Ιερωσύνη: Διακονία ή εξουσία; - 2η Γενική Ιερατική σύναξη στο Βόλο

Η 2η Γενική Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος για το τρέχον ιεραποστολικό έτος πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Συνεδριακό Κέντρο «Θεσσαλία», υπό την αιγίδα του Σεβ. Μητροπολίτου

κ. Ιγνατίου. Ομιλητής ήταν ο Πρωτ. Αντώνιος Πινακούλας, προϊστάμενος του Ι. Ν. Αγίου Παντελεήμονος Χαλανδρίου, ο οποίος μίλησε με θέμα «Ιερωσύνη: Διακονία ή εξουσία;»

Ο π. Αντώνιος συνέδεσε τις δύο έννοιες με το πρόσωπο του Χριστού και τόνισε ότι «Η ιερωσύνη ως εξουσία ή διακονία είναι η ιερωσύνη του Χριστού. Η ίδια πάντοτε και αναλλοίωτη. Εκείνη δεν αλλάζει. Αλλάζουμε, όμως, εμείς και αλλάζει το περιβάλλον μας. Άλλος ο πολιτισμός των περασμένων εποχών και άλλος της δικής μας. Άλλη η θρησκευτικότητα των πατεράδων μας και άλλη η δική μας. Διαφέρουν οπωσδήποτε σε κοινωνικό εκτόπισμα και, ενδεχομένως, σε βάθος και σε ένταση. Οι διαφορές αυτές έχουν μεγάλη επίδραση στην ιερωσύνη και στη διάστασή της. Την διακονία και την εξουσία. Ενδέχεται να δημιουργούν συγχύσεις...»

Σε άλλο σημείο ο ομιλητής σημείωσε ότι «ήταν μέριμνα του ίδιου του Χριστού να φανερώσει τη διάσταση της ιερωσύνης ως εξουσίας και διακονίας. Στα κείμενα της Κ.Δ. διασώζονται πολλά στοιχεία αυτής της μέριμνας. Είναι τόσο μεγάλα τα προβλήματα που δημιουργούνται από την τυχόν σύγχυση των δύο λειτουργιών της ιεροσύνης που ο ίδιος ο Χριστός έθεσε τη διάκρισή τους ως πρωταρχικό μέλημα των μαθητών Του. Η μέριμνα του Χριστού για το θέμα μας διατυπώθηκε ως αναγκαίο και βασικό στοιχείο της Εκκλ/κής μας παραδόσεως...»

Στη συνέχεια μίλησε για τη διαφορά των δύο εννοιών: «Η διαφορά μεταξύ εξουσίας και διακονίας, ενώ δε διακρίνεται στο είδος του λειτουργήματος, ούτε στο πρόσωπο του φορέα του, διακρίνεται κατά την άσκησή της. Ο κληρικός είναι φορέας εξουσίας, η ιερωσύνη του είναι η εξουσία του Χριστού. Κατά την άσκησή της και σε οποιαδήποτε περίπτωση είναι διακονία. Η εξουσία φανερώνεται παντού και πάντοτε μόνο ως διακονία...»

Ακολούθησε αναφορά στον τρόπο που αντιμετωπίζεται ο κληρικός από το πνεύμα της εποχής μας: «Οι κληρικοί είμαστε φορείς της παραδοσιακής θέσης του κλήρου μέσα στην κοινωνία. Μιας θέσης σαφώς εξουσιαστικής. Από την άλλη μεριά πιεζόμαστε ασφυκτικά να παραιτηθούμε από οποιαδήποτε αξίωση εξουσίας και να συμμορφωθούμε με τις σιωπηρές ή δεδηλωμένες απαιτήσεις για παύση ακόμα και κάθε σκέψης για άσκηση εξουσίας. Το αποτέλεσμα είναι να βιώνουμε έναν διχασμό που φαίνεται στις σκέψεις μας και στις ενέργειές μας. Δηλ. ή προσπαθούμε να κρατήσουμε μια θέση που δεν μας την αναγνωρίζει κανένας ή υποτασσόμαστε σε μία κατάσταση που μάς επιβάλλεται και που για να την αντιμετωπίσουμε την ντύνουμε με φορέματα που την κάνουν να μοιάζει με διακονία...»

Κατακλείοντας ο π. Αντώνιος προέτρεψε τους κληρικούς: «Ας παρακαλέσουμε τον Θεό να μας αξιώσει να έχουμε την απλή επίγνωση ότι ως διάκονοί του έχουμε συνδέσει την πνευματική μας πορεία με την πορεία των ανθρώπων που διακονούμε. Η εξουσία δεν είναι δική μας, αλλά του Χριστού. Δεν μπορούμε να παραιτηθούμε απ' αυτήν επειδή αυτή είναι και η προϋπόθεση της διακονίας μας»

Τον επίλογο της συνάξεως έγραψε ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος μεταξύ άλλων, σημείωσε ότι «ως κληρικοί θα κριθούμε από την άσκηση της εξουσίας μας... Θα κριθούμε από το αν και κατά πόσο η ατομική μας ιδιοπροσωπία διαμορφώνει την διακονία της εξουσίας μας, δημιουργώντας οπαδούς, θεωρώντας ότι είμαστε οι μόνοι που θα διακυβερνήσουμε ψυχές και σώματα, ελέγχοντας ακόμα και την προσωπική ζωή των ανθρώπων. Σε κάθε περίπτωση γνώμονας των ενεργειών και των σκέψεών μας πρέπει να είναι το τί θα έκανε ο Χριστός...»