Των ιερών ακολουθιών προεξήρχε ο Πανασιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής κ. Θεόκλητος συμπαραστατούμενος από τους Πατέρες της Ιεράς Μονής και ιερέων που προσήλθαν από την γύρω περιοχή.
Την κυριώνυμο ημέρα πλήθος κόσμου από τις γύρω περιοχές και από διάφορα μέρη της Θεσσαλίας πρόσήλθαν στην Πανήγυρι της Ιεράς Μονής , ενώ τίμησαν με την παρουσία τους Αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Τσιάκος Βασίλειος, ο Αντιδήμαρχος Αργιθέας κ. Βαγγέλης Αργυρός και άλλοι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Στην συνέχεια τον θείο λόγο κήρυξε ο Πανασιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής κ. Θεόκλητος ο οποίος αναφέρθηκε εκτενώς στο νόημα της σημερινής μεγάλης εορτής του Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου και στη θλιβερή επέτειο της Μικρασιατικής καταστροφής παραλληλίζοντας την, με την σημερινή κατάσταση των ομόδοξων αδελφών μας στη Συρία.
Στο τέλος του λόγου ευχαριστήσε τον αξιότιμο Αντιπεριφεριάρχη για την παρουσία του και την αμέριστη συμπαράσταση του στα προβλήματα της Ιεράς Μονής και μετέφερε τις πατρικές ευχές του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφαρσάλων κ.κ. Κυρίλου Β’ ο οποίος είναι αρωγός στην ανασυγκρότηση της παλαιφάτου Ιεράς Μονής. Με το πέρας των ακολουθιών οι πατέρες της Μονής προσέφεραν στο προαύλιο χώρο της μονής τράπεζα για όλο το παριστάμενο εκκλησίασμα.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Σε υψόμετρο 1400 μέτρων με θέα τους συνοικισμούς της κοινότητας Πετρίλου, βρίσκεται το μοναστήρι αφιερωμένο στη μνήμη της Γενέσεως της Θεοτόκου. ο κύριος ναός είναι του 1830. Η παράδοση στο χωριό θέλει τη μονή παλαιότερη και πράγματι η μελέτη των στοιχείων δείχνει ότι είχε μια συνεχή και ζωντανή παρουσία τουλάχιστον από το 1600, το ίδιο μαρτυρείται από την αλληλογραφία του διδασκάλου του γένους, Αναστασίου Γόρδιου 1654-1729, που υπογράφει χρονολογημένες επιστολές από τη μονή το 1713. Ο Αναστάσιος Γόρδιος, φιλοξενήθηκε περιστασιακά στο μοναστήρι διδάσκοντας ταυτόχρονα στο σχολείο «κοινών γραμμάτων» το οποίο είχε ιδρυθεί και διατηρείτο με την οικονομική βοήθεια της μονής.
Στην εξέγερση του 1821 και στα επόμενα επαναστατικά κινήματα του 1854 και του 1862, προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες ενώ πολλές φορές οι επαναστάτες το χρησιμοποίησαν σαν οχυρό. Πολύτιμος αρωγός στάθηκε στη διοικούσα επαναστατική επιτροπή Ηπείρου –Θεσσαλίας όταν τον χειμώνα του 1866-67 με έδρα της το Πετρίλο, προετοίμαζε και διένειμε την επαναστατική προκήρυξη για την ένωση με την Ελλάδα. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881 η πορεία της μονής συνεχίστηκε. Στην απογραφή του 1889 εμφανίζεται να έχει 4 μοναχούς. Μέρος της ακίνητης περιουσίας της, παραχωρήθηκε σε ακτήμονες γεωργούς. Κατά τις αρχές του 20ου αι. η μονή διελύθη και οδηγήθηκε σε μια μη αναστρέψιμη πτωτική πορεία που κράτησε έως τα τέλη του 20ου αι. όπου με το ενδιαφέρον του τοπικού πληθυσμού έγιναν τα πρώτα έργα συντήρησης του ερειπωμένου μνημείου. Το 2008 με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολήτου κ.κ. Κυρίλλου Β΄, εγκαταστάθηκε αδελφότητα στην Ιερά Μονή, όπου και ανακαινίστηκε εκ βάθρων.
Από το μοναστήρι δεν σώζονται τα αρχικά κτίσματα, παρά μόνον ο προαναφερθείς ναός ως καθολικό της Ιεράς Μονής σήμερα, και οι δύο πτέρυγες στα νότια και τα δυτικά του, όπου πριν από 105 χρόνια με τη συμπαράσταση των κατοίκων, με τα μέσα της εποχής αποδεικνύει πως το μοναστήρι είχε ακόμη ανθηρούς οικονομικούς πόρους. Το εσωτερικό του ναού είναι κατάγραφο από τις 140 περίπου έντονες χρωματικά τοιχογραφίες του περιοδεύοντος δυτικό-μακεδονικού συνεργείου των Σαμαριναίων αδελφών Παπαϊωάννου, Ματθαίου και Μιχαήλ, το 1851.
Σταυρος Σωτηρόπουλος
