Ο Όρθρος της Κυριακής 16 Σεπτεμβρίου - Κυριακή μετά την Ύψωσιν

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μετὰ τὸν Ἑξάψαλμον,
Συναπτὴ μεγάλη, μεθ᾿ ἣν ἐκφώνησις·
Ὅτι πρέπει σοι πᾶσα δόξα...
Ἦχος δ´. 

Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχ. α´. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγα­θός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν...
Στίχ. β´. Πάντα τὰ ἔθνη ἐκύκλωσάνμε, καὶ τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν...
Στίχ. γ´. Παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἐστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν.
Θεὸς Κύριος, καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Τὸ Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος πλ. β´.

Ἀγ­γε­λι­καὶ δυ­νά­μεις ἐ­πὶ τὸ μνῆ­μά σου, καὶ οἱ φυ­λάσ­σον­τες ἀ­πε­νε­κρώ­θη­σαν· καὶ ἵ­στα­το Μα­ρί­α ἐν τῷ τά­φῳ, ζη­τοῦ­σα τὸ ἄ­χραν­τόν σου σῶ­μα. Ἐ­σκύ­λευ­σας τὸν ᾅ­δην, μὴ πει­ρα­σθεὶς ὑπ᾿ αὐ­τοῦ· ὑ­πήν­τη­σας τῇ Παρ­θέ­νῳ, δω­ρού­με­νος τὴν ζω­ήν. Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ τῶν νε­κρῶν, Κύ­ρι­ε δό­ξα σοι.

Δό­ξα. Τῆς Ἁ­γί­ας.

Ἦ­χος δ´. Κα­τε­πλά­γη Ἰ­ω­σήφ.

Ἡ ἀ­μνάς σου Ἰ­η­σοῦ, κρά­ζει με­γά­λῃ τῇ φω­νῇ· Σὲ νυμ­φί­ε μου πο­θῶ, καὶ σὲ ζη­τοῦ­σα ἀ­θλῶ, καὶ συ­σταυ­ροῦ­μαι, καὶ συν­θά­πτο­μαι τῷ βα­πτι­σμῷ σου· καὶ πά­σχω δι­ὰ σέ, ὡς βα­σι­λεύ­σω σὺν σοί· καὶ θνῄ­σκω ὑ­πὲρ σοῦ, ἵ­να καὶ ζή­σω ἐν σοί· ἀλλ᾿ ὡς θυ­σί­αν ἄ­μω­μον, προσ­δέ­χου τὴν με­τὰ πό­θου τυ­θεῖ­σάν σοι. Αὐ­τῆς πρε­σβεί­αις, ὡς ἐ­λε­ή­μων, σῶ­σον τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Καὶ νῦν. Τῆς ἑ­ορ­τῆς. Ἦ­χος α´.

Σῶ­σον, Κύ­ρι­ε, τὸν λα­όν σου, καὶ εὐ­λό­γη­σον τὴν κλη­ρο­νο­μί­αν σου, νί­κας τοῖς βα­σι­λεῦ­σι κα­τὰ βαρ­βά­ρων δω­ρού­με­νος, καὶ τὸ σὸν φυ­λάτ­των, δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ σου πο­λί­τευ­μα.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

* * *

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

[Τὸ Ψαλ­τή­ρι­ον καὶ ὁ Ἄ­μω­μος]

Με­τὰ τὴν α´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἀ­να­στά­σι­μον. Ἦ­χος πλ. β´.

Τοῦ τά­φου ἀ­νε­ῳγ­μέ­νου, τοῦ ᾅ­δου ὀ­δυ­ρο­μέ­νου, ἡ Μα­ρί­α ἐ­βό­α, πρὸς τοὺς κε­κρυμ­μέ­νους Ἀ­πο­στό­λους· Ἐ­ξέλ­θε­τε οἱ τοῦ ἀμ­πε­λῶ­νος ἐρ­γά­ται, κη­ρύ­ξα­τε τὸν τῆς ἀ­να­στά­σε­ως λό­γον· Ἀ­νέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος, πα­ρέ­χων τῷ κό­σμῳ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Δό­ξα.

Κύ­ρι­ε, πα­ρί­στα­το τῷ τά­φῳ σου, Μα­ρί­α ἡ Μα­γδα­λη­νή, καὶ ἔ­κλαι­ε βο­ῶ­σα, καὶ κη­που­ρόν σε νο­μί­ζου­σα ἔ­λε­γε· Ποῦ ἔ­θη­κας τὴν αἰ­ώ­νι­ον ζω­ήν; ποῦ ἔ­κρυ­ψας τὸν ἐ­πὶ θρό­νου Χε­ρου­βίμ; οἱ γὰρ τοῦ­τον φυ­λάσ­σον­τες, ἀ­πὸ τοῦ φό­βου ἀ­πε­νε­κρώ­θη­σαν· ἢ τὸν Κύ­ρι­όν μου δό­τε μοι, ἢ σὺν ἐ­μοὶ κραυ­γά­σα­τε· Ὁ ἐν νε­κροῖς, καὶ τοὺς νε­κροὺς ἀ­να­στή­σας, δό­ξα σοι.

Καὶ νῦν. Τῆς ἑ­ορ­τῆς.

Ἦ­χος δ´. Αὐ­τό­με­λον.

Ὁ ὑ­ψω­θεὶς ἐν τῷ Σταυ­ρῷ ἑ­κου­σί­ως, τῇ ἐ­πω­νύ­μῳ σου και­νῇ πο­λι­τεί­ᾳ τοὺς οἰ­κτιρ­μούς σου δώ­ρη­σαι, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός. Εὔ­φρα­νον ἐν τῇ δυ­νά­μει σου, τοὺς πι­στοὺς βα­σι­λεῖς ἡ­μῶν, νί­κας χο­ρη­γῶν αὐ­τοῖς, κα­τὰ τῶν πο­λε­μί­ων, τὴν συμ­μα­χί­αν ἔ­χοι­εν τὴν σήν, ὅ­πλον εἰ­ρή­νης, ἀ­ήτ­τη­τον τρό­παι­ον.

Με­τὰ τὴν β´ Στι­χο­λο­γί­αν, Κά­θι­σμα.

Ἦ­χος πλ. β´.

Ἡ ζω­ὴ ἐν τῷ τά­φῳ ἀ­νέ­κει­το, καὶ σφρα­γὶς ἐν τῷ λί­θῳ ἐ­πέ­κει­το· ὡς βα­σι­λέ­α ὑ­πνοῦν­τα, στρα­τι­ῶ­ται ἐ­φύ­λατ­τον Χρι­στόν· καὶ τοὺς ἐ­χθροὺς αὐ­τοῦ, ἀ­ο­ρα­σί­ᾳ πα­τά­ξας, ἀ­νέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος.

Δό­ξα.

Προ­ϊ­στο­ρεῖ ὁ Ἰ­ω­νᾶς τὸν τά­φον σου, καὶ ἑρ­μη­νεύ­ει Συ­με­ὼν τὴν ἔ­γερ­σιν, τὴν ἔν­θε­ον ἀ­θά­να­τε Κύ­ρι­ε· κα­τέ­βης γὰρ ὡ­σεὶ νε­κρὸς ἐν τῷ τά­φῳ, ὁ λύ­σας ᾅ­δου τὰς πύ­λας· ἀ­νέ­στης δὲ ἄ­νευ φθο­ρᾶς, ὡς Δε­σπό­της τοῦ κό­σμου εἰς σω­τη­ρί­αν, Χρι­στὲ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, φω­τί­σας τοὺς ἐν σκό­τει.

Καὶ νῦν. Τῆς ἑ­ορ­τῆς.

Ἦ­χος δ´. Ὁ ὑ­ψω­θεὶς ἐν τῷ Σταυ­ρῷ.

Ἐν Πα­ρα­δεί­σῳ με δει­νῶς πε­πτω­κό­τα, τοῦ βρο­το­κτό­νου τῇ πι­κρᾷ συμ­βου­λί­ᾳ, ἐν τῷ Κρα­νί­ῳ πά­λαι ἐ­ξα­νέ­στη­σας Χρι­στέ, ξύ­λῳ ἰ­α­σά­με­νος, τὴν τοῦ ξύ­λου κα­τά­ραν, κτεί­νας τὸν ἀ­πά­τῃ με, θα­να­τώ­σαν­τα ὄ­φιν, καὶ ἐ­δω­ρή­σω θεί­αν μοι ζω­ήν. Δό­ξα τῇ θεί­ᾳ Σταυ­ρώ­σει σου Κύ­ρι­ε.

* * *

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

[Με­τὰ τὸν Ἄ­μω­μον, τὰ Εὐ­λο­γη­τά­ρι­α]

Ἦ­χος πλ. α´.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τῶν ἀγ­γέ­λων ὁ δῆ­μος * κα­τε­πλά­γη ὁ­ρῶν σε * ἐν νε­κροῖς λο­γι­σθέν­τα, * τοῦ θα­νά­του δέ, Σῶ­τερ, * τὴν ἰ­σχὺν κα­θε­λόν­τα * καὶ σὺν ἑ­αυ­τῷ * τὸν Ἀ­δὰμ ἐ­γεί­ραν­τα * καὶ ἐξ ᾅ­δου * πάν­τας ἐ­λευ­θε­ρώ­σαν­τα.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Τί τὰ μύ­ρα * συμ­πα­θῶς τοῖς δά­κρυ­σιν, * ὦ μα­θή­τρι­αι, κιρ­νᾶ­τε; * ὁ ἀ­στρά­πτων * ἐν τῷ τά­φῳ ἄγ­γε­λος * προ­σε­φθέγ­γε­το ταῖς μυ­ρο­φό­ροις· * Ἴ­δε­τε ὑ­μεῖς * τὸν τά­φον καὶ ἥ­σθη­τε· * ὁ Σω­τὴρ γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Λί­αν πρω­ῒ * μυ­ρο­φό­ροι ἔ­δρα­μον * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου θρη­νο­λο­γοῦ­σαι· * ἀλλ᾿ ἐ­πέ­στη * πρὸς αὐ­τὰς ὁ ἄγ­γε­λος καὶ εἶ­πε· * Θρή­νου ὁ και­ρὸς * πέ­παυ­ται· μὴ κλαί­ε­τε· * τὴν ἀ­νά­στα­σιν δὲ * ἀ­πο­στό­λοις εἴ­πα­τε.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου.

Μυ­ρο­φό­ροι γυ­ναῖ­κες * με­τὰ μύ­ρων ἐλ­θοῦ­σαι * πρὸς τὸ μνῆ­μά σου, Σῶ­τερ, * ἐ­νη­χοῦν­το, ἀγ­γέ­λου * πρὸς αὐ­τὰς φθεγ­γο­μέ­νου· * Τί με­τὰ νε­κρῶν * τὸν ζῶν­τα λο­γί­ζε­σθε; * ὡς Θε­ὸς γὰρ * ἐ­ξα­νέ­στη τοῦ μνή­μα­τος.

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Προ­σκυ­νοῦ­μεν Πα­τέ­ρα * καὶ τὸν τού­του Υἱ­όν τε * καὶ τὸ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα, * τὴν ἁ­γί­αν Τρι­ά­δα * ἐν μι­ᾷ τῇ οὐ­σί­ᾳ, * σὺν τοῖς Σε­ρα­φὶμ * κρά­ζον­τες τὸ Ἅ­γι­ος, * ἅ­γι­ος, ἅ­γι­ος εἶ, Κύ­ρι­ε.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ζω­ο­δό­την τε­κοῦ­σα, * ἐ­λυ­τρώ­σω, Παρ­θέ­νε, * τὸν Ἀ­δὰμ ἁ­μαρ­τί­ας· * χαρ­μο­νὴν δὲ τῇ Εὔ­ᾳ * ἀν­τὶ λύ­πης πα­ρέ­σχες· * ῥεύ­σαν­τα ζω­ῆς, * ἴ­θυ­νε πρὸς ταύ­την δὲ * ὁ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θεὶς * Θε­ὸς καὶ ἄν­θρω­πος.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α· δό­ξα σοι ὁ Θε­ός. (ἐκ γ´)

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι ηὐ­λό­γη­ταί Σου...

* * *

ΥΠΑΚΟΗ, ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΝ

Ἡ Ὑ­πα­κο­ή. Ἦ­χος πλ. β´.

Τῷ ἑ­κου­σί­ῳ καὶ ζω­ο­ποι­ῷ σου θα­νά­τῳ Χρι­στέ, πύ­λας τοῦ ᾅ­δου συν­τρί­ψας ὡς Θε­ός, ἤ­νοι­ξας ἡ­μῖν τὸν πά­λαι Πα­ρά­δει­σον· καὶ ἀ­να­στὰς ἐκ τῶν νε­κρῶν, ἐρ­ρύ­σω ἐκ φθο­ρᾶς τὴν ζω­ὴν ἡ­μῶν.

Οἱ Ἀ­να­βαθ­μοί. Ἦ­χος πλ. β´.

Ἀν­τί­φω­νον Α´.

Ἐν τῷ οὐ­ρα­νῷ τοὺς ὀ­φθαλ­μούς μου αἴ­ρω, πρὸς σὲ Λό­γε· οἴ­κτει­ρόν με, ἵ­να ζῶ σοι.

Ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς τοὺς ἐ­ξου­θε­νη­μέ­νους, κα­ταρ­τί­ζων εὔ­χρη­στα, σκεύ­η σου Λό­γε.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, παν­σω­στι­κὴ αἰ­τί­α· εἴ τι­νι τοῦ­το κατ᾿ ἀ­ξί­αν πνεύ­σει, τά­χει ἐ­ξαί­ρει τῶν τῆς γῆς, πτε­ροῖ, αὔ­ξει, τάτ­τει ἄ­νω.

Ἀν­τί­φω­νον Β´.

Εἰ μὴ ὅ­τι Κύ­ρι­ος ἦν ἐν ἡ­μῖν, οὐ­δεὶς ἡ­μῶν ἀν­τι­σχεῖν ἠ­δύ­να­το, ἐ­χθροῦ πά­λαι­σμα· οἱ νι­κῶν­τες γὰρ ἔν­θεν ὑ­ψοῦν­ται.

Τοῖς ὀ­δοῦ­σιν αὐ­τῶν, μή μου λη­φθή­τω ἡ ψυ­χή, ὡς στρου­θί­ον Λό­γε· οἴ­μοι! πῶς μέλ­λω τῶν ἐ­χθρῶν ῥυ­σθῆ­ναι, φι­λα­μαρ­τή­μων ὑ­πάρ­χων;

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, ἐν­θέ­ω­σις τοῖς πᾶ­σιν, εὐ­δο­κί­α σύ­νε­σις, εἰ­ρή­νη καὶ ἡ εὐ­λο­γί­α· ἰ­σουρ­γὸν γὰρ τῷ Πα­τρί ἐ­στι καὶ Λό­γῳ.

Ἀν­τί­φω­νον Γ´.

Οἱ πε­ποι­θό­τες ἐ­πὶ Κύ­ρι­ον, ἐ­χθροῖς φο­βε­ροί, καὶ πᾶ­σι θαυ­μα­στι­κοί· ἄ­νω γὰρ ὁ­ρῶ­σιν.

Ἐν ἀ­νο­μί­αις χεῖ­ρας αὐ­τῶν, ὁ τῶν δι­καί­ων κλῆ­ρος, ἐ­πί­κου­ρόν σε ἔ­χων, Σῶ­τερ οὐκ ἐ­κτεί­νει.

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, τὸ κρά­τος ἐ­πὶ πάν­των· ὅ­περ αἱ ἄ­νω στρα­τη­γί­αι προ­σκυ­νοῦ­σι, σὺν πά­σῃ πνο­ῇ τῶν κά­τω.

Προ­κεί­με­νον. Ψαλ­μὸς πθ´ (79).

Κύ­ρι­ε, ἐ­ξέ­γει­ρον τὴν δυ­να­στεί­αν σου, καὶ ἐλ­θὲ εἰς τὸ σῶ­σαι ἡ­μᾶς. (δίς)

Στίχ. Ὁ ποι­μαί­νων Ἰσ­ρα­ήλ, πρό­σχες, ὁ ὁ­δη­γῶν ὡ­σεὶ πρό­βα­τα τὸν Ἰ­ω­σήφ.

Κύ­ρι­ε, ἐ­ξέ­γει­ρον τὴν δυ­να­στεί­αν σου...

* * *

ΤΑΞΙΣ ΕΩΘΙΝΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ὅ­τι ἅ­γι­ος εἶ, ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, ...

Ἀ­μήν. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Στίχ. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Αἰ­νε­σά­τω πνο­ὴ… πᾶ­σα τὸν Κύ­ρι­ον.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Καὶ ὑ­πὲρ τοῦ κα­τα­ξι­ω­θῆ­ναι ἡ­μᾶς τῆς ἀ­κρο­ά­σε­ως τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν ἱ­κε­τεύ­σω­μεν.

Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σον. (γ´)

Ὁ δι­ά­κο­νος· Σο­φί­α· ὀρ­θοί· ἀ­κού­σω­μεν τοῦ ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι.

Καὶ τῷ Πνεύ­μα­τί σου.

Ὁ ἱ­ε­ρεύς· Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν ἁ­γί­ου Εὐ­αγ­γε­λί­ου τὸ ἀ­νά­γνω­σμα.

Ὁ δι­ά­κο­νος· Πρό­σχω­μεν.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ ἱ­ε­ρεὺς ἀ­να­γι­νώ­σκει
τὸ ἐν­δι­ά­τα­κτον ἑ­ω­θι­νὸν Εὐ­αγ­γέ­λι­ον.

Ἑ­ωθινὸν Δ´ Ἐκ τοῦ κα­τὰ Λου­κᾶν (κδ´ 1-12).

Τῇ μι­ᾷ τῶν σαβ­βά­των ὄρ­θρου βα­θέ­ος ἦλ­θον γυ­ναῖ­κες ἐ­πὶ τὸ μνῆ­μα φέ­ρου­σαι ἃ ἡ­τοί­μα­σαν ἀ­ρώ­μα­τα, καί τι­νες σὺν αὐ­ταῖς. Εὗ­ρον δὲ τὸν λί­θον ἀ­πο­κε­κυ­λι­σμέ­νον ἀ­πὸ τοῦ μνη­μεί­ου, καὶ εἰ­σελ­θοῦ­σαι οὐχ εὗ­ρον τὸ σῶ­μα τοῦ Κυ­ρί­ου Ἰ­η­σοῦ. Καὶ ἐ­γέ­νε­το ἐν τῷ δι­α­πο­ρεῖ­σθαι αὐ­τὰς πε­ρὶ τού­του καὶ ἰ­δοὺ ἄν­δρες δύ­ο ἐ­πέ­στη­σαν αὐ­ταῖς ἐν ἐ­σθή­σε­σιν ἀ­στρα­πτού­σαις. Ἐμ­φό­βων δὲ γε­νο­μέ­νων αὐ­τῶν καὶ κλι­νου­σῶν τὸ πρό­σω­πον εἰς τὴν γῆν εἶ­πον πρὸς αὐ­τάς· Τί ζη­τεῖ­τε τὸν ζῶν­τα με­τὰ τῶν νε­κρῶν; Οὐκ ἔ­στιν ὧ­δε, ἀλλ᾿ ἠ­γέρ­θη· μνή­σθη­τε ὡς ἐ­λά­λη­σεν ὑ­μῖν ἔ­τι ὢν ἐν τῇ Γα­λι­λαί­ᾳ, λέ­γων ὅ­τι δεῖ τὸν υἱ­ὸν τοῦ ἀν­θρώ­που πα­ρα­δο­θῆ­ναι εἰς χεῖ­ρας ἀν­θρώ­πων ἁ­μαρ­τω­λῶν καὶ σταυ­ρω­θῆ­ναι, καὶ τῇ τρί­τῃ ἡ­μέ­ρᾳ ἀ­να­στῆ­ναι. Καὶ ἐ­μνή­σθη­σαν τῶν ῥη­μά­των αὐ­τοῦ, καὶ ὑ­πο­στρέ­ψα­σαι ἀ­πὸ τοῦ μνη­μεί­ου ἀ­πήγ­γει­λαν ταῦ­τα πάν­τα τοῖς ἕν­δε­κα καὶ πᾶ­σι τοῖς λοι­ποῖς. Ἦ­σαν δὲ ἡ Μα­γδα­λη­νὴ Μα­ρί­α καὶ Ἰ­ω­άν­να καὶ Μα­ρί­α Ἰ­α­κώ­βου καὶ αἱ λοι­παὶ σὺν αὐ­ταῖς, αἳ ἔ­λε­γον πρὸς τοὺς ἀ­πο­στό­λους ταῦ­τα. Καὶ ἐ­φά­νη­σαν ἐ­νώ­πι­ον αὐ­τῶν ὡ­σεὶ λῆ­ρος τὰ ῥή­μα­τα αὐ­τῶν, καὶ ἠ­πί­στουν αὐ­ταῖς. Ὁ δὲ Πέ­τρος ἀ­να­στὰς ἔ­δρα­μεν ἐ­πὶ τὸ μνη­μεῖ­ον, καὶ πα­ρα­κύ­ψας βλέ­πει τὰ ὀ­θό­νι­α κεί­με­να μό­να, καὶ ἀ­πῆλ­θε πρὸς ἑ­αυ­τὸν θαυ­μά­ζων τὸ γε­γο­νός.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Ὁ Προ­ε­στὼς ἢ ὁ Ἀ­να­γνώ­στης·

Ἀ­νά­στα­σιν Χρι­στοῦ θε­α­σά­με­νοι, * προ­σκυ­νή­σω­μεν ἅ­γι­ον Κύ­ρι­ον Ἰ­η­σοῦν, * τὸν μό­νον ἀ­να­μάρ­τη­τον. * Τὸν σταυ­ρόν σου, Χρι­στέ, προ­σκυ­νοῦ­μεν * καὶ τὴν ἁ­γί­αν σου ἀ­νά­στα­σιν * ὑ­μνοῦ­μεν καὶ δο­ξά­ζο­μεν· * σὺ γὰρ εἶ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ἐ­κτός σου ἄλ­λον οὐκ οἴ­δα­μεν, * τὸ ὄ­νο­μά σου ὀ­νο­μά­ζο­μεν. * Δεῦ­τε πάν­τες οἱ πι­στοὶ προ­σκυ­νή­σω­μεν * τὴν τοῦ Χρι­στοῦ ἁ­γί­αν ἀ­νά­στα­σιν· * ἰ­δοὺ γὰρ ἦλ­θε δι­ὰ τοῦ Σταυ­ροῦ * χα­ρὰ ἐν ὅ­λῳ τῷ κό­σμῳ. * Δι­ὰ παν­τὸς εὐ­λο­γοῦν­τες τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦ­μεν τὴν ἀ­νά­στα­σιν αὐ­τοῦ. * Σταυ­ρὸν γὰρ ὑ­πο­μεί­νας δι᾿ ἡ­μᾶς, * θα­νά­τῳ θά­να­τον ὤ­λε­σεν.

Οἱ χο­ροὶ ψάλ­λουν ἀν­τι­φω­νι­κῶς κα­τὰ στί­χον τὸν ν´ ψαλ­μόν, προ­τάσ­σον­τες (ἐν Κυ­ρι­α­κῇ) τὴν προ­φώ­νη­σιν Ἐ­λε­ῆ­μον.

Ἦ­χος β´.

Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἐ­πὶ πλεῖ­ον πλῦ­νόν με ἀ­πὸ τῆς ἀ­νο­μί­ας μου καὶ ἀ­πὸ τῆς ἁ­μαρ­τί­ας μου κα­θά­ρι­σόν με.

Ὅ­τι τὴν ἀ­νο­μί­αν μου ἐ­γὼ γι­νώ­σκω, καὶ ἡ ἁ­μαρ­τί­α μου ἐ­νώ­πι­όν μού ἐ­στι δι­ὰ παν­τός.

Σοὶ μό­νῳ ἥ­μαρ­τον καὶ τὸ πο­νη­ρὸν ἐ­νώ­πι­όν σου ἐ­ποί­η­σα, ὅ­πως ἂν δι­και­ω­θῇς ἐν τοῖς λό­γοις σου καὶ νι­κή­σῃς ἐν τῷ κρί­νε­σθαί σε.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἐν ἀ­νο­μί­αις συ­νε­λή­φθην, καὶ ἐν ἁ­μαρ­τί­αις ἐ­κίσ­ση­σέ με ἡ μή­τηρ μου.

Ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­λή­θει­αν ἠ­γά­πη­σας, τὰ ἄ­δη­λα καὶ τὰ κρύ­φι­α τῆς σο­φί­ας σου ἐ­δή­λω­σάς μοι.

Ῥαν­τι­εῖς με ὑσ­σώ­πῳ, καὶ κα­θα­ρι­σθή­σο­μαι· πλυ­νεῖς με, καὶ ὑ­πὲρ χι­ό­να λευ­καν­θή­σο­μαι.

Ἀ­κου­τι­εῖς μοι ἀ­γαλ­λί­α­σιν καὶ εὐ­φρο­σύ­νην· ἀ­γαλ­λι­ά­σον­ται ὀ­στέ­α τε­τα­πει­νω­μέ­να.

Ἀ­πό­στρε­ψον τὸ πρό­σω­πόν σου ἀ­πὸ τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μου καὶ πά­σας τὰς ἀ­νο­μί­ας μου ἐ­ξά­λει­ψον.

Καρ­δί­αν κα­θα­ρὰν κτί­σον ἐν ἐ­μοί, ὁ Θε­ός, καὶ πνεῦ­μα εὐ­θὲς ἐγ­καί­νι­σον ἐν τοῖς ἐγ­κά­τοις μου.

Μὴ ἀ­πορ­ρί­ψῃς με ἀ­πὸ τοῦ προ­σώ­που σου, καὶ τὸ Πνεῦ­μά σου τὸ ἅ­γι­ον μὴ ἀν­τα­νέ­λῃς ἀπ᾿ ἐ­μοῦ.

Ἀ­πό­δος μοι τὴν ἀ­γαλ­λί­α­σιν τοῦ σω­τη­ρί­ου σου, καὶ πνεύ­μα­τι ἡ­γε­μο­νι­κῷ στή­ρι­ξόν με.

Δι­δά­ξω ἀ­νό­μους τὰς ὁ­δούς σου, καὶ ἀ­σε­βεῖς ἐ­πὶ σὲ ἐ­πι­στρέ­ψου­σι.

Ῥῦ­σαί με ἐξ αἱ­μά­των, ὁ Θε­ός, ὁ Θε­ὸς τῆς σω­τη­ρί­ας μου· ἀ­γαλ­λι­ά­σε­ται ἡ γλῶσ­σά μου τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου.

Κύ­ρι­ε, τὰ χεί­λη μου ἀ­νοί­ξεις, καὶ τὸ στό­μα μου ἀ­ναγ­γε­λεῖ τὴν αἴ­νε­σίν σου.

Ὅ­τι, εἰ ἠ­θέ­λη­σας θυ­σί­αν, ἔ­δω­κα ἄν· ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα οὐκ εὐ­δο­κή­σεις.

Θυ­σί­α τῷ Θε­ῷ πνεῦ­μα συν­τε­τριμ­μέ­νον· καρ­δί­αν συν­τε­τριμ­μέ­νην καὶ τε­τα­πει­νω­μέ­νην ὁ Θε­ὸς οὐκ ἐ­ξου­δε­νώ­σει.

Ἀ­γά­θυ­νον, Κύ­ρι­ε, ἐν τῇ εὐ­δο­κί­ᾳ σου τὴν Σι­ών, καὶ οἰ­κο­δο­μη­θή­τω τὰ τεί­χη Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ.

Τό­τε εὐ­δο­κή­σεις θυ­σί­αν δι­και­ο­σύ­νης, ἀ­να­φο­ρὰν καὶ ὁ­λο­καυ­τώ­μα­τα.

Τό­τε ἀ­νοί­σου­σιν ἐ­πὶ τὸ θυ­σι­α­στή­ρι­όν σου μό­σχους.

Ἐν Κυ­ρι­α­κῇ προ­στί­θε­ται εἰς τὸν τε­λευ­ταῖ­ον στί­χον τὸ ἐ­φύ­μνι­ον· Καὶ ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός.

Δό­ξα.

Ταῖς τῶν Ἀ­πο­στό­λων * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ νῦν.

Ταῖς τῆς Θε­ο­τό­κου * πρε­σβε­ί­αις, ἐ­λε­ῆ­μον, * ἐ­ξά­λει­ψον τὰ πλή­θη * τῶν ἐ­μῶν ἐγ­κλη­μά­των.

Καὶ τὸ πεν­τη­κο­στά­ρι­ον. Ἦ­χος ὁ αὐ­τός.

Στίχ. Ἐ­λέ­η­σόν με, ὁ Θε­ός, κα­τὰ τὸ μέ­γα ἔ­λε­ός σου, καὶ κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῶν οἰ­κτιρ­μῶν σου ἐ­ξά­λει­ψον τὸ ἀ­νό­μη­μά μου.

Ἀ­να­στὰς ὁ Ἰ­η­σοῦς ἀ­πὸ τοῦ τά­φου, * κα­θὼς προ­εῖ­πεν, * ἔ­δω­κεν ἡ­μῖν * τὴν αἰ­ώ­νι­ον ζω­ὴν * καὶ μέ­γα ἔ­λε­ος.

Σῶ­σον, ὁ Θε­ός, τὸν λα­όν Σου... Κύριε, ἐ­λέ­η­σον (ιβ´). Ἐ­λέ­ει καὶ οἰ­κτιρ­μοῖς... Ἀμήν.

* * *

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ

Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος , ὁ τῆς ἑ­ορ­τῆς (14 Σε­πτ.) καὶ ὁ τῆς Ἁ­γί­ας.

ᾨ­δὴ α´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος εἰς δ´.

Ἦ­χος πλ. β´. Ὁ Εἱρ­μός.

Ὡς ἐν ἠ­πεί­ρῳ πε­ζεύ­σας ὁ Ἰσ­ρα­ήλ, ἐν ἀ­βύσ­σῳ ἴ­χνε­σι, τὸν δι­ώ­κτην Φα­ρα­ώ, κα­θο­ρῶν πον­τού­με­νον Θε­ῷ, ἐ­πι­νί­κι­ον ᾠ­δήν, ἐ­βό­α ᾄ­σω­μεν.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Ἐ­κτε­τα­μέ­ναις πα­λά­μαις ἐ­πὶ Σταυ­ροῦ, πα­τρι­κῆς ἐ­πλή­ρω­σας, εὐ­δο­κί­ας ἀ­γα­θέ, Ἰ­η­σοῦ τὰ σύμ­παν­τα· δι­ό, ἐ­πι­νί­κι­ον ᾠ­δήν, σοὶ πάν­τες ᾄ­δο­μεν.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Φό­βῳ σοι ὡς θε­ρα­παι­νὶς ἡ τε­λευ­τή, προ­στα­χθεῖ­σα πρό­σει­σι, τῷ Δε­σπό­τῃ τῆς ζω­ῆς, δι᾿ αὐ­τῆς βρα­βεύ­ον­τι ἡ­μῖν, ἀ­τε­λεύ­τη­τον ζω­ήν, καὶ τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Τὸν ἑ­αυ­τῆς δε­ξα­μέ­νη δη­μι­ουρ­γόν, ὡς αὐ­τὸς ἠ­θέ­λη­σεν, ἐξ ἀ­σπό­ρου σου γα­στρός, ὑ­πὲρ νοῦν σαρ­κού­με­νον Ἁ­γνή, τῶν κτι­σμά­των ἀ­λη­θῶς, ἐ­δεί­χθης Δέ­σποι­να.

Ὁ Κα­νὼν τῆς ἑ­ορ­τῆς, ὃς τήν δε τὴν Ἀ­κρο­στι­χί­δα φέ­ρει· Σταυ­ρῷ πε­ποι­θώς, ὕ­μνον ἐ­ξε­ρεύ­γο­μαι. Ποί­η­μα τοῦ Κυ­ρί­ου Κο­σμᾶ.

ᾨδὴ α´. Ἦχος πλ. δ´. Σταυ­ρὸν χα­ρά­ξας.

Στίχ. Σταυ­ρὲ τοῦ Χρι­στοῦ, σῶ­σον ἡ­μᾶς τῇ δυ­νά­μει σου.

Τὸν τύ­πον πά­λαι Μω­σῆς, τοῦ ἀ­χράν­του πά­θους, ἐν ἑ­αυ­τῷ προ­έ­φη­νε, τῶν ἱ­ε­ρῶν με­σού­με­νος. Σταυ­ρῷ δὲ σχη­μα­τι­σθείς, τε­τα­μέ­ναις τρό­παι­ον, πα­λά­μαις ἤ­γει­ρε, τὸ κρά­τος δι­ο­λέ­σας, Ἀ­μα­λὴκ τοῦ πα­νώ­λους· δι­ὸ Χρι­στῷ ᾄ­σω­μεν, τῷ Θε­ῷ ἡ­μῶν, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται. (δίς)

Στίχ. Σταυ­ρὲ τοῦ Χρι­στοῦ, σῶ­σον ἡ­μᾶς τῇ δυ­νά­μει σου.

Ἀ­νέ­θη­κε Μω­υ­σῆς, ἐ­πὶ στή­λης ἄ­κος, φθο­ρο­ποι­οῦ λυ­τή­ρι­ον, καὶ ἰ­ο­βό­λου δήγ­μα­τος· καὶ ξύ­λῳ τύ­πῳ Σταυ­ροῦ, τὸν πρὸς γῆν συ­ρό­με­νον, ὄ­φιν προ­σέ­δη­σεν, ἐγ­κάρ­σι­ον ἐν τού­τῳ, θρι­αμ­βεύ­σας τὸ πῆ­μα· δι­ὸ Χρι­στῷ ᾄ­σω­μεν, τῷ Θε­ῷ ἡ­μῶν, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

Στίχ. Σταυ­ρὲ τοῦ Χρι­στοῦ, σῶ­σον ἡ­μᾶς τῇ δυ­νά­μει σου.

Ὑ­πέ­δει­ξεν οὐ­ρα­νός, τοῦ Σταυ­ροῦ τὸ τρό­παι­ον, τῷ εὐ­σε­βεί­ας κρά­το­ρι, καὶ βα­σι­λεῖ θε­ό­φρο­νι, ἐ­χθρῶν ἐν ᾧ δυ­σμε­νῶν, κα­τε­βλή­θη φρύ­αγ­μα· ἀ­πά­τη ἀ­νε­τρά­πη δέ, καὶ πί­στις ἐ­φη­πλώ­θη, γῆς τοῖς πέ­ρα­σι θεί­α· δι­ὸ Χρι­στῷ ᾄ­σω­μεν, τῷ Θε­ῷ ἡ­μῶν, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

Καὶ τῆς Ἁ­γί­ας ὁ πα­ρών, οὗ ἡ ἀ­κρο­στι­χίς· Ἐγ­κω­μι­ά­ζω τὴν πα­νεύ­φη­μον κό­ρην. Ἄ­νευ τῶν Θε­ο­το­κί­ων, Ἰ­ω­άν­νου Μο­να­χοῦ.

Ἦ­χος πλ. δ´. ᾌ­σω­μεν τῷ Κυ­ρί­ῳ.

Στίχ. Ἁ­γί­α τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ἕλ­κει πρὸς ὑ­μνῳ­δί­αν, τῶν ὑ­περ­κο­σμί­ων τὰ συ­στή­μα­τα, τῶν βρο­τῶν τὰς χο­ρεί­ας, ἡ πα­νεύ­φη­μος Κό­ρη τοῖς θαύ­μα­σιν.

Στίχ. Ἁ­γί­α τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Γέ­νος ὑ­πε­ρι­δοῦ­σα, καὶ τὴν ἐκ τοῦ πλού­του πε­ρι­φά­νει­αν, ἡ σε­πτὴ Εὐ­φη­μί­α, ἀν­τὶ πάν­των Χρι­στὸν ἐ­πε­κτή­σα­το.

Δό­ξα.

Κάλ­λος ἐ­πι­θυ­μή­σας, τῆς ὡ­ραι­ο­τά­της σου Πα­νεύ­φη­με, ὁ Δε­σπό­της καρ­δί­ας, οὐ­ρα­νί­ων θα­λά­μων ἠ­ξί­ω­σεν.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ἄ­χραν­τε Θε­ο­τό­κε, ἡ σε­σαρ­κω­μέ­νον τὸν ἀ­ΐ­δι­ον, καὶ ὑ­πέρ­θε­ον Λό­γον, ὑ­πὲρ φύ­σιν τε­κοῦ­σα, ὑ­μνοῦ­μέν σε.

ᾨ­δὴ γ´. Ὁ Ἀ­να­στά­σι­μος.

Ἦ­χος πλ. β´. Ὁ Εἱρ­μός.

Οὐκ ἔ­στιν ἅ­γι­ος ὡς σύ, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός μου, ὁ ὑ­ψώ­σας τὸ κέ­ρας, τῶν πι­στῶν σου ἀ­γα­θέ, καὶ στε­ρε­ώ­σας ἡ­μᾶς, ἐν τῇ πέ­τρᾳ, τῆς ὁ­μο­λο­γί­ας σου.

Τρο­πά­ρι­α.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Θε­ὸν σταυ­ρού­με­νον σαρ­κί, κα­θο­ρῶ­σα ἡ κτί­σις, δι­ε­λύ­ε­το φό­βῳ· ἀλ­λὰ τῇ συ­νε­κτι­κῇ, πα­λά­μῃ τοῦ δι᾿ ἡ­μᾶς, σταυ­ρω­θέν­τος, κρα­ται­ῶς συ­νεί­χε­το.

Στίχ. Δό­ξα τῇ ἁ­γί­ᾳ ἀ­να­στά­σει σου, Κύ­ρι­ε.

Θα­νά­τῳ θά­να­τος λυ­θείς, κεῖ­ται δεί­λαι­ος ἄ­πνους· τῆς ζω­ῆς γὰρ μὴ φέ­ρων, τὴν ἔν­θε­ον προ­σβο­λήν, νε­κροῦ­ται ὁ ἰ­σχυ­ρός, καὶ δω­ρεῖ­ται, πᾶ­σιν ἡ ἀ­νά­στα­σις.

Θε­ο­το­κί­ον.

Στίχ. Ὑ­πε­ρα­γί­α Θε­ο­τό­κε, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Τοῦ θεί­ου τό­κου σου Ἁ­γνή, πᾶ­σαν φύ­σε­ως τά­ξιν, ὑ­περ­βαί­νει τὸ θαῦ­μα· Θε­ὸν γὰρ ὑ­περ­φυ­ῶς, συ­νέ­λα­βες ἐν γα­στρί, καὶ τε­κοῦ­σα, μέ­νεις ἀ­ει­πάρ­θε­νος.

Τῆς ἑ­ορ­τῆς. Ἦ­χος πλ. δ´. Ῥά­βδος εἰς τύ­πον.

Στίχ. Σταυ­ρὲ τοῦ Χρι­στοῦ, σῶ­σον ἡ­μᾶς τῇ δυ­νά­μει σου.

Ὡς ἐ­πα­φῆ­κε ῥα­πι­ζο­μέ­νη ὕ­δωρ ἀ­κρό­το­μος, ἀ­πει­θοῦν­τι λα­ῷ καὶ σκλη­ρο­καρ­δί­ῳ, τῆς θε­ο­κλή­του ἐ­δή­λου, Ἐκ­κλη­σί­ας τὸ μυ­στή­ρι­ον· ἧς ὁ Σταυ­ρός, τὸ κρά­τος καὶ στε­ρέ­ω­μα. (δίς)

Στίχ. Σταυ­ρὲ τοῦ Χρι­στοῦ, σῶ­σον ἡ­μᾶς τῇ δυ­νά­μει σου.

Πλευ­ρᾶς ἀ­χράν­του λόγ­χῃ τρω­θεί­σης, ὕ­δωρ σὺν αἵ­μα­τι ἐ­ξε­βλή­θη, ἐγ­και­νί­ζον δι­α­θή­κην, καὶ ῥυ­πτι­κὸν ἁ­μαρ­τί­ας· τῶν πι­στῶν γὰρ Σταυ­ρὸς καύ­χη­μα, καὶ βα­σι­λέ­ων κρά­τος καὶ στε­ρέ­ω­μα. (δίς)

Τῆς Ἁ­γί­ας. Ἦ­χος πλ. δ´. Σὺ εἶ τὸ στε­ρέ­ω­μα.

Στίχ. Ἁ­γί­α τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Ὤ­φθης ἐ­πὶ βή­μα­τος, ἀῤ­ῥε­νω­πὸν ψυ­χὴν φέ­ρου­σα, καὶ τὸν ἐ­χθρόν, ἀν­δρι­κοῖς ἐν ἄ­θλοις, ἐ­τρο­πώ­σω Πα­νεύ­φη­με.

Στίχ. Ἁ­γί­α τοῦ Θε­οῦ, πρέ­σβευ­ε ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Μῶ­μος ἐν τῷ κάλ­λει σου, οὐ­δὲ ῥυ­τὶς ψυ­χῆς πέ­φυ­κε· καὶ σὲ Χρι­στός, νύμ­φην ἀ­κη­ρά­τοις, ἐν νυμ­φῶ­σι προ­σή­κα­το.

Δό­ξα.

Ἴ­α­σαι πα­νεύ­φη­με, τοὺς τῆς ἐ­μῆς ψυ­χῆς μώ­λω­πας, Μάρ­τυς Χρι­στοῦ, θραῦ­σον σαῖς πρε­σβεί­αις, τοῦ ἐ­χθροῦ τὰ σο­φί­σμα­τα.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Σὲ πάν­τες κε­κτή­με­θα, κα­τα­φυ­γὴν καὶ σκέ­πην ἡ­μῶν, χρι­στι­α­νοί· σὲ δο­ξο­λο­γοῦ­μεν, ἀ­σι­γή­τως Θε­ό­νυμ­φε.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν...

* * *

ΜΕΣΩΔΙΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Ἐκ τοῦ Μη­ναί­ου.

Ἦ­χος πλ. δ´. Τὴν Σο­φί­αν καὶ Λό­γον.

Τῶν αἱ­μά­των σου ῥεί­θροις, Μάρ­τυς Χρι­στοῦ, πον­τι­σμὸν ἀ­σε­βεί­ας δι­η­νε­κῶς, ἐρ­γά­ζῃ πα­νεύ­φη­με· ἐ­πομ­βρί­αις δὲ χά­ρι­τος, λο­γι­κὰς ἀ­ρού­ρας, ἀρ­δεύ­ου­σα πάν­σε­μνε, ἐν αὐ­ταῖς αὐ­ξά­νεις, τὸν στά­χυν τῆς πί­στε­ως· ὅ­θεν πα­ρα­δό­ξως, με­τὰ θά­να­τον ὤ­φθης, νε­φέ­λη πη­γά­ζου­σα, τῆς ζω­ῆς τὸ μαρ­τύ­ρι­ον, Ἀ­θλο­φό­ρε πα­νεύ­φη­με. Πρέ­σβευ­ε Χρι­στῷ τῷ Θε­ῷ, τῶν πται­σμά­των ἄ­φε­σιν δω­ρή­σα­σθαι, τοῖς ἑ­ορ­τά­ζου­σι πό­θῳ, τὴν ἁ­γί­αν μνή­μην σου.

Δό­ξα. Καὶ νῦν. Τῆς Ἑ­ορ­τῆς.

Τὸν Σταυ­ρὸν τοῦ Σω­τῆ­ρος ἀ­πὸ τῆς γῆς, κε­κρυμ­μέ­νον ἀ­νεί­λε­το ἐν σπου­δῇ, χα­ρᾶς τε ἐμ­πί­πλη­σιν, οἰ­κου­μέ­νης τὰ πέ­ρα­τα, καὶ τε­μέ­νη θε­σπί­ζει, ὑ­ψοῦ­σθαι ἐν Πνεύ­μα­τι, καὶ τὸ σκῆ­πτρον κο­μί­ζει, ἐ­πὶ τὰ βα­σί­λει­α, ἡ σε­πτὴ Ἑ­λέ­νη, τῷ υἱ­ῷ ἐκ­βο­ῶ­σα· Ὑ­φά­πλω­σον δέ­σπο­τα, τὰς σὰς χεῖ­ρας καὶ πρόσ­δε­ξαι, τὸν δει­κνύ­με­νον ἅ­πα­σι, κρά­τος σου καὶ νί­κας σο­φέ, καὶ τὰ ἔ­θνη δί­δα­ξον ἐν χά­ρι­τι, προ­σκυ­νεῖν τὸν Σταυ­ρὸν καὶ τὰ πά­θη Χρι­στοῦ.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Σὺ γὰρ εἶ ὁ Βα­σι­λεύς...

* * *

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ, ΟΙΚΟΣ, ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ

Κον­τά­κι­ον καὶ Οἶ­κος τὰ Ἀ­να­στά­σι­μα.

Κον­τά­κι­ον. Ἦ­χος πλ. β´. Τὴν ὑ­πὲρ ἡ­μῶν.

Τῇ ζω­αρ­χι­κῇ, πα­λά­μῃ τοὺς τε­θνε­ῶ­τας, ἐκ τῶν ζο­φε­ρῶν, κευθ­μώ­νων ὁ ζω­ο­δό­της, ἀ­να­στή­σας ἅ­παν­τας Χρι­στὸς ὁ Θε­ός, τὴν ἀ­νά­στα­σιν ἐ­βρά­βευ­σε, τῷ βρο­τεί­ῳ φυ­ρά­μα­τι· ὑ­πάρ­χει γὰρ πάν­των Σω­τήρ, ἀ­νά­στα­σις καὶ ζω­ή, καὶ Θε­ὸς τοῦ παν­τός.

Ὁ Οἶ­κος.

Τὸν Σταυ­ρὸν καὶ τὴν τα­φήν σου Ζω­ο­δό­τα, ἀ­νυ­μνοῦ­μεν οἱ πι­στοὶ καὶ προ­σκυ­νοῦ­μεν, ὅ­τι τὸν ᾅ­δην ἔ­δη­σας Ἀ­θά­να­τε, ὡς Θε­ὸς παν­το­δύ­να­μος, καὶ νε­κροὺς συ­να­νέ­στη­σας, καὶ πύ­λας τοῦ ᾅ­δου συ­νέ­τρι­ψας, καὶ κρά­τος τοῦ θα­νά­του κα­θεῖ­λες ὡς Θε­ός. Δι­ὸ οἱ γη­γε­νεῖς δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε πό­θῳ τὸν ἀ­να­στάν­τα, καὶ κα­θε­λόν­τα ἐ­χθροῦ τὸ κρά­τος τοῦ πα­νώ­λους, καὶ πάν­τας ἀ­να­στή­σαν­τα τοὺς ἐ­πὶ σοὶ πι­στεύ­σαν­τας, καὶ κό­σμον λυ­τρω­σά­με­νον ἐκ τῶν βε­λῶν τοῦ ὄ­φε­ως, καὶ ὡς μό­νον δυ­να­τόν, ἐκ τῆς πλά­νης τοῦ ἐ­χθροῦ λυ­τρω­σά­με­νον ἡ­μᾶς· ὅ­θεν ἀ­νυ­μνοῦ­μεν εὐ­σε­βῶς τὴν ἀ­νά­στα­σίν σου, δι᾿ ἧς ἔ­σω­σας ἡ­μᾶς, ὡς Θε­ὸς τοῦ παν­τός.

Συ­να­ξά­ρι­ον.

Τῇ ΙϚ´ τοῦ αὐ­τοῦ μη­νὸς μνή­μη τῆς ἁ­γί­ας Με­γα­λο­μάρ­τυ­ρος καὶ πα­νευ­φή­μου Εὐ­φη­μί­ας.

Στίχ. Ὑ­πὲρ Θε­οῦ κταν­θεῖ­σαν ἄρ­κτου ταῖς μύ­λαις,
Εὐ­φη­μί­αις σε χρὴ στέ­φειν, Εὐ­φη­μί­α.

Τῇ ἑκ­και­δε­κά­τῃ Εὐ­φη­μί­αν ἔ­κτα­νεν ἄρ­κτος.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς ἁ­γί­ας Μάρ­τυ­ρος Με­λι­τι­νῆς.

Στίχ. Με­λι­τι­νή, τμη­θεῖ­σα τὴν κά­ραν ξί­φει,
Αἷ­μα προ­σῆ­γεν ὡς γλυ­κὺ Χρι­στῷ μέ­λι.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς ἱ­ε­ρᾶς ξυ­νω­ρί­δος τῶν μαρ­τύ­ρων Βί­κτω­ρος καὶ Σω­σθέ­νους, τῶν πρῴ­ην δη­μί­ων καὶ δι­ὰ τῆς ἁ­γί­ας Εὐ­φη­μί­ας εἰς Χρι­στὸν πι­στευ­σάν­των.

Στίχ. Σθέ­νει Πα­ρα­κλή­του Βί­κτωρ καὶ Σω­σθέ­νης
ἥ­νυ­σαν μαρ­τυ­ρί­ου δρό­μον εὐ­ψύ­χως.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ἁ­γί­ου ἐν­δό­ξου Ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Κυ­πρι­α­νοῦ, Ἐ­πι­σκό­που Καρ­χη­δό­νος.

Στίχ. Φῶς Χρι­στοῦ ὡ­ρά­θης ἐν σοῖς χρό­νοις μέ­γα,
Ἐν τῇ Ἀ­φρι­κῇ, Κυ­πρι­α­νὲ παμ­μά­καρ.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἐν Ἁ­γί­οις Πα­τρὸς ἡ­μῶν Νί­νι­αν, τοῦ ἰ­σα­πο­στό­λου, Ἐ­πι­σκό­που χρη­μα­τί­σαν­τος Οὐ­ΐ­θορν ἐν Σκω­τί­ᾳ.

Στίχ. Σκό­τος τῆς πλά­νης, Νί­νι­αν, ἀ­πε­λαύ­νεις,
Ἐκ τῆς Σκω­τί­ας Χρι­στῷ ταύ­την συ­νά­ψας.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῶν Ἁ­γί­ων ἐν­δό­ξων Μαρ­τύ­ρων Ἰ­ω­σὴφ καὶ Ἰ­σα­άκ, τῶν ἐν Γε­ωρ­γί­ᾳ ἀ­θλη­σάν­των.

Στίχ. Συ­νω­νυ­μοῦν­τες μάρ­τυ­ρες πα­τρι­άρ­χαις,
Συγ­κοι­νω­νεῖ­τε ἐν Ἐ­δὲμ Χρι­στοῦ θέ­ας.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς Ἁ­γί­ας ἐν­δό­ξου Μάρ­τυ­ρος Λι­ουν­τμίλ­λης, εὐ­σε­βοῦς βα­σι­λίσ­σης τῆς Τσε­χί­ας.

Στίχ. Χρι­στὸν Βα­σι­λέ­α πο­θοῦ­σα ἁ­πάν­των,
Λι­ουν­τμίλ­λα προ­θύ­μως Αὐ­τῷ ἐ­τύ­θη.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ὁ­σί­ου καὶ θε­ο­φό­ρου Πα­τρὸς ἡ­μῶν Προ­κο­πί­ου, τοῦ ἐν Σά­ζα­βᾳ τῆς Βο­η­μί­ας ἀ­σκή­σαν­τος.

Στίχ. Κό­σμον ἀρ­νη­σά­με­νος καὶ τὰ τοῦ κό­σμου,
Προ­κό­πι­ε, γέ­γο­νας βά­σις Μο­νῆς σου.

Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἐν Ἁ­γί­οις Πα­τρὸς ἡ­μῶν Κυ­πρι­α­νοῦ, Μη­τρο­πο­λί­του Κι­έ­βου καὶ πά­σης Ῥωσ­σί­ας.

Στίχ. Ὡς ἐν ἡ­συ­χα­σταῖς Κυ­πρι­α­νὸς πρῶ­τος,
Καὶ ἐν ποι­μέ­σιν ἠ­ρί­στευ­σε Κι­έ­βου.

*

[ΕΝ ΠΑΡῼ] Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, τρί­τῃ Κυ­ρι­α­κῇ τοῦ Σε­πτεμ­βρί­ου, Σύ­να­ξις ἐ­πι­τε­λεῖ­ται πάν­των τῶν Ἁ­γί­ων τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Πα­ρο­να­ξί­ας. (Ἡ αὐ­τὴ ἑ­ορ­τὴ τε­λεῖ­ται ἐν Νά­ξῳ τῇ Α´ Κυ­ρι­α­κῇ τοῦ Σε­πτεμ­βρί­ου).

Στίχ. Σύ­να­ξιν τήν δε ποι­οῦ­μεν
Νά­ξου τε Πά­ρου νέ­ων ὁ­σί­ων.

[ΕΝ ΚΑΡΔΙΤΣῌ] Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, Κυ­ρι­α­κῇ με­τὰ τὴν Ὕ­ψω­σιν, μνή­μην ἐ­πι­τε­λοῦ­μεν πάν­των τῶν ἐν τοῖς ὁ­ρί­οις τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Θεσ­σα­λι­ώ­τι­δος δι­α­λαμ­ψάν­των Ἁ­γί­ων, ἤ­τοι Σε­ρα­φεὶμ ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος, τοῦ ἐ­πι­σκό­που Φα­να­ρί­ου, Ἀρ­σε­νί­ου Ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Ἐ­λασ­σῶ­νος ἐκ Κα­λο­γραι­α­νῶν Καρ­δίτ­σης κα­τα­γο­μέ­νου, Παρ­θε­νί­ου ἱ­ε­ρο­μάρ­τυ­ρος Ἐ­πι­σκό­που Ῥα­δο­βυσ­δί­ων, τοῦ ἐκ Βατ­σου­νι­ᾶς, Νι­κο­λά­ου Ὁ­σι­ο­μάρ­τυ­ρος τοῦ ἐν Βου­ναί­νοις, Δα­μι­α­νοῦ Νέ­ου Ὁ­σι­ο­μάρ­τυ­ρος τοῦ ἐκ Μυ­ρι­χό­βου κτί­το­ρος δὲ τῆς Μο­νῆς Πε­λε­κη­τῆς, Δι­ο­νυ­σί­ου Ὁ­σί­ου τοῦ ἐν Ὀ­λύμ­πῳ ἐκ Γο­λίτ­σης κα­τα­γο­μέ­νου καὶ Κων­σταν­τί­νου τοῦ ἐξ Ἀ­γα­ρη­νῶν Νε­ο­μάρ­τυ­ρος ἐν Κα­πού­ῃ Καρ­δίτ­σης.

Στίχ. Σὺν τάγ­μα­σιν ἑ­ξα­πτε­ρύ­γων ἀ­γάλ­λῃ
ὀ­κτὰς Ἁ­γί­ων Καρ­δίτ­σης νῦν ἐν πό­λῳ.

Ταῖς τῶν σῶν Ἁ­γί­ων πρε­σβεί­αις, ὁ Θε­ός, ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. Ἀ­μήν.

* * *

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ

Τῆς Ὑ­ψώ­σε­ως τοῦ τι­μί­ου Σταυ­ροῦ

Ψάλ­λον­ται τῇ 1ῃ Αὐ­γού­στου, ἀ­πὸ τῆς 6ης μέ­χρι τῆς 13ης Αὐ­γού­στου καὶ ἀ­πὸ τῆς 24ης Αὐ­γού­στου μέ­χρι τῆς 21ης Σε­πτεμ­βρί­ου.

ᾨ­δὴ α´. Ἦ­χος πλ. δ´.

Σταυ­ρὸν χα­ρά­ξας Μω­σῆς * ἐπ᾿ εὐ­θεί­ας ῥά­βδῳ, * τὴν Ἐ­ρυ­θρὰν δι­έ­τε­με * τῷ Ἰσ­ρα­ὴλ πε­ζεύ­σαν­τι· * τὴν δὲ ἐ­πι­στρε­πτι­κῶς * Φα­ρα­ὼ τοῖς ἅρ­μα­σι * κρο­τή­σας ἥ­νω­σεν, * ἐπ᾿ εὔ­ρους δι­α­γρά­ψας * τὸ ἀ­ήτ­τη­τον ὅ­πλον· * δι­ὸ Χρι­στῷ ᾄ­σω­μεν, * τῷ Θε­ῷ ἡ­μῶν, ὅ­τι δε­δό­ξα­σται.

ᾨ­δὴ γ´.

Ῥά­βδος εἰς τύ­πον * τοῦ μυ­στη­ρί­ου πα­ρα­λαμ­βά­νε­ται· * τῷ βλα­στῷ γὰρ προ­κρί­νει τὸν ἱ­ε­ρέ­α· * τῇ στει­ρευ­ού­σῃ δὲ πρῴ­ην * Ἐκ­κλη­σί­ᾳ νῦν ἐ­ξήν­θη­σε * ξύ­λον Σταυ­ροῦ * εἰς κρά­τος καὶ στε­ρέ­ω­μα.

ᾨ­δὴ δ´.

Εἰ­σα­κή­κο­α, Κύ­ρι­ε, * τῆς οἰ­κο­νο­μί­ας σου τὸ μυ­στή­ρι­ον, * κα­τε­νό­η­σα τὰ ἔρ­γα σου * καὶ ἐ­δό­ξα­σά σου τὴν θε­ό­τη­τα.

ᾨ­δὴ ε´.

Ὦ τρι­σμα­κά­ρι­στον Ξύ­λον! * ἐν ᾧ ἐ­τά­θη Χρι­στός, * ὁ βα­σι­λεὺς καὶ Κύ­ρι­ος· * δι᾿ οὗ πέ­πτω­κεν ὁ ξύ­λῳ ἀ­πα­τή­σας, * τῷ ἐν σοὶ δε­λε­α­σθεὶς * Θε­ῷ τῷ προ­σπα­γέν­τι σαρ­κί, * τῷ πα­ρέ­χον­τι * τὴν εἰ­ρή­νην ταῖς ψυ­χαῖς ἡ­μῶν.

ᾨ­δὴ Ϛ´.

Νο­τί­ου θη­ρὸς ἐν σπλάγ­χνοις * πα­λά­μας Ἰ­ω­νᾶς * σταυ­ρο­ει­δῶς δι­εκ­πε­τά­σας, * τὸ σω­τή­ρι­ον πά­θος * προ­δι­ε­τύ­που σα­φῶς· * ὅ­θεν τρι­ή­με­ρος ἐκ­δύς, * τὴν ὑ­περ­κό­σμι­ον ἀ­νά­στα­σιν * ὑ­πε­ζω­γρά­φη­σε * τοῦ σαρ­κὶ προ­σπα­γέν­τος Χρι­στοῦ τοῦ Θε­οῦ * καὶ τρι­η­μέ­ρῳ ἐ­γέρ­σει * τὸν κό­σμον φω­τί­σαν­τος.

ᾨ­δὴ ζ´.

Ἔ­κνο­ον πρό­σταγ­μα * τυ­ράν­νου δυσ­σε­βοῦς * λα­οὺς ἐ­κλό­νη­σε, * πνέ­ον ἀ­πει­λῆς * καὶ δυ­σφη­μί­ας θε­ο­στυ­γοῦς· * ὅ­μως τρεῖς παῖ­δας * οὐκ ἐ­δει­μά­τω­σε * θυ­μὸς θη­ρι­ώ­δης, * οὐ πῦρ βρό­μι­ον· * ἀλλ᾿ ἀν­τη­χοῦν­τι * δρο­σο­βό­λῳ πνεύ­μα­τι * πυ­ρὶ συ­νόν­τες ἔ­ψαλ­λον· * Ὁ ὑ­πε­ρύ­μνη­τος * τῶν πα­τέ­ρων καὶ ἡ­μῶν * Θε­ός, εὐ­λο­γη­τὸς εἶ.

ᾨ­δὴ η´.

Αἰ­νοῦ­μεν, εὐ­λο­γοῦ­μεν, καὶ προ­σκυ­νοῦ­μεν 

τὸν Κύ­ρι­ον, * ὑ­μνοῦν­τες καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦν­τες αὐ­τὸν εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

Εὐ­λο­γεῖ­τε, παῖ­δες, * τῆς Τρι­ά­δος ἰ­σά­ριθ­μοι, * δη­μι­ουρ­γὸν Πα­τέ­ρα Θε­όν· * ὑ­μνεῖ­τε τὸν συγ­κα­τα­βάν­τα Λό­γον * καὶ τὸ πῦρ εἰς δρό­σον με­τα­ποι­ή­σαν­τα· * καὶ ὑ­πε­ρυ­ψοῦ­τε * τὸ πᾶ­σι ζω­ὴν πα­ρέ­χον * Πνεῦ­μα πα­νά­γι­ον εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας.

* * *

Ὁ δι­ά­κο­νος· Τὴν Θε­ο­τό­κον καὶ μη­τέ­ρα τοῦ φω­τός, ἐν ὕ­μνοις τι­μῶν­τες με­γα­λύ­νο­μεν.

Η ῼΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Στίχ. α´. Με­γα­λύ­νει ἡ ψυ­χή μου τὸν Κύ­ρι­ον, καὶ ἠ­γαλ­λί­α­σε τὸ πνεῦ­μά μου ἐ­πὶ τῷ Θε­ῷ τῷ σω­τῆ­ρί μου.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Στίχ. β´. Ὅ­τι ἐ­πέ­βλε­ψεν ἐ­πὶ τὴν τα­πεί­νω­σιν τῆς δού­λης αὐ­τοῦ· ἰ­δοὺ γὰρ ἀ­πὸ τοῦ νῦν μα­κα­ρι­οῦ­σί με πᾶ­σαι αἱ γε­νε­αί.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. γ´. Ὅ­τι ἐ­ποί­η­σέ μοι με­γα­λεῖ­α ὁ δυ­να­τός, καὶ ἅ­γι­ον τὸ ὄ­νο­μα αὐ­τοῦ· καὶ τὸ ἔ­λε­ος αὐ­τοῦ εἰς γε­νε­ὰν καὶ γε­νε­ὰν τοῖς φο­βου­μέ­νοις αὐ­τόν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. δ´. Ἐ­ποί­η­σε κρά­τος ἐν βρα­χί­ο­νι αὐ­τοῦ, δι­ε­σκόρ­πι­σεν ὑ­πε­ρη­φά­νους δι­α­νοί­ᾳ καρ­δί­ας αὐ­τῶν.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. ε.´ Κα­θεῖ­λε δυ­νά­στας ἀ­πὸ θρό­νων καὶ ὕ­ψω­σε τα­πει­νούς· πει­νῶν­τας ἐ­νέ­πλη­σεν ἀ­γα­θῶν καὶ πλου­τοῦν­τας ἐ­ξα­πέ­στει­λε κε­νούς.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Στίχ. Ϛ´. Ἀν­τε­λά­βε­το Ἰσ­ρα­ὴλ παι­δὸς αὐ­τοῦ μνη­σθῆ­ναι ἐ­λέ­ους, κα­θὼς ἐ­λά­λη­σε πρὸς τοὺς πα­τέ­ρας ἡ­μῶν, τῷ Ἀ­βρα­ὰμ καὶ τῷ σπέρ­μα­τι αὐ­τοῦ ἕ­ως αἰ­ῶ­νος.

Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βίμ...

Κα­τα­βα­σί­α. ᾨ­δὴ θ´.

Μυ­στι­κὸς εἶ, Θε­ο­τό­κε, πα­ρά­δει­σος, * ἀ­γε­ωρ­γή­τως βλα­στή­σα­σα Χρι­στόν, * ὑφ᾿ οὗ τὸ τοῦ Σταυ­ροῦ * ζω­η­φό­ρον ἐν γῇ * πε­φυ­τούρ­γη­ται δέν­δρον· * δι᾿ οὗ νῦν ὑ­ψου­μέ­νου, * προ­σκυ­νοῦν­τες αὐ­τόν, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

Συ­να­πτὴ μι­κρά, μεθ᾿ ἣν ἐκ­φώ­νη­σις· Ὅ­τι σὲ αἰ­νοῦ­σι πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις...

* * *

ΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Ἦ­χος β´.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν.

Ἅ­γι­ος Κύ­ρι­ος ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν. Ὑ­ψοῦ­τε Κύ­ρι­ον τὸν Θε­ὸν ἡ­μῶν καὶ προ­σκυ­νεῖ­τε τῷ ὑ­πο­πο­δί­ῳ τῶν πο­δῶν αὐ­τοῦ, … ὅ­τι ἅ­γι­ός ἐ­στιν.

Ἀ­να­στά­σι­μον Ἐ­ξα­πο­στει­λά­ρι­ον Δ´.

Ταῖς ἀ­ρε­ταῖς ἀ­στρά­ψαν­τες, ἴ­δω­μεν ἐ­πι­στάν­τας, ἐν ζω­η­φό­ρῳ μνή­μα­τι, ἄν­δρας ἐν ἀ­στρα­πτού­σαις, ἐ­σθή­σε­σι Μυ­ρο­φό­ροις, κλι­νού­σαις εἰς γῆν ὄ­ψιν· τοῦ οὐ­ρα­νοῦ δε­σπό­ζον­τος, ἔ­γερ­σιν δι­δα­χθῶ­μεν, καὶ πρὸς ζω­ήν, ἐν μνη­μεί­ῳ δρά­μω­μεν σὺν τῷ Πέ­τρῳ, καὶ τὸ πρα­χθὲν θαυ­μά­σαν­τες, μεί­νω­μεν Χρι­στὸν βλέ­ψαι.

Τῆς Ἁ­γί­ας. Τῶν Μα­θη­τῶν ὁ­ρών­των σε.

Τῆς πα­νευ­φή­μου Μάρ­τυ­ρος Εὐ­φη­μί­ας, τὴν μνή­μην συ­νελ­θόν­τες ἀ­νευ­φη­μοῦ­μεν· αὕ­τη γὰρ τὸν ὅ­ρον Ὀρ­θο­δο­ξί­ας, ἐκ τῶν Πα­τέ­ρων εἴ­λη­φε, καὶ τοῦ­τον δι­α­τη­ροῦ­σα, τοὺς ὀρ­θο­δό­ξους λαμ­πρύ­νει.

Τοῦ Σταυ­ροῦ. Ὅ­μοι­ον.

Σταυ­ρός, τοῦ κό­σμου πέ­φυ­κε σω­τη­ρί­α. Σταυ­ρός, ἁ­γί­ων πάν­των ἡ βα­κτη­ρί­α· Σταυ­ρός, βα­σι­λέ­ων τὸ στε­ρέ­ω­μα· Σταυ­ρός, πι­στῶν ὀ­χύ­ρω­μα· Σταυ­ρός, ἀν­θρώ­πων ἡ ῥῶ­σις· Σταυ­ρός, δαι­μό­νων ἡ πτῶ­σις.

* * *

ΑΙΝΟΙ

Ἦ­χος πλ. β´.

Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν, αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τοῖς ὑ­ψί­στοις. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πάν­τες οἱ ἄγ­γε­λοι αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τόν, πᾶ­σαι αἱ δυ­νά­μεις αὐ­τοῦ. Σοὶ πρέ­πει ὕ­μνος τῷ Θε­ῷ.

Ἡ Στι­χο­λο­γί­α (Ψαλ­μοὶ ρμη´, ρμθ´) καί·

Στι­χη­ρὰ Ἀ­να­στά­σι­μα. Ἦ­χος πλ. β´.

Στίχ. α´. Τοῦ ποι­ῆ­σαι ἐν αὐ­τοῖς κρῖ­μα ἔγ­γρα­πτον· δό­ξα αὕ­τη ἔ­σται πᾶ­σι τοῖς ὁ­σί­οις αὐ­τοῦ.

Ὁ Σταυ­ρός σου Κύ­ρι­ε, ζω­ὴ καὶ ἀ­νά­στα­σις, ὑ­πάρ­χει τῷ λα­ῷ σου· καὶ ἐπ᾿ αὐ­τῷ πε­ποι­θό­τες, σὲ τὸν ἀ­να­στάν­τα, Θε­ὸν ἡ­μῶν ὑ­μνοῦ­μεν· ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. β´. Αἰ­νεῖ­τε τὸν Θε­ὸν ἐν τοῖς ἁ­γί­οις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν στε­ρε­ώ­μα­τι τῆς δυ­νά­με­ως αὐ­τοῦ.

Ἡ τα­φή σου Δέ­σπο­τα, Πα­ρά­δει­σον ἤ­νοι­ξε, τῷ γέ­νει τῶν ἀν­θρώ­πων· καὶ ἐκ φθο­ρᾶς λυ­τρω­θέν­τες, σὲ τὸν ἀ­να­στάν­τα, Θε­ὸν ἡ­μῶν ὑ­μνοῦ­μεν· ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. γ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐ­πὶ ταῖς δυ­να­στεί­αις αὐ­τοῦ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν κα­τὰ τὸ πλῆ­θος τῆς με­γα­λω­σύ­νης αὐ­τοῦ.

Σὺν Πα­τρὶ καὶ Πνεύ­μα­τι, Χρι­στὸν ἀ­νυ­μνή­σω­μεν τὸν ἀ­να­στάν­τα ἐκ νε­κρῶν, καὶ πρὸς αὐ­τὸν ἐκ­βο­ῶ­μεν· Σὺ ζω­ὴ ὑ­πάρ­χεις, ἡ­μῶν καὶ ἀ­νά­στα­σις· ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Αὐ­τό­με­λον.

Στίχ. δ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ἤ­χῳ σάλ­πιγ­γος· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν ψαλ­τη­ρί­ῳ καὶ κι­θά­ρᾳ.

Τρι­ή­με­ρος ἀ­νέ­στης Χρι­στέ, ἐκ τά­φου κα­θὼς γέ­γρα­πται, συ­νε­γεί­ρας τὸν προ­πά­το­ρα ἡ­μῶν· δι­ό σε καὶ δο­ξά­ζει, τὸ γέ­νος τῶν ἀν­θρώ­πων, καὶ ἀ­νυ­μνεῖ σου τὴν ἀ­νά­στα­σιν.

Καὶ τῆς Ἁγίας, Ἰδιόμελα γ´ εἰς δ´.

Ἦ­χος α´. Ὢ τοῦ πα­ρα­δό­ξου θαύ­μα­τος.

Ἦ­χος γ´.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Ἀ­θλη­τι­κὴν πα­νή­γυ­ριν πι­στοί, θε­ο­φρό­νως τε­λου­μέ­νην θε­ώ­με­νοι, τῷ θαυ­μα­στῷ ἐν βου­λαῖς Θε­ῷ ἡ­μῶν, εὐ­χα­ρι­στή­ρι­ον ὕ­μνον με­λῳ­δή­σω­μεν· τὸ γὰρ ἀ­ό­ρα­τον κρά­τος, τῆς ἐ­ναν­τί­ας δυ­νά­με­ως, ἐν γυ­ναι­κεί­ᾳ φύ­σει κα­τη­γω­νί­σα­το, τὴν θεί­αν ἑ­αυ­τοῦ δύ­να­μιν, ἐν ἀ­σθε­νεί­ᾳ τε­λει­ώ­σας τῆς καλ­λι­μάρ­τυ­ρος. Ταῖς αὐ­τῆς πρε­σβεί­αις, σῶ­σον τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν. (δίς)

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Ἀ­θλη­τι­κὴν πα­νή­γυ­ριν πι­στοί, …

Στίχ. ζ´. Ὑ­πο­μέ­νων ὑ­πέ­μει­να τὸν Κύ­ρι­ον καὶ προ­σέ­σχε μοι.

Ἀ­λη­θεί­ας κρα­τῆ­ρα, ἐξ οἰ­κεί­ων αἱ­μά­των ἀ­θλη­τι­κῶν, ἡ πα­νεύ­φη­μος Μάρ­τυς Χρι­στοῦ κε­ρα­σα­μέ­νη, καὶ τοῦ­τον ἀ­ε­νά­ως τῇ Ἐκ­κλη­σί­ᾳ προ­τι­θε­μέ­νη, ἐν αὐ­τῇ τοὺς τῆς εὐ­σε­βεί­ας τρο­φί­μους, σο­φί­ας φω­νῇ προ­τρέ­πε­ται λέ­γου­σα· Ἀ­ρύ­σα­σθε πό­μα, τῆς ἀ­να­στά­σε­ως μαρ­τύ­ρι­ον, πα­θῶν κα­θαρ­τή­ρι­ον, εὐ­σε­βῶν δὲ ψυ­χῶν φυ­λα­κτή­ρι­ον, τῷ Σω­τῆ­ρι κρά­ζον­τες· Ὁ πο­τί­σας ἡ­μᾶς τὸν χει­μάῤ­ῥουν τῆς τρυ­φῆς τοῦ Πνεύ­μα­τος, σῶ­σον τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Στίχ. η´. Καὶ ἔ­στη­σεν ἐ­πὶ πέ­τραν τοὺς πό­δας μου καὶ κα­τηύ­θυ­νε τὰ δι­α­βή­μα­τά μου.

Οἱ τῷ αἵ­μα­τι Χρι­στοῦ τὰς ψυ­χὰς σφρα­γι­σθέν­τες, εἰς ἡ­μέ­ραν ἀ­πο­λυ­τρώ­σε­ως, αἷ­μα ἅ­γι­ον, ἐκ μαρ­τυ­ρι­κῆς πη­γῆς ἀ­να­βλύ­ζον ἡ­μῖν, μετ᾿ εὐ­φρο­σύ­νης πνευ­μα­τι­κῆς προ­φη­τι­κῶς ἀν­τλή­σω­μεν, τῶν ζω­η­ρύ­των πα­θη­μά­των τοῦ Σω­τῆ­ρος, καὶ τῆς ἀι­δί­ου δό­ξης μορ­φω­τι­κόν· δι­ὸ αὐ­τῷ βο­ή­σω­μεν· Ὁ ἐν­δο­ξα­ζό­με­νος ἐν τοῖς Ἁ­γί­οις σου Κύ­ρι­ε, ταῖς τῆς πα­νευ­φή­μου σου ἀ­θλη­φό­ρου πρε­σβεί­αις, σῶ­σον τὰς ψυ­χὰς ἡ­μῶν.

Ἢ τὰ ἑ­ξῆς Στι­χη­ρὰ Προ­σό­μοι­α
ἐκ τῆς φυλ­λά­δος τῆς Ἁ­γί­ας, Ποί­η­μα
Γε­ρα­σί­μου Μο­να­χοῦ Μι­κρα­γι­αν­να­νί­του.

Ἦ­χος πλ. δ´. Ὢ τοῦ πα­ρα­δό­ξου θαύ­μα­τος.

Στίχ. ε´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν τυμ­πά­νῳ καὶ χο­ρῷ· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν χορ­δαῖς καὶ ὀρ­γά­νῳ.

Μάρ­τυς Εὐ­φη­μί­α πάν­σε­μνε, δι­ὰ Χρι­στὸν τὸν Θε­όν, πο­λυ­ώ­δυ­να βά­σα­να, καὶ κα­κώ­σεις σώ­μα­τος, ὑ­πο­στᾶ­σα στεῤ­ῥό­τα­τα, τὸν σὸν ἀ­γῶ­να κα­λῶς ἀ­νύ­σα­σα, στε­φά­νων δό­ξης, λαμ­πρῶς κε­κό­σμη­σαι· χά­ριν καὶ ἔ­λε­ος, αἰ­του­μέ­νη πάν­το­τε, τοῖς εὐ­σε­βῶς, πί­στει ἑ­ορ­τά­ζου­σι, τὴν θεί­αν μνή­μην σου.

Στίχ. Ϛ´. Αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις εὐ­ή­χοις· αἰ­νεῖ­τε αὐ­τὸν ἐν κυμ­βά­λοις ἀ­λα­λαγ­μοῦ. Πᾶ­σα πνο­ὴ αἰ­νε­σά­τω τὸν Κύ­ρι­ον.

Μάρ­τυς Εὐ­φη­μί­α πάν­σο­φε, ἀ­γαλ­λο­μέ­νῃ ψυ­χῇ, ἐν στα­δί­ῳ ἀ­θλή­σα­σα, χά­ρι­τι τοῦ Κτί­στου σου, δυ­να­μου­μέ­νη στεῤ­ῥῶς· ἐν­τεῦ­θεν ὤ­φθης, λαμ­πὰς πο­λύ­φω­τος, πιμ­πρῶ­σα πᾶ­σαν, πλά­νην πο­λύ­θε­ον· ὅ­θεν τὴν μνή­μην σου, τὴν Ἁ­γί­αν σή­με­ρον χρε­ω­στι­κῶς, πάν­τες ἑ­ορ­τά­ζο­μεν, σὲ μα­κα­ρί­ζον­τες.

Στίχ. ζ´. Ὑ­πο­μέ­νων ὑ­πέ­μει­να τὸν Κύ­ρι­ον καὶ προ­σέ­σχε μοι.

Μάρ­τυς Εὐ­φη­μί­α ἔν­δο­ξε, τρω­θεῖ­σα πό­θῳ Χρι­στοῦ, πρὸς τὸ στά­δι­ον ἔ­σπευ­σας, μαρ­τυ­ρί­ου θά­να­τον, καρ­τε­ρῶς ὑ­πο­μεί­να­σα· τῇ γὰρ δυ­νά­μει τοῦ Πνεύ­μα­τος, τοῖς τῶν Ἀγ­γέ­λων χο­ροῖς ἠ­ρίθ­μη­σαι, μεθ᾿ ὧν ἱ­κέ­τευ­ε, δοῦ­ναι ἡ­μῖν ἄ­φε­σιν ἁ­μαρ­τι­ῶν, τοῖς πα­νη­γυ­ρί­ζου­σι, τὴν θεί­αν μνή­μην σου.

Στίχ. η´. Καὶ ἔ­στη­σεν ἐ­πὶ πέ­τραν τοὺς πό­δας μου καὶ κα­τηύ­θυ­νε τὰ δι­α­βή­μα­τά μου.

Μάρ­τυς Εὐ­φη­μί­α πάν­τι­με, μαρ­τυ­ρι­κὴν πρὸς Χρι­στόν, παῤ­ῥη­σί­αν πλου­τή­σα­σα, καὶ τὸ θεῖ­ον δρό­μον σου, ἀ­νεν­δό­τως τε­λέ­σα­σα, αὐ­τῷ μὴ παύ­σῃ ἀ­εὶ πρε­σβεύ­ου­σα, ῥυ­σθῆ­ναι πό­νων δει­νῶν καὶ θλί­ψε­ων, τοὺς μα­κα­ρί­ζον­τας, τὴν λαμ­πράν σου ἄ­θλη­σιν χαρ­μο­νι­κῶς, καὶ εὐ­φή­μως ἄ­γον­τας, τὴν θεί­αν μνή­μην σου.

Δό­ξα. Ἑ­ωθινὸν Δ´. Ἦ­χος δ´.

Ὄρ­θρος ἦν βα­θύς, καὶ αἱ γυ­ναῖ­κες ἦλ­θον ἐ­πὶ τὸ μνῆ­μά σου Χρι­στέ· ἀλ­λὰ τὸ σῶ­μα οὐχ εὑ­ρέ­θη, τὸ πο­θού­με­νον αὐ­ταῖς· δι­ὸ ἀ­πο­ρου­μέ­ναις, οἱ ταῖς ἀ­στρα­πτού­σαις ἐ­σθή­σε­σιν ἐ­πι­στάν­τες. Τί τὸν ζῶν­τα, με­τὰ τῶν νε­κρῶν ζη­τεῖ­τε; ἔ­λε­γον· ἠ­γέρ­θη ὡς προ­εῖ­πε· τί ἀ­μνη­μο­νεῖ­τε τῶν ῥη­μά­των αὐ­τοῦ; Οἷς πει­σθεῖ­σαι, τὰ ὁ­ρα­θέν­τα ἐ­κή­ρυτ­τον· ἀλλ᾿ ἐ­δό­κει λῆ­ρος τὰ εὐ­αγ­γέ­λι­α· οὕ­τως ἦ­σαν ἔ­τι νω­θεῖς οἱ Μα­θη­ταί· ἀλλ᾿ ὁ Πέ­τρος ἔ­δρα­με, καὶ ἰ­δὼν ἐ­δό­ξα­σέ σου, πρὸς ἑ­αυ­τὸν τὰ θαυ­μά­σι­α.

Καὶ νῦν. Θε­ο­το­κί­ον.

Ὑ­πε­ρευ­λο­γη­μέ­νη ὑ­πάρ­χεις, * Θε­ο­τό­κε Παρ­θέ­νε· * δι­ὰ γὰρ τοῦ ἐκ σοῦ σαρ­κω­θέν­τος, * ὁ ᾅ­δης ᾐχ­μα­λώ­τι­σται, * ὁ Ἀ­δὰμ ἀ­να­κέ­κλη­ται, * ἡ κα­τά­ρα νε­νέ­κρω­ται, * ἡ Εὔ­α ἠ­λευ­θέ­ρω­ται, * ὁ θά­να­τος τε­θα­νά­τω­ται, * καὶ ἡ­μεῖς ἐ­ζω­ο­ποι­ή­θη­μεν· * δι­ὸ ἀ­νυ­μνοῦν­τες βο­ῶ­μεν· * Εὐ­λο­γη­τὸς Χρι­στὸς ὁ Θε­ὸς ἡ­μῶν, * ὁ οὕ­τως εὐ­δο­κή­σας, δό­ξα σοι.

* * *

Καὶ εὐ­θὺς ψάλ­λε­ται
εἰς τὸν ἦ­χον τῆς Κυ­ρι­α­κῆς

Η ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δό­ξα σοι τῷ δεί­ξαν­τι τὸ φῶς. * Δό­ξα ἐν ὑ­ψί­στοις Θε­ῷ * καὶ ἐ­πὶ γῆς εἰ­ρή­νη, * ἐν ἀν­θρώ­ποις εὐ­δο­κί­α.

Ὑ­μνοῦ­μέν σε, * εὐ­λο­γοῦ­μέν σε, * προ­σκυ­νοῦ­μέν σε, * δο­ξο­λο­γοῦ­μέν σε, * εὐ­χα­ρι­στοῦ­μέν σοι * δι­ὰ τὴν με­γά­λην σου δό­ξαν.

Κύ­ρι­ε βα­σι­λεῦ, * ἐ­που­ρά­νι­ε Θε­έ, * Πά­τερ παν­το­κρά­τορ· * Κύ­ρι­ε Υἱ­ὲ μο­νο­γε­νές, * Ἰ­η­σοῦ Χρι­στέ, * καὶ ἅ­γι­ον Πνεῦ­μα.

Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός, * ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θε­οῦ, * ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Πα­τρός, * ὁ αἴ­ρων τὴν ἁ­μαρ­τί­αν τοῦ κό­σμου, * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς, * ὁ αἴ­ρων τὰς ἁ­μαρ­τί­ας τοῦ κό­σμου.

Πρόσ­δε­ξαι τὴν δέ­η­σιν ἡ­μῶν, * ὁ κα­θή­με­νος ἐν δε­ξι­ᾷ τοῦ Πα­τρός, * καὶ ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Ὅ­τι σὺ εἶ μό­νος ἅ­γι­ος, * σὺ εἶ μό­νος Κύ­ρι­ος, * Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, * εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός. Ἀ­μήν.

Καθ᾿ ἑ­κά­στην ἡ­μέ­ραν εὐ­λο­γή­σω σε * καὶ αἰ­νέ­σω τὸ ὄ­νο­μά σου εἰς τὸν αἰ­ῶ­να * καὶ εἰς τὸν αἰ­ῶ­να τοῦ αἰ­ῶ­νος.

Κα­τα­ξί­ω­σον, Κύ­ρι­ε, * ἐν τῇ ἡ­μέ­ρᾳ ταύ­τῃ * ἀ­να­μαρ­τή­τους φυ­λα­χθῆ­ναι ἡ­μᾶς.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε, * ὁ Θε­ὸς τῶν πα­τέ­ρων ἡ­μῶν, * καὶ αἰ­νε­τὸν καὶ δε­δο­ξα­σμέ­νον τὸ ὄ­νο­μά σου * εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας. Ἀ­μήν.

Γέ­νοι­το, Κύ­ρι­ε, * τὸ ἔ­λε­ός σου ἐφ᾿ ἡ­μᾶς, * κα­θά­περ ἠλ­πί­σα­μεν ἐ­πὶ σέ.

Εὐ­λο­γη­τὸς εἶ, Κύ­ρι­ε· * δί­δα­ξόν με τὰ δι­και­ώ­μα­τά σου. (ἐκ γ´)

Κύ­ρι­ε, * κα­τα­φυ­γὴ ἐ­γε­νή­θης ἡ­μῖν * ἐν γε­νε­ᾷ καὶ γε­νε­ᾷ. * Ἐ­γὼ εἶ­πα· * Κύ­ρι­ε, ἐ­λέ­η­σόν με· * ἴ­α­σαι τὴν ψυ­χήν μου, * ὅ­τι ἥ­μαρ­τόν σοι.

Κύ­ρι­ε, πρὸς σὲ κα­τέ­φυ­γον· * δί­δα­ξόν με τοῦ ποι­εῖν τὸ θέ­λη­μά σου, * ὅ­τι σὺ εἶ ὁ Θε­ός μου.

Ὅ­τι πα­ρὰ σοὶ πη­γὴ ζω­ῆς· * ἐν τῷ φω­τί σου ὀ­ψό­με­θα φῶς.

Πα­ρά­τει­νον τὸ ἔ­λε­ός σου * τοῖς γι­νώ­σκου­σί σε.

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς. (ἐκ γ´)

Δό­ξα Πα­τρὶ καὶ Υἱ­ῷ καὶ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι.

Καὶ νῦν καὶ ἀ­εὶ καὶ εἰς τοὺς αἰ­ῶ­νας τῶν αἰ­ώ­νων. Ἀ­μήν.

Ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ πά­λιν ἰ­σχυ­ρο­τέ­ρᾳ φω­νῇ·

Ἅ­γι­ος ὁ Θε­ός, * ἅ­γι­ος ἰ­σχυ­ρός, * ἅ­γι­ος ἀ­θά­να­τος· * ἐ­λέ­η­σον ἡ­μᾶς.

Καὶ τὸ ἀ­να­στά­σι­μον τρο­πά­ρι­ον. Ἦ­χος β´.

Ἀ­να­στὰς ἐκ τοῦ μνή­μα­τος * καὶ τὰ δε­σμὰ δι­αρ­ρή­ξας τοῦ ᾅ­δου, * ἔ­λυ­σας τὸ κα­τά­κρι­μα τοῦ θα­νά­του, Κύ­ρι­ε, * πάν­τας ἐκ τῶν πα­γί­δων τοῦ ἐ­χθροῦ ῥυ­σά­με­νος· * ἐμ­φα­νί­σας σε­αυ­τὸν τοῖς ἀ­πο­στό­λοις σου * ἐ­ξα­πέ­στει­λας αὐ­τοὺς ἐ­πὶ τὸ κή­ρυγ­μα * καὶ δι᾿ αὐ­τῶν τὴν εἰ­ρή­νην * πα­ρέ­σχες τῇ οἰ­κου­μέ­νῃ, * μό­νε πο­λυ­έ­λε­ε.

* * * * *

ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ὁ δι­ά­κο­νος τὰ εἰ­ρη­νι­κὰ
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι πρέ­πει σοι πᾶ­σα δό­ξα…

Τὰ τυ­πι­κά, οἱ μα­κα­ρι­σμοὶ τοῦ ἤ­χου εἰς δ´ & δ´ ἐκ τῆς Ϛ´ ᾠ­δῆς τοῦ κα­νό­νος τῆς ἁ­γί­ας.

Εἰ δὲ μή, τὰ Ἀν­τί­φω­να.

Εἰς τὴν Ὕψωσιν τοῦ Σταυροῦ

Ἀντίφωνον Α´. Ἦχος β´. Ψαλμὸς κα´ (21).

Στίχ. α´. Ὁ Θε­ὸς ὁ Θε­ός μου, πρό­σχες μοι· ἱ­να­τί ἐγ­κα­τέ­λι­πές με; Μα­κρὰν ἀ­πὸ τῆς σω­τη­ρί­ας μου οἱ λό­γοι τῶν πα­ρα­πτω­μά­των μου. (κα´ 2)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου, * Σῶ­τερ, σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Στίχ. β´. Ὁ Θε­ός μου, κε­κρά­ξο­μαι ἡ­μέ­ρας, καὶ οὐκ εἰ­σα­κού­σῃ, καὶ νυ­κτός, καὶ οὐκ εἰς ἄ­νοι­αν ἐ­μοί. (κα´ 3)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. γ´. Πάν­τες οἱ θε­ω­ροῦν­τές με ἐ­ξε­μυ­κτή­ρι­σάν με, ἐ­λά­λη­σαν ἐν χεί­λε­σιν, ἐ­κί­νη­σαν κε­φα­λήν. (κα´ 8)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Στίχ. δ´. Πε­ρι­ε­κύ­κλω­σάν με μό­σχοι πολ­λοί, ταῦ­ροι πί­ο­νες πε­ρι­έ­σχον με. (κα´ 13)

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ταῖς πρε­σβεί­αις τῆς Θε­ο­τό­κου...

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι σὸν τὸ κρά­τος...

Ἀντίφωνον Β´. Ἦχος β´. Ψαλμὸς ογ´ (73).

Στίχ. α´. Ἱ­να­τί, ὁ Θε­ός, ἀ­πώ­σω εἰς τέ­λος; ὠρ­γί­σθη ὁ θυ­μός σου ἐ­πὶ πρό­βα­τα νο­μῆς σου; (ογ´ 1)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ σαρ­κὶ σταυ­ρω­θείς, * ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Στίχ. β´. Μνή­σθη­τι τῆς συ­να­γω­γῆς σου, ἧς ἐ­κτή­σω ἀπ᾿ ἀρ­χῆς. (ογ´ 2)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, * ὁ σαρ­κὶ σταυ­ρω­θείς...

Στίχ. γ´. Ἐ­λυ­τρώ­σω ῥά­βδον κλη­ρο­νο­μί­ας σου, ὄ­ρος Σι­ὼν τοῦ­το, ὃ κα­τε­σκή­νω­σας ἐν αὐ­τῷ. (ογ´ 2)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, * ὁ σαρ­κὶ σταυ­ρω­θείς...

Στίχ. δ´. Ὁ δὲ Θε­ὸς βα­σι­λεὺς ἡ­μῶν πρὸ αἰ­ώ­νων, εἰρ­γά­σα­το σω­τη­ρί­αν ἐν μέ­σῳ τῆς γῆς. (ογ´ 12)

Σῶ­σον ἡ­μᾶς, Υἱ­ὲ Θε­οῦ, * ὁ σαρ­κὶ σταυ­ρω­θείς...

Δό­ξα. Καὶ νῦν.

Ὁ μο­νο­γε­νὴς Υἱ­ὸς καὶ Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, * ἀ­θά­να­τος ὑ­πάρ­χων * καὶ κα­τα­δε­ξά­με­νος * δι­ὰ τὴν ἡ­με­τέ­ραν σω­τη­ρί­αν * σαρ­κω­θῆ­ναι ἐκ τῆς ἁ­γί­ας Θε­ο­τό­κου * καὶ ἀ­ει­παρ­θέ­νου Μα­ρί­ας, * ἀ­τρέ­πτως ἐ­ναν­θρω­πή­σας, * σταυ­ρω­θείς τε, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός, * θα­νά­τῳ θά­να­τον πα­τή­σας, * εἷς ὢν τῆς ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, * συν­δο­ξα­ζό­με­νος τῷ Πα­τρὶ * καὶ τῷ ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι, * σῶ­σον ἡ­μᾶς.

Ὁ δι­ά­κο­νος τὴν μι­κρὰν συ­να­πτὴν
καὶ ὁ ἱ­ε­ρεὺς τὴν ἐκ­φώ­νη­σιν· Ὅ­τι ἀ­γα­θὸς καὶ φι­λάν­θρω­πος...

Ἀντίφωνον Γ´. Ἦχος α´. Ψαλμὸς Ϟη´ (98).

Στίχ. α´. Ὁ Κύ­ρι­ος ἐ­βα­σί­λευ­σεν, ὀρ­γι­ζέ­σθω­σαν λα­οί· ὁ κα­θή­με­νος ἐ­πὶ τῶν Χε­ρου­βίμ, σα­λευ­θή­τω ἡ γῆ. (Ϟ­η´ 1)

Σῶ­σον, Κύ­ρι­ε, τὸν λα­όν σου...

Στίχ. β´. Κύ­ρι­ος ἐν Σι­ὼν μέ­γας καὶ ὑ­ψη­λός ἐ­στιν ἐ­πὶ πάν­τας τοὺς λα­ούς. (Ϟ­η´ 2)

Σῶ­σον, Κύ­ρι­ε, τὸν λα­όν σου...

Στίχ. γ´. Ἐ­ξο­μο­λο­γη­σά­σθω­σαν τῷ ὀ­νό­μα­τί σου τῷ με­γά­λῳ, ὅ­τι φο­βε­ρὸν καὶ ἅ­γι­όν ἐ­στι. (Ϟ­η´ 3)

Σῶ­σον, Κύ­ρι­ε, τὸν λα­όν σου...

* * *

ΜΙΚΡΑ ΕΙΣΟΔΟΣ

Εἰ­σο­δι­κόν. Ἦ­χος β´. (Ἐ­ὰν εἰ­σο­δεύ­ουν πολ­λοὶ ἱ­ε­ρεῖς, ψάλ­λουν αὐ­τοὶ τὸ εἰ­σο­δι­κόν).

Δεῦ­τε προ­σκυ­νή­σω­μεν καὶ προ­σπέ­σω­μεν Χρι­στῷ. Σῶ­σον ἡ­μᾶς Υἱ­ὲ Θε­οῦ, ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν, ψάλ­λον­τάς σοι, Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

* * *

Τὸ ἀ­να­στά­σι­μον ἀ­πο­λυ­τί­κι­ον. (ψάλ­λε­ται ὑ­πὸ τῶν ἱ­ε­ρέ­ων, ἐ­ὰν τε­λεῖ­ται συλ­λεί­τουρ­γον)

Ἀ­πο­λυ­τί­κι­α τῆς ἑ­ορ­τῆς & τῆς ἁ­γί­ας.

Ἐ­ναλ­λα­κτι­κῶς τὸ ἑ­ξῆς τῆς Ἁ­γί­ας.
Ἦ­χος γ´. Τὴν ὡ­ραι­ό­τη­τα.

Τῷ θεί­ῳ ἔ­ρω­τι, λαμ­πρῶς ἀ­θλή­σα­σα, εἰς ὀ­σμὴν ἔ­δρα­μες, Χρι­στοῦ πα­νεύ­φη­με, οἷ­α νε­ᾶ­νις παγ­κα­λής, καὶ Μάρ­τυς πε­ποι­κιλ­μέ­νη· ὅ­θεν εἰ­σε­λή­λυ­θας, εἰς πα­στά­δα οὐ­ρά­νι­ον, κό­σμῳ δι­α­νέ­μου­σα, ἰ­α­μά­των χα­ρί­σμα­τα, καὶ σῴ­ζου­σα τοὺς σοὶ ἐκ­βο­ῶν­τας· χαί­ροις θε­ό­φρον Εὐ­φη­μί­α.

Εἶ­τα τὸ τοῦ Ἁ­γί­ου τοῦ Να­οῦ.

Κον­τά­κι­ον τὴς Ὑ­ψώ­σε­ως τοῦ τι­μί­ου Σταυ­ροῦ. (Ψάλ­λε­ται ἀ­πὸ ιδ´ ἕ­ως κα´ Σε­πτεμ­βρί­ου).

Ἦ­χος δ´. Αὐ­τό­με­λον.

Ὁ ὑ­ψω­θεὶς ἐν τῷ Σταυ­ρῷ ἑ­κου­σί­ως, * τῇ ἐ­πω­νύ­μῳ σου και­νῇ πο­λι­τεί­ᾳ * τοὺς οἰ­κτιρ­μούς σου δώ­ρη­σαι*, Χρι­στὲ ὁ Θε­ός· * εὔ­φρα­νον ἐν τῇ δυ­νά­μει σου * τοὺς πι­στοὺς βα­σι­λεῖς ἡ­μῶν, * νί­κας χο­ρη­γῶν αὐ­τοῖς * κα­τὰ τῶν πο­λε­μί­ων· * τὴν συμ­μα­χί­αν ἔ­χοι­εν τὴν σήν, * ὅ­πλον εἰ­ρή­νης*, ἀ­ήτ­τη­τον τρό­παι­ον.

* * *

ΤΡΙΣΑΓΙΟΣ ΥΜΝΟΣ

* * *

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Κυ­ρι­α­κῆς με­τὰ τὴν Ὕ­ψω­σιν,
ζή­τει τῇ ΚΑ´ Κυ­ρι­α­κῇ ἑ­βδο­μά­δος ἐ­πι­στο­λῶν.

Προ­κεί­με­νον καὶ Ἀλ­λη­λού­ϊ­α
τοῦ ἤ­χου τῆς Κυ­ρι­α­κῆς.

Προ­κεί­με­νον. Ἦ­χος πλ. β´. (Ψαλ­μὸς κζ´).

Σῶ­σον, Κύ­ρι­ε, τὸν λα­όν σου καὶ εὐ­λό­γη­σον τὴν κλη­ρο­νο­μί­αν σου.

Στίχ. Πρὸς σέ, Κύ­ρι­ε, κε­κρά­ξο­μαι ὁ Θε­ός μου.

Πρὸς Γα­λά­τας Ἐ­πι­στο­λῆς Παύ­λου τὸ Ἀ­νά­γνω­σμα.

(Γαλ. β´ 16-20)

Ἀ­δελ­φοί, εἰ­δό­τες ὅ­τι οὐ δι­και­οῦ­ται ἄν­θρω­πος ἐξ ἔρ­γων νό­μου ἐ­ὰν μὴ δι­ὰ πί­στε­ως Ἰ­η­σοῦ Χρι­στοῦ, καὶ ἡ­μεῖς εἰς Χρι­στὸν Ἰ­η­σοῦν ἐ­πι­στεύ­σα­μεν, ἵ­να δι­και­ω­θῶ­μεν ἐκ πί­στε­ως Χρι­στοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔρ­γων νό­μου, δι­ό­τι οὐ δι­και­ω­θή­σε­ται ἐξ ἔρ­γων νό­μου πᾶ­σα σάρξ. Εἰ δὲ ζη­τοῦν­τες δι­και­ω­θῆ­ναι ἐν Χρι­στῷ εὑ­ρέ­θη­μεν καὶ αὐ­τοὶ ἁ­μαρ­τω­λοί, ἄ­ρα Χρι­στὸς ἁ­μαρ­τί­ας δι­ά­κο­νος; Μὴ γέ­νοι­το. Εἰ γὰρ ἃ κα­τέ­λυ­σα ταῦ­τα πά­λιν οἰ­κο­δο­μῶ, πα­ρα­βά­την ἐ­μαυ­τὸν συ­νί­στη­μι. Ἐ­γὼ γὰρ δι­ὰ νό­μου νό­μῳ ἀ­πέ­θα­νον, ἵ­να Θε­ῷ ζή­σω. Χρι­στῷ συ­νε­σταύ­ρω­μαι· ζῶ δὲ οὐ­κέ­τι ἐ­γώ, ζῇ δὲ ἐν ἐ­μοὶ Χρι­στός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρ­κί, ἐν πί­στει ζῶ τῇ τοῦ υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ τοῦ ἀ­γα­πή­σαν­τός με καὶ πα­ρα­δόν­τος ἑ­αυ­τὸν ὑ­πὲρ ἐ­μοῦ.

Ἀλ­λη­λού­ϊ­α (γ´). Ἦ­χος πλ. β´. (Ψαλ­μὸς Ϟ´).

Στίχ. Ὁ κα­τοι­κῶν ἐν βο­η­θεί­ᾳ τοῦ Ὑ­ψί­στου, ἐν σκέ­πῃ τοῦ Θε­οῦ τοῦ οὐ­ρα­νοῦ αὐ­λι­σθή­σε­ται.

Ἐ­ρεῖ τῷ Κυ­ρί­ῳ· Ἀν­τι­λή­πτωρ μου εἶ.

* * *

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Κυ­ρι­α­κῆς με­τὰ τὴν Ὕ­ψω­σιν,
ζή­τει τῇ Κυ­ρι­α­κῇ Γ´ Νηστειῶν.

Ἐκ τοῦ κα­τὰ Μᾶρ­κον (η´ 34-38, θ´ 1).

Εἶ­πεν ὁ Κύ­ρι­ος· Ὅ­στις θέ­λει ὀ­πί­σω μου ἐλ­θεῖν, ἀ­παρ­νη­σά­σθω ἑ­αυ­τὸν καὶ ἀ­ρά­τω τὸν σταυ­ρὸν αὐ­τοῦ καὶ ἀ­κο­λου­θεί­τω μοι. Ὃς γὰρ ἐ­ὰν θέ­λῃ τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ σῶ­σαι ἀ­πο­λέ­σει αὐ­τήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀ­πο­λέ­σει τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ ἕ­νε­κεν (ἐ­μοῦ καὶ) τοῦ εὐ­αγ­γε­λί­ου σώ­σει αὐ­τήν. Τί γὰρ ὠ­φε­λεῖ ἄν­θρω­πον κερ­δῆ­σαι τὸν κό­σμον ὅ­λον καὶ ζη­μι­ω­θῆ­ναι τὴν ψυ­χὴν αὐ­τοῦ; τί γὰρ δοῖ ἄν­θρω­πος ἀν­τάλ­λαγ­μα τῆς ψυ­χῆς αὐ­τοῦ; ὃς γὰρ ἐ­ὰν ἐ­παι­σχυν­θῇ με καὶ τοὺς ἐ­μοὺς λό­γους ἐν τῇ γε­νε­ᾷ ταύ­τῃ τῇ μοι­χα­λί­δι καὶ ἁ­μαρ­τω­λῷ, καὶ ὁ υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που ἐ­παι­σχυν­θή­σε­ται αὐ­τὸν ὅ­ταν ἔλ­θῃ ἐν τῇ δό­ξῃ τοῦ πα­τρὸς αὐ­τοῦ με­τὰ τῶν ἀγ­γέ­λων τῶν ἁ­γί­ων. Καὶ ἔ­λε­γεν αὐ­τοῖς· Ἀ­μὴν λέ­γω ὑ­μῖν ὅ­τι εἰ­σίν τι­νες ὧ­δε τῶν ἑ­στη­κό­των οἵ­τι­νες οὐ μὴ γεύ­σων­ται θα­νά­του ἕ­ως ἂν ἴ­δω­σιν τὴν βα­σι­λεί­αν τοῦ Θε­οῦ ἐ­λη­λυ­θυῖ­αν ἐν δυ­νά­μει.

Δό­ξα σοι, Κύ­ρι­ε, δό­ξα σοι.

Καὶ γί­νε­ται τὸ κή­ρυγ­μα τοῦ θεί­ου λό­γου.

* * *

Καὶ κα­θε­ξῆς ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α
τοῦ Ἱ­ε­ροῦ Χρυ­σο­στό­μου.

* * *

Εἰς τό· Ἐ­ξαι­ρέ­τω­ς τῆς Πα­να­γί­ας…

Ἄ­ξι­όν ἐ­στιν ὡς ἀ­λη­θῶς * μα­κα­ρί­ζειν σε τὴν Θε­ο­τό­κον, * τὴν ἀ­ει­μα­κά­ρι­στον καὶ πα­να­μώ­μη­τον * καὶ μη­τέ­ρα τοῦ Θε­οῦ ἡ­μῶν. * Τὴν τι­μι­ω­τέ­ραν τῶν Χε­ρου­βὶμ * καὶ ἐν­δο­ξο­τέ­ραν * ἀ­συγ­κρί­τως τῶν Σε­ρα­φίμ, * τὴν ἀ­δι­α­φθό­ρως * Θε­ὸν Λό­γον τε­κοῦ­σαν, * τὴν ὄν­τως Θε­ο­τό­κον, * σὲ με­γα­λύ­νο­μεν.

* * *

Κοι­νω­νι­κόν.

Αἰ­νεῖ­τε τὸν Κύ­ρι­ον ἐκ τῶν οὐ­ρα­νῶν. Ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν με­τά­δο­σιν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­δο­μεν τὸ φῶς τὸ ἀ­λη­θι­νόν, * ἐ­λά­βο­μεν Πνεῦ­μα ἐ­που­ρά­νι­ον, * εὕ­ρο­μεν πί­στιν ἀ­λη­θῆ, * ἀ­δι­αί­ρε­τον Τρι­ά­δα προ­σκυ­νοῦν­τες· * αὕ­τη γὰρ ἡ­μᾶς ἔ­σω­σεν.

Εἰς τό· Πάν­το­τε, νῦν καὶ ἀ­εί…

Ἦ­χος β´.

Πλη­ρω­θή­τω τὸ στό­μα ἡ­μῶν * αἰ­νέ­σε­ώς σου, Κύ­ρι­ε, * ὅ­πως ἀ­νυ­μνή­σω­μεν τὴν δό­ξαν σου, * ὅ­τι ἠ­ξί­ω­σας ἡ­μᾶς * τῶν ἁ­γί­ων σου με­τα­σχεῖν μυ­στη­ρί­ων· * τή­ρη­σον ἡ­μᾶς ἐν τῷ σῷ ἁ­γι­α­σμῷ, * ὅ­λην τὴν ἡ­μέ­ραν * με­λε­τῶν­τας τὴν δι­και­ο­σύ­νην σου. * Ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α, ἀλ­λη­λού­ϊ­α.

Με­τὰ τὴν ὀ­πι­σθάμ­βω­νον εὐ­χήν. Ἦ­χος β´.

Εἴ­η τὸ ὄ­νο­μα Κυ­ρί­ου εὐ­λο­γη­μέ­νον * ἀ­πὸ τοῦ νῦν καὶ ἕ­ως τοῦ αἰ­ῶ­νος. (ἐκ γ´)

Ἀ­πό­λυ­σις· Ὁ ἀ­να­στὰς ἐκ νε­κρῶν...

Δι᾿ εὐ­χῶν... Ἀ­μήν.

* * * * *