π. Ανδρέας Αγαθοκλέους
Πέρα από τον κόσμο της πεζότητας και της τυπικής σχέσης του ανθρώπου με το Θεό, που εκφράζεται με την τήρηση κάποιων θρησκευτικών καθηκόντων (νηστεία, εκκλησιασμός, ελεημοσύνη), υπάρχουν οι άνθρωποι που δεν ικανοποιούνται μ’ αυτά, αλλά αναζητούν, διψούν το Θεό.Αυτή η ερωτική φορά προς τα άνω είναι η άλλη γεύση και σχέση με το Θεό, που αποκτούν όσοι αληθινά Τον αναζητούν. Δεν ικανοποιούνται με τα πεζά ούτε κλείνονται στα καλούπια της θρησκευτικής καθηκοντολογίας, αλλά επιποθούν Αυτόν «ον ηγάπησεν η ψυχή τους». Τέτοιοι ήταν οι Άγιοι όλων των εποχών. Κι έγιναν άγιοι ακριβώς γιατί αναζητούσαν τον Θεό, έτσι που η άσκηση, η μετάνοια, τα δάκρυα, ο αγώνας, να εκφράζουν την ανέκφραστη δίψα τους για το Θεό. Αφού, άλλωστε, η αγιότητα δεν είναι άλλο από την ακατάσβεστη δίψα, την ένταση της επιθυμίας του Θεού.
Οι Πατέρες, όπως και ο κάθε αναζητητής του Θεού, γνωρίζουν εμπειρικά πώς η συνάντηση με το Θεό γίνεται στα κατάβαθα της καρδιάς του ανθρώπου, ανάλογα με τη δεκτικότητα του. Θα πει ένας σύγχρονος πνευματικός: «Ο Θεός δίνεται στους ανθρώπους ανάλογα με τη δίψα τους: σε μερικούς, που δεν μπορούν να πιούν περισσότερο, δεν δίνει παρά μία σταγόνα αλλά θα ήθελε να δώσει κύματα ολόκληρα για να μπορέσουν οι Xριστιανοί με τη σειρά τους να δροσίσουν τον κόσμο». Το «παράπονό Του» ευρίσκεται ακριβώς, στο ότι συνήθως οι άνθρωποι ευχαριστούνται με κάποιες «σταγόνες» και δεν υποψιάζονται πώς μπορούν να γευτούν «το ύδωρ το ζών, το αλλόμενον εις ζωήν αιώνιον», γι’ αυτό και δεν το αναζητούν.
Όσοι, παλαιότερα και σήμερα, μπόρεσαν, μέσα από τους προβληματισμούς και τις αναζητήσεις, να γκρεμίσουν τα θρησκευτικά κατεστημένα μέσα τους και ν’ αναρριχηθούν σε επικίνδυνες κορυφές της πνευματικής ζωής, αυτοί τελικά απόλαυσαν, όπως το Μωϋσή στο όρος Σινά, την πρόσωπο με πρόσωπο Θέα του Αθέατου. Οι υπόλοιποι έμειναν στους πρόποδες, για να κινδυνεύουν πάντα από τη λατρεία των κατά καιρούς ειδώλων – μοσχαριών, όταν ο Θεός φαίνεται πώς τους εγκαταλείπει …
Για να τολμήσει όμως κανείς να κάνει αυτά τα άλματα, χρειάζεται να αναζητά την Αλήθεια, να διψά το πρόσωπο του Θεού. Η μεγάλη, χωρίς υπολογισμούς, αγάπη προς το Θεό, είναι η έκφραση του γεγονότος ότι ο άνθρωπος φλέγεται από Θείο έρωτα. Κοντά σ’ αυτή τη φλόγα υπάρχει η άλλη φλόγα της Θεϊκής αγάπης προς τον άνθρωπο. Στον καρδιακό χώρο συναντιέται ο Θεός με τον άνθρωπο και βιώνεται η Βασιλεία του Θεού.
http://makedonitissa.blogspot.com/2010/10/blog-post_19.html
blogs.sch.gr
