27 Νοεμβρίου
Ο ένδοξος αθλητής του Χριστού Ιάκωβος καταγόταν από το Μπεϊτ-Λαπάντ, κοντά στα Σούσα της Περσίας. Ήταν γόνος ευγενούς και πλούσιας οικογένειας και έγινε έμπιστος του βασιλέα της Περσίας Βαχράμ Ε΄ (420-438), γιου του Ισδιγέρδη Α΄ (399-425), ο οποίος τού προσέφερε τιμές και προνόμια στην αυλή του. Τυφλωμένος από την εύνοια αυτή του ηγεμόνα, τις κολακείες και τις μάταιες ηδονές του κόσμου τούτου, ο Ιάκωβος, που είχε λάβει χριστιανική ανατροφή από τους γονείς του, αρνήθηκε τον Χριστό και ασπάσθηκε την ειδωλολατρική θρησκεία του βασιλέα. Όταν το έμαθαν η μητέρα και η γυναίκα του, τού έστειλαν μία επιστολή με την οποία τον πληροφορούσαν ότι δεν τους συνέδεε πια τίποτε, αφού είχε προτιμήσει την πρόσκαιρη δόξα από την αγάπη του Χριστού και την επαγγελία των αιωνίων αγαθών. Τα λόγια αυτά συνετάραξαν τον Ιάκωβο, και συνερχόμενος όπως και από μέθη έκλαυσε πικρά για το αμάρτημά του και άλλαξε ριζικά στάση απέναντι στον βασιλέα. Ομολόγησε δημοσίως το σφάλμα του και διακήρυξε παντού ότι ήταν μαθητής του Σωτήρος που σταυρώθηκε για τη σωτηρία μας. Δεν είχε πια παρά μόνον μία επιθυμία: να συμμερισθεί τον ζωοποιό τούτο θάνατο για να βρεί μια θέση πλησίον του Θεού.
Στο θέαμα αυτό ο ηγεμόνας έγινε έξω φρενών και αφού έβαλε να συλλάβουν τον άγιο διέταξε να τον υποβάλουν σε τρομερά βασανιστήρια. Η τόλμη του μάρτυρα αυξανόταν διαρκώς με τους πόνους και ενέπαιζε τον βασιλέα και τους δημίους του για την ανημπορία τους. Ο τύραννος τότε μηχανεύθηκε ένα φοβερό μαρτύριο και κάλεσε όλη την πόλη να το παρακολουθήσει. Αφού έδεσαν τον άγιο, άρχισαν να του κόβουν μεθοδικά τα μέλη του, κομμάτι κομμάτι, αρχίζοντας από τα χέρια και τα πόδια. Μέσα σε φρικτούς πόνους ο άγιος ικέτευσε τον Χριστό να τον ενισχύσει. Μία θεία δύναμη τον περιέβαλε τότε, καθιστώντας τον απαθή και ξένο στον πόνο. Τέλος αποκεφαλίστηκε και όχι μόνον έλαβε συγχώρηση για το σφάλμα του, αλλά αξιώθηκε και τις αιώνιες απολαύσεις που προορίζονται για τους αθλητές του Χριστού.
Πηγή: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος τρίτος – Νοέμβριος, σ. 293-295)
Στο θέαμα αυτό ο ηγεμόνας έγινε έξω φρενών και αφού έβαλε να συλλάβουν τον άγιο διέταξε να τον υποβάλουν σε τρομερά βασανιστήρια. Η τόλμη του μάρτυρα αυξανόταν διαρκώς με τους πόνους και ενέπαιζε τον βασιλέα και τους δημίους του για την ανημπορία τους. Ο τύραννος τότε μηχανεύθηκε ένα φοβερό μαρτύριο και κάλεσε όλη την πόλη να το παρακολουθήσει. Αφού έδεσαν τον άγιο, άρχισαν να του κόβουν μεθοδικά τα μέλη του, κομμάτι κομμάτι, αρχίζοντας από τα χέρια και τα πόδια. Μέσα σε φρικτούς πόνους ο άγιος ικέτευσε τον Χριστό να τον ενισχύσει. Μία θεία δύναμη τον περιέβαλε τότε, καθιστώντας τον απαθή και ξένο στον πόνο. Τέλος αποκεφαλίστηκε και όχι μόνον έλαβε συγχώρηση για το σφάλμα του, αλλά αξιώθηκε και τις αιώνιες απολαύσεις που προορίζονται για τους αθλητές του Χριστού.
Πηγή: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος τρίτος – Νοέμβριος, σ. 293-295)
