Κατά το κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στη διαχρονική αξία του Λόγου του Θεού, τον οποίο χαρακτήρισε «αναπνοή και ζωή της ψυχής μας». Μεταξύ άλλων επεσήμανε ότι «Ο Λόγος του Θεού είναι η αλήθεια και είναι μακάριος ο άνθρωπος που γνωρίζει την αλήθεια, γιατί νοηματοδοτεί τη ζωή του και οδηγείται στην ουσιαστική ελευθερία. Ο Λόγος του Θεού ελευθερώνει τον άνθρωπο, όχι από εφήμερα δεσμά. Ελευθερώνει την ψυχή και το πνεύμα, γιατί
απομακρύνει τον φόβο του θανάτου... Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον Λόγο του
Θεού και ξέρει την αλήθεια του Θεού δεν έχει να φοβηθεί τίποτε από τον
φυσικό θάνατο, γιατί ξέρει ποια είναι η όντως ζωή. Και όταν γνωρίζει την
όντως ζωή είναι πραγματικά ελεύθερος, αφού τίποτα γήινο δε μπορεί να τον
δεσμεύσει. Ξέρει το εφήμερο των υλικών πραγμάτων, τον πόνο, που αντί να τον
απελπίσει, τον παιδαγωγεί και τον φέρνει ακόμα πιο κοντά στον Θεό και τους
ανθρώπους. Η αλήθεια ελευθερώνει την ψυχή του ανθρώπου. Όταν γνωρίζουμε την
αλήθεια τότε είμαστε πραγματικά ελεύθεροι, ακόμα κι αν υποστούμε οποιαδήποτε
δουλεία.... Εμείς οι Έλληνες έχουμε ανάλογες εμπειρίες. Κάποιοι υποδούλωσαν
τα σώματά μας, αλλά ποτέ την ψυχή μας, γιατί είναι ταυτισμένη με τη ζωή της
Αγίας Τριάδος, χρισμένη από τον Θεό, ζυμωμένη με την Ορθόδοξη πίστη μας που
μάς κρατά πάντα ελεύθερους....»
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Ιγνάτιος συνέδεσε την γνώση της αλήθειαςτου Θεού με την αγάπη και τόνισε: «Μόνο ο άνθρωπος που έχει στη ζωή του την
αλήθεια του Λόγου του Θεού, που έχει ελεύθερη ψυχή, μπορεί ν' αγαπήσει και
ν' αγαπηθεί. Γνωρίζει ότι ο άλλος είναι η ζωντανή εικόνα του Θεού,
θεμελιώνει τις σχέσεις του στην αλήθεια, την ειλικρίνεια, την ανιδιοτέλεια,
στο σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, ξέρει να δημιουργεί σχέσεις
πραγματικής και ουσιαστικής αγάπης, αλληλεγγύης, συγχωρητικότητας, ξέρει ότι
δε μπορεί να κρίνει και να κατακρίνει τους άλλους, αλλά μόνο να συγχωρεί.
Γιατί ο άνθρωπος της αλήθειας και της ελευθερίας γνωρίζει πάνω απ' όλα ότι
είναι ο τελευταίος των ανθρώπων, αφού έχει γνωρίσει καλά τον εαυτό του... Ο
άνθρωπος της μετανοίας, της αλήθειας, της ελευθερίας γίνεται ο άνθρωπος που
συγχωρεί και μπορεί όχι απλώς να ξεχάσει εκείνον που τον έβλαψε ή να
λησμονήσει όποιον τον συκοφάντησε, αλλά να τον ξανακαλέσει, να τον βάλει
στην καρδιά του, να γίνει ένα περισσότερο μαζί του...»
Επικεντρώνοντας στα εκθέματα του νέου Εκκλ/κού Μουσείου ο κ. Ιγνάτιος είπε
ότι «είναι καρπός της αγάπης και της αφοσίωσης των πατέρων μας στον τόπο και
την πατρίδα τους». Τόνισε την οικονομική ανάπτυξη που έφεραν, μέσα από το
εμπόριο και την ναυτοσύνη, αλλά «η μεγαλύτερη προσφορά τους συνίσταται»,
επεσήμανε, «στην ανάπτυξη και διατήρηση της Ελληνικής Παιδείας και της
Ορθόδοξης πίστης. Χαρακτηριστικά παρατήρησε ότι «γνώριζαν πως χωρίς Παιδεία
δε μπορεί να υπάρξει αληθινή ελευθερία.., δεν έχασαν ποτέ την πίστη τους. Η
παρακαταθήκη τους ήταν ο Λόγος του Θεού που κράτησε ζωντανή και την ιστορία
και την παράδοση και τη γλώσσα όταν τα πάντα είχαν σκοτεινιάσει...»
Στη συνέχεια, στο έργο των προγόνων μας αντιπαρέβαλε την σημερινή κατάσταση
του τόπου, επισημαίνοντας ότι «χρεοκοπήσαμε πνευματικά, ηθικά και υλικά.
Δείτε τί είναι σήμερα η Παιδεία στον τόπο μας. Συζητείται στις μέρες μας η
προαιρετική επιλογή των μαθημάτων της ιστορίας και των θρησκευτικών, να
μαθαίνουν δηλ. τα παιδιά την ιστορία και την πίστη τους αν θέλουν. Τότε τα
σχολεία να τα ονομάσουμε Σχολές καλής συμπεριφοράς, όπου τα παιδιά θα
μαθαίνουν αγγλικά, καλούς τρόπους και να ντύνονται καλά. Αυτή είναι η
αναγκαιότητα της Παιδείας μας σήμερα; Πού είναι η Παιδεία που μπορεί να
κρατήσει τα Ελληνόπουλα ζωντανά ώστε να μπορέσουν ν' αντιμετωπίσουν την
λαίλαπα που έχει προκύψει;»
Τέλος ο κ. Ιγνάτιος συνεχάρη όσους ενήργησαν για την δημιουργία του Μουσείου
που είναι καρπός συνεργασίας της Εκκλησίας και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Κάλεσε δε και τα άλλα χωριά του Πηλίου να μιμηθούν αυτή την πρωτοβουλία,
γιατί μόνο έτσι μπορούν να διασωθούν και συντηρηθούν τα υπέροχα Εκκλ/κά
κειμήλια της περιοχής μας, που αποτελούν ακριβό κομμάτι της ευρύτερης
πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
του τόπου, επισημαίνοντας ότι «χρεοκοπήσαμε πνευματικά, ηθικά και υλικά.
Δείτε τί είναι σήμερα η Παιδεία στον τόπο μας. Συζητείται στις μέρες μας η
προαιρετική επιλογή των μαθημάτων της ιστορίας και των θρησκευτικών, να
μαθαίνουν δηλ. τα παιδιά την ιστορία και την πίστη τους αν θέλουν. Τότε τα
σχολεία να τα ονομάσουμε Σχολές καλής συμπεριφοράς, όπου τα παιδιά θα
μαθαίνουν αγγλικά, καλούς τρόπους και να ντύνονται καλά. Αυτή είναι η
αναγκαιότητα της Παιδείας μας σήμερα; Πού είναι η Παιδεία που μπορεί να
κρατήσει τα Ελληνόπουλα ζωντανά ώστε να μπορέσουν ν' αντιμετωπίσουν την
λαίλαπα που έχει προκύψει;»
Τέλος ο κ. Ιγνάτιος συνεχάρη όσους ενήργησαν για την δημιουργία του Μουσείου
που είναι καρπός συνεργασίας της Εκκλησίας και της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Κάλεσε δε και τα άλλα χωριά του Πηλίου να μιμηθούν αυτή την πρωτοβουλία,
γιατί μόνο έτσι μπορούν να διασωθούν και συντηρηθούν τα υπέροχα Εκκλ/κά
κειμήλια της περιοχής μας, που αποτελούν ακριβό κομμάτι της ευρύτερης
πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
imd.gr
