Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαντινείας και Κυνουρίας κ. κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, την παραμονή της εορτής, χοροστάτησε στην ακολουθία του Εσπερινού και των Χαιρετισμών του Τιμίου Σταυρού, την Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Καλτεζών, η οποία είχε κατακλυστεί από πλήθος ευλαβών προσκυνητών.
Ανήμερα ο Σεβ. Μητροπολίτης, λειτούργησε και τέλεσε την Ακολουθία της Ιεράς Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού στην Ιερά Μονή Αγ. Μακρίνης Κιβερίου Αργολίδος στην οποία Μητρόπολη τυγχάνει Τοποτηρητής αυτής.
Στην έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Μαντινείας και Κυνουρίας, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου της Τριπόλεως αλλά και στους άλλους Ιερούς Ναούς και τις Μονές της Ιεράς Μητροπόλεως, πλήθος κόσμου παρέστη τόσο κατά την Θεία λειτουργία, όσον και κατά την Ιερά ακολουθία της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.
Το εσπέρας της εορτής Σαββάτο 14η Σεπτεμβρίου 2013, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου Τριπόλεως και περί ώρας 6.30 μ.μ προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου μας, τελέσθηκε η Ιερά Ακολουθία των Χαιρετισμών του Τιμίου Σταυρού παρουσία πλήθους Ιερέων, Τριπολιτών και εορταζόντων την μεγάλη αυτή εορτή της Ορθοδοξίας μας.
Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί παγκοσμίως τιμούμε με ιδιαίτερο τρόπο την ημέρα της Υψώσεως του Σταυρού του Κυρίου μας.
Όλες οι Ιερές Ακολουθίες έχουν πανηγυρικό χαρακτήρα, ενώ παραλλήλως την ημέρα αυτή έχει θεσπισθεί αυστηρή νηστεία.
Κατακλύζουμε του Ιερούς Ναούς για να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό, παίρνουμε μαζί μας κλώνους βασιλικού ως ευλογία και χρησιμοποιούμε τα Σταυρολούλουδα στην προετοιμασία του πρόσφορου αντί για να χρησιμοποιήσουμε προζύμι.
Ξέρουμε καλά ότι η τιμή και η προσκύνηση του Σταυρού είναι προσκύνηση του Ίδιου του Εσταυρωμένου Χριστού μας.
Πάνω στο ξύλο του Σταυρού ο Χριστός θριάμβευσε εναντίον του διαβόλου. Διά του Σταυρού ήρθε η σωτηρία σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος.
Ο Σταυρός του Κυρίου μας, είναι το καύχημά μας, το νικηφόρο λάβαρο κατά του μεγαλύτερου εχθρού μας, του διαβόλου, το αήττητο όπλο κατά του κάθε είδους κακού.
O Τίμιος Σταυρός είναι το Ιερότερο σύμβολο του χριστιανισμού είναι η σημαία και το λάβαρο της Εκκλησίας, είναι ο φύλαξ της οικουμένης. Κάποτε ο Σταυρός ήταν όργανο θανατικής εκτελέσεως των κακούργων, ήταν ξύλο καταισχύνης και κατάρας. Από τότε όμως που επάνω σ' αυτόν πέθανε ο αναμάρτητος Σωτήρας του κόσμου, ο Σταυρός έγινε «Τίμιον Ξύλον».
Γι' αυτό και την 14η Σεπτεμβρίου κάθε ευλογημένου έτους, γιορτάζουμε την εύρεση του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα από την Αγία Ελένη και την ύψωση του, γι' αυτό η Εκκλησία περίτρανα διαμηνύει και θυμίζει προς όλους μας:
Γι' αυτό στο απολυτίκιο της ημέρας, γίνεται λόγος για το ότι ο λαός ανήκει στον Θεό: «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου». Μας εξηγεί ότι ο λαός δεν ανήκει στους άρχοντας, αλλά στον Κύριο και Θεό μας των Σωτήρα Χριστό.
Κληρονομία είναι η Εκκλησία, η μία, αγία, καθολική και αποστολική, που κρατά αμετάβλητα και αδιάλειπτα την αποστολική διαδοχή, την διδασκαλία και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Η φράση "νίκας τοις βασιλεύσιν" εννοιολογικά αναφέρεται στους άρχοντας που ηγούνται του λαού..
Έπειτα, γίνεται λόγος για το πολίτευμα του Κράτους που προστατεύεται από τον Σταυρό: «και το σον φυλάττων διά του σταυρού Σου πολίτευμα». Πρόκειται για ένα πολίτευμα που στηρίζεται στον αποκαλυπτικό λόγο του Θεού, στο πολίτευμα του Σταυρού, δηλαδή στην αγάπη ως υπέρβαση της φιλαυτίας.
Ακόμη στο τροπάριο αυτό γίνεται λόγος για βαρβάρους: «κατά βαρβάρων δωρούμενος». Ποιοι είναι αυτοί οι βάρβαροι;
Το τροπάριο αυτό θέτει έναν βαθύ πολιτειακό προβληματισμό που δεν συνδέεται με την εξωτερική μορφή του πολιτεύματος, αλλά με τον τρόπο ζωής και πολιτείας τόσο των αρχόντων όσο και των αρχομένων.
Σύμφωνα με την ιερή παράδοση της Εκκλησίας μας, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Σταυρού, η αγία Ελένη τον ασπάσθηκε και τον παρέδωσε στον πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακάριο, ο οποίος ύψωσε ψηλά τον Σταυρό του Χριστού για να τον δουν οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί.
Ένα παρόμοιο περιστατικό έγινε λίγα χρόνια μετά, το 335, την επομένη των εγκαινίων του πανίερου Ναού της Αναστάσεως. Ο πατριάρχης ύψωσε και πάλι τον Σταυρό και ευλόγησε τα πλήθη των χριστιανών, των κληρικών και των λαϊκών, που είχαν συρρεύσει στην αγία πόλη για την τελετή των εγκαινίων και παραλλήλως ζητούσαν να προσκυνήσουν το ιερώτατο σύμβολο του χριστιανισμού.
Για μία τρίτη και τελευταία φορά πραγματοποιήθηκε η ύψωσις του Τιμίου Σταυρού και συγκεκριμένα το έτος 628. Είναι η εποχή που ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ηράκλειος πολεμά τους Πέρσες. Ο λαός αυτός, προ 14 ετών, έχει καταλάβει την Παλαιστίνη και έχει αρπάξει από τούς χριστιανούς τον Τίμιο Σταυρό. Ο Ηράκλειος νικά και επανακτά τον Σταυρό. Στις 14 Σεπτεμβρίου έρχεται στα Ιεροσόλυμα φέροντας στους ώμους του τον Σταυρό. Είναι ανυπόδητος και φτωχικά ντυμένος. Φθάνει στο Ναό της Αναστάσεως και παραδίδει τον Σταυρό στα χέρια του πατριάρχη Ζαχαρία. Εκείνος υψώνει τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό και ευλογεί τα πλήθη των χριστιανών, ψάλλοντας για πρώτη φορά τον πολύ γνωστό ύμνο «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου ...».
Από την εποχή αυτή μέχρι σήμερα η Εκκλησία μας τιμά με επισημότητα ως πολύ μεγάλη εορτή την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Λόγω δε της σπουδαιότητας της η εορτή προκαταγγέλλεται την Κυριακή προ της Υψώσεως και παρατείνεται την Κυριακή μετά την Ύψωσιν. Η ύψωσις του Τιμίου Σταυρού συγκαταριθμείται στις ακίνητες δεσποτικές εορτές, δηλ. εκείνες που αναφέρονται στο πρόσωπο και τη ζωή του Δεσπότη Χριστού και τιμώνται σε συγκεκριμένη (ακίνητη) ημερομηνία του χρόνου.
Ευχόμαστε σε όλους τους Χριστιανούς μας και συνανθρώπους μας, ο Τίμιος Σταυρός, το Ζωηφόρο και Πανάγιο αυτό Ξύλο, επάνω στο οποίο υπεγράφη με το Τίμιο Αίμα του Κυρίου η Σωτηρία του κόσμου να σκέπη και να προστατεύει πάντας.
