Μέ αὐτή τή βεβαιότητα καί αὐτή τήν πίστη ἑορτάζει καί πανηγυρίζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τή μεγάλη ἑορτή τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου. Ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποία διά τῆς Κυριακῆς προσευχῆς ζητοῦμε νά ἔλθει «ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς», δέν εἶναι μία βασιλεία ἐφήμερη καί παροδική· δέν εἶναι μία βασιλεία αὐταρχική καί καταδυνα στευτική, ὅπως εἶναι συνήθως οἱ βασιλεῖες τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι βασι λεία ἀγάπης καί ταπεινώσεως· εἶναι βασιλεία δικαιοσύνης καί ἰσότητος· εἶναι βασι λεί α ἐλέους καί φιλανθρωπίας.
Ἰδού, γιατί ὁ βασιλεύς «κλίνει οὐρανούς» καί κατέρχεται στή γῆ.
Ἰδού, γιατί ὁ βασιλεύς δέν ἔχει «τόπον ἐν τῷ καταλύματι».
Ἰδού, γιατί ὁ βασιλεύς εὑρίσκεται ὡς ἐσπαργανωμένο βρέφος στή φάτνη τῶν ἀλό γων ζώων.
Ἰδού, γιατί προσκυνεῖται κατ᾽ ἀρχήν ἀπό τούς ποιμένες.
Ἰδού, γιατί διώκεται ἀπό τόν Ἡρώδη καί ἀναγκάζεται νά φύγει εἰς τήν Αἴγυπτο.
Ἰδού, γιατί, παρότι στή διάρκεια τῶν εἴκοσι αἰώνων πού πέρασαν ἀπό τή Γέννησή του πολλοί προσεπάθησαν νά καταργήσουν τή βασιλεία του καί νά τόν ἐκθρονίσουν ἀπό τόν θρόνο του, ἀπέτυχον ὅλοι παταγωδῶς.
Ἰδού, γιατί εἴκοσι αἰῶνες ἀπό τή Γέννησή του, οἱ φυλές τῶν ἀνθρώπων συνεχίζουν νά προστρέχουν ἐνώπιόν του καί νά προσκυνοῦν τή θεία Γέννησή του, ὄχι ἀπό φόβο ἀλλά ἀπό ἀγάπη· ὄχι ἀπό ὑποχρέωση ἀλλά ἀπό εὐγνωμοσύνη· ὄχι ἀπό ἀνάγκη ἀλλά ἀπό σεβασμό. Διότι ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ εἶναι «βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καί ἡ δεσποτεία του ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ». Διότι ὁ βασιλεύς καί δεσπότης Χριστός δέν ἦλθε στή γῆ γιά νά κατεξουσιάσει τό πλάσμα του. Δέν «ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλά διακονῆσαι». Δέν ἦλθε γιά νά ἀπολαύσει δόξα καί πλοῦτο.
Ἀντίθετα, ἄν καί Θεός, ἦλθε στή γῆ χωρίς δόξα καί χωρίς πλοῦτο. Ἦλθε στή γῆ ὡς ταπεινό βρέφος γιά νά ἀνυψώσει τόν ἄνθρωπο στή δόξα πού ἀπώλεσε μέ τήν παρακοή καί τήν ἁμαρτία, στή δόξα πού στερήθηκε ἀκολουθῶντας τόν ἑωσφόρο στόν δρόμο τῆς ἐπάρσεως καί τοῦ ἐγωισμοῦ. Ἦλθε στή γῆ ὡς ἄνθρωπος γιά νά χαρίσει στόν ἄνθρωπο τόν πλοῦτο τῆς θεότητος πού ἀπεμπόλησε, ὅταν σάν τόν ἄσωτο υἱό ἔφυγε ἀπό τήν οἰκία τοῦ πατέρα, ζητῶντας «τό μέρος τῆς οὐσίας» πού νόμιζε ὅτι τοῦ ἀνῆκε.
«Ἐκένωσεν ἑαυτόν μορφήν δούλου λαβών». «Θεός ὤν γέγονεν ἄνθρωπος, ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται». «Πλούσιος ὤν ἐπτώχευσεν, ἵνα ἡμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσωμεν».
Αὐτό εἶναι, ἀδελφοί μου, τό νόημα καί τό περιεχόμενο τῆς βασιλείας τοῦ Κυρίου, πού παραμένει, καί θά παραμένει, «βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων» καί προσφέρει στούς ἀνθρώπους, πού ἑκουσίως τήν ἀποδέχονται, τόν πλοῦτο τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου. Προσφέρει τήν εἰρήνη καί τήν ἀγάπη πού ἀποζητοῦν καί ἐπιδιώκουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, τήν ὁποία ὅμως συχνά ἀναζητοῦν σέ λάθος πρόσωπα καί σέ λάθος θεσμούς. Προσφέρει τόν πραγματικό πλοῦτο τῶν ἀρετῶν καί τῶν ἀξιῶν πού ἀναδεικνύουν καί τιμοῦν τό ἀνθρώπινο πρόσωπο. Προσφέρει τή μοναδική δυνατότητα τῆς ἐν Χριστῷ ἀναγεννήσεως τοῦ ἀνθρώπου.
Ἄν οἱ βασιλεῖες τοῦ κόσμου, παλαιές καί σύγχρονες, ἀπέτυχαν καί ἐξαφανίσθηκαν, εἶναι διότι δέν διέθεταν κανένα ἀπό τά χαρακτηριστικά τῆς βασιλείας τοῦ Κυρίου. Ἀπέτυχαν καί ἐξαφανίσθηκαν, γιατί στηρίχθηκαν στή δύναμη τοῦ ὑλικοῦ πλούτου καί τήν αἴγλη τῆς κοσμικῆς δόξας. Ἀπέτυχαν καί ἐξαφανίσθηκαν, γιατί βασίσθηκαν στήν ἐκμετάλλευση τῶν ἀνθρώπων καί στήν καταδυνάστευση τῶν λαῶν. Ἀπέτυχαν καί ἐξα φανίσθηκαν, γιατί ἀντιμετώπισαν τήν ἰσχύ τους ὄχι ὡς μέσο διακονίας καί ἐξυ πη ρετήσεως τοῦ ἀνθρώπου καί τῶν πραγματικῶν ἀναγκῶν του, ἀλλά ὡς μέσο προσω πικῆς προβολῆς καί ὀφέλους.
Ἄν ὁ κόσμος, ἀδελφοί μου, βιώνει σήμερα τίς τραγικές συνέπειες μιᾶς παγκόσμιας οἰκονομικῆς καί κοινωνικῆς κρίσεως, αἰτία εἶναι ἡ ἐμπιστοσύνη πού ἔδειξε στίς ἀν θρώ πινες βασιλεῖες καί δεσποτεῖες, οἱ ὁποῖες ἀντί νά τόν ἀπελευθερώσουν, ὅπως τοῦ ὑπο σχόταν, τόν μετέτρεπαν προοδευτικά σέ δέσμιο τοῦ ἐγωισμοῦ καί αὐταρεσκείας του καί σέ δοῦλο τοῦ καταναλωτισμοῦ καί τοῦ εὐδαιμονισμοῦ. Γι᾽ αὐτό, ἄν ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μας ζητᾶ πράγματι τήν ἀπελευθέρωση ἀπό αὐτές τίς βασιλεῖες καί τίς κυριαρχίες πού τόν ὁδήγησαν στήν καταστροφή, δέν ἔχει παρά νά στραφεῖ στή φάτνη τῆς Βηθλεέμ, ἐκεῖ ὅπου ὁ Χριστός ἐγεννήθη· δέν ἔχει παρά νά στραφεῖ καί νά πιστεύσει στόν Χριστό, τοῦ ὁποίου ἡ βασιλεία καί ἡ δεσποτεία εἶναι αἰωνία, καί τοῦ ἐξασφαλίζει τή λύτρωση καί τή σωτηρία.
Πρός Αὐτόν ἄς στραφοῦμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, ὄχι μόνο σήμερα ἀλλά καί σέ ὅλη μας τή ζωή, διότι «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρίᾳ», εἰ μή ἐν τῷ ἐν φάτνῃ γεν νηθέντι καί ἀνακλιθέντι Χριστῷ.
Διάπυρος πρός Αὐτόν εὐχέτης
† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων
imverias.gr
