και Άγιο προστάτη του, για προκοπή του να ΄χει.
Αιώνες ο καλόγερος, φυλάει το νησί μας,
και πολεμάει το κακό, μεσ΄ τη συνείδησή μας,
Όπου κι αν πάμε μακριά, είναι το καύχημα μας,
το Τζάντε μας, οι εκκλησιές, και τα καμπαναριά μας.
Σαν άνθρωποι του τραγουδιού, τση μάντσιας, τση παρόλας,
είμαστε λίγο δύστροποι, και κάποιοι τση πιστόλας.
Είμαστε λίγο εγωιστές, καθένας το εγώ του,
το ποιος θα κάτσει δίπλα μου, είναι το δύσκολό του.
Πιο πάνω όμως απ΄ αυτά, είναι ο Άγιος μας,
κάθε πρωί και στη δουλειά, κάνουμε το σταυρό μας.
Την πίστη μας τη νιώθουμε, και λίγο ας βλαστημάμε,
το μετανιώνουμε βαθιά, όταν τον προσκυνάμε.
Όποιος ποτέ δεν άκουσε, δεν το καταλαβαίνει,
στο ξύπνημα της Κυριακής, τον Άγιο να σημαίνει.
Μέσα σου νιώθεις Ζάκυνθος, έχει το γνώρισμά της,
ο Άγιος Διονύσιος, φύλακας και προστάτης.
Παράδειγμα και δύναμη, ψυχής και καλοσύνης,
θαυματουργός και λυτρωτής, Επίσκοπος Αιγίνης.
Συγχώρεσε και νίκησε, τον πόνο το δικό του,
φονιά κακό που σκότωσε, τον άτυχο αδελφό του.
Στο ένα χέρι το σταυρό, το άλλο επι της κόμης,
κοιτάει ψηλά προς το Θεό, ο Άγιος της Συγνώμης.
Γιορτάζει όλο το νησί, της 17 Δεκέμβρη,
και εμείς σταυρό στη χάρη του, καλά για να μας εύρει.
apfilipposgrammatikous.blogspot.com/
