Το πρόγραμμα των λατρευτικών εκδηλώσεων έχει ως εξής:
Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010
Ώρα: 17:30
Υποδοχή της Τιμίας Κάρας της Παρθενομάρτυρος Ελένης στον Ιερό Ναό Αγίου Μάρκου από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Άρτας κ.κ. Ιγνάτιο Δ´, και εν συνεχεία πομπή προς τον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου.
Στην συνέχεια θα ακολουθήσει Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας.
Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010.
Ώρα: 07:00
Όρθρος και Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας.
Ώρα: 17:00
Εσπερινός και θα ακολουθήσει Ιερό Ευχέλαιο.
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010.
Ώρα: 07:00
Όρθρος – Θεία Λειτουργία και στη συνέχεια Αγιασμός.
Ώρα: 17:00
Παράκληση της Αγίας.
Ώρα: 20:30
Ιερά Αγρυπνία.
Ο Ιερός Ναός πέρα των ανωτέρω ακολουθιών θα παραμένει ανοικτός για το προσκύνημα των πιστών μέχρι την 1 το μεσημέρι και 9 το βράδυ.
Βίος της Αγίας Παρθενομάρτυρος Ελένης
της εκ Σινώπης του Πόντου
Οι γονείς της την ανέθρεψαν με φόβο θεού.
Μέσα στην καθαρή ψυχή της εφύτευσαν την θερμή αγάπη προς τον Ιησού Χριστό. Ιδιαίτερα στην ανατροφή της επέδρασε ο θείος της, αδελφός του πατέρα της, που εδίδασκε τότε σε ελληνικό (κρυφό) σχολείο της Σινώπης.
Ήταν ωραιότατη στο σώμα, η δε αγνότητά της προσέδιδε ιδιαίτερη χάρη στο πρόσωπό της. Διακρινόταν για την υπακοή στους γονείς της και τον θερμό έρωτα της ψυχής της προς τον νυμφίο Χριστό.
Ήταν δεκαπέντε ετών, όταν μια ημέρα μητέρα της την έστειλε να αγοράση νήματα για το κέντημα από το κατάστημα του Κρυωνά. Στο δρόμο υπήρχε το σπίτι του Ουκούζογλου πασά, Διοικητού της Σινώπης. Την ώρα που περνούσε η Ελένη, ο πάσας την είδε από το παράθυρο. Η ωραιότητά της τράβηξε την ακόλαστη ψυχή του και σκέφθηκε να την μολύνει.
Διέταξε τότε και την έφεραν μπροστά του. Αφού έμαθε ποια ήταν, προσπάθησε δύο και τρεις φορές μνα την μιάνει, αλλά μία αόρατη δύναμη τον απομάκρυνε.
Ήταν το τείχος της προσευχής. Η Ελένη καθόλη τη διάρκεια εκείνη προσευχόταν νοερώς λέγοντας συνεχώς τον εξάψαλμο.
Ο αγαρηνός δεν απελπίσθηκε, διέταξε τους στρατιώτες του να την κρατήσουν στο σπίτι του. Ήλπιζε ότι αργότερα θα κατόρθωνε νέα πετύχει τον βδελυρό σκοπό του.
Κατά την διάρκεια της κρατήσεως η αγνή κόρη κατόρθωσε , με τη σκέπη του θεού, να ξεφύγει από την προσευχή των στρατιωτών και να πάει στους γονείς της, στους οποίους και διηγήθηκε αυτά που συνέβησαν.
Όταν ο πασάς αντελήφθη την απόδρασή της, έγινε έξω φρενών, απειλώντας τους πάντες και τα πάντα. Κάλεσε την Δημογεροντία της Σινώπης και ζήτησε να του φέρουν την Ελένη, γιατί διαφορετικά θα επακολουθούσε γενική σφαγή των Ελλήνων της Σινώπης.
Η Δημογεροντία τότε συνήλθε σε σύσκεψη στο Ελληνικό Σχολείο της Σινώπης και κάλεσε και τον πατέρα της Ελένης. Του ζήτησαν για το συμφέρον του συνόλου να παραδώσει στον πασά την κόρη του. Ο πατέρας ξέσπασε σε λυγμούς, αναγκάστηκε όμως να δεχθεί αυτό για να μην γίνει γενική σφαγή.
Πήγε σπίτι του και αφού καταλλήλως ενίσχυσε αυτήν την παρέλαβε και σαν νέος Αβραάμ έπνιξε τον πατρικό του πόνο και την παρέδωσε στον πασά, για να προσφέρει τον εαυτό της όχι στις ασελγείς ορέξεις του αγαρηνού., αλλά ως θυμίαμα ευώδες σαν τον νυμφίο Χριστό.
Ο πασάς προσπάθησε να μιάνει την ωραιότατη Ελένη αλλά ένα αόρατο τείχος και πάλι τον εμπόδιζε.
Υπερβολικά οργισμένος ο πασάς διέταξε να την βασανίσουν και να την θανατώσουν. Το ιερό και πάνσεπτο λείψανό της το τοποθέτησαν κατόπιν μέσα σε ένα λάκκο και το έριξαν στην θάλασσα. Αυτό όμως αντί να βυθιστεί επέπλεε, ενώ ουράνιο φως κατέβαινε από τον ουρανό και το φώτιζε.
Ύστερα από μερικές μέρες ένα ελληνικό πλοίο αγκυροβόλησε στην τοποθεσία Γάει. Το τρίτο βράδι ο φύλακας του πλοίου παρατήρησε ότι απο τον πυθμένα εξερχόταν φως. Ειδοποίηση τον Πλοίαρχο αλλά αντί για θησαυρό που νόμιζε ότι υπήρχε στο βυθό της θάλασσας βρήκαν τον λάκκο με το τίμιο λείψανο της αγίας Παρθενομάρτυρος Ελένης.
Άνοιξαν τον σάκκο και βρήκαν την τιμία κεφαλή της Αγίας αποκομμένη από το υπόλοιπο σώμα, έχοντας στην κορυφή ένα καρφί μπηγμένο και μια άλλη τρύπα από καρφί.
Δύο από τους Τούρκους δύτες γνώριζαν για το μαρτύριο και ότι έριξαν την Αγία στην θάλασσα, φοβούνταν όμως να μιλήσουν προηγουμένως.
Ο πλοίαρχος τότε, επειδή φοβήθηκε τους αγαρηνούς, επιβίβασε το τίμιο σώμα της Αγίας σε παραπλέον πλοίο που έφευγε με Έλληνες στην Ρωσία, και την Τίμια κάρα της κρυφά την μετέφερε στον ναό της Παναγίας στη Σινώπη.
Στον τόπο που βυθίστηκε το ιερό λείψανο στην θάλασσα, εξήλθε ως πίδακας γλυκό νερό, αγίασμα, και από τότε η περιοχή εκεί ονομάσθηκε Αγιάσματα.
Πολλά τα θαύματα δια της τίμιας κάρας της Αγίας Νεομάρτυρος και Παρθενομάρτυρος Ελένης, ιδιαίτερα όσοι υπέφεραν από πονοκεφάλους, καλούσαν τον ιερέα, ο οποίος έφερνε την Αγία Κάρα, έψαλλε παράκληση και έκανε αγιασμό και θεραπεύονταν ο πονοκέφαλος.
Ο πρόεδρος κ. Χρήστος Καφαρόπουλος κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών πριν από το 1924, έφερε την Τίμια Κάρα της Αγίας και την εναπέθεσε στον Ναό της Αγία Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας στη συνοικία της Άνω Τούμπας στην Θεσσαλονίκη. Εκεί φυλάσσετε μέχρι σήμερα και ευωδιάζει και θαυματουργεί.
