γνωστά φιλομοναχικά Σας αισθήματα από της εποχής που υπηρετούσατε ως Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου και όπου τότε, αρκετές Μονές και Μοναστικές αδελφότητες, δέχθηκαν την ευεργετική αρωγή Σας, έγινε θέληση για να επανδρωθεί η παλαίφατος Μονή μας, αλλά και να ιδρυθεί ακόμα μία, αυτή της Αγίας Σκέπης Νέας Βύσσας.
Δέχθηκα την πρόσκληση Σας και προσήλθα και εγκαταβίωσα στην Ιερά Μονή. Αλλά η μέριμνά Σας ουκ ετελεύτησε εκεί. Μαζί με τους από παλαιότερα εγγεγραμμένους Ιερομονάχους π. Βαρθολομαίο και π. Νικηφόρο μεριμνήσατε ώστε και άλλοι νέοι από την περιοχή του Βορείου Έβρου και αλλαχού να ενταχθούν στην δύναμη της Μονής μας. Με αγάπη αναφέρω πρώτους τους εντοπίους πατέρες Ευσέβιο, Αγαθάγγελο και Κύριλλο αλλά και ακόμα τους από τα πέρατα της Γης συναθροισθέντες πατέρες, τους εξ Ιορδανίας π. Σάββα και τον Αρχιδιάκονο Σας π. Δαμασκηνό, τον εκ Κούβας π. Ιερώνυμο και τον εκ Καλύμνου Μοναχό Μακάριο, όπου αποτελέσαμε την 10μελή αδελφότητα, η οποία μετά από 99 ολόκληρα χρόνια, και αφού η Ιερά Σύνοδος ενέκρινε τον Κανονισμό λειτουργίας της Ιεράς Μονής, προέβη σε εκλογή Ηγουμένου, εμπιστευθείσα παμψηφεί την ελαχιστότητα μου προς τούτο.
Σήμερα η Μονή μας ξεκινά μια νέα σελίδα της ιστορίας της, και μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης ελπίζω πως μαζί με τους εκλεγέντας ηγουμενοσυμβούλους πατέρες Δαμασκηνό και Αγαθάγγελο αλλά και όλη την αδελφότητα, θα πορευθούμε προγράφοντας απάνω σ΄αυτήν την σελίδα, με προσευχή και αγώνα, το μέλλον της ιστορικής Μονής μας ως ιερού φυλακίου της πατρώας πίστεως και των ελληνοχριστιανικών παραδόσεων.
Από αυτήν την θέση ευχαριστώ του αγαπητούς πατέρες για την εμπιστοσύνη τους και υπόσχομαι με αγάπη και συνεργασία να εργασθώ για την πρόοδο της Μονής μας. Ευχαριστώ τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Στάρας Ζαγοράς κ. Γαλακτίων για την εξόχως τιμητική παρουσία Του, τους πατέρες και αδελφούς πού έφτασαν από εγγύς και μακράν για να αποθέσουν στο προσκυνητάρι της Παναγιάς μας, τις υπέρ της αναξιότητος μου προσευχές τους.
Ευχαριστώ τον εντιμότατο Δήμαρχο Σουφλίου κ. Ευάγγελο Πουλιλιό για όλα όσα νυχθημερόν μεριμνά και φροντίζει για την Μονή μας καθώς και όλους τους τοπικούς Πολιτικούς, Δημοτικούς, Στρατιωτικούς και Αστυνομικούς άρχοντες για την συνεργασία μας αλλά και την εδώ σήμερα προσευχητική συμμετοχή τους.
Ευχαριστώ τους κατοίκους όλων των γειτονικών περιοχών που με διάκριση συμπαρίστανται στο νέο ξεκίνημα της Μονής μας, αλλά και για την αποψινή συμπροσευχή τους.
Από βάθους καρδίας δηλώνω προς όλους, ότι Εσείς Σεβασμιώτατε θα είστε και στο όποιο μέλλον μας επιφυλάσσει ο Θεός, ο εμπνευστής και οδοδείκτης μου. Ξέρω ότι πάντοτε θα συνοδοιπορείτε μαζί μας αλλά για να λέμε την αλήθεια θα πρωτοπορείτε. Όταν ήρθαμε εδώ βρήκαμε ένα μοναστήρι έρημο, ένα μοναστήρι που χρειαζόταν άμεσα ανθρώπινη μέριμνα και φροντίδα για ν’ ανακαινιστεί. Μου είπατε πως θα είστε δίπλα μου και το αποδείξατε, όπως παντού και πάντα. Αποφασίσατε να εργαστούμε ώστε το μοναστήρι να ξαναβρεί την παλαιά του αίγλη και το παλαιό του μεγαλείο και εκκινήσαμε, γιατί η πατρική Σας αγάπη αποτελεί για μένα πηγή αναπαύσεως, αλλά και δυνάμεως. Βασίζομαι στην αγάπη που τρέφετε προς την Μονήν μας και Σας διαβεβαιώνω ότι οι επιθυμίες Σας θα είναι εντολές για την αδελφότητα μας. Οι υποδείξεις Σας, επιδιώξεις μας. Οι οραματισμοί Σας, μέριμνά μας.
Σεβασμιώτατε, πατέρες και αδελφοί, μεγάλη η τιμή! Μεγαλυτέρα η ευθύνη! Εύχεσθε και προσεύχεσθε ίνα και τελειώσω ως κληρονόμος του Παραδείσου μετά πάντων των ενθάδε ενασκουμένων αλλά και των εκτός Ιεραποστολικώς εργαζομένων αδελφών και πατέρων μου».
«Δοξάζω του Πατρός και Του Υιού την Δύναμη και Πνεύματος Αγίου υμνώ την Εξουσία.
Προσκυνώ την κυρά της Δαδιάς, την αρχόντισσα, έφορο και Ηγουμένη της Μονής μας, την Παναγία μητέρα του Θεού και πάντων ημών, υπερευλογημένη Κυρία μας Θεοτόκο.
Και τολμώ να δρασκελίσω τις βαθμίδες της ηγουμενικής διακονίας με άπειρη ευγνωμοσύνη προς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Δαμασκηνό για την άνευ ορίων αγάπη κι εμπιστοσύνη Του προς το πρόσωπο μου που έχει ως αποτέλεσμα την σημερινή μου ενθρόνιση.
Ποτέ δε φαντάστηκα στην ζωή μου ότι ο Θεός θα επεφύλασσε τοιαύτην εκλογή μου ανάμεσα από τους αδελφούς μου. Ούτε ποτέ ονειρεύτηκα σαν ιερόπαις στον Ναό της Μεταμορφώσεως του ομωνύμου Δήμου της Αττικής, όπου γνώρισα το θυμιατό και τα εξαπτέρυγα, ότι θα ετύγχανα ποτέ τέτοιας αξίας. Όμως ο πάντων κύριος Θεός, τότε που τα βήματα της αγάπης μου για Εκείνον και του παιδικού θαυμασμού μου για την Εκκλησία Του με κρατούσαν μέσα στο Άγιο Βήμα, έστειλε τον άνθρωπο της Ιεραποστολής, τον ακαταπαύστως εις διακονίαν του λαού του Θεού πορευόμενο, να γίνει οδοδείκτης και αντιλήπτορας στην ζωή μου. Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου, τον και Πνευματικό μου Πατέρα, κ. Δαμασκηνό. Εκείνος με πήρε από το χέρια των καλών μου γονέων Μιχαήλ και Κωνσταντίνας, που τόσο αγωνίστηκαν για την πρόοδο μου και για το οποίο τους ευχαριστώ, και έγινε νυμφαγωγός μου στην Εκκλησία. Μου έβαλε το αγιασμένο ράσο και μου φόρεσε το διακονικό Οράριο και με την ευχή του με εξαπέστειλε ως τον την ελπίδα φέροντα σε διαδοχή του μακαριστού πνευματικού αδελφού μου, διακόνου Νεκταρίου να υπηρετήσω το κατατραυματισμένο από το ατύχημα της 11ης Σεπτεμβρίου 2004 δευτερόθρονο παλαίφατο Πατριαρχείο της Αλεξανδρείας. Εκεί, διηκόνησα δίπλα στον διάδοχο του πολυκλαύστου Πατριάρχου Πέτρου, τον καλό καγαθό Πατριάρχη Θεόδωρο και από τα τίμια πατριαρχικά του χέρια αργότερα φόρεσα το πετραχήλι για να διακονήσω την ομογένεια του Καϊρου στον εκεί Κοινοτικό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου.
Και αν όλα αυτά συνέβησαν στην περασμένη δεκαετία με την πρόνοια Σας Σεβασμιώτατε, σ΄ αυτήν, όλα ξεκίνησαν με την εκλογή Σας ως Ποιμενάρχου τούτης της ευλογημένης εσχατιάς του σημερινού Ελληνικού κράτους. Η αγωνία σας για την πνευματική πρόοδο της Εκκλησιαστικής σας Επαρχίας, αλλά και τα εις πάσαν την Ελλάδα γνωστά φιλομοναχικά Σας αισθήματα από της εποχής που υπηρετούσατε ως Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου και όπου τότε, αρκετές Μονές και Μοναστικές αδελφότητες, δέχθηκαν την ευεργετική αρωγή Σας, έγινε θέληση για να επανδρωθεί η παλαίφατος Μονή μας, αλλά και να ιδρυθεί ακόμα μία, αυτή της Αγίας Σκέπης Νέας Βύσσας.
Δέχθηκα την πρόσκληση Σας και προσήλθα και εγκαταβίωσα στην Ιερά Μονή. Αλλά η μέριμνά Σας ουκ ετελεύτησε εκεί. Μαζί με τους από παλαιότερα εγγεγραμμένους Ιερομονάχους π. Βαρθολομαίο και π. Νικηφόρο μεριμνήσατε ώστε και άλλοι νέοι από την περιοχή του Βορείου Έβρου και αλλαχού να ενταχθούν στην δύναμη της Μονής μας. Με αγάπη αναφέρω πρώτους τους εντοπίους πατέρες Ευσέβιο, Αγαθάγγελο και Κύριλλο αλλά και ακόμα τους από τα πέρατα της Γης συναθροισθέντες πατέρες, τους εξ Ιορδανίας π. Σάββα και τον Αρχιδιάκονο Σας π. Δαμασκηνό, τον εκ Κούβας π. Ιερώνυμο και τον εκ Καλύμνου Μοναχό Μακάριο, όπου αποτελέσαμε την 10μελή αδελφότητα, η οποία μετά από 99 ολόκληρα χρόνια, και αφού η Ιερά Σύνοδος ενέκρινε τον Κανονισμό λειτουργίας της Ιεράς Μονής, προέβη σε εκλογή Ηγουμένου, εμπιστευθείσα παμψηφεί την ελαχιστότητα μου προς τούτο.
Σήμερα η Μονή μας ξεκινά μια νέα σελίδα της ιστορίας της, και μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης ελπίζω πως μαζί με τους εκλεγέντας ηγουμενοσυμβούλους πατέρες Δαμασκηνό και Αγαθάγγελο αλλά και όλη την αδελφότητα, θα πορευθούμε προγράφοντας απάνω σ΄αυτήν την σελίδα, με προσευχή και αγώνα, το μέλλον της ιστορικής Μονής μας ως ιερού φυλακίου της πατρώας πίστεως και των ελληνοχριστιανικών παραδόσεων.
Από αυτήν την θέση ευχαριστώ του αγαπητούς πατέρες για την εμπιστοσύνη τους και υπόσχομαι με αγάπη και συνεργασία να εργασθώ για την πρόοδο της Μονής μας. Ευχαριστώ τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Στάρας Ζαγοράς κ. Γαλακτίων για την εξόχως τιμητική παρουσία Του, τους πατέρες και αδελφούς πού έφτασαν από εγγύς και μακράν για να αποθέσουν στο προσκυνητάρι της Παναγιάς μας, τις υπέρ της αναξιότητος μου προσευχές τους.
Ευχαριστώ τον εντιμότατο Δήμαρχο Σουφλίου κ. Ευάγγελο Πουλιλιό για όλα όσα νυχθημερόν μεριμνά και φροντίζει για την Μονή μας καθώς και όλους τους τοπικούς Πολιτικούς, Δημοτικούς, Στρατιωτικούς και Αστυνομικούς άρχοντες για την συνεργασία μας αλλά και την εδώ σήμερα προσευχητική συμμετοχή τους.
Ευχαριστώ τους κατοίκους όλων των γειτονικών περιοχών που με διάκριση συμπαρίστανται στο νέο ξεκίνημα της Μονής μας, αλλά και για την αποψινή συμπροσευχή τους.
Από βάθους καρδίας δηλώνω προς όλους, ότι Εσείς Σεβασμιώτατε θα είστε και στο όποιο μέλλον μας επιφυλάσσει ο Θεός, ο εμπνευστής και οδοδείκτης μου. Ξέρω ότι πάντοτε θα συνοδοιπορείτε μαζί μας αλλά για να λέμε την αλήθεια θα πρωτοπορείτε. Όταν ήρθαμε εδώ βρήκαμε ένα μοναστήρι έρημο, ένα μοναστήρι που χρειαζόταν άμεσα ανθρώπινη μέριμνα και φροντίδα για ν’ ανακαινιστεί. Μου είπατε πως θα είστε δίπλα μου και το αποδείξατε, όπως παντού και πάντα. Αποφασίσατε να εργαστούμε ώστε το μοναστήρι να ξαναβρεί την παλαιά του αίγλη και το παλαιό του μεγαλείο και εκκινήσαμε, γιατί η πατρική Σας αγάπη αποτελεί για μένα πηγή αναπαύσεως, αλλά και δυνάμεως. Βασίζομαι στην αγάπη που τρέφετε προς την Μονήν μας και Σας διαβεβαιώνω ότι οι επιθυμίες Σας θα είναι εντολές για την αδελφότητα μας. Οι υποδείξεις Σας, επιδιώξεις μας. Οι οραματισμοί Σας, μέριμνά μας.
Σεβασμιώτατε, πατέρες και αδελφοί, μεγάλη η τιμή! Μεγαλυτέρα η ευθύνη! Εύχεσθε και προσεύχεσθε ίνα και τελειώσω ως κληρονόμος του Παραδείσου μετά πάντων των ενθάδε ενασκουμένων αλλά και των εκτός Ιεραποστολικώς εργαζομένων αδελφών και πατέρων μου».
