Το συλλείτουργο τελέστηκε με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Δημητρίου του Ευσεβούς του Νέου, πολιούχου του Βουκουρεστίου.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην αντιφώνηση του, αναφέρθηκε στην οικονομμική κρίση τόνιζοντας μεταξύ άλλων ότι «Η περίεργος οικονομική κρίσις, η οποία σοβεί εις τας ημέρας μας ανά τον κόσμον, είναι, όπως σοφώτατα σας έχει προ πολλού επισημάνει ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρουμανίας και λίαν ημίν αγαπητός Αδελφός και Συλλειτουργός κ. Δανιήλ, απότοκον της πνευματικής και ηθικής κρίσεως, η οποία προ πολλού μαστίζει την ανθρωπότητα»
«Ελησμόνησαν οι άνθρωποι τον Θεόν, αγνοούν το θέλημά Του, περιφρονούν τα δικαιώματά Του. Έτσι ελησμόνησαν και τον άνθρωπον, δηλ. τον συνάνθρωπον, την εικόνα του Θεού», τόνισε επίσης ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας.
Ο Πατριάρχης Ρουμάνιας κ. Δανιήλ, αναφέρθηκε στην έννοια του προσκυνήματος τονίζοντας ότι "ο προσκυνητής που αναζητά τον Θεό, αναζητά την αγιότητα. Είμαστε όλοι προσκυνητές στον κόσμο αυτό. Ο προσκυνητής σ΄αυτόν τον κόσμο, αναζητά κάτι που δεν είναι από τον κόσμο αυτό, δηλαδή αναζητά την Βασιλεία των Ουρανών".
"Οι πιστοί αναζητούν το Θεό καθώς ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Του. Ο Θεός συμπαραστέκεται στους πιστούς χριστιανούς πάντα και περισσότερο σε δύσκολες περιόδους, που ζητούν τη βοήθειά Του", πρόσθεσε επίσης ο Πατριάρχης Δανιήλ.
Επίσης, ο Πατριάρχης Ρουμανίας αναφέρθηκε και στα λείψανα των Αγίων, υπογραμμίζοντας ότι "τα λείψανα των αγίων είναι ιερά, λόγω της ιερότητας των ψυχών. Όταν τιμούμε τα λείψανα, τιμούμε τους ίδιους του αγίους".
Τέλος, ο κ. Δανιήλ τόνισε, ότι είχαν την ευλογία να φιλοξενήσουν αυτές τις μέρες στο Βουκουρέστι, Τίμιο Ξύλο από την Ιερά Μονή της Εικοσιφιννίσης.
"Αυτές τις ημέρες ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος, μετέφερε στο Βουκουρέστι τμήμα του Τιμίου Ξύλο από τον Ζωοποιό Σταυρό. Ήταν μεγάλη ευλογία για εμάς! Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός σταυρώθηκε πάνω στον Σταυρό, και η χάρις του είναι παρών πάνω σε κάθε σταυρό".
Ομιλία Οικουμενικού Πατριάρχη στο συλλείτουργο:
Το ημερολόγιον σημειώνει 27 Οκτωβρίου και η Εκκλησία πανηγυρίζει την μνήμην του Οσίου Δημητρίου του Νέου, προστάτου του Βουκουρεστίου.
Δημήτριος και χθες εις το προσκήνιον, Δημήτριος και σήμερον! Χθες ο αρχαίος Μεγαλομάρτυς, ο Θεσσαλονικεύς, ο Μυροβλύτης, ο Θαυματουργός, ο περικλεής, το καύχημα του Γένους των Ελλήνων, το κόσμημα των Μαρτύρων!
Σήμερον ο Όσιος, ο Νέος, ο εκ Βεσσαραβίας, ο επίσης Θαυματουργός, το κλέος του Μητροπολιτικού τούτου Ναού, η καταφυγή του ευσεβούς λαού του Βουκουρεστίου, η παρηγορία όλων των Ρουμάνων!
Ηγάπησεν ολοψύχως τον Χριστόν ο πρώτος. Ακριβώς το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Ηγωνίσθη τον καλόν αγώνα της ευσεβείας με πολλήν φιλοτιμίαν ο πρώτος. Ακριβώς το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Εδόξασε τον Θεόν έργω και λόγω ο Μεγαλομάρτυς. Ομοίως και ο Όσιος.
Ηγάπησε πολύ τον άνθρωπον ο πρώτος. Το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Εστάθη άξιος της κλήσεως ο πρώτος. Άξιος της κλήσεως και ο δεύτερος. Εδέχθη πλουσίως την θείαν χάριν ο πρώτος. Ομοίως και ο δεύτερος. Ο πρώτος ηξιώθη του μαρτυρίου του αίματος.
Ο δεύτερος ηξιώθη του μαρτυρίου της υπακοής και της δια βίου οσιακής ασκήσεως. Την χάριν των θαυμάτων έλαβεν από τον Θεόν ο Μεγαλομάρτυς. Την χάριν των θαυμάτων έλαβεν από την ιδίαν πηγήν και ο Όσιος.
Μύρον άγιον ανέβλυσεν από τον τάφον του Θεσσαλονικέως. Ευωδίαν πνευματικήν αναδίδει ο βίος και το ιερόν λείψανον του Ρουμάνου. Και οι δύο μετέχουν της αγιότητος του Τρισαγίου Θεού, και οι δύο φωτίζονται από το άκτιστον φως Του, και οι δύο συμβασιλεύουν μαζί Του, και οι δύο αντανακλούν την θείαν αγάπην εις τους ανθρώπους δια των θαυμάτων.
Δόξα τω Θεώ, λοιπόν, ο Οποίος εις κάθε εποχήν και εις παν γένος Χριστιανών Ορθοδόξων αναδεικνύει Αγίους, διαχρονικώς φανερώνει εις τον κόσμον τους καρπούς της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος!
Τον Μεγαλομάρτυρα Δημήτριον εχαρακτήριζεν ο νεανικός ενθουσιασμός, ο ιερός ζήλος δια την διάδοσιν του Ευαγγελίου μεταξύ των νέων και η ετοιμότης προς θυσίαν.
Τον Όσιον Δημήτριον εχαρακτήριζεν η σιωπηλή υπομονή, η προσευχητική εγρήγορσις, η θυσιαστική αυταπάρνησις της κατά Θεόν ησυχίας. Και των δύο τον βίον εχαρακτήριζεν η θερμότης της πίστεως εις τον Χριστόν, η ακρίβεια εις την εφαρμογήν του θείου θελήματος, η προσοχή εις την μαρτυρίαν της ευαγγελικής αληθείας.
Από δύο διαφορετικάς ατραπούς εβάδιζον και οι δύο ακριβώς την ιδίαν οδόν: Την οδόν της Ορθοδοξίας και της Ορθοπραξίας. Δηλαδή εβίωναν εξ ίσου τον Χριστόν, ο Οποίος είναι η μόνη Οδός που οδηγεί προς τον Πατέρα.
Η αλήθεια την οποίαν εκφράζει το ιερόν Σύμβολον Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως ήτο το περιεχόμενον της ψυχής και των δύο, παρά το γεγονός ότι ο πρώτος έζησε πριν από την συνοδικήν αποκρυστάλλωσιν της δογματικής ακριβείας.
Δια τούτο και επλήρωσεν εξ ίσου αμφοτέρους η Χάρις του Αγίου Πνεύματος. Τι μαρτυρεί η μυροβλυσία του πρώτου; Τι διακηρύττει η αφθαρσία επί τόσους αιώνας του λειψάνου του δευτέρου; Τι σημαίνει ο ποταμός των θαυμάτων που επιτελούνται και από τους δύο; Τι φανερώνει η χαρά και η παρηγορία που αισθανόμεθα όταν προσκυνούμε τας ιεράς λάρνακας και τα λείψανά των;
Ότι και οι δύο ήσαν σκεύη εκλογής του Παρακλήτου και χωρία ευρύχωρα της Χάριτός Του! Αυτή η Χάρις εκφράζεται ως μύρον, ως αφθαρσία, ως θαύμα, ως χαρά, ως παρηγορία.
Χάρις άκτιστος, θεουργική, η οποία επλήρωσεν όχι μόνον την ψυχήν των Αγίων, αλλά και το σώμα των, δια να βλέπουν όσοι έχουν καθαράν πνευματικήν όρασιν ότι ο Θεός είναι μεθεκτός κατά τας ακτίστους Ενεργείας Του και όχι απρόσιτος και απροσπέλαστος εις την μεγαλειότητά Του! Θεός άπαξ ενανθρωπήσας, αλλά και διαρκώς σαρκούμενος κατά Χάριν εις τους Αγίους Του!
Δι’ αυτό οι Άγιοι είναι ο,τι πολυτιμότερον έχομεν! Ο,τι παραμυθιτικώτερον! Ο,τι βεβαιοτικώτερον δια την δυνατότητα της σωτηρίας μας!
Δι’ αυτό και ευγνώμων η σκέψις του λαού του Βουκουρεστίου στρέφεται ιδιαιτέρως σήμερον προς τον αείμνηστον Δημήτριον Χατζήν, η αποφασιστική επέμβασις του οποίου προ διακοσίων τριανταέξ ετών, εματαίωσε την εκ Ρουμανίας απομάκρυνσιν του ιερού λειψάνου του Οσίου Δημητρίου και ούτω ο Άγιος ευρίσκεται έως της σήμερον και σωματικώς εν μέσω των τέκνων του λαού του!
Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω!
Η περίεργος οικονομική κρίσις, η οποία σοβεί εις τας ημέρας μας ανά τον κόσμον, είναι, όπως σοφώτατα σας έχει προ πολλού επισημάνει ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρουμανίας και λίαν ημίν αγαπητός Αδελφός και Συλλειτουργός κ. Δανιήλ, απότοκον της πνευματικής και ηθικής κρίσεως, η οποία προ πολλού μαστίζει την ανθρωπότητα.
Ελησμόνησαν οι άνθρωποι τον Θεόν, αγνοούν το θέλημά Του, περιφρονούν τα δικαιώματά Του. Έτσι ελησμόνησαν και τον άνθρωπον, δηλ. τον συνάνθρωπον, την εικόνα του Θεού.
Ελησμόνησαν και την Δημιουργίαν όλην, το καλόν έργον του Θεού. Εκλείσθησαν εις την «αίθουσαν των κατόπτρων» του εγωϊσμού των, βλέπουν μόνον τον εαυτόν των με τας απαιτήσεις της πεπτωκυΐας φύσεως, έγιναν άπληστοι, αυτάρκεις εν τη μωρά σοφία του κόσμου τούτου, εκρέμασαν όλας τας ελπίδας των εις την οικονομίαν, την επιστήμην και την τεχνολογίαν, ανεζήτησαν εν τω σκότει του νοός των φως εις την φιλοσοφίαν και τας ιδεολογίας και προσπαθούν να παρηγορηθούν με την τέχνην, τον αθλητισμόν, τας περιηγήσεις κ.ο.κ.
Αλλ’ όλα αυτά, όταν δεν είναι είδωλα και εκμαγεία του πατρός του ψεύδους, είναι πολύ ολίγα και πολύ μικρά δια να πληρώσουν το κενόν της ψυχής, να νοηματοδοτήσουν τον βίον, να χαρίσουν φως και ζωήν, να εξορκίσουν τον θάνατον.
Αντιθέτως λειαίνουν περισσότερον την οδόν της απωλείας και κατατρώγουν την ψυχήν του ανθρώπου, ο οποίος αποκλίνει του προορισμού του και αστοχεί όλον και περισσότερον, έως ότου εις το τέλος κυριολεκτικώς δαιμονοποιείται.
Η κρίσις, λοιπόν, των ημερών μας είναι μία δαιμονική κατάστασις, από την οποίαν δεν ημπορεί να μας εξαγάγη μία οικονομική εξισορρόπησις. Χρειάζεται πνευματική αποκατάστασις! Χρειάζεται υπομονή! Χρειάζεται ασκητική εγκράτεια! Χρειάζεται πνεύμα θυσίας! Χρειάζεται σταυρικόν φρόνημα! Χρειάζεται αγάπη! Δηλαδή, χρειάζεται Χριστός! Ο Σαρκωθείς, και Παθών, και Σταυρωθείς, και Αναστάς, και εις αιώνας Ζων Ιησούς Χριστός!
Αυτός, ο προαιώνιος Λόγος του Πατρός, λογοποιεί και νοηματοδοτεί τον βίον, καταργεί τας αποστάσεις της αμαρτίας, ενώνει τα διεστώτα, χαρίζεται δικαιοσύνην, διαλύει τον θάνατον, κάνει πραγματικότητα την κατά τα άλλα «ουτοπίαν» της αγάπης! Αυτόν τον Χριστόν, την ενυπόστατον Αγάπην, μας φανερώνει ο εορτάζων Όσιος Δημήτριος.
Αυτόν μας καλεί να ακολουθήσωμεν δια να εξέλθωμεν από τα αδιέξοδα των ποικίλων κρίσεων. Αυτόν προβάλλει ως την μοναδικήν «Οδόν», και «Αλήθειαν», και «Ζωήν». Ο αγιασμός του διασαλπίζει ότι έχει δίκαιον!
Οι πατέρες μας, οι οποίοι εν ταπεινώσει εβίωσαν τον Χριστόν, ήκουσαν την σιωπηρώς κραυγαλέαν φωνήν του Αγίου και εβάστασαν αγογγύστως τον σταυρόν των, ηκολούθησαν τον Κύριον, και Αυτός δεν επρόδωσε την ελπίδα των.
Το ευσεβές Γένος των Ορθοδόξων απεδέχθη εν πίστει τον Γολγοθά και δια τούτο έγινε και γίνεται καθ’ ημέραν κοινωνόν του φωτός και της χαράς της Αναστάσεως! Με σταυροαναστάσιμον, λοιπόν, βίωμα και ιστορίαν, καλούμεθα να προχωρήσωμεν και σήμερον, «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθέμενοι».
Η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, χαίρουσα επί τη μνήμη του προστάτου του Βουκουρεστίου Οσίου Δημητρίου και επί τη συμπληρώσει αιώνος και τετάρτου του αιώνος από της ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της πεφιλημένης Θυγατρός και ήδη Αδελφής αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρουμανίας, δεν ηθέλησεν, αγαπητοί, να εκπροσωπηθή εις τους ιερούς εορτασμούς σας δι’ ενός διακεκριμένου στελέχους Αυτής, αλλ’ απέστειλεν αυτόν τον Οικουμενικόν Πατριάρχην δια να διερμηνεύση προσωπικώς την αγάπην της, την στοργήν της, την χαράν της, την ικανοποίησίν της εφ’ οις πράσσετε αγαθοίς, και να δαψιλεύση εις άπαν το πλήρωμα της κατά Ρουμανίαν Εκκλησίας την ευλογίαν της και τας ευχάς της εις το «περισσεύειν μάλλον» εν Κυρίω!
Λοιπόν, αδελφοί αγαπητοί και τέκνα προσφιλέστατα εν Κυρίω, «χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ’ υμών» (Β Κορ. 13: 11), δια πρεσβειών του Οσίου Δημητρίου και πάντων των Αγίων. Αμήν!
Τέλος, ο κ. Δανιήλ τόνισε, ότι είχαν την ευλογία να φιλοξενήσουν αυτές τις μέρες στο Βουκουρέστι, Τίμιο Ξύλο από την Ιερά Μονή της Εικοσιφιννίσης.
"Αυτές τις ημέρες ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος, μετέφερε στο Βουκουρέστι τμήμα του Τιμίου Ξύλο από τον Ζωοποιό Σταυρό. Ήταν μεγάλη ευλογία για εμάς! Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός σταυρώθηκε πάνω στον Σταυρό, και η χάρις του είναι παρών πάνω σε κάθε σταυρό".
Ομιλία Οικουμενικού Πατριάρχη στο συλλείτουργο:
Το ημερολόγιον σημειώνει 27 Οκτωβρίου και η Εκκλησία πανηγυρίζει την μνήμην του Οσίου Δημητρίου του Νέου, προστάτου του Βουκουρεστίου.
Δημήτριος και χθες εις το προσκήνιον, Δημήτριος και σήμερον! Χθες ο αρχαίος Μεγαλομάρτυς, ο Θεσσαλονικεύς, ο Μυροβλύτης, ο Θαυματουργός, ο περικλεής, το καύχημα του Γένους των Ελλήνων, το κόσμημα των Μαρτύρων!
Σήμερον ο Όσιος, ο Νέος, ο εκ Βεσσαραβίας, ο επίσης Θαυματουργός, το κλέος του Μητροπολιτικού τούτου Ναού, η καταφυγή του ευσεβούς λαού του Βουκουρεστίου, η παρηγορία όλων των Ρουμάνων!
Ηγάπησεν ολοψύχως τον Χριστόν ο πρώτος. Ακριβώς το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Ηγωνίσθη τον καλόν αγώνα της ευσεβείας με πολλήν φιλοτιμίαν ο πρώτος. Ακριβώς το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Εδόξασε τον Θεόν έργω και λόγω ο Μεγαλομάρτυς. Ομοίως και ο Όσιος.
Ηγάπησε πολύ τον άνθρωπον ο πρώτος. Το αυτό έπραξε και ο δεύτερος. Εστάθη άξιος της κλήσεως ο πρώτος. Άξιος της κλήσεως και ο δεύτερος. Εδέχθη πλουσίως την θείαν χάριν ο πρώτος. Ομοίως και ο δεύτερος. Ο πρώτος ηξιώθη του μαρτυρίου του αίματος.
Ο δεύτερος ηξιώθη του μαρτυρίου της υπακοής και της δια βίου οσιακής ασκήσεως. Την χάριν των θαυμάτων έλαβεν από τον Θεόν ο Μεγαλομάρτυς. Την χάριν των θαυμάτων έλαβεν από την ιδίαν πηγήν και ο Όσιος.
Μύρον άγιον ανέβλυσεν από τον τάφον του Θεσσαλονικέως. Ευωδίαν πνευματικήν αναδίδει ο βίος και το ιερόν λείψανον του Ρουμάνου. Και οι δύο μετέχουν της αγιότητος του Τρισαγίου Θεού, και οι δύο φωτίζονται από το άκτιστον φως Του, και οι δύο συμβασιλεύουν μαζί Του, και οι δύο αντανακλούν την θείαν αγάπην εις τους ανθρώπους δια των θαυμάτων.
Δόξα τω Θεώ, λοιπόν, ο Οποίος εις κάθε εποχήν και εις παν γένος Χριστιανών Ορθοδόξων αναδεικνύει Αγίους, διαχρονικώς φανερώνει εις τον κόσμον τους καρπούς της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος!
Τον Μεγαλομάρτυρα Δημήτριον εχαρακτήριζεν ο νεανικός ενθουσιασμός, ο ιερός ζήλος δια την διάδοσιν του Ευαγγελίου μεταξύ των νέων και η ετοιμότης προς θυσίαν.
Τον Όσιον Δημήτριον εχαρακτήριζεν η σιωπηλή υπομονή, η προσευχητική εγρήγορσις, η θυσιαστική αυταπάρνησις της κατά Θεόν ησυχίας. Και των δύο τον βίον εχαρακτήριζεν η θερμότης της πίστεως εις τον Χριστόν, η ακρίβεια εις την εφαρμογήν του θείου θελήματος, η προσοχή εις την μαρτυρίαν της ευαγγελικής αληθείας.
Από δύο διαφορετικάς ατραπούς εβάδιζον και οι δύο ακριβώς την ιδίαν οδόν: Την οδόν της Ορθοδοξίας και της Ορθοπραξίας. Δηλαδή εβίωναν εξ ίσου τον Χριστόν, ο Οποίος είναι η μόνη Οδός που οδηγεί προς τον Πατέρα.
Η αλήθεια την οποίαν εκφράζει το ιερόν Σύμβολον Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως ήτο το περιεχόμενον της ψυχής και των δύο, παρά το γεγονός ότι ο πρώτος έζησε πριν από την συνοδικήν αποκρυστάλλωσιν της δογματικής ακριβείας.
Δια τούτο και επλήρωσεν εξ ίσου αμφοτέρους η Χάρις του Αγίου Πνεύματος. Τι μαρτυρεί η μυροβλυσία του πρώτου; Τι διακηρύττει η αφθαρσία επί τόσους αιώνας του λειψάνου του δευτέρου; Τι σημαίνει ο ποταμός των θαυμάτων που επιτελούνται και από τους δύο; Τι φανερώνει η χαρά και η παρηγορία που αισθανόμεθα όταν προσκυνούμε τας ιεράς λάρνακας και τα λείψανά των;
Ότι και οι δύο ήσαν σκεύη εκλογής του Παρακλήτου και χωρία ευρύχωρα της Χάριτός Του! Αυτή η Χάρις εκφράζεται ως μύρον, ως αφθαρσία, ως θαύμα, ως χαρά, ως παρηγορία.
Χάρις άκτιστος, θεουργική, η οποία επλήρωσεν όχι μόνον την ψυχήν των Αγίων, αλλά και το σώμα των, δια να βλέπουν όσοι έχουν καθαράν πνευματικήν όρασιν ότι ο Θεός είναι μεθεκτός κατά τας ακτίστους Ενεργείας Του και όχι απρόσιτος και απροσπέλαστος εις την μεγαλειότητά Του! Θεός άπαξ ενανθρωπήσας, αλλά και διαρκώς σαρκούμενος κατά Χάριν εις τους Αγίους Του!
Δι’ αυτό οι Άγιοι είναι ο,τι πολυτιμότερον έχομεν! Ο,τι παραμυθιτικώτερον! Ο,τι βεβαιοτικώτερον δια την δυνατότητα της σωτηρίας μας!
Δι’ αυτό και ευγνώμων η σκέψις του λαού του Βουκουρεστίου στρέφεται ιδιαιτέρως σήμερον προς τον αείμνηστον Δημήτριον Χατζήν, η αποφασιστική επέμβασις του οποίου προ διακοσίων τριανταέξ ετών, εματαίωσε την εκ Ρουμανίας απομάκρυνσιν του ιερού λειψάνου του Οσίου Δημητρίου και ούτω ο Άγιος ευρίσκεται έως της σήμερον και σωματικώς εν μέσω των τέκνων του λαού του!
Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω!
Η περίεργος οικονομική κρίσις, η οποία σοβεί εις τας ημέρας μας ανά τον κόσμον, είναι, όπως σοφώτατα σας έχει προ πολλού επισημάνει ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρουμανίας και λίαν ημίν αγαπητός Αδελφός και Συλλειτουργός κ. Δανιήλ, απότοκον της πνευματικής και ηθικής κρίσεως, η οποία προ πολλού μαστίζει την ανθρωπότητα.
Ελησμόνησαν οι άνθρωποι τον Θεόν, αγνοούν το θέλημά Του, περιφρονούν τα δικαιώματά Του. Έτσι ελησμόνησαν και τον άνθρωπον, δηλ. τον συνάνθρωπον, την εικόνα του Θεού.
Ελησμόνησαν και την Δημιουργίαν όλην, το καλόν έργον του Θεού. Εκλείσθησαν εις την «αίθουσαν των κατόπτρων» του εγωϊσμού των, βλέπουν μόνον τον εαυτόν των με τας απαιτήσεις της πεπτωκυΐας φύσεως, έγιναν άπληστοι, αυτάρκεις εν τη μωρά σοφία του κόσμου τούτου, εκρέμασαν όλας τας ελπίδας των εις την οικονομίαν, την επιστήμην και την τεχνολογίαν, ανεζήτησαν εν τω σκότει του νοός των φως εις την φιλοσοφίαν και τας ιδεολογίας και προσπαθούν να παρηγορηθούν με την τέχνην, τον αθλητισμόν, τας περιηγήσεις κ.ο.κ.
Αλλ’ όλα αυτά, όταν δεν είναι είδωλα και εκμαγεία του πατρός του ψεύδους, είναι πολύ ολίγα και πολύ μικρά δια να πληρώσουν το κενόν της ψυχής, να νοηματοδοτήσουν τον βίον, να χαρίσουν φως και ζωήν, να εξορκίσουν τον θάνατον.
Αντιθέτως λειαίνουν περισσότερον την οδόν της απωλείας και κατατρώγουν την ψυχήν του ανθρώπου, ο οποίος αποκλίνει του προορισμού του και αστοχεί όλον και περισσότερον, έως ότου εις το τέλος κυριολεκτικώς δαιμονοποιείται.
Η κρίσις, λοιπόν, των ημερών μας είναι μία δαιμονική κατάστασις, από την οποίαν δεν ημπορεί να μας εξαγάγη μία οικονομική εξισορρόπησις. Χρειάζεται πνευματική αποκατάστασις! Χρειάζεται υπομονή! Χρειάζεται ασκητική εγκράτεια! Χρειάζεται πνεύμα θυσίας! Χρειάζεται σταυρικόν φρόνημα! Χρειάζεται αγάπη! Δηλαδή, χρειάζεται Χριστός! Ο Σαρκωθείς, και Παθών, και Σταυρωθείς, και Αναστάς, και εις αιώνας Ζων Ιησούς Χριστός!
Αυτός, ο προαιώνιος Λόγος του Πατρός, λογοποιεί και νοηματοδοτεί τον βίον, καταργεί τας αποστάσεις της αμαρτίας, ενώνει τα διεστώτα, χαρίζεται δικαιοσύνην, διαλύει τον θάνατον, κάνει πραγματικότητα την κατά τα άλλα «ουτοπίαν» της αγάπης! Αυτόν τον Χριστόν, την ενυπόστατον Αγάπην, μας φανερώνει ο εορτάζων Όσιος Δημήτριος.
Αυτόν μας καλεί να ακολουθήσωμεν δια να εξέλθωμεν από τα αδιέξοδα των ποικίλων κρίσεων. Αυτόν προβάλλει ως την μοναδικήν «Οδόν», και «Αλήθειαν», και «Ζωήν». Ο αγιασμός του διασαλπίζει ότι έχει δίκαιον!
Οι πατέρες μας, οι οποίοι εν ταπεινώσει εβίωσαν τον Χριστόν, ήκουσαν την σιωπηρώς κραυγαλέαν φωνήν του Αγίου και εβάστασαν αγογγύστως τον σταυρόν των, ηκολούθησαν τον Κύριον, και Αυτός δεν επρόδωσε την ελπίδα των.
Το ευσεβές Γένος των Ορθοδόξων απεδέχθη εν πίστει τον Γολγοθά και δια τούτο έγινε και γίνεται καθ’ ημέραν κοινωνόν του φωτός και της χαράς της Αναστάσεως! Με σταυροαναστάσιμον, λοιπόν, βίωμα και ιστορίαν, καλούμεθα να προχωρήσωμεν και σήμερον, «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθέμενοι».
Η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, χαίρουσα επί τη μνήμη του προστάτου του Βουκουρεστίου Οσίου Δημητρίου και επί τη συμπληρώσει αιώνος και τετάρτου του αιώνος από της ανακηρύξεως του Αυτοκεφάλου της πεφιλημένης Θυγατρός και ήδη Αδελφής αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρουμανίας, δεν ηθέλησεν, αγαπητοί, να εκπροσωπηθή εις τους ιερούς εορτασμούς σας δι’ ενός διακεκριμένου στελέχους Αυτής, αλλ’ απέστειλεν αυτόν τον Οικουμενικόν Πατριάρχην δια να διερμηνεύση προσωπικώς την αγάπην της, την στοργήν της, την χαράν της, την ικανοποίησίν της εφ’ οις πράσσετε αγαθοίς, και να δαψιλεύση εις άπαν το πλήρωμα της κατά Ρουμανίαν Εκκλησίας την ευλογίαν της και τας ευχάς της εις το «περισσεύειν μάλλον» εν Κυρίω!
Λοιπόν, αδελφοί αγαπητοί και τέκνα προσφιλέστατα εν Κυρίω, «χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ’ υμών» (Β Κορ. 13: 11), δια πρεσβειών του Οσίου Δημητρίου και πάντων των Αγίων. Αμήν!
romfea.gr
