Η αγάπη είναι καθολική. Η πλάνη δεν είναι αποδεκτή. Η αγάπη είναι υποχρεωτική. Η πλάνη είναι μισητή. Για την αγάπη όλοι φορολογούνται, και φυσικά πρώτοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί. Για τη λατρεία της πλάνης και της οποιασδήποτε θρησκείας, η βοήθεια είναι απαράδεκτη.
◆ Τους μουσουλμάνους οφείλουμε και αυτούς να τους αγαπάμε, αφού η αγάπη είναι ήλιος χωρίς σύνορα και αφού ο Θεός «βρέχει επί δικαίους και αδίκους» (Ματθ. ε΄ 45). Η δε αγάπη μεταφράζεται σε ενδιαφέρον.
◆ Ενδιαφέρον για τις υλικές τους ανάγκες. Το οφείλουμε. Λέει ο απ. Παύλος: «Μηδενί μηδέν οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους» (Ρωμ. ιγ΄ 8).
Πολύ περισσότερο το ενδιαφέρον των χριστιανών, που κατέχουν την Αλήθεια, είναι να βοηθούν τους πλανεμένους θρησκευτικά. Να τους οδηγούν στην «εν Χριστώ» σωτηρία, αφού Εκείνος «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. β΄ 4).
◆ Υπ’ αυτήν την έννοια είμαστε οφειλέτες σε όλους, και στους μουσουλμάνους. «Έλλησί τε και βαρβάροις οφειλέτης ειμι» (Ρωμ. α΄ 14).
◆ Μπορείτε όμως να φαντασθήτε τον απόστ. Παύλο να ανέχεται να χτιστεί στα Ιεροσόλυμα ειδωλολατρικός ναός για θρησκευτικές ανάγκες των ξένων της εποχής του, των «εθνικών»; Ασφαλώς όχι! Δεν τους αγαπούσε;Πολύ τους αγαπούσε. Αλλ’ η αγάπη του Παύλου μεταφραζόταν σε ιεραποστολή. Αγωνιούσε για το πώς και τους ειδωλολάτρες θα τους έκανε μέλη του σώματος του Ιησού Χριστού, χριστιανούς συνειδητούς.
◆ Μπορείτε να φαντασθήτε τον απόστ. Παύλο να χτίζει εβραϊκή Συναγωγή στην περιοχή της Γαλατίας; Ασφαλώς όχι! Θρησκευτικές ανάγκες είχαν και οι σύγχρονοί του Ιουδαίοι, καθώς και οι εθνικοί, οι ειδωλολάτρες. Αλλ’ ο απόστολος του Χριστού στρέφει προς τη σωστή κοίτη το θρησκευτικό ρεύμα κάθε ψυχής. Και σωστή κοίτη είναι μόνο η λατρεία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
◆ Μπορείτε να φαντασθήτε τον άγιο Ιωάννη το Δαμασκηνό ή τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό να οικοδομούν μουσουλμανικά τεμένη (τζαμιά) για τις θρησκευτικές ανάγκες των μωαμεθανών; Ασφαλώς όχι! Γιατί; Δεν είχαν αγάπη; Σε όλους είχαν αγάπη. Όποιος όμως έχει όντως αγάπη, δεν υποβοηθεί τη λατρεία της πλάνης και την απώλεια ψυχών.
◆ Εμείς σήμερα γιατί επιχειρούμε να χτίσουμε μουσουλμανικό τέμενος για τους εδώ μωαμεθανούς, που βρίσκονται μάλιστα ως αλλοδαποί στον τόπο μας;
Δεν εχθρευόμαστε, ούτε τους μισούμε. Αντίθετα τους αγαπάμε και τους φιλοξενούμε. Και αν ακόμη αυτοί συμπεριφέρονται κάποτε ως εχθροί μας ή εμείς τους βλέπουμε ως εχθρούς, την αγάπη τούς την οφείλουμε.
Λέει ο Παύλος: «Εάν πεινά ο εχθρός σου, ψώμιζε αυτόν, εάν διψά, πότιζε αυτόν. Μη νικώ υπό του κακού, αλλά νίκα εν τω αγαθώ το κακόν» (Ρωμ. ιβ΄ 20-21).
Δεν λέει ο Παύλος πουθενά, να οικοδομούμε για τους εχθρούς της Πίστεως θρησκευτικά τεμένη, προς λατρεία μιας πλανεμένης δοξασίας.
◆ Η ανεξιθρησκεία και στην Πατρίδα μας και η ελευθερία συνειδήσεως, επιτρέπουν να λατρεύει καθένας, οποιαδήποτε θρησκεία ή… α-θρησκεία θέλει. Επομένως και οι μουσουλμάνοι μπορούν να έχουν τόπο για τη λατρεία τους.
Το απαράδεκτο είναι να χτίζει το Ελληνικό κράτος, με δικά του έξοδα, μουσουλμανικό τέμενος στην Αθήνα ή σε άλλη πόλη μας. Υποχρεωμένο είναι το κράτος να παρέχει υλική φροντίδα. Όχι όμως και να χτίζη, με χρήματα των Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλήνων, τεμένη (τζαμιά) για τη λατρεία της πλάνης.
◆ Ερωτάται: Τους Ναούς των Ορθοδόξων Χριστιανών ποιος τους χτίζει; Το κράτος ή ο λαός; Φυσικά ο λαός. Ο λαός, λοιπόν, των μουσουλμάνων, ας μεριμνήση για τον τόπο της θρησκευτικής του λατρείας, με την άδεια βέβαια του κράτους.
◆ Πάντως πολλοί από όσους υπερμαχούν υπέρ της ανεγέρσεως μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα και αλλού, θέλουν και με τον τρόπο αυτό να δείξουν το μένος τους κατά της Αλήθειας του Χριστού, κατά της Ορθοδόξου Πίστεως.
Και υπέρ της λατρείας του Διαβόλου ακόμη θα συνηγορούσαν, προκειμένου να πολεμήσουν το Χριστό και την Εκκλησία Του!
◆ Τους μουσουλμάνους οφείλουμε και αυτούς να τους αγαπάμε, αφού η αγάπη είναι ήλιος χωρίς σύνορα και αφού ο Θεός «βρέχει επί δικαίους και αδίκους» (Ματθ. ε΄ 45). Η δε αγάπη μεταφράζεται σε ενδιαφέρον.
◆ Ενδιαφέρον για τις υλικές τους ανάγκες. Το οφείλουμε. Λέει ο απ. Παύλος: «Μηδενί μηδέν οφείλετε ει μη το αγαπάν αλλήλους» (Ρωμ. ιγ΄ 8).
Πολύ περισσότερο το ενδιαφέρον των χριστιανών, που κατέχουν την Αλήθεια, είναι να βοηθούν τους πλανεμένους θρησκευτικά. Να τους οδηγούν στην «εν Χριστώ» σωτηρία, αφού Εκείνος «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. β΄ 4).
◆ Υπ’ αυτήν την έννοια είμαστε οφειλέτες σε όλους, και στους μουσουλμάνους. «Έλλησί τε και βαρβάροις οφειλέτης ειμι» (Ρωμ. α΄ 14).
◆ Μπορείτε όμως να φαντασθήτε τον απόστ. Παύλο να ανέχεται να χτιστεί στα Ιεροσόλυμα ειδωλολατρικός ναός για θρησκευτικές ανάγκες των ξένων της εποχής του, των «εθνικών»; Ασφαλώς όχι! Δεν τους αγαπούσε;Πολύ τους αγαπούσε. Αλλ’ η αγάπη του Παύλου μεταφραζόταν σε ιεραποστολή. Αγωνιούσε για το πώς και τους ειδωλολάτρες θα τους έκανε μέλη του σώματος του Ιησού Χριστού, χριστιανούς συνειδητούς.
◆ Μπορείτε να φαντασθήτε τον απόστ. Παύλο να χτίζει εβραϊκή Συναγωγή στην περιοχή της Γαλατίας; Ασφαλώς όχι! Θρησκευτικές ανάγκες είχαν και οι σύγχρονοί του Ιουδαίοι, καθώς και οι εθνικοί, οι ειδωλολάτρες. Αλλ’ ο απόστολος του Χριστού στρέφει προς τη σωστή κοίτη το θρησκευτικό ρεύμα κάθε ψυχής. Και σωστή κοίτη είναι μόνο η λατρεία του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
◆ Μπορείτε να φαντασθήτε τον άγιο Ιωάννη το Δαμασκηνό ή τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό να οικοδομούν μουσουλμανικά τεμένη (τζαμιά) για τις θρησκευτικές ανάγκες των μωαμεθανών; Ασφαλώς όχι! Γιατί; Δεν είχαν αγάπη; Σε όλους είχαν αγάπη. Όποιος όμως έχει όντως αγάπη, δεν υποβοηθεί τη λατρεία της πλάνης και την απώλεια ψυχών.
◆ Εμείς σήμερα γιατί επιχειρούμε να χτίσουμε μουσουλμανικό τέμενος για τους εδώ μωαμεθανούς, που βρίσκονται μάλιστα ως αλλοδαποί στον τόπο μας;
Δεν εχθρευόμαστε, ούτε τους μισούμε. Αντίθετα τους αγαπάμε και τους φιλοξενούμε. Και αν ακόμη αυτοί συμπεριφέρονται κάποτε ως εχθροί μας ή εμείς τους βλέπουμε ως εχθρούς, την αγάπη τούς την οφείλουμε.
Λέει ο Παύλος: «Εάν πεινά ο εχθρός σου, ψώμιζε αυτόν, εάν διψά, πότιζε αυτόν. Μη νικώ υπό του κακού, αλλά νίκα εν τω αγαθώ το κακόν» (Ρωμ. ιβ΄ 20-21).
Δεν λέει ο Παύλος πουθενά, να οικοδομούμε για τους εχθρούς της Πίστεως θρησκευτικά τεμένη, προς λατρεία μιας πλανεμένης δοξασίας.
◆ Η ανεξιθρησκεία και στην Πατρίδα μας και η ελευθερία συνειδήσεως, επιτρέπουν να λατρεύει καθένας, οποιαδήποτε θρησκεία ή… α-θρησκεία θέλει. Επομένως και οι μουσουλμάνοι μπορούν να έχουν τόπο για τη λατρεία τους.
Το απαράδεκτο είναι να χτίζει το Ελληνικό κράτος, με δικά του έξοδα, μουσουλμανικό τέμενος στην Αθήνα ή σε άλλη πόλη μας. Υποχρεωμένο είναι το κράτος να παρέχει υλική φροντίδα. Όχι όμως και να χτίζη, με χρήματα των Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλήνων, τεμένη (τζαμιά) για τη λατρεία της πλάνης.
◆ Ερωτάται: Τους Ναούς των Ορθοδόξων Χριστιανών ποιος τους χτίζει; Το κράτος ή ο λαός; Φυσικά ο λαός. Ο λαός, λοιπόν, των μουσουλμάνων, ας μεριμνήση για τον τόπο της θρησκευτικής του λατρείας, με την άδεια βέβαια του κράτους.
◆ Πάντως πολλοί από όσους υπερμαχούν υπέρ της ανεγέρσεως μουσουλμανικού τεμένους στην Αθήνα και αλλού, θέλουν και με τον τρόπο αυτό να δείξουν το μένος τους κατά της Αλήθειας του Χριστού, κατά της Ορθοδόξου Πίστεως.
Και υπέρ της λατρείας του Διαβόλου ακόμη θα συνηγορούσαν, προκειμένου να πολεμήσουν το Χριστό και την Εκκλησία Του!
