Ἡ ἐξόδιος Ἀκολουθία τοῦ μεταστάντος ἐψάλη στόν Ἱερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν στήν Καρύτσα, προεξάρχοντος τοῦ καρδιακοῦ του φίλου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξῶν καί Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου καί συμμετέχοντος τοῦ οἰκείου Ἱεράρχου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἰγνατίου.
Ἀκόμη συμμετεῖχαν πολλοί Ἡγούμενοι καί πολλές Ἡγουμένες, μοναχοί καί μοναχές καί πλῆθος πνευματικῶν παιδιῶν του.
Ἐπικηδείους λόγους ἐξεφώνησαν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξῶν καί Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, ὁ ὁποῖος μέ τήν ρητορική ἱκανότητα πού τόν διακρίνει περιέγραψε τήν πληθωρική προσωπικότητα τοῦ μεγάλου Ἐκκλησιαστικοῦ ἀνδρός καί παιδικοῦ του φίλου, ὁ ὁποῖος ἐποίμανε τόν λαό τοῦ Θεοῦ μέ σύνεση, εἰλικρινή ἀγάπη καί αὐτοθυσία, γι’ αὐτό καί τό κενό πού ἀφήνει εἶναι δυσαναπλήρωτο.
Φανερά συγκινημένος ὁ Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἰγνάτιος παρομοίασε τόν ἀπερχόμενο Κληρικό ὡς τόν Σαμψών, τόν σοφό καί πιστό ἄνδρα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί Κριτή τοῦ Ἰσραήλ πού ὡς ἄλλος μικρός ἤλιος ἔλαμψε στήν τοπική κοινωνία καί φώτισε τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων.
Καί τελειώνοντας, τόν μεταστάντα Κληρικό ἀποχαιρέτησε ἐκ μέρους τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου ὁ Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀχίλλιος, ὁ ὁποῖος παρουσίασε τήν ἐνάρετη ζωή τοῦ πατρός ἀπό τῆς γεννήσεώς του ἕως καί τῆς τελευταίας ἡμέρας τῆς ἐπιγείου παρουσίας του.
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ π. ΠΑΥΛΟΣ ΧΑΡΙΣΗΣ
ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ Ι.Ν.ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΚΑΡΥΤΣΗΣ
ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ
Ὁ π. Παῦλος, κατὰ κόσμον Πέτρος, γεννήθηκε στὸν Βόλο τήν 1-5-1945 ἀπὸ εὐσεβεῖς γονεῖς.
Σύντομα ὅμως οἱ γονεῖς του ἐγκαταστάθηκαν στὴν Λάρισα ὅπου καὶ τελειώνει τὶς σπουδὲς του φοιτώντας στὸ Νυκτερινὸ Σχολεῖο καὶ ἐργαζόμενος κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας σὲ παντοπωλεῖο γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ βοηθᾶ οἰκονομικὰ καὶ τὴν οἰκογένειά του.
Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ μεγάλωσε μέσα στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας ὡς κατηχητὴς καὶ ἀργότερα ὡς λαϊκὸς ἱεροκήρυκας περιοδεύοντας στὰ χωριὰ τῆς Μητροπόλεώς μας.
Τελειώνοντας τὸ Ἑπτατάξιο Νυκτερινὸ Γυμνάσιο ἀποφασίζει καὶ δίδει ἐξετάσεις στὴ Νομικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στὶς ὁποῖες καὶ ἐπέτυχε, παρ' ὅλες τὶς ἀμφιβολίες τοῦ περιβάλλοντός του, γιὰ τὶς ἱκανότητές του.
Τελειώνοντας τὶς σπουδές του μὲ Ἄριστα, ὑπηρετεῖ ὡς Ἔφεδρος Ἀνθυπολοχαγὸς στὴν Διεύθυνση Οἰκονομικοῦ τῆς 1ης Στρατιᾶς. Ἀμέσως μόλις ἀπεστρατεύθη, ὁ Μητροπολίτης Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κυρός Θεολόγος τοῦ ἀναθέτει τὴν διεύθυνση τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Οἰκοτροφείου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Ἀξιοποιώντας τὸ φωνητικό του χάρισμα κοντὰ σὲ σπουδαίους διδασκάλους ἀνεδείχθη σύντομα σὲ ἔμπειρο γνώστη καὶ διδάσκαλο τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς. Ὑπηρέτησε ὡς Ἱεροψάλτης στὸν Ἱ.Ν.τοῦ Ἁγ. Ἀθανασίου Λαρίσης, ἐνῷ παράλληλα ἦταν μέλος τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης λαμβάνοντας μέρος σὲ ὅλα τὰ ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα φεστιβὰλ ποὺ διοργάνωνε.
Ἡ κλήση του ὅμως γιὰ τὴν Ἱερωσύνη καὶ τὴν Ἱεραποστολὴ στὴν τοπικὴ Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ τὸ κάλεσμα τοῦ Θεοῦ, τὸ φθινόπωρο τοῦ 1970, ὁδηγοῦν τὰ βήματά του στὴν Ἱ. Μονὴ Κομνηνείου, τὴν ὁποία ὁ μακαριστὸς Μητροπολίτης Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κυρός Θεολόγος μερίμνησε νὰ ἐπανδρωθεῖ καὶ νὰ ἀνακαινισθεῖ.
Ἐκεῖ, μὲ Γέροντα τὸν πνευματικό του, μακαριστὸ π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο καὶ συμμοναστὲς φίλους τῶν νεανικῶν του χρόνων, ἔμεινε ὡς δόκιμος μοναχὸς μέχρι τὴν 26η Ἰουνίου 1973 ὁπότε καὶ ἐκάρη μοναχὸς λαμβάνοντας τὸ ὄνομα Παῦλος. Τὸ ἴδιο ἔτος στὶς 9 Σεπτεμβρίου 1973 χειροτονεῖται Διάκονος καὶ στὶς 26 Μαΐου 1974 χειροτονεῖται Πρεσβύτερος στὸν Μητροπολιτικὸ Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου, ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κυροῦ Θεολόγου.
Ἦταν φίλος της ἄσκησης, τῆς νηστείας, τῆς σιωπῆς καὶ τῆς προσευχῆς καὶ δὲν κάμφθηκε ποτὲ ὑπηρετόντας ταπεινὰ καὶ ἀφανῶς ὡς Ἐκκλησιαστικός τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Σύντομα χειροθετεῖται Πνευματικὸς ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κυρό Σεραφεὶμ καὶ τοποθετεῖται ὡς Ἐφημέριος τοῦ Ἱ.Ναοῦ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Καρύτσας.
Ἐκεῖ ἡ προσφορὰ του ἦταν ὑποδειγματική. Ἀνακαίνισε ἀμέσως ὅλα τὰ παρεκκλήσια καὶ τὰ ἐξωκκλήσια τοῦ χωριοῦ. Ἀφύπνισε τοὺς κατοίκους καὶ τοὺς δίδαξε τὸν δρόμο τῆς Σωτηρίας μὲ τὴν Ἐξομολόγηση, τὸ θεῖο Κήρυγμα καὶ τὴν προσωπικὴ ποιμαντικὴ διακονία τῆς ἀγάπης καὶ τῆς φιλανθρωπίας. Ἀγαπήθηκε καὶ ἀγάπησε τοὺς κατοίκους καὶ τὰ πνευματικά του παιδιὰ ὅσο περισσότερο μποροῦσε δίνοντας ὁλόκληρο τὸ εἶναι στὴν μελέτη, τὴν προσευχὴ καὶ τὴν κατήχηση τῶν ἀνθρώπων.
Παράλληλα μὲ τὸ ποιμαντικό του ἔργο σπουδάζει καὶ στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ἀπ' ὅπου λαμβάνει τὸ πτυχίο μὲ Ἄριστα.
Ἦταν σπουδαῖος ὁμιλητής καὶ γνώστης τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων.
Γιά τήν πνευματική του προσφορά καί τήν συστηματική ἐργασία του στον Ἀμπελώνα του Κυρίου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ἰγνάτιος τοῦ ἀπένειμε τό Ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου ἀμέσως ἅμα τῇ ἀφίξει του.
Μὲ τὶς εὐλογίες καὶ τὶς εὐχὲς τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, δίδασκε, κατηχοῦσε καὶ ἐξομολογοῦσε τοὺς πιστοὺς στὸ Ἱερὸ Παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου στὸ πάρκο τοῦ Στρατιωτικοῦ Νοσοκομείου Λαρίσης.
Ἡ καρδιὰ του ὅμως δὲν μπόρεσε νὰ τὸν ἀκολουθήσει στὸ σκληρό του ἔργο καὶ ἔτσι ὁ ἀγαπητὸς σὲ ὅλους μας καὶ σιωπηλός ἐργάτης τοῦ Κυρίου, π. Παῦλος, ἐκοιμήθη τὴν 19 Αὐγούστου 2013 στὶς 7μ.μ.
Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη αὐτοῦ.
