Και με τον άλλον σημαδιακό αριθμό, τα ίδια πάνω-κάτω: Μολονότι οι μελετητές των κειμένων, θρησκειολόγοι και ιστορικοί, που ακόμα δεν ταύτισαν αναμφισβήτητα τον Ιωάννη της Αποκάλυψης, λένε και ξαναλένε ότι σε ορισμένα παλαιότατα αντίγραφα του σκοτεινού κειμένου αναφέρεται ο αριθμός 616 και όχι το 666 (στη φράση «Ωδε η σοφία εστίν· ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίου· αριθμός γαρ ανθρώπου εστί· και ο αριθμός αυτού» ή χξς΄ ή χκς΄), οι βιαστικοί αποκρυπτογράφοι όχι μόνο κόλλησαν στο 666 αλλά το βλέπουν και παντού, σαν ένα φάντασμα αενάως μεταμορφούμενο που στοιχειώνει οτιδήποτε, λες και γεννιέται και ξαναγεννιέται αενάως ο Καίσαρ Νέρων, ο πρώτος που ταυτίστηκε με τον θηριώδη αριθμό. Τώρα τον βλέπουν να έρχεται για να σφηνωθεί σατανικώ τω τρόπω στην Κάρτα του Πολίτη, σαν προπαγανδιστικό αποτύπωμα του Εωσφόρου. Εξού και η σπουδή της επίσημης Εκκλησίας να συμπλεύσει με τις παραεκκλησιαστικές οργανώσεις και να ζητήσει από την Πολιτεία «να μην περιέχει η κάρτα κατ’ ουδένα τρόπο, εμφανή ή αφανή, τον αριθμό 666».
Πως ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια, κι ακόμα περισσότερες ουρές, το λένε από παλιά οι άνθρωποι. Αλλά ότι ο «πεπτωκώς άγγελος» ξέπεσε τόσο πολύ ώστε να περιμένει την κάρτα για να προωθήσει τα σχέδιά του, μάλλον δεν θα περνούσε από τον νου κανενός προφήτη. Και ιδού ένα ερώτημα εκ του πονηρού: Η κυβέρνηση, κατά τη συνήθειά της, δεσμεύτηκε ότι θα τηρήσει την εκκλησιαστική παραγγελία για το 666. Αν όμως ο αριθμός του θηρίου είναι τελικά το 616;
