Την Παρασκευή στις 15 Οκτωβρίου 2010 ο κ. Γεώργιος Παύλος συναντήθηκε και είχε ενδιαφέρουσες συζητήσεις επάνω σε θέματα παιδείας με μαθητές του 5ου Γενικού Λυκείου Μυτιλήνης, του Γενικού Λυκείου Καλλονής και του Επαγγελματικού Λυκείου Καλλονής.....
Την ίδια ημέρα, Παρασκευή 15 Οκτωβρίου και ώρα 6:00 μμ μίλησε στο Δημοτικό θέατρο Καλλονής με θέμα: «Κατάργηση του Ελληνισμού ή παγκοσμιοποίησή του; Από την Ελλάδα του χθες, στην Ελλάδα του αύριο». Το ίδιο θέμα ανάπτυξε και στις 17 Οκτωβρίου 2010 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πειραματικού Λυκείου Μυτιλήνης(Κεντρικά Λύκεια), μιλώντας στο κοινό της Μυτιλήνης. Στην ομιλία του, περιέγραψε με ενάργεια το όραμα του για τον Ελληνισμό και τα πρωτοποριακά του σχέδια για μια νέα Παιδεία και τόνισε ιδιαίτερα, μέσα από μια βαθιά φιλοσοφική ανάλυση του θέματος, την αξία του Ελληνισμού και την επιτακτική ανάγκη,
-της αφυπνίσης των Ελλήνων από τον λήθαργο της αδιαφορίας και του εφησυχασμού και
-του αγώνα για την επανανακάλυψη του βαθύτερου είναι της ψυχής μας, ως το μέσον για τη διάσωσή μας από τη χοάνη της παγκοσμιοποίησης και απ΄ όλα αυτά που σχεδιάζονται σε βάρος της χώρας μας και των πολιτών της.
Το Σάββατο στις 16 Οκτωβρίου 2010 στην αίθουσα του Πειραματικού Λυκείου Μυτιλήνης ο κ. Γεώργιος Παύλος συναντήθηκε με εκπαιδευτικούς. Αναφερόμενος σε αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους τόνισε τη σπουδαιότητα των κειμένων τους και το δικό μας χρέος να μελετάμε αυτή τη σπουδαία παρακαταθήκη. Γεννιέται λοιπόν η ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε του επαναπροσδιορισμού του ρόλου της σημερινής ελληνικής παιδείας.
Το τεχνοκρατικό πνεύμα των σημερινών σπουδών θέλει τον μαθητή μια μηχανή, ένα ρομπότ που απλά παπαγαλίζει την όποια γνώση και σε σύντομο διάστημα την ξεχνά εντελώς. Τα βιβλία τα οποία καλείται να μελετήσει ο σημερινός μαθητής είναι στείρα από ουσιαστικό λόγο, από τέχνη, από ποίηση είναι μάλλον απωθητικά για μελέτη.
Η ελληνική όμως παιδεία με την διαχρονικότητα που την διακατέχει μπορεί να συναντήσει τον σύγχρονο άνθρωπο και να του προσφέρει ουσιαστικό νόημα ζωής. Μπορεί να τον αναστήσει και να τον καταστήσει δηλαδή άνθρωπο ολόκληρο που μέσα από την εμπειρία της ομορφιάς θα μπορέσει να δει και την ομορφιά του άλλου συνανθρώπου του, την ομορφιά παντού. Μέσα απ΄ αυτήν τη συνάντηση μπορούμε να ελπίζουμε σε κοινωνικές αλλαγές γιατί στόχος του καθενός θα είναι η μετοχή στην ολότητα, εφόσον ο καθένας από μας είναι μέρος του Όλου μα και παράλληλα ο ίδιος ένα Όλον.
Έτσι η παιδεία πρέπει να βρει έναν νέο τρόπο αγκαλιάζοντας τον όλον άνθρωπο. Η γλώσσα, η τέχνη, η ιστορία πρέπει να επαναπροσδιοριστούν έτσι ώστε να γίνουν φορείς γνώσης με τρόπο βιωματικό στο σύγχρονο σχολείο. Για να επιτευχθούν όμως όλα αυτά χρειάζεται να μπει σε δράση το μεράκι κι η τρέλα του εκπαιδευτικού για το έργο του και να γίνει εμπνευστής και των μαθητών του.
Ο κ. Παύλος τόνισε επίσης ότι Παιδεία σημαίνει να ζεις και ν΄ αγαπάς. Να συνεπαίρνεσαι με την αποστολή σου σαν να ζεις σε έναν επίγειο Παράδεισο. Γεννήθηκε μεγάλος προβληματισμός στους παρευρισκόμενους σχετικά με την ευθύνη του εκπαιδευτικού έργου μα παράλληλα έγινε κτήμα όλων ότι η γνώση είναι μια κίνηση του ανθρώπου προς το φως. Το φως υπάρχει παντού κι αν έχουμε την εμπειρία της φωταγωγίας του άλλου ξεπερνάμε και την όποια διαφορά μαζί του. Εξάλλου όλοι είμαστε παιδιά του Θεού Πατέρα κι αυτό μας ενοποιεί και μας δίνει το χάρισμα της αδελφικής αγάπης που παραμένει μια βασική και διαχρονική αξία ζωής.
Παράλληλα ο κ. Γεώργιος Παύλος έδωσε συνεντεύξεις για θέματα Παιδείας και Ελληνισμού και στους τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς.
πηγή: Ζωηφόρος, thriskeftika.blogspot.com
